Na toch wel veel geklaag even een 100% positief bericht, de dingen die ik apprecieer en ga missen!
Elke ochtend het ritje op de boda, met ons haar in de wind. Het feit dat we wanneer we willen en waar we willen de boda kunnen nemen en hij ons voor nog geen euro naar de andere kant van Gulu brengt. Want letterlijk op elke hoek van de straat staan er 3! Wat een geweldig vervoer, dat moesten we hebben in Belgie!
Wanneer we een vriendin willen meenemen om te komen eten dan kan dat allemaal spontaan. Eten en generositeit hebben ze in overvloed vandaag zijn we zelfs met zn 15'en bij dorien&laura kunnen gaan eten. En de gastfamilie vond dat geweldig.
Als we hier zwaaien naar kindjes dan krijgen we zoveel enthousiasme en liefde terug. Dat zwaaien dat gaan we in Belgie weer moetwn afleren ;-)
Hoe ze hier met complimentjes strooien, gewoon omdat we blank zijn, ego-boost!
En ook de charme van de oegandese traagheid leren we apprecieren, het geeft een soort van rust. Een kalmte na het gejaagde Belgische leven!
Hier naar de mis gaan is fantastisch, gezang, gedans, zalig om te zien, nog leukervom mee te maken en er midden in te zitten! Wat een liefde, wat een gevoel, dat is fantastisch. Zo zouden de Belgische missen moeten zijn!
Ze zouden weer vol zitten!
De prachtige natuur die overal rond ons is, waar we elke minuut van kunnen genieten. dat is hetgene waar ik persoonlijk het meeste van geniet en het meeste ga missen!
Oeganda is echt een parel! De kleine frustraties worden weggewerkt door de beauty of it!
Vanuit mijn bedje ga ik nog eens een berichtje achterlaten. Ik ben namelijk wat ziekjes. Hoge koorts, vieze hoest en een stevige hoofdpijn, maar het gaat al beter als gisteren! Maar een dagje rust zal geen kwaad kunnen.
Vrijdag stond ik weer op immunisatie in het ziekenhuis, deze keer samen met Valerie & Eline, mijn roomie. Ik wist ondertussen al een beetje hoe het draaide dus dat ging wel vlot. Er waren alleen ZOVEEL studenten die dag dat we compleet overbodig waren. Dus dan ben ik even naar family planning gegaan in de hoop dat ik een implantaatje mocht steken maar daar was het nog erger! Met 8! Studenten en een dokter stonden we teluisteren naar de patienten. Dus, dan ben je 8e in de rij om iets te mogen doen, zo jammer! Dus daar ben ik ook niet lang gebleven en ben ik maar weer babytjes gaan wegen
Rond 1u waren de baby's weer op en zijn we op de markt annanas en mango gaan kopen die we dan aan het zwembad hebben opgesmult, dat smaakte!
Zaterdag hadden we onze 3e outreach! Ik stond op HIV testen dus ik keek daar megahard naar uit want dat was bij iedereen al supergoed meegevallen! Helaas stonden we daar opnieuw met 8 studenten en nadat 1 van het had duidelijk gemaakt dat we om de beurt mochten prikken, dus om de 8 patienten ben ik daar weggegaan. Ik had me nog nooit zo nutteloos gevoeld. Toen mocht ik naar administratie wat inhield dat ik voor de ongeveer 300 patienten die we die dag gezien hadden alles mocht opschrijven. Dat was arbeiden! Mits ik het werk van een oegandees had afgepakt die nu langs mij zat te niksen voelde ik me nog altijd niet nuttig, maar ik was bezig
Savonds toen we thuis waren zijn we dan nog uitgegaan bij BJZ (ofzoiets) met de hele groep en zo nog wat oegandeze broers/zussen en wat medische studenten. Het was geweldig! Iedereen had zich rot geamuseerd, er is wat afgedanst group-bonding!
Zondag was dan de day-after. Allemaal lekker moe aan het zwembad hangen
Savond nog vergadert met de bachelors over expanding the project. Nuttige vergadering veel ideeen uitgekomen! Dus daar gaan we nu proberen iets van te maken!
Maandag, na goed uitgerust te wezen stond ik op gynaeco, hier had ik naar uitgekeken! Iedereen die hier had gestaan had ofwel al een C-section gezien of een gewone bevalling. Toen we aankwamen was er net een mevrouw bevallen dus het zag er veelbelovend uit! We hebben dan enkele vrouwen mogen helpen onderzoeken, naar het hartje luisteren en de ligging van de baby bepalen maar niemand had voorlopig meer als 4 cm ontsluiting. Goed, dan hebben we de srts gevolgd naar de complicaties , zoals de IUFD, intra-uteriene-fetal-death, of vrouwen met doodgeboren kindjes. In deze zaal stonk het zoooo hard door de STDs en vieze bacteriele infecties (zelfs een vrouw met pseudomonas, stinken dat dat deed) daarlangs lagen die allemaal te kermen van de pijn door de eendebek in hun om de bacteries eruit te halen! Dus ikben daar 3x naar buiten gelopen omdat ik vapeurkes had en echt niet goed werd...
Mits ik nog nooit slecht geworden ben van iets was ik wel verschoten van mezelf... later werd duidelijk dat dit kwamomdat ik met 39° koorts in bed ben moeten kruipen. Van smorgens een hoestje maar smiddags hoofdpijn naar namiddag hoge koorts. Er zat duidelijk iets in mij dat niet OK was...
Maar goed, geen bevallingen, geen c-sections voorlopig! Maar zo snel geef ik dat niet op ! Ik ga nog wel eens terug in mijn vrije tijd!
Vandaag wordt een dagje rusten in bed
Morgen ben ik weer paraat! Surgery wordt het dan, spannend! ;-)
vandaag zijn we zelfs met zn 15'en bij dorien&laura kunnen gaan eten. En de gastfamilie vond dat geweldig.
