't is voorbij. En ook deze blog kent nu z'n einde of...2009? M'n fiets staat wat aan de kant en ik heb me loopschoenen gekocht ;-)
25-03-2008
I'm dreaming of a white ...eastern
Wie had dit nog verwacht? Ik had dinsdag nog met onze Frank en z'n vriendin Sabine een eitje gepeld en voorspeld dat we een witte kerst zouden krijgen en godbetert...ik kreeg nog gelijk ook. Vanafheden (tegen een vergoeding in natura onder de vorm van op maat gemaakte vareuskes) kan je via mij de sneeuw voorspellingen bekomen. 't is mooi zo'n wit tapijt, ook voor het verkeer vind ik het geweldig. Veel minder agressief. Iedereen heeft tijd, het excuus om te laat te komen is zo klaar en 't kost de maatschappij een stuk minder dan een stakingsdagje van de sluisjongens en meisjes. Fietsen in dat boeltje is een stuk minder. Daar onze Frank had voorspeld dat zaterdag een verschrikkellijke dag zou zijn ,had ik m'n dag gepland en kon ik ondanks de volle zon tot ver in de namiddag niet meer de fiets op. Jammer. Ik ben dan op Pasen maar wat vroeger opgestaan en zat om 7u45 op m'n ros. Met Hans en Stef richting de memorial Wilfried Paridaens( zie www.nosinternos.tk) gereden, daar het parcours (een mooi trouwens) van 60km meegenomen en met 100km op de teller binnengekomen. Niet geweldig snel maar een avg HF van 139 is me over die afstand en voor de periode van 't jaar perfect. Paasmaandag rustig de tijd genomen wakker te worden en tegen 9u20 "aangezet" (schoon wielervlaams voor vertrekken), kort ritje gepland van een uur of twee want tegen de middag zou het weer omkeren. En deze keer bleken de voorspellingen perfect te kloppen. Vertrokken in tegenwind, om terug te kunnen keren met wind mee (theoretisch!). Voor alle zekerheid had ik toch m'n regenvestje meegenomen. Na een 60km, Geraardsbergen bereikt. Grotendeels in tegenwind alhoewel die op dat moment al de indruk geeft uit alle richtingen te komen. Niet de muur of de kloosterstraat op, maar met groot verzet en danseuse de ringweg (of hoe moet ik die anders noemen) op om zo ook boven te geraken. Eens boven kwam ik tot de minder prettige constatatie dat de wind gedraaid was en ik dus geen meter wind mee zal hebben vandaag. Erg is dat allemaal niet maar daar ik niet voorzien had lang te gaan rijden had ik ook niets mee om te eten en ik kreeg een serieus hongergevoel. De energie vloeide zo uit m'n lijf en dan vonden ze het nodig de sneeuwvlokjes over me heen te kletsen. Na de Congoberg Kester bereikt en werd het opnieuw droog. Vestje terug uit. Zonneke geeft warmte en wat kracht , nu nog een middel vinden om die wind te vergeten. Buiten de waard gerekend! Ter hoogte van Borchtlombeek op een plek waar ik nochthans al 100 keer voorbijkwam opnieuw een sneeuwbui en bovendien van het hardere type. Vlijmscherpe hagelbolletjes op m'n reeds aardig afgekoeld gezicht, in afdaling en tegen de wind in... er zijn echt leukere dingen. De vlaamsche heroïek ten top. Mocht Landis is die omstandigheden de ronde winnen hij werd onmiddellijk uitgeroepen tot Flandrien en alle erfzonden van het testosteron gebruik zo uit het collectief geheugen gewist. Op zo'n moment slaag je er dus in verkeerd te rijden. Totaal gedesoriënteerd door de sneeuwval en misschien wel door de uitputting. Nog in een veldwegje gezeten waar je normaal wel rechtsomkeer maakt maar ik vond terugkeren echt geen optie meer. Na 83 km moe maar voldaan thuis gekomen. Een gemiddelde snelheid die niet eens 25 haalt maar toch echt content. Laat het weer nu langzaam omslaan en gecombineerd met het zomeruur moeten de komende weken de kilometers drastisch stijgen maar ik denk beter te zitten dan vorig jaar. En dat geeft een goed gevoel. Tot de volgende! Swa
Op z'n minst verrassend! Na m'n uitgebreid geklaag over de inaccuraatheid van de voorspellingen van onze nationale weerman (laat ons niet discrimineren want ook die van Sabine zijn niet beter) kwam ik gisteren wat vroeger van't werk en ben ik erin geslaagd, samen met Hans, anderhalf uur op de fiets te zitten;;; zonder nat te worden! De laatste paar hectometer niet te na gesproken! Wat er juist viel kan ik moeilijk omschrijven maar het past perfect bij de term maartse buien. Maar goed, het Gooikse tochtje gereden, met wat extra kilometertjes, elk bergje met een aardig verzetje naar boven ( tot 52x12 geweest) , wat kracht kweken en daarbij een paar keer serieus diep gegaan. Ik heb mijn polar gegevens nog niet gechecked maar een hr van 178 heb ik zien staan. Ik denk niet dat ik hoger geweest ben maar ik vermoed dat ik ook niet hoger geraakte. Goe trainingske geweest. Nog 260 te gaan deze week. Hopelijk gunt de Frank me op het juiste moment wat opklaringen.
Wat er later op de avond nog gebeurde wens ik hier niet neer te pennen. Het had wat te maken met gerst en mour, schuim, anderen, gezellig en te veel. Tekeningsken?
Ciao! Swa
18-03-2008
't is van den hond...
