"MORGENSTER" is ontstaan in 1993. Enkele 50+ers gingen regelmatig op wereldreis, hun vrienden vroegen eveneens om te mogen deelnemen aan de door hun gekozen bestemmingen. Hieruit groeide de reisclub "MORGENSTER", die vervolgens in samenwerking met een seniorenwerking steeds aan belangstelling toenam. Thans is de reisclub"MORGENSTER" een geheel onafhankelijke vzw, waarbij een 800 reislustigen zijn aangesloten.
"MORGENSTER" richt zich vooral op de actieve 50+ers uit het Hageland, maar iedereen uit Vlaanderen is er welkom. In de praktijk hanteren wij ook geen echte minimumleeftijd. Morgenster schenkt bijzonder veel aandacht aan ongerepte natuur, de authentieke cultuur en de uitzonderlijke bezienswaardigheden van ieder land. Elk programma wordt door medewerkers ter plaatse uitgestippeld met één hoofddoel: onze reiziger moet een echte inkijk in het bezochte land kunnen krijgen. Geen overladen programma's, waardoor u een hele dag in een autocar moet zitten, maar tijd om te genieten is voor ons essentiëel
Alle reizen gebeuren door een deskundige reisbegeleider, die het land door en door kent. Wij bezorgen je een tweemaandelijks tijdschrift (DE MORGENSTER) waarin wij onze activiteiten meedelen. Wij richten regelmatig themaavonden in met gezellig samenzijn, zoals een Spaanse fiësta, een Oosterse avond of een Braziliaanse nacht, enz... Voor elke wereld of andere belangrijke meerdaagse reis richten wij een infoavond in. Na de reis komen we samen voor nog een gezellig samenzijn met foto's, dia's of film.
Onze reisclub is een vriendenkring geworden van mensen die er eens tezamen op uit trekken. Wenst u deel uit te maken van onze reisclub, dan kunt u steeds als deelnemend lid toetreden zonder enige verplichting. Hiervoor dient enkel het abonnementsgeld voor ons tijdschrift (12 €) betaald te worden per jaar en per adres ongeacht het aantal personen per gezin. Bijdrage te storten op rekening: 001-4026458-64 van vzw MORGENSTER Werfweg 12 3220 HOLSBEEK.
Indien je zou deel nemen een een reis naar Suriname, wat verkies je ?
SURINAMEKRING
Een afdeling van 50+werking MORGENSTER MORGENSTER vzw is een werking voor de actieve 50+ers in het Hageland.
Deze vereniging heeft ook een zeer actieve reisclub. Hieruit is een Surinamekring ontstaan. Jaarlijks brengen wij 2 maal een bezoek aan Suriname en bezoeken de inianen- en bosnegerstammen in het oerwoud.Wij leven er enkele dagen samen en bij hun in de dorpen !!!
EEN ONVERGETELIJKE ERVARING.....
VOLGENDE VERTREK 18 november 2007
15-05-2006
Persbericht 21 feb 2006 in " DE WEST" van Suriname
Het volgende persbericht werd op genomen in de krant van Suriname DE WEST op 21 feb 2006
SURINAME 'ecotoeristisch' paradijs in ontwikkeling
De groei van toerisme komt deels voort uit interesse in andere culturen en natuur, maar diezelfde groei kan de kwaliteit van de reisbestemmingen ook in gevaar brengen. Zorgvuldig met cultuur en natuur omspringen is de enige manier om dat te voorkomen. Tijdens de reis naar Suriname kun je zelf ervaren wat dat betekent.
De hoofdattractie van Suriname is het praktisch onaangetaste tropisch regenwoud, dat 85% van de totale oppervlakte van het land beslaat. Al in het begin van de jaren negentig werd duidelijk dat het ecotoerisme hier een belangrijke bron van inkomsten kan worden. Een gebied van 1,6 miljoen hectare aan tropisch regenwoud werd in 1998 aangemerkt als Centraal Suriname Natuur Reservaat. Het beslaat vrijwel geheel centraal Suriname en is waarschijnlijk het grootste beschermde tropische gebied op aarde. Dit immense park wordt doorsneden door de Coppenamerivier en je vindt er zeer diverse flora en fauna.
