Dat het leven soms moeilijk kan zijn heb ik al enkele malen mogen ondervinden. Mijn relatie met kris is niet altijd even makkelijk, het opvoeden van Seth gaat niet steeds even vlot, op het werk lukt het niet steeds zoals je zou willen of krijg je wel commentaar op vanalles. Gelukkig heb ik super (ondertussen ex-)collega's die luisteren en we steunen elkaar waar we kunnen.
Toen oma kwam te overlijden was ik dan ook heel blij dat ik bij zoveel mensen terecht kon. Op zo'n moment besef je pas dat iedereen het wel al eens moeilijk heeft.
Na oma haar overlijden is alles beetje in een stroomversnelling terecht gekomen. Nu moest ze zich geen zorgen meer maken als ik de beslissing zou nemen om van job te veranderen. Na een zoveelste incident op het werk besloot ik dat het tijd was om de sprong te wagen en mijn ontslag in te dienen. Na een goed gesprek met Karin heb ik op woensdag 30 september mijn ontslag ingediend. Wat voelde het bevrijdend...Zelfs Kathleen merktte dat er iets was veranderd.
Ik gaf mezelf 3 maanden om een job te vinden maar had nooit verwacht dat ik een week later al een nieuwe job zou hebben.
Dinsdag 6 oktober mocht ik op gesprek voor de functie van werfsecretaresse en raar maar waar kreeg ik donderdag al het nieuws dat ik was aangenomen:) Het was een serieuze boost voor mijn zelfvertrouwen omdat ze me hadden geselecteerd op basis van mijn persoonlijkheid ipv op mijn ervaring die ik uiteindelijk helemaak niet had. Alles ging nu ontzettend snel, op 24 oktober zou ik mijn laatste dag bij Vollebergh werken. Het kwam ineens wel akelig dichtbij....wat zou ik mijn super collegaatjes gaan missen. Wist helemaal niet waar ik zou terechtkomen, was volledig nieuw en als enige vrouw tussen allemaal mannen. Begon toch wat zenuwachtig te worden, ging ik het allemaal wel kunnen en zou de verandering niet te groot zijn....?
De week erna (12oktober)schrok ik wel ,we kregen van Karin te horen dat Bianca haar ontslag had gekregen, ik voelde me ergens wel schuldig omdat mijn gesprek met Karin enkele zaken had aangehaald die tot de beslissing om haar te ontslaan hadden geleid. Nu was het ineens alle hens aan dek er zou veel gaan veranderen. Je merktte dat het allemaal vlot verliep omdat we nu zelf meer inspraak hadden. Ik probeerde om mijn laatste dagen nog zoveel mogelijk rond te krijgen zodat ik toch gerust de deur achter mij kon dichttrekken.
Mijn laatste dag verliep niet zoals ik me had voorgesteld, was eigenlijk zelfs een lastige dag omdat de klanten niet zo tof waren ;) maar het belangrijkste was voor mij dat ik samen stond met ons Tacha en ons Tin. We hadden verwacht dat er traantjes gingen vloeien maar het leek net alsof ik op verlof ging;)
Op zaterdag 24 oktober trok ik de deur voor de laatste keer achter me dicht en begon er voor mij een nieuw hoofdstuk....