Vorig weekend al teveel voortgegaan op snorremans (of is die er nu definitief af?)met z'n collectie pullekes van de jaren 70 (frank de weerman(k)), waardoor ik zondag rustig bleef liggen in plaats van de nodige kilometertjes te gaan verteren. Daar bleek al dat ze er op het KMI een paar mijl naast zaten en het perfect fietsweer was, in tegenstelling tot de aangekondigde drasj-national die er een hele dag zou uitvallen. Het is godgeklaagd! Waar gaan we naar toe als zelfs een nieuwe regering er niet voor zorgt dat de maartse weergoden wat getemperd worden. Ze doen al niks aan de koopkracht, aan de opwaardering van Brussel, de splitsing van BHV,... (tsjeeven 't is toch een ras appart) en nu laten ze bovendien het weer links liggen (links haha) Das de kant die er langs het zuiden van het land wel bijzit om mee een rechtse koers te bepalen en aan de noordzijde uitblinken in afwezigheid om constructief een progressieve stempel te drukken! De laatste maanden veel beloftes gemaakt en nu staan we daar tussen de maartse buien. Merci zenne ( de zenne: de gewezen open riool die langzaam terug voor leven zorgt. Zou dat dan groen zijn? Die doen toch ook niet mee) ! 't weekend van de primavera staat voor de deur. Het Italiaans voor lente (als ik me niet vergis). Een geluk dat die niet in België wordt vereden, er zou sneeuw op de cappi liggen! Bovendien is het Pasen. Dat is in principe de periode waarop er wat langer buiten mag gezeten worden zonder verlichting (zomeruur). Zelfs die pipo's die onze kanlender ooit hebben bepaald op basis van de levenswandel van een joods hebreeuws palestijn die toen al kon waterskiën, hadden dit reeds gepland. Het voorjaar van 2008 is toch naar de boem. Eeuwen op voorhand zagen die wijzen dat al in (zouden ze de splitsing van BHV ook voorspeld hebben?), maar onze Frank, die slaagt er in om op zaterdagavond aan te kondigen dat het zondag heel de dag gaat gieten! En weet ge wat hij nu zegt? 't gaat sneeuwen! Na zwarte zondag, een groene kerst, de anjer-revolutie, een paars bewind, een gouden bruiloft, de gele rivier, oranje (daar hoort geen uitleg bij), bruine mestkevers, een magenta wielerploeg, nu in de aanbieding: een witte pasen. Met als toetje een paas-premier. Waar moet ik nu aan beginnen. Ik zou toch 300km op mijn ros willen rijden deze week. Iemand een idee wanneer dat zou kunnen? Overdag moet ne mens die z'n werf wil betaald krijgen aan de slag om het slijk der aarde op te rapen. (gelukkig niet zoalds die indische dames van panorama zondagavond!) bij het ochtendgloren en de vooravond staat zo iemand gezellig in de file, 's avonds moet deze bekomen van het harde labeur en 's nachts zou hij moeten slapen maar dat vergeet hij wel eens en in't weekend zijn het de huishoudelijke klusjes. Daar tussen in liggen momenten van mogelijk fietslabeur...maar die ogenblikken willen ze nu gaan ondersneeuwen! Opwarming van de aarde? My a.. ! Steekt allemaal de openhaard aan! geef verslindend veel gas! gebruik enorm veel electriciteit! en schaf u veel producten van zwaar vervuilende industrieën aan! leve China! Doe dit alles in de komende uren, talm niet! Laat ons samen zorgen voor een lokaal broeikaseffect! We kopen nadien wel emmissie waarden in Antartica of zo! Of plant nadien een boom of twee. Als je geen tuin hebt mag je die bij ons komen zetten en vergeet nadien je bijdrage niet te storten voor "kom op tegen kanker". Voila, ik heb er m'n frustratie, die zich opstapelt bij de gedachte dat ik uren op de rollen zal moeten rijden, afgeschreven. Anders kan ik die kwijt op m'n tweewieler maar in m'n garage komt dat niet goed!
Tot .... na die rot-rollen?
PS. Gelieve de bovenvermelde insinuaties, veronderstellingen, politieke keuzes, aanzet tot insubordinatie, negatieve kijk op de inborst van de mens, ...met een grove korrel zout te nemen. Dat Frank z'n pulloverkes aan verandering toe zijn is het enige statement waar ik lang over nagedacht heb en dus ook geheel achter sta en bovendien duld ik hier geen tegenspraak!
16-03-2008
nog iets vergeten...
't zou kunnen dat we ne motard op overschot hebben! En als die mee gaat zou er nog wel eentje kunnen meegaan. Straks moeten we nog een andere chalet reserveren!
We zijn nogeens vertrokken!
We zijn inderdaad vanochtend vertrokken. Het kwam gewoon praktischer uit om vandaag in de ochtend te gaan rijden. Gevolg natuurlijk dat ik alleen kon optrekken. Goeie test trouwens voor de Ventoux trip want daar ga ik er ook alleen voor staan om m'n lange tochten af te werken. 't is heel goed meegevallen. Zoals steeds als ik een langere rit doe in mijn uppie ga ik de hele andere kant op dan wanneer we met z'n allen gaan rijden. Ik reed vandaag langs de landende vliegtuigen (die Leterme 's nachts weer wil afschafen wat als ex-dhl-er nogsteeds een gevoelige snaar is) , onder het atomium, langs de VUB, den avenue Louise, terkamerenbos door, om dan de heuvelzone rond m'n geboortegrond aan te snijden. Rustig ritje van 80 à 90km. Ik moet m'n Polar nog downloaden. Het eerste uur ging echt niet. Verzuring, een harslag die geen zin had om zich te laten controleren en benen die overal heengingen behalve op en neer. Ik hoorde altijd zeggen dat hoe ouder je wordt hoe meer opwarming je nodig hebt. Wel, tot scha en schande moet ik tot die vaststelling zelf komen. Straks ben ik pas echt opgewarmd op de marmotte nadat de Croix de Fer al ver achter me ligt. Na die rit even bij m'n ouders binnen gestapt. Ik wist dat de anderen om 13u zouden vertrekken en wilde die even vervoegen voor ze vertrekken. EIgenlijk veel te laat vertrokken om dat te halen. Wat doe je dan? Proberen de tijd in te korten. Alleen na al een aardige rit gereden te hebben ben ik er net in gslaagd er nog te geraken. Ik denk dat m'n gemiddelde hartslag rond de 165 zal liggen op dat stuk van 25 à 3O km. Ik wist niet wat me overkwam. Zo heb ik dit jaar nog niet gereden. Perfect die hartslag kunnen controleren (weliswaar hoog) en elke berg (heuvel) juist ingeschat. Ik vermoed dat de drie die klaar stonden om te vertrekken wel aan m'n gedrag zullen gemerkt hebben dat ik content was. Vanavond lekker gaan eten in't stad en vanaf nu terug de riem aanspannen. De komende weken moeten spartaans worden. alleen te hopen dat het weer wat meevalt! Bref, ik heb vandaag heel wat motivatie terug gevonden. Als die beentjes morgen nu nog goed aanvoelen ben ik helemaal de koning te rijk maar ikmag niet teveel verwachten zeker? Die laatste 25 km zullen niet ongemerkt voorbij zijn gegaan!
