"MORGENSTER" is ontstaan in 1993. Enkele 50+ers gingen regelmatig op wereldreis, hun vrienden vroegen eveneens om te mogen deelnemen aan de door hun gekozen bestemmingen. Hieruit groeide de reisclub "MORGENSTER", die vervolgens in samenwerking met een seniorenwerking steeds aan belangstelling toenam. Thans is de reisclub"MORGENSTER" een geheel onafhankelijke vzw, waarbij een 800 reislustigen zijn aangesloten.
"MORGENSTER" richt zich vooral op de actieve 50+ers uit het Hageland, maar iedereen uit Vlaanderen is er welkom. In de praktijk hanteren wij ook geen echte minimumleeftijd. Morgenster schenkt bijzonder veel aandacht aan ongerepte natuur, de authentieke cultuur en de uitzonderlijke bezienswaardigheden van ieder land. Elk programma wordt door medewerkers ter plaatse uitgestippeld met één hoofddoel: onze reiziger moet een echte inkijk in het bezochte land kunnen krijgen. Geen overladen programma's, waardoor u een hele dag in een autocar moet zitten, maar tijd om te genieten is voor ons essentiëel
Alle reizen gebeuren door een deskundige reisbegeleider, die het land door en door kent. Wij bezorgen je een tweemaandelijks tijdschrift (DE MORGENSTER) waarin wij onze activiteiten meedelen. Wij richten regelmatig themaavonden in met gezellig samenzijn, zoals een Spaanse fiësta, een Oosterse avond of een Braziliaanse nacht, enz... Voor elke wereld of andere belangrijke meerdaagse reis richten wij een infoavond in. Na de reis komen we samen voor nog een gezellig samenzijn met foto's, dia's of film.
Onze reisclub is een vriendenkring geworden van mensen die er eens tezamen op uit trekken. Wenst u deel uit te maken van onze reisclub, dan kunt u steeds als deelnemend lid toetreden zonder enige verplichting. Hiervoor dient enkel het abonnementsgeld voor ons tijdschrift (12 €) betaald te worden per jaar en per adres ongeacht het aantal personen per gezin. Bijdrage te storten op rekening: 001-4026458-64 van vzw MORGENSTER Werfweg 12 3220 HOLSBEEK.
Indien je zou deel nemen een een reis naar Suriname, wat verkies je ?
SURINAMEKRING
Een afdeling van 50+werking MORGENSTER MORGENSTER vzw is een werking voor de actieve 50+ers in het Hageland.
Deze vereniging heeft ook een zeer actieve reisclub. Hieruit is een Surinamekring ontstaan. Jaarlijks brengen wij 2 maal een bezoek aan Suriname en bezoeken de inianen- en bosnegerstammen in het oerwoud.Wij leven er enkele dagen samen en bij hun in de dorpen !!!
EEN ONVERGETELIJKE ERVARING.....
VOLGENDE VERTREK 18 november 2007
18-05-2006
Belgische reisclub steunt Surinaamse Indianen
Clarita Oosterwolde, een Indiaanse van Donderskamp, zet zich sinds kort in voor de rechten van de Indianen van haar dorp. Hiervoor kan zij rekenen op de steun van de Belgische reisclub `De Morgenster`.
-door Leen Devue-
De Belgische reisclub `De Morgenster organiseert regelmatig reizen naar Suriname. Daarbij hoort sinds november 2005 ook telkens een trip naar het Indianendorp Donderskamp. Op 27 november 2005 is Donderskamp officieel ingehuldigd als toeristenkamp van `De Morgenster. Toerisme is in Donderskamp nog niet echt geïntroduceerd, dus `DeMorgenster bezit op dat vlak echt een primeur.
Clarita organiseert en begeleidt de Belgische toeristen op haar manier. Wij proberen toeristen mee te nemen en ze kennis te laten maken met de Indiaanse tradities. De toeristen moeten hier gewoon tussen de Indianen leven op dezelfde manier. Alleen zo leer je de Indiaanse cultuur echt kennen, legt Clarita uit. Clarita verzet zich tegen andere vormen van toerisme in haar dorp. Zo is ze er bijvoorbeeld al in geslaagd om te verhinderen, dat er een luxe-hotel vlak bij haar dorp zou ko-men.