Kleinschalig
Zodra je de hoofdstad Paramaribo verlaat en het binnenland in reist, valt op hoe kleinschalig het toerisme daar is. Hier overnacht je niet in een groot modern toeristenhotel of appartementencomplex, maar in eenvoudige schone groepsaccommodatie, in sommige gevallen beheerd door Stinasu, Stichting Natuurbehoud Suriname. Bijvoorbeeld tijdens ons verblijf in natuurpark Brownsberg. Ook de accommodaties op Tukunari-eiland en in de bosnegerdorpjes in Boven-Suriname zijn uit lokale materialen opgebouwd en hebben geen storend effect op de omgeving. De bewoners zelf spelen hier een hoofdrol: zij manoeuvreren je behendig langs de verschillende sula's, de stroomversnellingen, door hun woongebied.
Ook het bezoek aan Christiaankondre en Langamankondre past in het concept van ecotoerisme. Beide Karaïben-indianendorpen liggen in Galibi, het mondingsgebied van de Marowijnerivier en zijn alleen per boot te bereiken. We voeren deze trip uit onder de deskundige leiding van bekwame gidsen, zelf een inwoners van Christiaankondre. Grootste attractie bij Galibi zijn de legstranden van verschillende zeeschildpadden bij Baboensanti en Eilanti, sinds 1969 natuurreservaat omdat de zeeschildpaddenpopulatie ernstig werd bedreigd. De indianen raapten ongeveer 90% van de eieren voor de verkoop en de gids kan uit eigen ervaring vertellen hoe in het legseizoen hele families nachten in touw waren. Toen het eierrapen door de wet aan banden werd gelegd zagen de bewoners hun belangrijkste inkomstenbron verdwijnen. De directe financiële gevolgen waren moeilijk te aanvaarden, maar het toenemend aantal eierleggende schildpadden trekt steeds meer toeristen die de soepschildpad, de zeldzame warana of de grote lederschildpad komen bekijken. Dat levert een nieuwe bron van inkomsten op. Zo doet de dorpswinkel goede zaken en bieden enkele bewoners zelfgemaakte sieraden en vlechtwerk aan.
In het broedseizoen, van half februari tot augustus, vaart onze gids met een paar dorpsgenoten 's nachts uit naar de stranden. De indianen zijn zich er inmiddels van bewust dat behoud van de zeeschildpadden belangrijk is, verder gestimuleerd door de lokale radiozender met regelmatige voorlichtingscampagnes en discussies.
We maken natuurlijk ook een wandeling met de wat verlegen bewoners.Onze gids geeft een rondleiding met uitleg over de leefwijze van de indianen en de nuttige planten en bomen die hun huis omringen. Katoen, rode peper, cashewnoten, kokospalmen, mangobomen, cassave en ananas zijn direct onder handbereik.
De ingrediënten van de smakelijke lokale gerechten worden eigenhandig verbouwd op de 'kostgrondjes' of uit de zee gevangen. Tot nu toe lijkt het opkomend ecotoerisme zijn vruchten af te werpen. Er is echter nog een lange weg te gaan. Morgenster hoopt een bijdrage te leveren aan de verdere ontwikkeling van het duurzaam toerisme op deze fantastische bestemming.
Wat is ecotoerisme
De definities van ecotoerisme lopen wijd uiteen. Kernpunt is dat deze vorm van toerisme bijdraagt aan natuurbehoud en aan bescherming van het culturele erfgoed. Ecotoerisme stimuleert bovendien de lokale economie. De lokale bevolking moet direct betrokken zijn bij de ontwikkeling, zodat er een natuurlijk draagvlak ontstaat voor het behoud van de natuur. Het toerisme in Suriname staat nog in de kinderschoenen. Daarom heeft het land nu de mogelijkheid een duurzame vorm te ontwikkelen waarbij men zijn best doet negatieve effecten als milieuvervuiling, hoog energieverbruik, schade aan de natuur, (kinder)prostitutie, bedelen en vercommercialisering van cultuur, te voorkomen.
Jozef
Suriname: een land om lief te hebben
Een vlotte treinverbinding tot Schiphol en een zachte KLM vlucht van 9 uren (en van zalig lezen ) brengt ons naar Suriname, hier minder goed bekend als vakantiebestemming. Aan de linkerzijde Engelstalig Guyana, aan de rechterzijde Franstalig Frans Guinée met daartussenin het Nederlandstalig Suriname: is dat wel het verkennen waard?