Ik begin zo te vermoeden dat het eerder negatief is voor het aantal lezers aangzien die aangroeien wanneer ik weinig schrijf maar vanaf nu zal het aantal bijdragen hier wel weer de hoogte ingaan.
Groeten, Swa
10-03-2008
Hier ben ik weer...
't heeft even stilgelegen, maar hier ben ik weer. Na het dipje van vorige week, ondanks het rotweer, de werf waarin ik op dit moment leef en de niet verdwijnende verzuring hebben we (majestueus meervoud) een goede week achter de rug. Woensdag de typische mid-week avondrit gedaan. Dat is maar goed voor 33 km maar wel met 530m hoogte verschil. Een zuivere D1 rijden is niet evident op dit parcours. Het was de eerste keer na een week terug op de fiets en tot m'n spijt heeft de rust niet gebracht wat ik hoopte. Ik blijf met die zware verzuurde benen zitten. Op vrijdag ben ik met Hans een echte D1 gaan rijden. Lekker genieten van het ronddraaien op de fiets. Toch een dikke twee uur gepeddeld. Maar zaterdag stond het zware werk op het programma. Samen met Eddy en Peter (De Mueterkes), Hans, Stef en (lange) Hans 4u30 op de fiets gezeten. Ik ben binnengekomen met een gemiddeld Hf van 142 met pieken van 180. Hoe ze het doen geen idee maar Eddy en Peter hebben 95% van de 70 eerste kilometer (met de wind op de neus!! en geen beetje) voor hun rekening genomen. En dan draaien die nog rond met een gemiddelde van 25 op een weer allesbehalve vlak parcours, met die verdomde wind op kop. Chapeau! Meer dan merci kan ik daar niet op zeggen. Zeker niet tijdens de rit zelf. Ik probeer m'n deel van het kopwerk te volbrengen en ik denk dat ze dat ook wel appreciëren maar om hun tempo te blijven houden moet ik te diep gaan. Ik wil graag maar 't moet nog kunnen. Bovendien steekt na een uur of 2 die vervelende pijn aan mijn voet weer op. Hierdoor ben ik niet in staat kracht te zetten op de trappers. Hiervoor moet er echt een oplossing gevonden worden. Zondag zag ik het echt niet zitten. Peter heeft er nog 90km bijgedaan tegen 29/u zelf heb ik me beperkt tot losrijden op de rollen. Ze mogen die blaasbalg hierboven stilaan uitzetten. Twee weken geleden met korte broek gereden...ik kijk ernaar uit dat die lange de kast in mag. Een weekje van 223km is ok op dit moment. Stilaan komen de zwaardere weken in zicht maar 4u30 op 1 rit deze tijd van het jaar...deed ik niet eerder.
03-03-2008
Eerste dip is een feit !
Ik ga het in het rood doen vandaag. Misschien helpt dit wel me wakker te schudden. Het gaat niet zoaals het hoort. Waarschijnlijk gemerkt dat het al even geleden is dat ik nog wat vertelde op m'n blogje. Wel daar is reden voor. Ik krijg het moeilijk over m'n lippen maar ik heb geen knijt meer gedaan sinds woensdag. Het weekend is een ramp geweest. Geen meter op de fiets, zaterdagnacht veel te laat , twee etentjes en verdorie veel te veel drank! En nochthans begrijp ik best dat een korte trip al voor de nodige continuïteit had gezorgd. Het was sterker dan mezelf. Och ja. Betini vond het zondag ook niet nodig zich in te spannen na z'n valpartijtje. 't verschil is wel dat hij ingetwijfeld over een zéér goede conditie beschikt die een dagje rust zonder enig probleem opvangt. Help!!! Ik ben op zoek. Nu, dit is niet abnormaal en ik heb dit dus altijd al meegemaaktmaar toch ben ik er niet gerust in. Nog geen moment sinds woensdag heb ik het gevoel gehad dat m'n benen uitgerust zijn. Alsof ik de laatste dagen elke dag op de fiets zat , terwijl de realiteit net andersom is. Goed! Genoeg gezaagd. 15u geleden begon er een nieuwe week. En deze zal niet afgesloten worden met 35km op de teller! Wie weet zet ik er wel een O achter. Tot binnenkort???? wat mij betreft alleen als er wat km op de teller staan!
25-02-2008
goe bezig...
