EEN SPONSORTOCHT VOOR DE VRIENDEN DER BLINDEN KOKSIJDE WELKOM OP HET DAGBOEK VAN THERESE EN SYLVAIN VAN HUN TOCHT VAN KOKSIJDE NAAR COMPOSTELA
10-09-2013
TERUGBLIK OP ONZE TOCHT
Na 111 dagen stappen is het tijd om even terug te blikken op onze lange tocht
POSITIEVE ERVARINGEN
4 maanden samen op stap
Fijne berichten van de kinderen op moeilijke momenten
Bezorgde mensen die ons ontvingen
Inspirerende gesprekken met mensen en pelgrims onderweg
De stimulerende reacties van de vele volgers op onze blog
NEGATIEVE ERVARINGEN
Het niet kunnen aanwezig zijn bij de begrafenis van Daniëlle
Rug en schouderpijn van ons beiden
Aanhoudende regen in Noord Frankrijk
Hitte in Zuid Frankrijk
Muggenplaag in de Aube
Vuile onderkomens
Egoïsme van sommige mensen
EEN DIKKE MERCI AAN:
De kinderen
Guy en Jeannine
An Taymans
Lydia en Jos
Chris en Gerard
Herman en Lisa
Chris en An voor jullie bezoek onderweg
Onze buren voor de thuiszorg
Trouwe volgers van de Vrienden der Blinden Koksijde
Trouwe volgers van Sport je gezond Koksijde
Trouwe volgers van Mont Blancklimmers
Alle andere trouwe volgers op onze blog
Ook dank aan het Vlaams Genootschap van Compostela voor de geboden hulp en het mee verspreiden van onze blog
Speciale dank ook aan iedereen die heeft gestort ten voordele van de Vrienden der Blinden
Speciale vermelding voor:
Hotel Elckerlyck Rollegem voor de zorg om Sylvain zijn rug
Gîte Bon Maux Doornik voor het drogen van al onze kleren
Jos Evers in Wasigny (Fr) voor het schenken van een stapstok aan Therese
Monique Richard in Neuvy Palloux voor de lekkere clafoutis
Mme. Rouet in Eguzon voor het plukken van de kersen
Hotel des Voyageurs in La Coquille voor het gratis wassen en strijken van onze kleren
De Gentse mevrouw in Saint Sever voor het meegeven van gekookte eitjes voor onze lunch
PELGRIMS OP ONZE WEG DIE WE BLIJVEN ONTHOUDEN
Gerard uit Maastricht
Frits en Frauke uit Nederland
Sigrid uit Kontich
Benedict uit Nederland
Maaike uit Nederland
Jean Marie uit Chimay
Gunther uit Duitsland
Jose uit Frankrijk
Thomas uit Brussel
Marleen uit Gemmenich
Lies uit Nederland
Erica uit Australië
Dave uit Australië
Andreas uit Duitsland
Lianne uit Australië
Beste volgers van onze blog. Hiermee sluiten we het verhaal van onze lange tocht af. Het zal voor ons beiden een periode in ons leven zijn die we nooit meer zullen vergeten.
Na een flinke nachtrust, nu pas voelen we hoe moe we zijn, en ontbijt trekken we om 11 uur richting kathedraal.
Om 12 uur wonen we de pelgrimsmis bij. Spijtig genoeg is deze volledig in het Spaans. Op het einde van de mis wordt het wierookvat in de hoogte getrokken en zwiert van links naar rechts door de kerk. Een mooi moment.
Hierna hebben we met Andreas en Lianne afgesproken om samen Finisterra te bezoeken, de plaats waar de middeleeuwse pelgrims die dachten dat dit het einde van de wereld was en hun kleren verbrandden. Het is hierdoor wel een heel bijzondere plaats.
Rond 19 uur zijn we terug in Santiago en nemen afscheid van Andreas en Lianne. Zij vliegen reeds dinsdag terug naar hun thuisland.
Morgen onze Credential (een soort diploma van de afgelegde weg) afhalen, wat souveniertjes kopen en onze blog afsluiten.