Al vlug blijkt hoe inspirerend dit land wel is. Bij de landing springt het overvloedig groen in het oog, amper onderbroken door een weg of rivier.
Op de rit naar Paramaribo ontdekken we reeds de grote invloed van Chinese Surinamers: zij zijn eigenaar van de vele Supermarktjes, Superbazars, superettes en handelspostjes langs de baan tot het centrum.
Al de eerste dag maken we op de markt kennis met de multiculturele samenleving van Paramaribo. We ontwaren er indianen, de oorspronkelijke bewoners, en negers nakomelingen uit de periode van de slavenhandel, maar ook Chinezen, Japanners, Hindoes, Indiërs, Indonesiërs en Javanen, afstammelingen van de contractarbeiders die na het afschaffen van de slavenhandel werden aangetrokken om de citrusplantages te bemannen. Een echte mengelmoes van rassen, kleuren en vormen die moeiteloos vermengen en integreren.
De stad kent trouwens geen etnische wijken of gettos, de rassen leven er gemengd, blijkbaar als gevolg van het gemeenschappelijk taalgebruik: het Nederlands. Het geeft een eerste goed gevoel van samenhorigheid. Die samenhorigheid bestaat ook in onze kleine groep van één vrouw en acht mannen. We voelen ons al vlug thuis
Hotel Krasnapolsky in de middenstad is een ideale uitvalsbasis om de stad verder te verkennen: de mooie nostalgische houten herenwoningen en handelspanden uit de koloniale periode, met oerechte Nederlandse straatnamen zoals De Kromme Elleboogstraat in de oude stad, langs het waterfront gelegen, en waar het heerlijk is om van een Parbobier te proeven, evenwaardig aan ons goed Belgisch bier.
Na onze verkenning biedt het zwembad op de tweede verdieping van het hotel de nodige afkoeling bij warme vochtige temperaturen, die gelukkig vrij vlug gewennen.
Maar het binnenland lokt, en na een tocht met een minibus langs de kuststreek stappen we over in een prauw en bezoeken verderop een vroegere lepra-missiepost van Pater Donkers. We genieten nadien van een gevarieerde pic-nic in de prauw tijdens de urenlange tocht binnenwaarts, waarbij de oevers steeds dichterbij komen en de overgang van laaggewas naar struikgewas en daarna regenwoud zichtbaar wordt. Het is pikdonker wanneer we in Donderskamp aankomen waarbij de een het gevoel beschrijft van een verstijfd zitvlak, en een ander het gevoel kreeg van een bijrivier van de Amazone te zijn opgevaren. Wat trouwens niet zo verwonderlijk is, we zitten hier in de uitlopers van de regenwouden van het Amazonegebied dat vanuit Brazilië doorloopt tot diep in Suriname.
Na een wat onwennige nacht in primitief opgemaakte slaapvertrekken, of buiten in een hangmat, maken we de volgende morgen kennis met het plaatselijk Dorpshoofd en met enkele notabelen. En we verkennen de onmiddellijke omgeving: indianenwoningen met daken van golfplaten en met lemen wanden in plaats van de traditionele hutten, primitieve electriciteitsleidingen en TV in de binnenvertrekken: een dorp in beweging
We vernemen dat enkele bewoners de nederzetting een meer toeristisch karakter willen geven. Wij zijn de eerste toeristen die hun dorp in groep bezoeken.De eer om mee het nieuwe toeristenverblijf in te huldigen kwam ons toe. Wij doopten het met de naamMorgenster, natuurlijk met de nodige rituelen van de indianen. Het werd een onvergetelijke avond. Maar alles gebeurt op het ritme van Suriname en de materialen moeten nog worden aangevoerd vanuit Paramaribo, het wordt dus nog uitkijken wat het later wordt
We maken de volgende dagen gretig kennis met enkele inwoners, wandelen door het dorp, verkennen de dorpsschool, volgen een gedeelte van de mis in de houten kerk, bezoeken de kostgronden (afgebrand regenwoud dat voedingsbodem wordt voor knolgewassen en enkele groentesoorten) en volgen de gids met machete in het regenwoud. s Morgens wassen we ons en baden in de rivier waarin kleine piranhas rondzwemmen: spannend maar ongevaarlijk!