Hi guys and dolls, flauwe titel ik weet het, ook al zeggen ze van niet! 't is een goed weekend geweest! Daar Hans zijn positie op z'n fiets heeft lten aanpassen om allerlei kwaaltjes te voorkomen heb ik besloten dat het geen zin meer heeft om nog in het wiel te hangen. Zeker zaterdag had het weinig zin. "lange" Hans was er niet bij en dan ben ik op de baan met twee van die klein jongens. Klein is wel relatief maar veel plaats om je weg te steken is er niet echt. Vooral als ze een muts aan hebben ;-} Zaterdag was een knappe rit. Vraag me weer niet waar we net gezeten hebben, Geraaardsbergen was er bij en Lessines maar vraag me niet hoe we er gekomen zijn. Ik had graag 100km op de teller en vond er niet beter op om 50 km weg te rijden met de wind op de neus. Daarmee waren we zeker het naar het einde toe wat makkelijker te hebben. En dat is ook gelukt. Stef heeft nog wat achterstand en wacht op die conditieverbetering die er toch zal komen daar er zeker genoeg trainingkilometers worden afgelegd. Och, plots is dat daar en schiet hij ons op de hellingen wel weer voorbij. Even geduld STef. De honderd werden er 104. Op zondag heb ik het geriskeerd om in korte broek te vertrekken. Leve de ijstijd en klimaatsverandering. Midden februari en in België voor 9 'smorgens in korte broek vertrekken! 't is niet elk jaar van dattem. Mijn beentjes hadden het trouwens snel warm genoeg. Ze voelden initieel wat stram aan van de dag voordien maar eens dat kleine verzetje begon rond te draaien was dat er snel uit. Een heel rustig ritje gereden met een hoge trapfequentie. Toch ook weer 80 kilometer op de teller en dat is voorbij gevlogen. Vraag me niet waarom maar waarschijnlijk had het allemaal met de keuze van het parcours te maken. Eens een andere richting uitgereden. Ik herinner me weeral niet meer waar we gezeten hebben maar 't was mooi. Een heel weekend en de rit in de week in D1 af gehaspeld met af en toe een piekje met de grote plaat of eens doorduwen naar 80% HF. M'n benen pruttelen naderhand wat tegen van de hoge trapfrequentie maar ansich voelt het zeer prettig aan die HF onder controle te kunnen houden en in deze periode van 't jaar al tochten van 3 à 4 uur te rijden. Laat dat weer altijd zo meezitten in 't weekend en we gaan nog heel wat kilometers rijden op een fijne manier. Tot binnenkort, Swa
21-02-2008
't is verdwenen...
't is weg! ik had nochthans gisteren al iets achtergelaten maar blijkbaar is dat niet goed gesafed geweest. Maakt niet zoveel uit. Het ging over de ongelooflijk stinkende SMOG en de pajotse rit die Hans en ik daarin hebben gereden maar wel aan een verstandig laag HR! Dus zo kwalijk zal dat wel niet geweest zijn en bovendien had ik nadien een zalig gevoel (wie weet welk stof er allemaal in de lucht zit) over de training. Heel klein verzetje gereden en zelfs de drie bergjes op met een maximum van 135. Verder vind je ook de data die ik met stip aanduide in m'n agenda hier links onderaan. Ik hoop toch 90% hiervan te kunnen realiseren en bovendien de nog lege weekends op te vullen. De 10% die overblijven dienen dan om de kerk in het spreekwoordelijke midden te houden. Nog een leuke vaststelling deze ochtend. Ik ben dan wel nog steeds zeer aandachtig voor m'n voeding, de harde lijn is wel wat verdwenen. Gisteren trouwens nog eens gaan lunchen, vanavond verplichte maaltijd uit een grootkeuken en morgenavond lekker naar de Italiaan aan den botanique. Allemaal niet echt bevorderend voor de gestelde doelen. Ondanks een gelijkaardige week achter de rug te hebben en me zeer af en toe iets veroorloofd te hebben kwam ik tot de vaststelling dat langzaam afvallen echt kan. Na de agressieve aanpak en nadien de hulp van een "van het teveel verlossende" ziekte-tweedaagse blijft het zakken! Ik ben onder de 26 BMI! Sinds mensenheugnis niet meer gebeurt! Nog 500 gr er af en het zal 20 jaar geleden zijn dat ik nog "zo weinig" woog! De tijd kan ik niet terugdraaien zeker? Swa
18-02-2008
Naar huis gereden...
Logisch toch! als je vertrekt kom je nog eens terug ook! (allez, sommige vertrekken wel eens en komen nooit meer terug maar dat is meestal een ander verhaal) Maar de vork zat anders aan de steel. Zaterdag voor het eerst sinds de twee koortsdagen de fiets op gesprongen met als bedoeling een uurtje of 3,4 een gezapig tempo te rijden. Geen HR van 160 en geen interval of krachttraining. Zoals de laatste tijd wel meer gebeurt was ik weer niet op tijd. Zo stonden Hans, Peter en zijn vaste trainingsmaat, waar de naam me even van ontglipt, op de oprit om te vertrekken. Fijn! Onmiddellijk met 4 en Stef en Hans (Lange) rijden we tegemoet. Allen met diezelfde bedoeling. Als ik dan vertel dat het Hans en ik waren die de kop namen en dit 30km volmaakten is het duidelijk dat de doelstelling echt wel bereikt zou worden. Na 10-12 km kwamen we Stef en Hans tegen en die bleken nog iemand mee te hebben. Nog leuker. Met 7! maar dat leuk zou er aan moeten geloven. Na onze lange kopbeurt namen de Meuters over. Hetzelfde tempo, dezelfde resultaten op die Polar! En wij op weg naar Flobecq. 10km voor dat we daar aankwamen was het hek van de dam. De zevende heeft daar de kop genomen en veranderde onze D1 rit in een interval training van lange adem. Ondanks het echt wel mooie parcours heb ik vanaf dan gemerkt dat koorts niet uit je lijf is op een paar dagen en dat doorgedreven training uit den boze is. Afgezien, gebeten, gevloekt, geprobeert de kop te pakken om terug een gelijkmatig tempo op te leggen maar telkens weer voorbijgesneld om in snokken voort te gaan. Jammer maar 't was om zeep en ik ben dus naar huis gereden. Letterlijk en figuurlijk. Stef had ondertussen al een tijdje de rol gelost en ik heb ook besloten dat het verstandiger zou zijn me niet verder af te beulen en weer eens te diep te gaan. Blijkt naderhand dat ik zelfs nog meer km gereden heb dan de anderen. 107 stonden er op de teller. Maar eerlijk. Ik denk dat ik tussen mijn lossen en Denderwindeke toch wel een gemiddelde van 20 per uur gehaald te hebben. De wind stond in het nadeel, ik was al te diep gegaan en wilde die hartslag laag houden. Gevolg...ik reed niet meer vooruit. Vreemd genoeg ging het vanuit Denderwindeke wel weer goed en heb ik er nog een extra lus via ons woensdag parcours aangebereid. Leeg was ik wanneer ik thuiskwam. Na douche en wat winkelen Hans gebeld en duidelijke afspraken gemaakt met Hans over de rit van zondag. De ochtend was barkoud maar eindigde op het terras van den Dries (Nicole, Louis, jullie worden hier toch wel gemist!). Lekker in de zon beschermt van de lichte wind. Lente begin februari! Zalig! Maar vooral de gegevens van m'n Polar maakten het fantastisch. Gemiddelde hartslag van 112! (weet dat ik er al 100 heb als ik nog maar op m'n fiets stap) een maximum van 135. Een gemiddelde snelheid van nog geen 24 km/uen een afstand van net geen 70! Geweldig, mission accomplished! De rit die zaterdag had moeten gerealiseerd worden is er zondag dan van gekomen. Nooit eerder reed ik dit soort training. Basis leggen, dat is wat er dient te gebeuren! Dat is wat er zal gebeuren. De zadelpijn en de verschrikkelijke ijsklompen van zondagochtend even vergetend, was het al bij al een geslaagd weekend met meer dan 170km op de teller! En nu maar hopen dat de aangekondigde regen, vanaf woensdag, de juiste momenten valt! Doei, Swa
12-02-2008
Goe nieuws ?!
