Al eens het televisiespotje voor Belgacom TV bekeken? Waarschijnlijk, want je kan er niet naast kijken wanneer je je toestel aanzet. Interessant uitgangspunt. Een man die geen tijd wil maken voor zijn zoontje, zal dat ineens wel doen door een abonnement op Belgacom TV. De brave man, die eindelijk zijn oh, zo belangrijke televisieprogramma met een druk op de knop kan pauzeren, zal eindelijk zijn zoontje op de eerste plek zetten. Met televisie via de kabel en een videorecorder kon hij dat vroeger natuurlijk ook al, maar het zoeken van een videocassette en het indrukken van de "record" knop vroeg natuurlijk net iets té veel inspanning van onze brave huisvader. Omdat hij nu met een simpele druk op de knop zijn programma stil kan zetten, zal hij ongetwijfeld meer tijd besteden aan zijn zoontje. Het lijkt me precies zo'n man. Of zou hij met de extra kanalen die Belgacom TV biedt nu nog minder tijd voor zijn zoontje hebben? Fijn toch dat Belgacom zich inzet voor de verbeterde relaties tussen mensen.
Belgacom verandert je leven! En als dat nog niet genoeg is dan voegen ze er voor alle duidelijkheid aan toe, dat je bovendien je kabelabonnement kan opzeggen. Een interessant gebruik van het woord "bovendien". Vergelijkbaar met: je hebt de lotto gewonnen en bovendien staat er een bon voor 2 euro korting bij aankoop van een pak waspoeder in de folder van je supermarkt. Echt goed gevonden: "je leven zal veranderen" en bovendien - wat suggereert dat er nu nog iets belangrijkers zal komen in een doordachte argumentatie - kan je je kabelabonnement opzeggen.
Enkele taalsprokkels die me de voorbije week zijn bijgebleven.
De VMW stuurde vorige week een folder naar zijn klanten met de mededeling dat de betaling van tussentijdse facturen niet langer vrijblijvend is. Nuance: dat was de boodschap die ze wou brengen. Door de slordige formulering werd echter duidelijk dat de tussentijdse facturen vroeger enkel in mindering gebracht werden, wanneer zij effectief betaald waren. Dit is niet langer het geval, stelt de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening. Een taalkundig juiste inschatting van hun formulering brengt aldus de boodschap dat de tussentijdse facturen vanaf heden sowieso in mindering gebracht worden bij de eindfacturatie, of je ze nu betaalt of niet. Ik heb mijn taalgevoel maar even opzij gezet en de factuur in kwestie toch betaald...
Gisteren stak een krantje van het Vlaams Belang in onze brievenbus. De partij bij uitstek waarvan je zou verwachten dat ze de Vlaamse taal beheersen, niet? Dat zouden we toch op zijn minst mogen verwachten van voorzitter Frank Vanhecke. Ik citeer: "Tienduizenden gezinnen slagen er niet meer in de eindjes aan mekaar te knopen. Voedingsmiddelen, onderwijs, kledij, het kost allemaal véél duurder dan enkele jaren geleden [...]". Beste meneer Vanhecke, iets IS duur of KOST veel, maar taalkundig gezien kan niets duur kan kosten... Hoog tijd dat het VB een vacature uitschrijft voor een eindredacteur met taalgevoel. Ik ben ervan overtuigd dat er zelfs bij onze franstalige landgenoten met een opleiding als germanist valabele kandidaten te vinden zijn.
P.S. Laat duidelijk wezen dat ik met mijn taalsprokkels geen politieke of commerciële stelling wens in te nemen. Het gaat mij louter om de slordigheid waarmee brochures en propagande allerhande opgesteld worden.
Zo, zo, nu heb ik dus ook een blog. Interessante vragen krijg je voorgeschoteld alvorens je blog aan te kunnen maken. Een titel en ondertitel en een beschrijving van de inhoud. Moeilijk te zeggen vooraf, vind ik. Op dit moment is het nog niet zo duidelijk hoe dit blog zal evolueren, maar het komt wel goed.
Het idee een blog te starten, spookte al een tijdje door mijn hoofd. Vooral als ik in de media dingen zie, hoor of lees waar mijn haren recht overeind van gaan staan, dan denk ik: "Hier wil ik mijn mening over geven." Ik vermoed dan ook dat deze blog wel vaker commentaar zal leveren op radioreportages of krantenartikels.
Een van mijn stokpaardjes is ongetwijfeld de slordigheid waarmee teksten allerhande geredigeerd worden. Ik vraag me af of krantjes of reclamefolders die met duizenden exemplaren tegelijk gedrukt worden het niet verdienen nagelezen te worden door iemand die ook maar iets van taal afweet. Het gaat soms om inhoudelijke rariteiten. Soms zijn schrijffouten de boosdoener.
Ook op radio en televisie zijn taalfouten vandaag alomtegenwoordig. Waar is de tijd dat presentatoren en radio-omroepers geselecteerd werden op basis van hun taalkennis? Waar is de tijd dat je er prat op kon gaan dat op de radio of televisie gehoorde uitdrukkingen correct waren?