Vandaag gaan we op weg naar de kathedraal. We zijn Jacobus al verschillende malen tegengekomen op onze weg. In verschillende kerken, op pleinen, langs de straat, als straatnaam en als uithangbord. In de buurt van Cimadevilla lopen we voor de laatste keer over een donkere corredoira, een levend voorbeeld van de camino in de middeleeuwen. Even later lopen we evenwijdig met de landings en startbaan van de luchthaven van Santiago. Dit is duidelijk, we zijn in de 21 ste eeuw. Na een 10-tal km komen we aan in Lavacolla. Hier wasten de pegrims zich vroeger evenals hun kleren in het riviertje met dezelfde naam. Hierna begint de klim naar de Monte do Gozo. Vanaf de top van de berg zagen de middeleeuwse pelgrims voor het eerst de heilige stad. Ze vielen hier op hun knieën en zongen al snikkend dankliederen voor hun behouden en veilige aankomst. Op onze knieën zijn we niet direkt gevallen maar zijn wel dankbaar dat we deze tocht samen hebben kunnen beleven en doen een bericht naar onze kinderen. Ook zij genieten met ons van de laatste 5 km. Hierna dalen we af naar de stad en berieken na de "Puerta del Camino" de Praza del Obradoiro en de barokke kathedraal van Santiago. Nog maar 33 treden scheiden ons van de "glorie" Om 13.30 uur hebben we ons doel bereikt en vallen mekaar in de armen, een emotioneel moment. Zoals bij ons vertrek beloofd ontvouwen we ook hier de vlag van "De Vrienden der Blinden". Morgen richting ............kathedraal 500 meter van onze verblijfplaats, naar de mis en dan met Andreas en Lianne naar Finisterra.
Vanmorgen vertrekken we om 8 uur. De weersvoorspellingen blijven gunstig, wel veel frisser maar ook geen regen. Dit zou ook de volgende dagen zo blijven. Zoals gisteren wordt het weer klimmen en dalen tussen ecalyptussen en eiken met af en toe een boerendorpje dat we doorkruisen.
In Calzada houden we een stop en komen hier terug Andreas en Lianne tegen.
We lopen regelmatig ook langs de N-547 waarop de spaanse chauffeurs het gaspedaal flink indrukken.
Omstreeks 13.30 uur komen we aan in O Pedrouzo, een dorp langs die N-547 dat volledig is ingesteld op de Camino, daar het zoals ook voor ons de laatste stopplaats is voor Compostela.
Onze schoenen hebben ondertussen hun beste tijd gehad. Ze zullen achterblijven in Compostela.
Morgen beginnen we aan de "final countdown" van onze lange tocht.
Gisterenavond wilden we nog even het dorp bezoeken. We zijn evenwel moeten gaan schuilen in een panaderia omwille van een zware onweersbui.
Het water liep over de pleinen naar de straat toe, de deksels van de riolen kwamen omhoog, het water liep van alle trappen naar de benedenstad en dat duurde zo een half uur. We zijn dan in de regen terug naar onze verblijfplaats gegaan en hebben daar gegeten.
Deze morgen eerst en vooral een berichtje naar Xander voor zijn 8 ste verjaardag. Proficiat en tot volgende week!
We vertrekken reeds om 7.30 uur, wel nog wat donker, gezien de lange tocht. Ondanks de weersvoorspelling is het nog droog.
In San Xiao do Camino staan er verschillende mooie hórreos, graan of mais opslagplaatsen. Het zijn lange smalle bouwsels met openingen in de wanden om schimmel tegen te gaan. Om te voorkomen dat er muizen inkomen staan ze op poten met daarboven een uitstekende platte steen.
Het gaat vandaag bijna konstant op en neer, het is dan ook een zware tocht.
Gelukkig blijft het de hele dag droog, wel zwaarbewolkt, en rond 14.30 uur komen we aan in Arzua.
Morgen richting Pedrouzo 19 km, de voorlaatste route voor onze aankomst in Compostela.
DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013 PORTOMARIN-PALAS DE REI 23 KM
Gisteren nog een kleine wandeling in de (verplaatste) stad. Vannacht een zwaar onweer met veel regen.
We vertrekken rond 7.30 uur in de stad en dienen terug naar de brug over de rivier om op de route te komen. De regenjassen moeten terug (na ongeveer anderhalve maand) uit de rugzak. Het is opvallend dat gisteren met het mooie weer de route vol "pegrims" loopt en het vandaag met de regen heel wat rustiger is. De taxibedrijven en bussen hebben dan ook weer een topdag!!!
Vandaag komen we de eerste eucaplyptusbomen tegen. Ook veel cruzeiros, een kruis dat nog op vele plaatsen in Galicië is te vinden.
