Begin 2015 zat ik serieus in de knoop met mezelf. Wie was ik, de nieuwe ik die binnensloop was soms totaal vreemd voor me en wist dus niet goed wat ermee te doen.
Mijn relatie zat in een moeilijke fase waarbij ik er echt aan dacht om ons huwelijk op te geven en alleen verder te gaan.
Pieken en dalen wisselden elkaar af en ik nam de beslissing om te rade te gaan bij een life coach. Zij kon mij misschien vertellen wat ik moest doen om vrede te nemen met de nieuwe IK.
De gesprekken met haar zorgden ervoor dat de puzzelstukjes langzaam maar zeker in elkaar begonnen te passen. Ik leerde dat ik gerust mijn gedacht mocht zeggen zonder dat ik daarom minder graag gezien word.
Want dat was mijn grote probleem: ik wil steeds voor iedereen goed oen, door iedereen graag gezien worden maar vergat hierdoor soms mezelf te zijn. Nu durf ik al veel meer, als er iets niet helemaal is zoals ik vind dat het zou
moeten zijn dan lukt het me al vaak om dit op een aanvaardbare manier aan te kaarten. Het voelt erg bevrijdend om niet meer alles te moeten opkroppen, om niet steeds te zwijgen.
Maar soms botsen die nieuwe en de oude IK. De gesprekken met Kathleen brachten licht in de duisternis en zorgden ervoor dat ik alles wat beter kon plaatsen.
Op 19 juli ,de eerste dag van onze vakantie ,stond mijn wereld stil...mijn allerliefste oma was er niet meer 😢 vanaf nu zou alles anders zijn.
Oma heeft mij gemaakt tot de persoon dat ik nu ben, ben haar oneindig dankbaar voor alles wat ze voor mij en Seth heeft gedaan.
Dankzij haar heb ik een onbezorgde jeugd gekend zonder ook maar iets tekort te komen. Ze was alles voor mij, moeder, vader, grootmoeder en grootvader allemaal gebundeld in 1 persoon.
Ik had echt gehoopt dat ze nog een hele tijd voor mij en Seth zou kunnen zorgen, haar overlijden kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel.
Ik trok me op aan een mooie vlinder die plots in onze tuin rondfladderde, deze vlinder was voor mij oma die liet merken dat ik niet alleen was. Te pas en te onpas komt ze op bezoek.
Ik hoop dat ze , waar ze ook is, weet dat ik haar zo erg mis, dat ik alles zou geven om haar nog even te kunnen zien en vastpakken en zeggen dat ik haar zo graag zie...
Om mijn verdriet te kunnen plaatsen heb ik meteen een afspraak gemaakt met Kathleen, mijn life coach die gelukkig ook rouwbegeleiding doet en weet hoeveel oma voor mij betekende.
De gesprekken met haar waren vaak confronterend maar tegelijk hielpen ze om het verlies te kunnen plaatsen.
Ze had me eerder dit jaar al goed geholpen om de knoop die ik 'mijn leven ' noemde te helpen ontwarren.