't weekend is goed geweest! zaterdag 96km met best eenaardig gemiddelde en zondag een zuiver D1 van rond de 80. Ik moet het nog in detail nakijken maar dat zal het ongeveer zijn. We waren weer met z'n 4 en ik vrees dat er ene luisterend naar de naam Peter zijn ...aan't opvreten is op sommige momenten. Nog goe nieuws. We hebben een drede motard mee. Vraag me niet wie het is. Ik kreeg die vraag gisteren via SMS van Jo om er nog eentje mee te nemen...ik zie niet in wat fout kan lopen. Dus volmondig ja gezegd. Dat was ongeveer het enige wat ik gisteren trouwens heb gedaan. Ik heb de hele dag in m'n bed gelegen en de grootste verplaatsing die ik gedaan heb was die naar het kleinste kamertje! Ik ben nog steeds niet in orde maar de koorts is toch al weg. En ook dat is goe nieuws... mijnen BMI staat op 26!Op 200 gram na sta ik op mijn startgewicht van vorig jaar! Er was nog vanalles dat ik wilde vertellen maar ik kan me er niet bijhouden. 't zal voor de volgende editie zijn! Blijkbaar is dat positief voor het aantal lezers!!! Tot gauw, Swa
08-02-2008
Wat moet....
...ne mens vertellen als er niks te vertellen valt? Ik kan hier moeilijk uit mijn duim gaan zuigen wat ik allemaal gedaan heb deze week. 3 keer op mijn rollen gezeten, 2 ritten naar de pajotse heuvels met een totaal van 95 km, een dieet dat de kilo's doet smelten als de sneeuw die we niet zagen deze winter, voor de zon! Gewoon niks van dat alles! Woensdag schitterend om te gaan fietsen, vindt den Hans het toch wel noodzakelijk van zijn wijsheidstanden te laten bijvijlen zeker! En alleen in de donker... neen bedankt. En die rollen zag ik echt niet zitten. Dat dieten gaat ook verschrikkelijk goed! Nog maar 3 keer uit eten geweest deze week. Ik kan trouwens de Crèche des Artistes in BXL aanraden voor wie van authentiek Italiaan houdt. Jammer dat de wijn zo lekker was! Allez, dat hangt van het standpunt af natuurlijk. Op 't moment zelf heb ik ervan genoten en dat gebeurt niet veel als je om professionele redenen rond de tafel zit. Niet panikeren! 't wordt lente dit weekend, de zon schijnt, de lucht hel blauw, het zeewater ...( sorry 't is den Dender dat hier loopt) ...laat ons zeggen dat het kriebelt. Ik hoop dat er wat afstand efgelegd wordt dit weekend. Een streefcijfer is zo'n 200km in D1. Als dat lukt is de week toch nog goed! Tot binnenkort, Swa
04-02-2008
herbegonnen
Hi Guys and dolls, Herbegonnen? Met vanalles eigenlijk. Bijvoorbeeld den Dries is terug open. Wat vreemd zonder Louis en Nicole achter de toog, maar we hebben terug ons stekje na de zondagsrit. Ook herbegonnen met een pintje te drinken na de zondagsrit. M'n eerste in drie weken! En ik heb het bij eentje gehouden. Ook een herstart proberen nemen om die basis de komende weken wat uit te breiden. Zoals ik reeds eerder vertelde ben ik vorige zaterdag tot de constatatie gekomen dat er eigenlijk gen basis is en dat het trainen met Peter z'n tol heeft geeist. Nu an sich moet dit geen probleem stellen maar ik zal de komende weken toch wat lager in HR moeten trainen. Daarvan was zaterdag een zeer vervelend voorbeeld. Wie me kent weet dat ik een hekel heb om op één of ander jaagpad te rijden en maar terren. Een hele dag ben ik ermee bezig geweest om toch maar de moed te vinden een rustig toertje te gaan rijden. Eigenlijk heb ik ze nooit gevonden maar soms moet het gewoon. Kortste weg naar de Dender gezocht, gekeken vanwaar de wind kwam, 20 km met de neus in de wind, rechtomkeer, en 20km met de wind in 't gat (allee ni in natuurlijk, maar op). Vervelend? Verschrikkelijk vervelend! het enige verschil met op de rollen rijden is dat er wat landschap voorbij komt. In ieder geval, een hoge frequentie, gemiddelde HR van 122 als ik binnenkwam met een max van 131. Opdracht geslaagd. Een neven effect van zulk parcours is zadelpijn. Ondanks de eerder beperkte tijd dat ik op de fiets zat voel ik nu nog m'n zadel. Je zit ook constant in diezelfde positie en dat wreekt zich na een