Wat ons ook al is opgevallen bij het langskomen van een kerkhof zijn de opeengeplaatste grafstenen. Vandaag in Lestedo staan deze zelfs met de voorzijde naar de straatkant, heel bizar.
Het blijft de hele voormiddag regenen. Rond 14.00 uur komen we aan in Palas de Rei.
Morgen richting Arzúa 29 km, een lange tocht maar met Santiago in zicht moet dat kunnen.
WOENSDAG 4 SEPTEMBER 2013 SARRIA-PORTOMARIN 21,5 KM
Wandelen vandaag om 8 uur Sarria uit. Vandaag wortd het weer een dag van klimmen en dalen langs boerendorpjes, waar enkele slimme Spanjaarden een kleine bar hebben geopend. Vermits er in die dorpjes niks is te krijgen trekken zij veel volk, temeer daar vanuit Sarria vele Spanjaarden hun "camino" beginnen voor de laatste 100 km.
Onderweg zien we kleine velden en weiden die zijn afgezet met stenen muurtjes, ontstaan door vele verdelingen van erfenissen in deze kleine dorpjes.
Even verder in Brea komen we voorbij kilometersteen 100 km. Evenwel treffen we 500 meter verder een tweede 100 km paal.
Niets van aantrekken, wij hoeven nog "slechts" de afstand van de Dodenmars van Bornem te stappen.
Omstreeks 14 uur komen we aan in Portomarin: Portomarin verdween in 1962 volledig onder het water van de rivier Minho. Er werd een stuwdam gebouwd en het dorp werd hogerop terug opgebouwd. Alle belangrijke gebouwen werden afgebroken, de stenen genummerd en in het nieuwe gedeelte terug opgebouwd.
Gisterenavond hebben we onze vliegtuigtickets geboekt voor onze terugreis.
Deze morgen al dadelijk na het vertrek gaat het steil bergop. Vlak zoals in de meseta zal het de komende dagen ook niet meer worden. Hoeft ook niet want de uitzichten zijn elke dag prachtig. Na een goede nachtrust gaat het vandaag terug vlotjes.
We lopen nog steeds op de historische route, toch wel straf dat hier in de 9de eeuw al pelgrims langskwamen die door de sloten stapten blootvoets in hun hoge houten klompen. Nu zijn er overal bruggetjes aangelegd. Alles voor de pelgrim in deze streek.
Via een corredoira, de vroegere verbindingswegen tussen de dorpen lopen we alweer tussen een aantal boerenhuizen, wel altijd attent zijn voor de "koeienvlaaien". Moegewerkte honden die de veestapel bewaken liggen hier in het midden van de straat uit te rusten tussen de langskomende pelgrims.
Toch wel wat anders dan in Frankrijk waar achter elke hoek of poort een hond staat te blaffen, klaar om je op te eten.
Omstreeks 13 uur komen we in Sarria aan. Na het beklimmen van een aantal trappen komen we aan de kerk, waar ook onze albergue is gelegen.
We zitten op de route voor morgen richting Portomarin, 21.5 km
Voor de eerste keer op onze tocht hebben we ons vanmorgen overslapen. Moe zeker???
Toch vertrekken we om 8 uur. Vanaf het vertrek klimmen we tot Alto de San Roque. Wat we gisteren 4 km zijn gedaald van O Cebreiro naar Linares stijgen we nu terug. Via Hopital, een voormalig hospitum voor pelgrims in de 9 de eeuw, stijgen we verder naar Alto de Poio, nog een stevige brok.
Hierboven staat een pelgrimsbeeld naar Santiago gericht.
Hierna komen we door typische dorpjes uit Galicië, waar enkel veeboeren wonen, met onverharde wegen bedekt met veel koeienvlaaien.
Onze grootouders zouden er van opkijken. Beseffen deze mensen wel hoe mooi Galicië is terwijl zij vechten voor een karig inkomen?
We krijgen nu een lange afdaling over moeilijk begaanbare paden vol stenen. Gisteren bij de beklimming van O Cebreiro werd de rug nog eens getest, vandaag de knieën. En ja, na onze 3 maanden lange tocht doen ze allebei wel wat pijn !!!
Omstreeks 13 uur bereiken we Triacastela, vroeger stonden hier 3 kastelen waar zelfs geen ruïnes meer van overblijven.
Het dorp leeft van de camino (Hostals, Albergues, Casa enz) en van de kalksteengroeves.