`De Morgensterwil deze vorm van toerisme propageren en ervoor zorgen, dat de Indianen zelf ook iets aan de Belgische toeristen verdienen. De Indianen krijgen dan ook een vergoeding van het bedrijf Educa-reizen voor hun medewerking aan rondleidingen en voor hun gastvrijheid. De voorzitter van `De Morgenster Jozef Vuerinckx vindt, dat het project goed begint te lopen. Er komen volgens hem steeds meer mensen richting Donderskamp. De kapitein van Donderskamp heeft ons ook heel goed ontvangen. Hij vroeg me zelfs om ambassadeur van Donderskamp te spelen, zegt Vuerinckx.
`De Morgenster levert ook lesmateriaal zoals onder andere potloden en papier aan het lokale Indiaanse schooltje. De scho-len worden immers niet gefinancierd door de Staat. Daar mag best wel eens verandering in komen, vindt Clarita. Vol-gens haar hangen de scholen in het binnenland af van donaties zoals die van `De Morgenster.
Bericht uit Trouw van 13-05-2006
(Novum/AP) - Duizenden indiaanse slachtoffers van de watersnood in de zuidelijke delen van Suriname zijn de laatste dagen de grenzen met Frans Guyana en Brazilië overgestoken op zoek naar voedsel. Hun dorpen zijn door modder overstroomd. De oogsten en het vee in nederzettingen van indiaanse stammen als de Wayana en de Trio in de buurt van de grens met Brazilië zijn verwoest.
Sinds begin mei regent het onophoudelijk in delen van Suriname. Rivieren zijn buiten hun oevers getreden en hebben dorpen en landbouwgrond onder water gezet. Het regengebied in Suriname strekt zich de komende dagen naar verwachting uit. Minstens 120 dorpen in het gebied Boven Marowijne, in het noordoosten van het land, zijn al door overstromingen getroffen. Zeventig dorpen zijn grotendeels door het water verzwolgen.
De Verenigde Naties waarschuwen voor uitbraken van malaria en diarree. Het water is vervuild door de lichamen van verdronken dieren en overstroomde wc's en begraafplaatsen. Ook kwik uit mijnbouwgebieden kan een gevaar opleveren, waarschuwt de VN.
De overstromingen hebben aan zeker drie mensen het leven gekost. Naar schatting 25 duizend mensen hebben hun bezittingen verloren. Dat betekent dat één op de twintig Surinamers dakloos is geworden. De mensen in het getroffen gebied hebben vooral voedsel, medicijnen en schoon drinkwater nodig, zei minister voor Ontwikkelingssamenwerking Agnes van Ardenne (CDA) vrijdag.
Zaterdag vertrekken zeven Nederlandse experts naar Suriname om de omvang van de watersnoodramp in kaart te brengen. Het team adviseert de Surinaamse overheid over de manier waarop de ramp het best kan worden bestreden. "De Nederlandse overheid zet in op geld en expertise", verklaarde Van Ardenne. "Het voorkomen van een dergelijke ramp in de toekomst is prioriteit."
De bewindsvrouw raadt mensen af zelf pakketjes samen te stellen en die op eigen initiatief naar Suriname te sturen. Eerst moet duidelijk worden waaraan precies behoefte is. Het bedrag van één miljoen euro dat Van Ardenne al beschikbaar heeft gesteld, is inmiddels via een team van de Verenigde Naties ingezet.
Zondag wijden de publieke omroepen tussen 20.30 uur en 22.30 uur een uitzending aan de watersnood in Suriname. De Samenwerkende Hulporganisaties hebben gironummer 797 geopend voor donaties. Premier Jan Peter Balkenende (CDA) heeft toegezegd mee te doen aan de inzamelingsactie.