Daarna vertrekken we op de airstrip nabij het dorp met een korte binnenvlucht naar het dieper gelegen Jaw-Jaw: een meer toeristische nederzetting van bosnegers (Creolen en afstammelingen van in het woud gevluchte negers tijdens de slavenhandel)
Hier geen plaatstaal of golfplaten. Enkel authentieke hutten, waarvan sommige wat mooier aangekleed. We verblijven in lage hutten, enkel voorzien van lage bedden overtrokken met een muskietennet. We ondervinden totnogtoe geen enkele last van muggen of muskieten, ondanks het tropisch klimaat, waarvan wij evenmin veel last ondervinden dankzij de liters water die we dagelijks opdrinken en de talrijke roze pompelmoezen waarvan het heerlijke sap en het wat knapperig vruchtvlees bijzonder lekker smaken
Ook hier berichten wij onze aankomst aan het Dorpshoofd, bezoeken het dorp en het omliggende, ontdekken in het regenwoud waterrijke planten, bijzonder stekelige stammen, kleurrijke vruchten
s Avonds zorgt een luidruchtige elektrische groep voor wat verlichting van de toegangswegen en de binnenplaatsen van het dorp. Zelf behelpen we ons met een petroleumlamp voor de deur van de hut.
s Morgens worden we wakker van het gejoel van kinderen die in de wat lager gelegen rivier baden, en zien we heupwiegende mollige negerinnen met goed gevulde schotels op het hoofd de rivierbedding afdalen naar hun traditionele wasplaatsen in de rivier. We genieten van de sfeer nabij het water, van de spontane nieuwsgierigheid van de negerjongens en meisjes en van de tamtam muziek van een groepje gitzwarte honky-tonkers die later enkele dansende negerparen begeleiden.
Vooraleer Jaw-Jaw te verlaten verkennen we een nabijgelegen vakantieoord met mooi aangelegde tuinen en aanplantingen, en liggen languit te genieten van de warme stroomversnellingen in de rivier.
Een paar dagen later voert een korte prauwtocht ons van het dorp tot het eindpunt van de enige weg die naar Paramaribo leidt. We klimmen in een stofferige minibus en rijden uren over de rode weinig verharde hobbelweg door het woud en de bossen die rood kleuren van al het stof, waarvan wij op het einde van de rit rosse haren en kleurige bagage overhouden.
Op de middag maken we een omweg langs de dertig kilometer verder gelegen Brownsberg: een ecologisch natuurreservaat op een hoger plateau gelegen van waaruit we tot de voet van een van de enkele watervallen wandelen, of liever klimmen en afdalen en waar we onze ogen uitkijken op de prachtige grote blauwe vlinders die ons vergezellen.
Tijdens de terugrit naar Paramaribo komen we langs de enige grote fabriek die Suriname rijk is: een bauxietwinning, nodig voor de productie van aluminium, waar ongeveer vijfduizend werknemers bij betrokken zijn. Het nachtleven van Paramaribo spreekt ons op het einde van die dag niet meer aan
De volgende dagen verkennen wij op eigen houtje de stad met haar typische straten en pleinen, lopen nog eens door de volledig houten kathedraal, slenteren door de palmentuin, bezoeken een tentoonstelling van de academie en genieten van de première van een zang- en dansproductie in het stadstheater. Maar bovenal genieten we van de Srefedensi onafhankelijkheidsfeesten die twee opeenvolgende dagen de stad kleuren en verlevendigen: een cacafonie van geluiden en een onophoudende kleurrijke optocht van allerlei rassen en standen waarbij onze camera doorlopend in de aanslag blijft. En als slot een meer dan een uur durend feëriek vuurwerk langs de waterkant, ingezet door het laag overvliegen van de enige Jumbo die Suriname Airways rijk is
Voor we het goed beseffen zitten we in onze volgende binnenlandse vlucht naar het dieper gelegen Palumeu, en genieten onderweg van het prachtig broccolidak van het regenwoud, enkel af en toe onderbroken door een rivier of een illegale plek voor goudzoekers.