tijdje. Eelt, dat moet er komen ;-) Zondag best leuke rit gereden. Samen met Hans , Stef en Hans tegemoet gereden ( Deze tweede Hans zullen we maar lange Hans noemen om verwarring te voorkomen). Onderweg zijn we Peters club tegengekomen en hebben we daar een tijdje meegereden. Tot materiaal pech in G'Bergen, waarwe ons steentje hebben bijgedragen, maar wanneer er terug kon gefiets worden wilden ze nog eens herbeginnen om de fiets weer helemaal op punt te zetten. We waren aan't afkoelen en gingen dan maar zelf onze eigen weg verder. De kennismaking met 'lange Hans' was best aangenaam. Blijkbaar iemand die uit de atletiek de overstap naar de fiets zeer makkelijk maakt. Op de ringweg in Gee'bergen ging die verdorie met de betere mee met de vingers in de neus. Laat die maar meer mee gaan trainen! Het is duidelijk dat hij er uit z'n lange afstandslopen interessante methodes op na houdt. Ook plezant om zien was dat de boodschap van enige achterstnad bij Stef vorige week, nu zondag werd tegengesproken. Peter, doet het ondertussen nog wat rustig aan, hij zou al wat op de rollen hebben gezeten maar de rug laat nog niet toe op de baan uit te pakken. Hopelijk zien we die snel terug. Zijn er nog dingen die herbegonnen zijn? ik kom zo direct niet op iets. Misschien nog even melden dat m'n beslissing vaststaat dat ik meega naar de Ventoux. Zaterdag alleen gaan rijden heeft me daarvan overtuigd. Verder wil ik graag het aantal fietsuren wat optrekken. Ik kwam deze week uit op 7u30 zadelarbeid. Moest ik hier nog wat rustige uren bij kunnen doen zou een betere basis er snel kunnen zijn. We zien wel hoe het vordert! Tot binnenkort! Swa
01-02-2008
mont ventoux - het beslissingsproces
Hij zei: Jacky en ik gaan op de initiële datum. Zij die meegaan laten het maar weten! En wij: zullen alles in het werk stellen om ons hiernaar te plooien! Geklapt noeme kik da! Inschrijvingsformulieren downloadbaar op www.deloemeksendoc.org !
31-01-2008
't zit niet goed
Allez 't zit niet goed maar 't is nog neit hopeloos. Belange ni. Een lijstje? De trip naar de Ventoux komt niet van de grond hoe dat voorzien was - ik geraak niet gerecupereerd - mijn benen blijven verzuren zonder inspanning te leveren - die eerste kilo's vlogen er af en nu blijft het hangen. Zullen beginnen met de Ventoux. Blijkbaar loopt de communicatie tussen de deelnemers en de "organisatie" nog niet honderd procent. De avond nadat ik het bericht op deze blog zette kwamen een paar gegadigden elkaar eerder toevallig tegen. En ondaks het feit dat we er maar met 4 stonden stapelden de organisatorische problemen zich al op. Het weekend dat voorzien was blijkt het huwelijksjubileum van één van de Ventoux gangers te zijn. Dus die data gaan ook niet. Mijn ouders hun jubileum ('t is blijkbaar het seizoen) was wel al gekend. En vormt voor deze datum geen probleem. Schuiven met de data wordt niet simpel. En dan hebben we nog den Hans, die jongen heeft gewoon geen congé meer. Blijkbaar is de regeling op 't werk veranderd en hebben ze nu zoveel vaste sluitingsdagen dat hij niet een paar dagen kan nemen om mee te gaan. tJa, dan wordt het voor mij ook niet alles. Met wie moet ik dan de lange kilometers gaan trainen. Om daar in de Vaucluse elke dag lange uren op mijn eentje gaan rond te toeren heb ik ook niet veel zin. Natuurlijk wel om op het gemeenschappelijk tempo rond te hossen maar dat kan ik me niet permiteren 5 weken voor de Marmotte. Tot daar deel 1 van 't zit ni goe. Deel twee: Simpel ik heb me geforceerd vorige zaterdag en krijg het er niet uit en 't laatste deel...mijn gewicht zakt niet meer en dat ondanks toch wel aardige inspanningen. Ik hoop het nog even uit te houden om dan plots vast te stellen dat het er weer afvliegt. 'k gaan ulder laten...nog just... gisteren omwille van die benen en vermoeidheid niet gefietst ... want ik moet hier doordoen.
Salut, Swa
28-01-2008
MONT VENTOUX
Net binnengekregen. Mont Ventoux trip gaat door van 14 tot 18 mei !