*****
WATERSNOODRAMP SURINAME
Het is u ongetwijfeld niet ontgaan dat er in de binnenlanden van Suriname zich een ramp heeft voltrokken. Door hevige regenval zijn de rivieren van Suriname op een groot aantal plaatsen ver buiten hun oevers getreden en zijn hele dorpen weggespoeld of ernstig beschadigd.
Momenteel zijn er ruim 20.000 mensen gedupeerd en wachten op hulp en/of evacuatie.
Eigen initiatieven worden gewaardeerd, maar doordat de binnenlanden van Suriname zeer moeilijk te bereiken zijn, raden de hulporganisaties af om zelf pakketten samen te stellen en op te sturen. De logistieke situatie is nu zodanig slecht dat de pakketten niet op hun bestemming kunnen komen.
Daarom roepen de hulporganisaties iedereen op om vooral geld te storten. U kunt de getroffen mensen helpen door een bijdrage te storten op Giro 797 van de Samenwerkende Hulporganisaties in Nederland.
De Surinamekring van de reisclub Morgenster wenst eveneens zijn steentje bij te dragen.
Morgenster is zojuist terug gekomen met zijn vierde groep uit Suriname en wij hebben het getroffen gebied bezocht en met de mensen geleefd en gedanst .Dat beeld blijft je bij nu we deze ramp zien op de tv.Wij roepen u vanuit ons hart op om ook een bijdrage te storten voor Suriname en haar inwoners. Voor een land als Suriname is dit een ramp van ongekende omvang!
Onze Surinamekring organiseert in 25 aug een Surinaamseavond ten voordele van deze ramp in onze thuishaven Kasteel van Horstom 18 uur.
Deelnemers dienen zich te melden op het nummer 016 629353 of op Gsm: 0496 52 20 26
SURINAME 'ecotoeristisch' paradijs in ontwikkeling
De groei van toerisme komt deels voort uit interesse in andere culturen en natuur, maar diezelfde groei kan de kwaliteit van de reisbestemmingen ook in gevaar brengen. Zorgvuldig met cultuur en natuur omspringen is de enige manier om dat te voorkomen. Tijdens de reis naar Suriname kun je zelf ervaren wat dat betekent.
De hoofdattractie van Suriname is het praktisch onaangetaste tropisch regenwoud, dat 85% van de totale oppervlakte van het land beslaat. Al in het begin van de jaren negentig werd duidelijk dat het ecotoerisme hier een belangrijke bron van inkomsten kan worden. Een gebied van 1,6 miljoen hectare aan tropisch regenwoud werd in 1998 aangemerkt als Centraal Suriname Natuur Reservaat. Het beslaat vrijwel geheel centraal Suriname en is waarschijnlijk het grootste beschermde tropische gebied op aarde. Dit immense park wordt doorsneden door de Coppenamerivier en je vindt er zeer diverse flora en fauna.
Kleinschalig
Zodra je de hoofdstad Paramaribo verlaat en het binnenland in reist, valt op hoe kleinschalig het toerisme daar is. Hier overnacht je niet in een groot modern toeristenhotel of appartementencomplex, maar in eenvoudige schone groepsaccommodatie, in sommige gevallen beheerd door Stinasu, Stichting Natuurbehoud Suriname. Bijvoorbeeld tijdens ons verblijf in natuurpark Brownsberg. Ook de accommodaties op Tukunari-eiland en in de bosnegerdorpjes in Boven-Suriname zijn uit lokale materialen opgebouwd en hebben geen storend effect op de omgeving. De bewoners zelf spelen hier een hoofdrol: zij manoeuvreren je behendig langs de verschillende sula's, de stroomversnellingen, door hun woongebied.
