Zondagochtend stonden we vroeg op om onze laatste spulletjes te pakken, onze pyjama weg te steken en afscheid te nemen van onze GEWELDIGE gastfamilie voor een maand. Is die maand al om? Het voelt alsof we hier een week of 2 waren, niet al een maand, de tijd is voorbijgevlogen! We hebben ons thuisgevoelt, we hebben genoten en geleerd! We hebben een ervaring opgedaan om nooit te vergeten! Wat een maand! maar toen kwam het afscheid, ik wou beginnen knuffelen met Lucinda, want zo een zusje van 3 jaar is toch iets speciaals, maar ook klein en dieplassen nog in hun broek en dat is dus wat er was gebeurd met als gevolg dat ook mijn broek nat was.... Wat een feest! Ik heb ze dan maar een andere broek laten aandoen en er zelf ook nog rap eentje gezocht tussen mijn overblijvende kleren! Waarna we nog een minifotoshoot hebben gehouden en veel geknuffeld met Mercie & Lucinda. Tot op het moment dat Lucinda doorhad dat we ECHT wel niet meer terugkwamen, toen werd ze koppig en was het knuffelen voorbij. Dan zijn Eline en ik al wenend de auto ingekropen, want we gaan ze niet meer zien, allessinds niet voor een hele lange tijd! Aangekomen aan de verzamelplaats was de bus er (uiteraard) nog niet. Herinneren jullie je nog die Ugandan time waar ik het (af en toe) eens over had. Hij was een goede 3u te laat. Gelukkig hadden we de 50 pannekoeken die Eline en ik hadden gebakken en dan hebben we onze dagboekjes uitgewisseld en voor iedereen een lief tekstje geschreven. Beste tijdsverdrijf! Zeker omdat elk meisje uit onze groep van 15 zo geweldig was! Dan kropen we in de bus voor een 7u durende rit en rond 8u kwamen we aan in het hotel in de hoofdstad waar een lekker wa rme maaltijd, een lekker wa rme douche en een lekker warm bed stonden te wachten!
na een goede nachtrust vertrokken we voor onze laatste toeristische dag naar THE sources of THE river Nile! we zijn met een bootje naar THE sources gereden, wat eigenlijk gewoon een plaatje in het water was, dus vrij grappig! maar toch zijn we er met onze blote voetjes naar toe gewandeld en ook nog wat souveniertjes gekocht met onze voetjes in de Nijl ineen souvenierwinkeltje in het water. Onze shillingen moesten op, what a great excuse! Dan zijn we verder gevaren naar een gezellig lunchplekje met een geweldig uitzicht, even genieten zeg! maar het beste moet nog komen, na een hele hoop heen en weer gediscussieer, na mijn hoop van up naar down naar up naar down te laten gaan ging het dan toch door! We gingen BUNJEEJUMPEN! Iets wat ik al zooooo lang wil doen maar aan het wachten was op THE right time & place. En wat is beter dan in de Nijl springen? Dus we kwamen aan en dan besloten er 2 meisjes met mij mee te springen. Het was 44 meter hoog dus niet de allerhoogste, maar toch zeker de moeite! Mijn buik deed maar gekke dingen toen ik met mijn tenen over de rand stond! met z'n 12en stonden ze klaar om alles vast te leggen op camera, en toen kwam de '3 2 1 BUNGEEEE' en kon je niet meer terug, met alles wat er nog in mijn lichaam zat ben ik gesprongen, en blijkbaar nog mooi gesprongen ook, maar toen ben ik beginnen schreeuwen, de longen uit mijn lijf tot mijn hoofdje (en bovenlichaam) dipte in de Nijl. Hoe geweldig! Wat een kick! Wat een gevoel! Ik bibberde helemaal aan dat touwtje, zaaaaalig! Toen sprongen de 2 andere meisjes en vertrokken we richting hotel, na een warme maaltijd en een doucheke (ik wou die Nijl toch van me afspoelen ) vertrokken we richting luchthaven. Waar ik nu nog zit, de andere meisjes hun vlucht is net opgestegen en we hebben afscheid genomen met de nodige traantjes. Ik zit hier nog te wachten op mijn vlucht, die 2 u vertraging heeft helaas. Maar ach, dat resulteerd in veel blogberichten! En hier eindigt het avontuur van een maand, straks ben ik thuis en kan ik mama weer knuffelen! Ik kijk er al naar uit!
maar wat een maand, de maand van mijn leven! Wat een ervaring!