Pelgrims namen in de middeleeuwen een stuk kalksteen mee om bij te dragen aan de bouw van de kathedraal van Santiago. Wij hebben geluk, de kathedraal is afgewerkt. Aan het eind van het dorp logeren we in Casa David, een netjes onderhouden "Habitations"
Ook de reisorganisaties van Lianne en Andreas hebben hier geboekt zodat we toevallig weer samen zitten.
ZONDAG 1 SEPTEMBER 2013 VEGA DE VALCARCE- LINARES 16 KM
Deze morgen vertrekken we om 8 uur, vroeger kqn niet meer want dan is het nog donker. Een fleece 's morgens is nu wel noodzakelijk want we stappen in het bos. Hoog in de bergen schijnt de zon al.
Via Ruitelan komen we aan in Las Herrerias waar de beklimming naar O Cebreiro begint. Deze beklimming is een goed bewaard gedeelte van de oude geplaveide pelgrimsweg uit de middeleeuwen. Na een stevige klim van een 3-tal km komen we aan in La Fabe aan een bar. Hier komen we Andreas (Duitser) en Lianne (Australische) terug tegen. Het is een blij weerzien. We zagen ze het laatst een 8-tal dagen geleden in Mansilla de las Mullas: Vanaf die die stappen ze samen. We trakteren voor Lianne haar verjaardag op 29 augustus. Tegelijk spreken we af om samen een auto te huren op maandag 9 september om van Santiago naar Finisterra en Muxta te gaan.
Van hieruit wordt het weer een 3-tal km stevig klimmen met prachtige uitzichten en hier steken we ook de grens met Galicië over, een autonoom gebied binnen Spanje. Hier wordt geen Spaans gesproken maar Galicsch, een taal verwant met het Portugees.
O Cebreiro is om vlug te vergeten. Commercieel opgefokt met vele zondagstoeristen met de auto. Scherpenheuvel heeft er wat van!!!
Wij dalen verder af naar Linares, een heel klein dorpje met amper een 10-tal huizaen waar we verblijven in Casa Jaime de enige overnachtingsmogelijkheid hier. Gelukkig hebben we hier gereserveerd want terwijl we inchecken moet de eigenaares verschillende pelgrims doorsturen wegens volboekt.
ZATERDAG 31 AUGUSTUS 2013 VILLAFRANCA-VEGA DE VALCARCE 18 KM
Villafranca del Bierzo, waar we gisteren verbleven, is ontstaan in de 11 de eeuw toen hier vele Fransen zich vestigden omwille van belastingsvoordelen. Monaco avant la lettre. Ook de kloostergemeenschap van Clugny vestigde zich toen hier!!! Het werd vroeger "Klein Santiago" genoemd omdat er 24 kerken stonden. Ook nu, als je vanop de brug kijkt, staan er nog verscheidene. We hebben ze uiteraard niet allemaal bezocht. Kreupele en zieke pelgrims kregen indertijd ook een volledige aflaat indien ze via de "Portada del Perdon" binnenkwamen. Gelukkig niet aan ons besteed. Wij gaan voor de volledige aflaat tot Santiago. Vanmorgen vertrek om 7.30 uur. We blijven lange tijd, vergezeld van vele pelgrims, langs de N-VI lopen. Een betonnen afspanning scheidt ons van de weg. Het is dan ook een verademing als we in Trabadelo een koffie met Santiagotaart, een soort frangipagnetaart, nemen. Ook op de Camino doet de commerce zijn werk. Wat later verlaten we de N-VI en lopen door het groen verder richting Vega de Valcarce waar een brug van de A-6 (Madrid-La Coruna) overloopt. We verblijven in Casa El Recanto, eigendom van de panaderia er rechtover. Mooi meegenomen voor het ontbijt morgenvroeg. Morgen richting Linares (16 km) met de beklimming naar O Cebreiro (12 km). Je kan er per paard naartoegebracht worden, je kan je rugzak er laten heenvoeren, maar wij kiezen voor het volle pond !! Amaai, onze rug!
VRIJDAG 30 AUGUSTUS 2013 PONFERRADA VILLAFRANCA DEL BIERZO 23 KM
Gisterenavond bezoeken we de stad. Via het gemeentehuis naar de Calle de Reloy en renaissancekerk De La Encina gaan we naar het kasteel. Dit is gebouwd van 1178 tot 1312 in de tijd van de tempeliers die de pelgrims moesten behoeden in deze streek. Het is een van de best bewaarde kastelen van Spanje.