roofbouw
Ik zal wat moeten opletten. Het weekend is niet goed gestart en ik heb het geweten. Je let op je voeding, zorgt dat je alles binnen hebt maar zonder overschot. Zo neem ik geen enkele extra vetstof binnen, ik zit scherp met alles en nog wat maar het is me toch 10 dagen gelukt om het vrij goed uitgebalanceerd te houden. Daar kwam vrijdag verandering in. Ik wist dat ik s avonds naar een zeer verzorgd kaas en wijn diner mocht. Ik keek er naar uit een aantal mensen te ontmoeten die ik al een tijdje niet meer gezien had. Een aantal trouwens van de Mont Ventoux gangers.Om de uitspatting op voorhand te compenseren heb ik nog wat extra opgelet op wat ik die dag tot mij nam. Dat is blijkbaar niet het ideale scenario. Kaas mag dan wel lekker zijn en zeker met bij elke kaas een aangepast wijntje, maar er missen toch wel wat voedingsstoffen als je op het randje bezig bent. Ik was s zaterdag dan ook zwakjes op de fiets. We gingen op weg met de beul Peter en Hans. Ondanks dat ik onmiddellijk had meegedeeld dat het niet goed zou gaan kan ik het me niet laten om af en toe mijn deel van het kopwerk te doen. Maar dat is dan eerder een mentale dan een fysieke kwestie. Want telkens wanneer ik voorop kwam ging het tempo naar beneden. Gedurende 3u en een half ben ik door diepe dalen en hoge pieken gegaan. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik kon 5 minuten vliegen om dan 10 minuten zwart voor de ogen te zien en plots reed het weer. En dat van kilometer één tot de allerlaatste. Zeer vreemd. Geradbraakt voelde ik me wanneer ik thuis kwam. En s anderendaags zouden we nog eens uitpakken. Een hele onderneming was gepland. We zouden Peter vervoegen met enkele van zn clubleden , vandaar richting Stef rijden die vergezeld was van iemand die blijkbaar uit de atletiek op serieus niveau naar het wielrennen is overgeschakeld. Een goeie nachtrust, dat was wat ik nodig had. Jammer genoeg was dit zonder mn jongste dochter gerekend. Voor het eerst sinds lange tijd maakte ze , en dus wij ook, een slechte nacht mee. De berg lakens, donsdekens, handdoeken , hoofdkussens , die moest verwerkt worden was zo groot dat de wasserette er aan te pas is gekomen. De nachtrust was omgekeerd evenredig afdoen voor de behoefte.
Tegen 8 kreeg ik een SMS van Peter. Waar die zich geforceerd had weet ik nog niet. Misschien had die wel een heel leuke nacht achter de rug, of zou het ook een fietsgevolg zijn. In ieder geval, zijn rug liet het hem niet toe te gaan rijden. Zelf stuurde ik ook een bericht naar Hans want onder de omstandigheden kon het niet voor mij. Jammer, maar wel verstandig denk ik. Hoe ik me de hele zondag gevoeld heb leek op een Nijsdipje een week voor het WK. Nochtans heb ik heel de dag nog met het idee gespeeld los te gaan rijden en wanneer het donker werd zou het op de rollen zijn. Awel, t is er niet van gekomen. t Kon gewoon niet.
Vandaag moest mn auto op onderhoud. Deze ochtend gaan afzetten en vanmiddag met de fiets gaan halen. On-Ge-Loof-Lijk. Niks zit er in mn benen. Duidelijk te diep geweest. Ik vrees dat ik het even rustiger moet doen alhoewel het rustige rondje van 30km me denk ik goed gedaan heeft.
Tot binnenkort, Swa
24-01-2008
't blijft lukken
't was m'n dagje niet gisteren. Ik heb het heel de dag lastig gehad om me niet op één of andere vettige brei te werpen en m'n tot nu toe geleverde ceintuur inspanningen in één klap ongedaan te maken. 's ochtends m'n bril vergeten, met een leuk gevoel in dat waterhoofd van mij na een paar uur. 's middags de achterruit van m'n auto in frut gereden. vlak nadien een neen gekregen op een project waar ik nagenoeg zeker van was dat het binnen was.... ik heb het er allemaal niet over gehad met Hans tijdens het avondritje van gisteren, maar ik vermoed dat hij ook wel gemerkt zal hebben dat ik in't begin niet veel van zegs was. Ik die altijd zo drink tijdens training had zelfs geen drinkbus mee en m'n polar deed het ook niet. Na 10 kilometer zal Hans duidelijk mijn frustratie gezien hebben. Niet zo zeer in woorden maar in daden. Beulenwerk! Een helling ben ik niet tegengekomen op het parcours dat er nochthans hetzelfde bijlag als de andere weken. Elke mols en andere hopen naar boven met het groot verzet en toch nog blijven ronddraaien. Waar wat frustratie al niet goed voor is!!! Deze ochtend had ik nog steeds een oppepper nodig. Want mijn serotonine receptoren vragen naar voedsel. Veel en vettig. (of zou het alcohol zijn?) Ik vond er niet beter op dan op de weegschaal te gaan staan. Twee mogelijke resultaten - frustratie ten top of motivatie hervonden. 't Was het laatste. Al zeg ik het zelf. Ik ben goe bezig. 't blijft zakken. En het tempo van ontvetting blijft vrij hoog liggen. Motivatie hervonden. Alleen hoop ik vanavond nog over voldoende wilskracht te beschikken om na Carl Van nieuwerkerken en les soupapes (of hoe schrijft ge dat?) niet in de pinten te vliegen maar het bij m'n calorie-arm spa-tje te houden. Maar das een probleem voor straks.
totaal iets anders. Ik weet niet wat er met jullie scheelt maar 't wordt echt wel overdreven. Ik schrijf dit allemaal neer om mezelf te spiegelen aan de wereld en mijn motivatie op punt te houden, maar blijkbaar zijn er toch wel een hele boel mensen geïnteresseerd in mijn fietsverhaaltjes. Het vreemde is dat ik geen idee heb wie die lezertjes wel mogen zijn. Ik ken er een stuk of 4, 5 maar wie zijn al die anderen. Hoe dan ook 't is tof en de druk om het allemaal uit te houden tot de Marmotte wordt er alleen maar groter door! Fijn !
Groeten, Swa Marmotte
21-01-2008
Ondanks rot weer...