Ook het bezoek aan Christiaankondre en Langamankondre past in het concept van ecotoerisme. Beide Karaïben-indianendorpen liggen in Galibi, het mondingsgebied van de Marowijnerivier en zijn alleen per boot te bereiken. We voeren deze trip uit onder de deskundige leiding van bekwame gidsen, zelf een inwoners van Christiaankondre. Grootste attractie bij Galibi zijn de legstranden van verschillende zeeschildpadden bij Baboensanti en Eilanti, sinds 1969 natuurreservaat omdat de zeeschildpaddenpopulatie ernstig werd bedreigd. De indianen raapten ongeveer 90% van de eieren voor de verkoop en de gids kan uit eigen ervaring vertellen hoe in het legseizoen hele families nachten in touw waren. Toen het eierrapen door de wet aan banden werd gelegd zagen de bewoners hun belangrijkste inkomstenbron verdwijnen. De directe financiële gevolgen waren moeilijk te aanvaarden, maar het toenemend aantal eierleggende schildpadden trekt steeds meer toeristen die de soepschildpad, de zeldzame warana of de grote lederschildpad komen bekijken. Dat levert een nieuwe bron van inkomsten op. Zo doet de dorpswinkel goede zaken en bieden enkele bewoners zelfgemaakte sieraden en vlechtwerk aan.
In het broedseizoen, van half februari tot augustus, vaart onze gids met een paar dorpsgenoten 's nachts uit naar de stranden. De indianen zijn zich er inmiddels van bewust dat behoud van de zeeschildpadden belangrijk is, verder gestimuleerd door de lokale radiozender met regelmatige voorlichtingscampagnes en discussies.
We maken natuurlijk ook een wandeling met de wat verlegen bewoners.Onze gids geeft een rondleiding met uitleg over de leefwijze van de indianen en de nuttige planten en bomen die hun huis omringen. Katoen, rode peper, cashewnoten, kokospalmen, mangobomen, cassave en ananas zijn direct onder handbereik.
De ingrediënten van de smakelijke lokale gerechten worden eigenhandig verbouwd op de 'kostgrondjes' of uit de zee gevangen. Tot nu toe lijkt het opkomend ecotoerisme zijn vruchten af te werpen. Er is echter nog een lange weg te gaan. Morgenster hoopt een bijdrage te leveren aan de verdere ontwikkeling van het duurzaam toerisme op deze fantastische bestemming.
Wat is ecotoerisme
De definities van ecotoerisme lopen wijd uiteen. Kernpunt is dat deze vorm van toerisme bijdraagt aan natuurbehoud en aan bescherming van het culturele erfgoed. Ecotoerisme stimuleert bovendien de lokale economie. De lokale bevolking moet direct betrokken zijn bij de ontwikkeling, zodat er een natuurlijk draagvlak ontstaat voor het behoud van de natuur. Het toerisme in Suriname staat nog in de kinderschoenen. Daarom heeft het land nu de mogelijkheid een duurzame vorm te ontwikkelen waarbij men zijn best doet negatieve effecten als milieuvervuiling, hoog energieverbruik, schade aan de natuur, (kinder)prostitutie, bedelen en vercommercialisering van cultuur, te voorkomen.
Jozef
Suriname: een land om lief te hebben
Een vlotte treinverbinding tot Schiphol en een zachte KLM vlucht van 9 uren (en van zalig lezen ) brengt ons naar Suriname, hier minder goed bekend als vakantiebestemming. Aan de linkerzijde Engelstalig Guyana, aan de rechterzijde Franstalig Frans Guinée met daartussenin het Nederlandstalig Suriname: is dat wel het verkennen waard?
Al vlug blijkt hoe inspirerend dit land wel is. Bij de landing springt het overvloedig groen in het oog, amper onderbroken door een weg of rivier.
Op de rit naar Paramaribo ontdekken we reeds de grote invloed van Chinese Surinamers: zij zijn eigenaar van de vele Supermarktjes, Superbazars, superettes en handelspostjes langs de baan tot het centrum.
Al de eerste dag maken we op de markt kennis met de multiculturele samenleving van Paramaribo. We ontwaren er indianen, de oorspronkelijke bewoners, en negers nakomelingen uit de periode van de slavenhandel, maar ook Chinezen, Japanners, Hindoes, Indiërs, Indonesiërs en Javanen, afstammelingen van de contractarbeiders die na het afschaffen van de slavenhandel werden aangetrokken om de citrusplantages te bemannen. Een echte mengelmoes van rassen, kleuren en vormen die moeiteloos vermengen en integreren.