Deze morgen vertrekken we om 8 uur. Het duurt algauw 1 uur voor we de stad uit zijn. Even later komen we voorbij een tuinstadje. Allemaal huisjes aan mekaar rond een binnenplein met een centraal gedeelte met een uurwerk en ook een kerkje erbij.
In Columbrianos nemen we een koffie, juist op 200 km van Compostela. We merken het wel de laatste dagen, er zijn veel pelgrims op weg die zijn vertrokken vanuit Leon en ook mensen die voor een veertiental dagen stappen. De eigenaar van de bar is fel begaan met de camino en vertelt aan iedereen die in zijn bar aankomt over onze prestatie.
Daarna loopt onze route verder tussen de wijngaarden van El Bierzo. Het gaat weer stevig bergop en bergaf maar Therese heeft iets geleerd van Jos Paternot tijdens haar eerste tocht in het Zwarte Woud een aantal jaren geleden. Je moet kunnen blijven praten als je stijgt, anders ga je te snel.
We komen rond 14.30 uur aan in Villafranca del Bierzo en na wat zoekwerk vinden we onze slaapplaats Albergue La Piedras.
DONDERDAG 29 AUGUSTUS 2013 FONCEBADON-PONFERRADA 28 KM
Kunnen niet vroeger dan 8 uur vertrekken gezien we na 1.5 km aan Cruz de Fierro komen. We willen alle steentjes, voor al de mensen waaraan we denken en onderweg gedacht hebben, in de klaarte neer te leggen aan dat 5 meter hoge kruis op 1500 meter hoogte.
Het weer is schitterend en we hebben geweldige vergezichten. We dalen lichtjes tot Manjarin, waar een albergue wordt opengehouden met het comfort van de middeleeuwen. Hier kan je leven als een Tempelier.
Hierna klimmen we terug tot 1500 meter en even later begint de lange afdaling.
Onderweg in El Acebo, de meest pittoreske Calle Real van de hele provincie Leon, kopen we brood, tomaat, salami, ei en drank en eten dit op een terras van de tienda met een zicht op de houten balkons van het dorp. Mmm lekker!!!!
Hierna dalen we verder naar Riego de Ambros. Van hieruit volgt nog een zinderende afdaling tussen gesteente en rotsblokken van het Iragogebergte naar Molinaseca dat al werd vernoemd in de "codex"
Nu nog 2 uur stappen tot Ponferrada, hoofdstad van de regio El Bierzo. In 1082 gaf bisschop Osmundo opdracht om de houten brug te vervangen door een ijzeren om de pelgrims te beschermen vandaar de naam Pons Ferrata
Rond 16.30 uur komen we toch wel heel moe aan. We vinden dit toch wel een zware tocht.
WOENSDAG 28 AUGUSTUS 2013 SANTA CATALINA-FONCEBADON 18 KM
Deze morgen om 6.45 uur ontbijten we maar blijkbaar liggen alle pelgrims nog te slapen. Vandaag wordt het uitsluitend klimmen, maar we zijn ondertussen al wat gewoon. Onze voeten lijken wel van beton!! In Rabanal del Camino, om 10 uur, nemen we zoals gebruikelijk een koffie. Een verdwaalde geit vergezelt ons op het terras. De ober wil haar wegjagen maar ze loopt naar binnen waar ze ook ook haar behoefte doet, tot groot jolijt van de terrasbevolking. Via een koeweg, niet zo eenvoudig, stappen we richting Foncebadon. Onderweg ontmoeten we een meisje met problemen. Blijkbaar volgens haar vriend heeft ze een gebrek aan suiker. Rond 12.30 uur komen we aan. Foncebadon was vroeger en spookdorp dat dankzij de camino terug wat opleeft. We verblijven er in Albergue El Convento met zicht op de Cruz de Ferro. Morgen richting Ponferrada, een lange tocht van 28 km.
DINSDAG 27 AUGUSTUS 2013 SAN JUSTO-SANTA CATALINA DE SOMOZA 15 KM
We vertrekken om 8 uur richting Astorga. Na een 4-tal km komen we daar aan en ontbijten uitgebreid op de Plaza Mayor in een moderne taverne. Hierna bezoeken we het bisschoppelijk paleis, een ontwerp van de Catalaan Gaudi, en de kathedraal met alweer een indrukwekkend hoogaltaar. We trekken verder en komen voorbij de Hermitage Ecce Homo, met een gebed op de gevel in verschillende talen. Hier staat in de kapel, boven op een bron, een wijwatervat. De legende zegt dat wanneer je met dit water een kruisteken maakt je een behouden aankomst van je camino zal hebben. We geloven erin!! Hierna komen we op een lang recht voetpad. De grond in deze streek is werkelijk rood van kleur. Rond 12 uur komen we aan in Santa Catalina de Somoza, een dorp van trommelaars en fluitspelers, dat dankzij de heropleving van de camino terug tot leven is gekomen. We verblijven er in Albergue San Blas. Morgen richting Foncebadon, een klim van 18 km.