...een goed rij weekend achter de rug. Ik had gehoopd zater toch een paar uur op de fiets te zitten maar met windstoten tot 70km en gutsende regen op de momenten dat ik kon gaan fietsen heb ik me beperkt tot een uurtje op de rollen. Niet echt m'n ding maar wel een hele prestatie want het zal de eerste keer geweest zijn in mijn fiets"carriere" dat ik zo lang op de rollen bleef. Aangenaam is anders maar 'kwas wel tevreden van het te hebben gedaan. Zaterdagavond ben ik tot de vaststelling gekomen dat den Hans om één of andere reden het niet had kunnen laten om met een papier in zijn oog te zitten mat alle negatieve gevolgen vandien. Was het om wat extra rust in te bouwen of een stom ongelukje? We zullen het nooit weten In ieder geval van fietsen kon geen sprake zijn. Gelukkig kreeg ik een sms van Peter om samen te rijden op zondag. Hij had dan wel net een clubfeest achter de rug en miste een aantal uren slaap, z'n kopwerk lijdt er niet onder! En 't was niet van de poes. De wind was nog steeds hevig, maar we hebben het wel droog gehouden. We zijn vertrokken richting Halle en aangezien daar mijn oude stal begint te roepen heb ik daar lokaal even het commando genomen. Zo reden we via de stwg op Eigenbrakel (lang met een aardig steigingspercentage) door het Hallerbos, nadien den bruineput op langs de lange zijde, nog een paar niet benoemde hellingkjes en afgerond met de kerkenberg in Alsemberg. Een molshoop die ik als mijn broekzak ken maar halfweg heeft ie me toch verplicht zwaar terug te schakelen. De kracht is er duidelijk nog niet zo vroeg op het seizoen. Om van daaruit thuis te geraken moet je tioh nog wat klimmen. Bref (daar is het weer), als mijn Polar het juist heeft zouden we toch 625 steigende meters overwonnen hebben. (x 8 en je hebt de marmotte) in de drie uur die we op ons ros zaten. Een andere zeer positieve vaststelling voor mij persoonlijk is dat ik er in geslaagd ben m'n eerste week ceinture volledig rond te maken. Behalve het geplande glas wijn op zondagmiddag heb ik me volledig gehouden aan de plannen. Het resultaat is bevredigend. Voor het eerst kom ik een weekend uit met minder gewicht als ik er aan begon. Het wordt nu een kwestie van doorbijten. Tot binnenkort, Swa
18-01-2008
Minder = Meer
Er stond hier links van dit tekstblok al een hele tijd een getalletje te flikkeren dat echt niet meer correct was. Maar ik durfde de realiteit niet neer te pennen. Huilen met de pet op, spelen met de jojo, overhellend naat de foute kant, Prozac vereisend,... Van Prozac gesproken. In de states is Prozac als vermageringsmiddel erkend door de FDA. Je moet dan een drie dubbele dosis nemen. Indien het geen effect hebt, vind je het toch niet meer vervelend met vetkwabben rond te lopen. Zo ver ben ik nog niet maar vorig weekend kreeg ik een totaal onschuldig bedoelde opmerking die door merg en been ging. Het ging over buik en de vorm ervan. Ik kreeg die bovendien niet op café of één of ander familiefeestje waar de lokale nonkel Fons zich interessant wilde maken. Neen, ik mocht ze in de eigen huiskamer ontvangen van de mensen waarvan geacht wordt dat ze je nemen zoals je bent. Bref, (naar 't schijnt is dat trouwens mijn favoriet stopwoord) het was de spreekwoordelijke druppel. Sinds het begin van deze blog spreek ik al van die kilo-overschotten die er af moeten. Nu de boterbergen en melkmeren zijn verdwenen uit onze agrarische overschotten heb ik geen reden meer om dat soort dingen te consumeren onder het mom van het subsidiëren der lokale boerenstiel. Sinds maandag is het dus enstig. Vezelrijk, voldoende fruit en groenten porties , geen vetten behalve wat plataardige uit noten ed. , geen suikers behalve die uit het fruit en vooral geen alcohol. Vooral op dat laatste punt heb ik gisteren m'n eerste kleine overwinning geboekt. Een ex-collega betaalde een glas in Grimbergen ter gelegenheid van haar verjaardag. Ondanks het feit dat de pinten goedkoper waren en de Perrier schandalig duur was heb ik me aan het laatste gehouden. Naar huis rijdend, verlangend naar die alcohol controle die er nooit staat als je ze graag eens wil tegenkomen, nog even naar de N8M= voor het slapen gaan. Nog een pintje gedronken. Alleen bestond dat pintje uit een suikervrij frisdrankje. 't Is niet 't zelfde, er ontbreekt het gewoontefenomeen, mensen reageren ook verbaasd en zouden alzo nog aanzetten tot, maar 't is meer dan gewoon een goed gevoel als je zo de bedstee bevolkt. Ik had me voorgenomen een week te wachten alvorens eventueel resultaat te checken. Doch vanmorgen kon ik het me niet laten en teisterde ik de weegschaal met m'n volle gewicht. Eigenlijk hoopte ik dat de hiernaast vermelde BMI waarde zou gehaald worden. Tot mijn groot plezier wordt ze zelfs wat verbeterd. Nu het weekend door... een hele karwei in functie van wat gepland staat, maar toch droom ik ervan tegen maandag er nog een tikje afgedaan te hebben. Als dat lukt moet het vertrokken zijn en bijt ik wel even door om onder het startgewicht van 2007 te zitten. Tot lees, Swa
In ieder geval van fietsen kon geen sprake zijn. Gelukkig kreeg ik een sms van Peter om samen te rijden op zondag. Hij had dan wel net een clubfeest achter de rug en miste een aantal uren slaap, z'n kopwerk lijdt er niet onder! En 't was niet van de poes. De wind was nog steeds hevig, maar we hebben het wel droog gehouden. We zijn vertrokken richting Halle en aangezien daar mijn oude stal begint te roepen heb ik daar lokaal even het commando genomen. Zo reden we via de stwg op Eigenbrakel (lang met een aardig steigingspercentage) door het Hallerbos, nadien den bruineput op langs de lange zijde, nog een paar niet benoemde hellingkjes en afgerond met de kerkenberg in Alsemberg. Een molshoop die ik als mijn broekzak ken maar halfweg heeft ie me toch verplicht zwaar terug te schakelen. De kracht is er duidelijk nog niet zo vroeg op het seizoen. Om van daaruit thuis te geraken moet je tioh nog wat klimmen. Bref (daar is het weer), als mijn Polar het juist heeft zouden we toch 625 steigende meters overwonnen hebben. (x 8 en je hebt de marmotte) in de drie uur die we op ons ros zaten. 