Na een 3tal uurtjes te slapen op donderdagochtend nam onze bodaboda ons dus uiteten, oneetbaar beschrijft het nog niet eens. Zooooooooo vies! jullie denken waarschijnlijk: 'tanne, overdrijf niet' maar ik overdrijf helaas niet! we hebben ons echt afgevraagd hoeveel we moesten eten om beleefd te zijn! en het tot het minimum beperkt. daarna zijn we naar onze vaste stek gegaan aan het bomaanslag hotel om Lucinda, onze lieve gastzuster zwemles te geven. Ondanks dat we er op hadden gehamerd op tijd te zijn is hun dat faliekant mislukt. Ugandan time, ik kan leven met een kwartier, maar na 2u werd ik toch lichtelijk ambetant en dat heb ik ook laten merken. Na een hoop verontschuldigingen heeft Lucinda wel enorm goed gezwommen! We waren fier op onze kleine zus! daarna zijn we naar de markt gegaan om onze kleedjes te bestellen of aan te passen. Jaja, onze op maat gemaakte kleedjes! Wordt al maar jaloers ;) daarna kregen Eline en ik (want dat bedoel ik meestal met ons!) toch een hongertje en zijn we ergens frietjes gaan eten. Jammieeeeee! Dat deed goed! om eigenlijk een uurtje later thuis eten te krijgen van de gastmama! :p
vrijdag was onze laatste dag ziekenhuis, normaal stond ik op pediatrie maar ik heb stiekem gewisseld met gynaeco! er moet hier ook even vermeld worden dat de voorbije nacht 10 baby'tjes geboren zijn! En dat door 3 van onze meisjes ZONDER verantwoordelijke vroedvrouw! En ze hebben dat enorm goed gedaan! Want het waren 10 gezonde levende mama's en baby's! Enorm respect! maar dus, ik stond die ochtend op gynaeco samen met Bo! Een 5ejaars die heeeeel graag wil specialiseren binnen de gynaeco, dus iemand waar ik veel van kon leren! Er lagen wat vrouwen die nog van de nacht overwaren, zo moesten we 1 baby, baby Maxime noemen omdat Maxime de hele nacht voor de vrouw had gezorgd! De baby moest eigenlijk met keizersnede komen maar dat is uiteindelijk niet gebeurd omdat de mama niet wou! Bo heeft deze baby op de wereld gezet terwijl ik de andere vrouwen wat in de gaten hield! Opeens begon de enige HIV-positieve vrouw kaka te doen. Onervaren als ik ben wist ik niet dat dat vaak betekende dat de vrouw zou gaan bevallen... Tot ik plots het hoofdje zag. Helemaal in paniek riep ik 'babybabybabyBABY' en probeerde ik steriele handschoenen aan te trekken over mijn gewone, dat laatste is mislukt omdat de baby er plots was en ik haar nog net had opgevangen! Maar NIEMAND kwam me helpen, want niemand Is fan van HIVpositieve mensen, toen ze me eindelijk klemmen en een mesje hadden gegeven om de navelstreng door te knippen kon ik verder met de baby, gelukkig. De babygirl dan goed ingepakt in de weinige dingen die de mama meehad en aan de oma gegeven. Ik heb ze alle liefde en geluk meegegeven die ik had! Toch nog een leuke laatste ziekenhuisdag! Smiddags zijn we met de hele groep pizza's gaan eten in Sankofa's, onze andere vaste stek die ons door de plaatselijke eetgewoontes heeft gered... :) om onze namiddag te spenderen aan het zoeken van souvenirs en een nieuwe valies voor Eline! We hebben de dag afgesloten met een zwemlesje met Lucinda om dan met de auto(!) terug te rijden naar huis. Laat ons even duidelijk zijn dat onze mama niet kan rijden! Een botsing en wat geroep later kwamen we thuis aan. Waar we dan voor Mercie, Lucinda en Dennis hebben gekookt! Spaghetti bolognaise en pannekoekjes als dessert. vooral de pannenkoeken vielen in de smaak, de spaghetti iets minder, daar gooiden ze, niet overdreven, een kilo zout over. (Oké, misschien overdrijf ik een heel klein beetje). Vooral wij hebben genoten van deze lekkere Belgische maaltijd!
Na na een lekkere lange nacht hebben we onze valies gemaakt, nog wat laatste souvenirs gezorgd, een zwammetje geplaceerd met gastzuster en bodaboda! Zijn eerste keer in een zwembad, hij zwom wel heel grappig, op zijn hondjes, zoals de meeste Oegandezen hier. Ach, het was een leuke namiddag! Om 3u moesten we dan afscheid nemen van de Oegandese studenten, met onnozele spelletjes en overdreven veel knuffels, maar goed, er was chapatti, dat maakte veel goed :p toen zijn we nog een laatste keer langs de markt gepasseerd om eieren te kopen voor pannekoeken te maken voor iedereen voor de volgende dag op de bus! ons laatste avondmaal thuis (en het pannekoekbakken) moest wel in het donker gebeuren, want er was al een hele dag nog electriciteitsnet noch water. Ach, het was gezellig! toen gingen we slapen voor onze laatste nacht in Gulu...