MAANDAG 26 AUGUSTUS 2013 VILLAR DE MAZARIFE-SAN JUSTO DE VEGA 28 KM
Vanmorgen na het ontbijt vertrekken we om 7.15 uur. Het wordt de eerste 14 km een eentonige tocht door de natuur. Na een 4 tal km komt er een Nederlander aangereden per fiets, die we trouwens al hebben gezien in onze verblijfsplaats. Hij wil absoluut een aktiefoto. Hij vindt onze foto niet zo direkt geslaagd en rijdt een aantal keren terug om dan weer in volle aktie terug te komen. Hij voelde zich gisterenavond ook schuldig dat hij niet in zijn tent ging slapen hetgeen Therese weglachte door te zeggen dat zij dar absolut geen moeite mee had. Het worden hierna nog 10 lange kilometers tot we aan de Puente de Orbigo aankomen, de langste en beroemste brug op de camino. Wil je het verhaal van deze brug kennen google dan maar eens. Van hieruit gaan we verder tot Villares de Orbigo. Hier houden we rust op een bank in de schaduw en eten een lekkere perzik. Een fruitteler komt langs met 2 emmers versgeplukte "Reine Claude" pruimen. Hij doet teken dat we onze plasticzak moeten openhouden. Alswe niet stop gezegd haden moest Sylvain 5 kg pruimen extra dragen in zijn rugzak. Pelgrims worden in deze streek graag gezien. Van hieruit gaan we naar Satibañez, waarna we via een pad vol keien naar de hoogvlakte van de Paramo pikkelen met de Montes de Leon in de verte. Even verder komen we voorbij een stalletje waar je alles gratis kan krijgen (Drank, koekjes ed). Wel heeft de jongeman een dos staan voor een gift. Aan de rand van het plateau staat Cruzero de San Toribio, dat de origínele St Jacobsroute markeert. Rond 14.15 uur, we vinden zelf dat we flink hebben gestapt, komen we aan in San Justo de la Vega waar we verblijven in Hostal July. Morgen stadsbezoek Astorga en dan richting Santa Catalina de Somoza 15 km
ZONDAG 25 AUGUSTUS 2013 LEON-VILLAR DE MAZARIFE 21 KM
Deze morgen laten we om 7.15 uur via het klooster San Marcos Leon achter ons. Alle doelstellingen tot nu toe zijn bereikt, Reims- Vezelay-Saint Jean Pied de Port-Burgos en nu Leon. Er rest ons nog een 300 tal km tot Santiago. We komen voor Virgin del Camino en later ook in Oncia de la Valdoncina een aantal ondergrondse woningen tegen. In Virgin del Camino nemen we in een frisse ochtendzon ontbijt op een terras. We nemen even verder de alternatieve route naar Villar de Mazarife, want we willen weg van de N-120, het geraas van de auto's, die we nu alle enkele dagen hoeven te volgen. Hierna bereiken we de droge hoogvlakte, de Páramo, met lage struiken. De cistusroosjes, lavendel en brem waarvan sprake in onze gids zijn reeds uitgebloeid. In Chozas de Abajo nemen we nog een rustpauze in een plaatselijke bar en rond 13 uur komen we aan in Villar de Mazorife. Hier begint juist de zondagsmis, toch wel laat, in de kerk met de (zoals in zovele dorpen hier) ooievaarsnesten boven op de toren. We pikken een stukje van de mis mee. We logeren in Albergue Tio Pepe, eenvoudig maar proper, recht tegenover de kerk met een St. Jacobsbeeld. Morgen een langere tocht richting San Justo de la Vega 28 km
Therese en Sylvain Wij zijn 59 en 62 jaar jong en wonen sinds 2006 in Koksijde. Tom en Wendy, onze kinderen, zijn 36 jaar. Ook hebben wij 4 lieve kleinkinderen: Xander, Kasper, Britt en Mille