De stad kent trouwens geen etnische wijken of gettos, de rassen leven er gemengd, blijkbaar als gevolg van het gemeenschappelijk taalgebruik: het Nederlands. Het geeft een eerste goed gevoel van samenhorigheid. Die samenhorigheid bestaat ook in onze kleine groep van één vrouw en acht mannen. We voelen ons al vlug thuis
Hotel Krasnapolsky in de middenstad is een ideale uitvalsbasis om de stad verder te verkennen: de mooie nostalgische houten herenwoningen en handelspanden uit de koloniale periode, met oerechte Nederlandse straatnamen zoals De Kromme Elleboogstraat in de oude stad, langs het waterfront gelegen, en waar het heerlijk is om van een Parbobier te proeven, evenwaardig aan ons goed Belgisch bier.
Na onze verkenning biedt het zwembad op de tweede verdieping van het hotel de nodige afkoeling bij warme vochtige temperaturen, die gelukkig vrij vlug gewennen.
Maar het binnenland lokt, en na een tocht met een minibus langs de kuststreek stappen we over in een prauw en bezoeken verderop een vroegere lepra-missiepost van Pater Donkers. We genieten nadien van een gevarieerde pic-nic in de prauw tijdens de urenlange tocht binnenwaarts, waarbij de oevers steeds dichterbij komen en de overgang van laaggewas naar struikgewas en daarna regenwoud zichtbaar wordt. Het is pikdonker wanneer we in Donderskamp aankomen waarbij de een het gevoel beschrijft van een verstijfd zitvlak, en een ander het gevoel kreeg van een bijrivier van de Amazone te zijn opgevaren. Wat trouwens niet zo verwonderlijk is, we zitten hier in de uitlopers van de regenwouden van het Amazonegebied dat vanuit Brazilië doorloopt tot diep in Suriname.
Na een wat onwennige nacht in primitief opgemaakte slaapvertrekken, of buiten in een hangmat, maken we de volgende morgen kennis met het plaatselijk Dorpshoofd en met enkele notabelen. En we verkennen de onmiddellijke omgeving: indianenwoningen met daken van golfplaten en met lemen wanden in plaats van de traditionele hutten, primitieve electriciteitsleidingen en TV in de binnenvertrekken: een dorp in beweging
We vernemen dat enkele bewoners de nederzetting een meer toeristisch karakter willen geven. Wij zijn de eerste toeristen die hun dorp in groep bezoeken.De eer om mee het nieuwe toeristenverblijf in te huldigen kwam ons toe. Wij doopten het met de naamMorgenster, natuurlijk met de nodige rituelen van de indianen. Het werd een onvergetelijke avond. Maar alles gebeurt op het ritme van Suriname en de materialen moeten nog worden aangevoerd vanuit Paramaribo, het wordt dus nog uitkijken wat het later wordt
We maken de volgende dagen gretig kennis met enkele inwoners, wandelen door het dorp, verkennen de dorpsschool, volgen een gedeelte van de mis in de houten kerk, bezoeken de kostgronden (afgebrand regenwoud dat voedingsbodem wordt voor knolgewassen en enkele groentesoorten) en volgen de gids met machete in het regenwoud. s Morgens wassen we ons en baden in de rivier waarin kleine piranhas rondzwemmen: spannend maar ongevaarlijk!
