Ik ben er nog niet uit of ik nu wel of niet de firma's waarover ik zal spreken bij naam moet noemen. Vandaar voorlopig ***. Een tijdje geleden bestelden we foto's bij ***. Op maandag hebben we de foto's met onze USB-stick ingebracht in hun computersysteem. We vroegen wanneer de foto's klaar zouden zijn en vermeldden dat we ze echt wel tijdig nodig hadden.
Voor de zekerheid toch maar het telefoonnummer van de winkel gevraagd zodat we nog even konden nagaan of de foto's effectief binnen waren. Gelukkig zo bleek. Op zaterdag belde ik voor we zouden gaan vertrekken naar de winkel met de vraag of de foto's binnen waren. Vertelde de winkelbediende (eentje van de oude stempel die zichzelf mevrouw noemde - het soort hogedunkdenken waar ik sowieso al moeite mee heb) doodleuk dat de foto's niet binnen waren. Het was hen niet gelukt om de foto's op hun USB-stick over te zetten om ze aan het labo te bezorgen. Dat hadden ze op maandagavond al door. Toch was het blijkbaar niet de moeite ons hierover in te lichten. Toen ik haar vroeg waarom ze niet had gebeld, zei ze doodleuk dat ze verwachtte dat we die zaterdag toch zouden komen.
Los van het feit dat de wetenschap van het bestaan van een USB-stick met een capaciteit van meer dan 1 GB de winkel blijkbaar vreemd is, zou een winkelbediende met een greintje klantvriendelijkheid ons toch minstens de verplaatsing hebben bespaard met een eenvoudig telefoontje en dat bij voorkeur al op dinsdag, wetende dat het afmaken van de foto's dringend was voor ons.
Verdere boodschap was dat ze die dag het labo gebeld had (op zaterdag, terwijl het probleem zich nota bene op dinsdag stelde) en dat het labo niet werkte op zaterdag. Dus kon ze er verder ook niets aan doen voor maandag. Maandag zou ik een telefoontje van haar krijgen met meer nieuws over hoe het probleem van de overdracht naar het labo zou kunnen opgelost worden.
Niet geheel tegen mijn verwachting, kreeg ik op maandag helemaal geen telefoontje van de winkelbediende en toen ik dinsdag zelf belde, bleek uit de reactie van haar collega dat de winkelbediende helemaal niet van plan was geweest mij op te bellen. De koele boodschap luidde dat ik dan maar zelf een USB-stick moest aanleveren die ze aan het labo konden geven. Dat had de collega als boodschap van de winkelbediende meegekregen als ik zelf zou opbellen.
Is een minimum aan klantvriendelijkheid vandaag echt te veel gevraagd? Ik kan begrijpen dat sommige mensen gefrustreerd raken in deze maatschappij als ze telkens weer op ondoorgrondbare systemen botsen en met de meest klantonvriendelijke bediendes eerst in aanraking komen. Is er buiten mijn weten om een wedstrijd georganiseerd waarop de meest klantonvriendelijke bediende van het jaar verkozen wordt? Zijn de werknemers in kwestie dan zo tegen hun zin aan het werk?
Gelukkig heb ik voldoende familiale en vriendschappelijke contacten om geen sociale zwartkijker te worden, maar ik kan begrijpen dat mensen die op dat vlak minder geluk hebben gefrustreerd raken. Is een vriendelijk woord dan teveel gevraagd? En dan maar klagen over de zogenaamde crisis. Indien de mensen die zo onbeschoft te werk gaan werknemers zijn, dan zouden ze moeten beseffen dat hun job op het spel staat in plaats van om het eerste het beste akkefietje te gaan staken (hiermee spreek ik mij niet uit stakingen over in het algemeen). Indien het de eigenaars zelf zijn, dan zouden ze moeten beseffen dat een klantvriendelijke aanpak de beste springplank naar een goeddraaiend bedrijf is, ook in tijden van crisis.