Daarna vertrekken we op de airstrip nabij het dorp met een korte binnenvlucht naar het dieper gelegen Jaw-Jaw: een meer toeristische nederzetting van bosnegers (Creolen en afstammelingen van in het woud gevluchte negers tijdens de slavenhandel)
Hier geen plaatstaal of golfplaten. Enkel authentieke hutten, waarvan sommige wat mooier aangekleed. We verblijven in lage hutten, enkel voorzien van lage bedden overtrokken met een muskietennet. We ondervinden totnogtoe geen enkele last van muggen of muskieten, ondanks het tropisch klimaat, waarvan wij evenmin veel last ondervinden dankzij de liters water die we dagelijks opdrinken en de talrijke roze pompelmoezen waarvan het heerlijke sap en het wat knapperig vruchtvlees bijzonder lekker smaken
Ook hier berichten wij onze aankomst aan het Dorpshoofd, bezoeken het dorp en het omliggende, ontdekken in het regenwoud waterrijke planten, bijzonder stekelige stammen, kleurrijke vruchten
s Avonds zorgt een luidruchtige elektrische groep voor wat verlichting van de toegangswegen en de binnenplaatsen van het dorp. Zelf behelpen we ons met een petroleumlamp voor de deur van de hut.
s Morgens worden we wakker van het gejoel van kinderen die in de wat lager gelegen rivier baden, en zien we heupwiegende mollige negerinnen met goed gevulde schotels op het hoofd de rivierbedding afdalen naar hun traditionele wasplaatsen in de rivier. We genieten van de sfeer nabij het water, van de spontane nieuwsgierigheid van de negerjongens en meisjes en van de tamtam muziek van een groepje gitzwarte honky-tonkers die later enkele dansende negerparen begeleiden.
Vooraleer Jaw-Jaw te verlaten verkennen we een nabijgelegen vakantieoord met mooi aangelegde tuinen en aanplantingen, en liggen languit te genieten van de warme stroomversnellingen in de rivier.
Een paar dagen later voert een korte prauwtocht ons van het dorp tot het eindpunt van de enige weg die naar Paramaribo leidt. We klimmen in een stofferige minibus en rijden uren over de rode weinig verharde hobbelweg door het woud en de bossen die rood kleuren van al het stof, waarvan wij op het einde van de rit rosse haren en kleurige bagage overhouden.
Op de middag maken we een omweg langs de dertig kilometer verder gelegen Brownsberg: een ecologisch natuurreservaat op een hoger plateau gelegen van waaruit we tot de voet van een van de enkele watervallen wandelen, of liever klimmen en afdalen en waar we onze ogen uitkijken op de prachtige grote blauwe vlinders die ons vergezellen.
Tijdens de terugrit naar Paramaribo komen we langs de enige grote fabriek die Suriname rijk is: een bauxietwinning, nodig voor de productie van aluminium, waar ongeveer vijfduizend werknemers bij betrokken zijn. Het nachtleven van Paramaribo spreekt ons op het einde van die dag niet meer aan
De volgende dagen verkennen wij op eigen houtje de stad met haar typische straten en pleinen, lopen nog eens door de volledig houten kathedraal, slenteren door de palmentuin, bezoeken een tentoonstelling van de academie en genieten van de première van een zang- en dansproductie in het stadstheater. Maar bovenal genieten we van de Srefedensi onafhankelijkheidsfeesten die twee opeenvolgende dagen de stad kleuren en verlevendigen: een cacafonie van geluiden en een onophoudende kleurrijke optocht van allerlei rassen en standen waarbij onze camera doorlopend in de aanslag blijft. En als slot een meer dan een uur durend feëriek vuurwerk langs de waterkant, ingezet door het laag overvliegen van de enige Jumbo die Suriname Airways rijk is
Voor we het goed beseffen zitten we in onze volgende binnenlandse vlucht naar het dieper gelegen Palumeu, en genieten onderweg van het prachtig broccolidak van het regenwoud, enkel af en toe onderbroken door een rivier of een illegale plek voor goudzoekers.
Na een perfecte vlucht en landing op de airstrip begroeten we het indianen dorpshoofd en de notabelen, die we later in de namiddag van meer nabij leren kennen. We proeven er ook hun typisch brood en brouwsel: wat droog en wat rinsachtig, maar best te verteren
Onze slaapvertrekken zijn aan de waterkant gelegen, met een terrasvloer vooraan en met eigen sanitair en douche: een eenvoudige maar gewaardeerde luxe. Hier in het donker geen geluid van elektrische groepen. Enkel de stilte van het woud met het licht ruisen van de wind in de boomkruinen en over het water. Verlichting is er enkel heel schaars in de gemeenschappelijke afzonderlijk gelegen eetruimte, met lampen gevoed door zonnebatterijen waarop ook de koelkasten zijn aangesloten waarin al ons aangevoerd proviand wordt bewaard.
s Morgens worden we wakker van het geschreeuw van de brulapen, genieten ondertussen van een heerlijke verse tas koffie of thee die op het terras werd neergezet, en kijken geboeid naar de opkomende zon door de boomkruinen en in het water.. Af en toe komt een prauw langs met een paar indianen op zoek naar voedsel dat ze gemakkelijk in de nabijheid vinden: knolgewassen, groenten, apen- en bosvarkenvlees, maar vooral veel vis die met een kleine boog met pijl en koord moeiteloos vanuit hun prauw wordt beschoten.
Palumeu verkennen we terug met een gids, die ons ook begeleidt in een dagtocht door het regenwoud tot een hoger gelegen rotspartij op enkele uren wandelafstand. Bovenop de rots krijgen we een mooi zicht op de rondliggende bergheuvels aan de einder. Bij het terugkeren kapt de gids met de machete een omweg rond een wespennest dat ons in de voormiddag onverwacht wat hinder bezorgde, en markeert met enkele stekelige palmbladen deze gevaarlijke plaats. Op een paar aapjes na was er geen wild te bespeuren, wat niemand betreurde.
We nemen deel aan de ochtend-vlaggegroet van de schoolkinderen, die pas sinds het jaar 2000 taalonderricht ontvangen op vraag van de indianen zelf. Schoolgaan is niet verplicht, en jongeren zijn vanaf zeven jaar volledig zelfstandig en kunnen moeiteloos overleven in het woud. Schoolbenodigdheden zijn altijd welkom: boekjes, schriftjes, schrijfgerief, tekengerief . We hadden spijt dat we daar bij ons vertrek niet aan gedacht hadden!
We verkennen de rivier met de prauw, varen een zijrivier op en belanden aan een rotspartij waar we niet kunnen weerstaan aan de warme stroomversnellingen. Een ter plaatse ingerichte barbecue smaakt daarna dubbel zo goed, en nagenieten doen we in de door helpers inmiddels vastgeknoopte hangmatten tussen de bomen op de bergflank.
Eerder dan ons lief is volgt de terugvlucht, na een kort afscheid bij de souvenirhut van de indianen.
De overige dagen in Paramaribo benutten we om de wijdere omgeving en de Commewijnerivier te verkennen, met het bezoek van een grote citrus- en pompelmoezenplantage, nu te koop ingevolge een gebrek aan voldoende goedkope arbeidskrachten De simpele plantagewoningen liggen er wat troosteloos bij.
We verkennen ook nog een oude koffieplantage met mooie houten beschilderde directiewoningen die nu als verblijfshotel dienst doen, genieten er van de kleurrijke omgeving, en belanden later op het museumterrein rond de gevangeniscomplexen uit de tijd van de slavenhandel.
Op een andere dag maken we kennis met het recreatieoord Colakreek van de stedelingen: een in het woud gelegen beschutte rivierbedding waar in het colakleurig maar gezond water waarin men naar hartelust kan rondzwemmen. Naast de nabijgelegen nationale luchthaven gebruiken wij het middagmaal in het Sabana vakantieoord waar de enige plensbui tijdens ons verblijf in Suriname er ons aan herinnert dat het ook in Suriname kan regenen .
We komen naar huis met het gevoel dat we drie landen hebben bezocht: het multiculturele Suriname in de kuststreek rond Paramaribo, het binnenland van Zaïre bij de bosnegers, en het binnenland van Brazilië bij de indianennederzettingen langs de rivieren, onbereikbaar langs de weg
We houden van dit land!