Na een perfecte vlucht en landing op de airstrip begroeten we het indianen dorpshoofd en de notabelen, die we later in de namiddag van meer nabij leren kennen. We proeven er ook hun typisch brood en brouwsel: wat droog en wat rinsachtig, maar best te verteren
Onze slaapvertrekken zijn aan de waterkant gelegen, met een terrasvloer vooraan en met eigen sanitair en douche: een eenvoudige maar gewaardeerde luxe. Hier in het donker geen geluid van elektrische groepen. Enkel de stilte van het woud met het licht ruisen van de wind in de boomkruinen en over het water. Verlichting is er enkel heel schaars in de gemeenschappelijke afzonderlijk gelegen eetruimte, met lampen gevoed door zonnebatterijen waarop ook de koelkasten zijn aangesloten waarin al ons aangevoerd proviand wordt bewaard.
s Morgens worden we wakker van het geschreeuw van de brulapen, genieten ondertussen van een heerlijke verse tas koffie of thee die op het terras werd neergezet, en kijken geboeid naar de opkomende zon door de boomkruinen en in het water.. Af en toe komt een prauw langs met een paar indianen op zoek naar voedsel dat ze gemakkelijk in de nabijheid vinden: knolgewassen, groenten, apen- en bosvarkenvlees, maar vooral veel vis die met een kleine boog met pijl en koord moeiteloos vanuit hun prauw wordt beschoten.
Palumeu verkennen we terug met een gids, die ons ook begeleidt in een dagtocht door het regenwoud tot een hoger gelegen rotspartij op enkele uren wandelafstand. Bovenop de rots krijgen we een mooi zicht op de rondliggende bergheuvels aan de einder. Bij het terugkeren kapt de gids met de machete een omweg rond een wespennest dat ons in de voormiddag onverwacht wat hinder bezorgde, en markeert met enkele stekelige palmbladen deze gevaarlijke plaats. Op een paar aapjes na was er geen wild te bespeuren, wat niemand betreurde.
We nemen deel aan de ochtend-vlaggegroet van de schoolkinderen, die pas sinds het jaar 2000 taalonderricht ontvangen op vraag van de indianen zelf. Schoolgaan is niet verplicht, en jongeren zijn vanaf zeven jaar volledig zelfstandig en kunnen moeiteloos overleven in het woud. Schoolbenodigdheden zijn altijd welkom: boekjes, schriftjes, schrijfgerief, tekengerief . We hadden spijt dat we daar bij ons vertrek niet aan gedacht hadden!
We verkennen de rivier met de prauw, varen een zijrivier op en belanden aan een rotspartij waar we niet kunnen weerstaan aan de warme stroomversnellingen. Een ter plaatse ingerichte barbecue smaakt daarna dubbel zo goed, en nagenieten doen we in de door helpers inmiddels vastgeknoopte hangmatten tussen de bomen op de bergflank.
Eerder dan ons lief is volgt de terugvlucht, na een kort afscheid bij de souvenirhut van de indianen.
De overige dagen in Paramaribo benutten we om de wijdere omgeving en de Commewijnerivier te verkennen, met het bezoek van een grote citrus- en pompelmoezenplantage, nu te koop ingevolge een gebrek aan voldoende goedkope arbeidskrachten De simpele plantagewoningen liggen er wat troosteloos bij.
We verkennen ook nog een oude koffieplantage met mooie houten beschilderde directiewoningen die nu als verblijfshotel dienst doen, genieten er van de kleurrijke omgeving, en belanden later op het museumterrein rond de gevangeniscomplexen uit de tijd van de slavenhandel.
Op een andere dag maken we kennis met het recreatieoord Colakreek van de stedelingen: een in het woud gelegen beschutte rivierbedding waar in het colakleurig maar gezond water waarin men naar hartelust kan rondzwemmen. Naast de nabijgelegen nationale luchthaven gebruiken wij het middagmaal in het Sabana vakantieoord waar de enige plensbui tijdens ons verblijf in Suriname er ons aan herinnert dat het ook in Suriname kan regenen .
We komen naar huis met het gevoel dat we drie landen hebben bezocht: het multiculturele Suriname in de kuststreek rond Paramaribo, het binnenland van Zaïre bij de bosnegers, en het binnenland van Brazilië bij de indianennederzettingen langs de rivieren, onbereikbaar langs de weg
We houden van dit land!
Een goede voorbereiding is essentieel voor een geslaagde vakantie naar Suriname. Wat u moet weten en wat u kunt verwachten vindt u o.a. op deze site. Lees de aanbevolen literatuur, laat u voorlichten op ons kantoor of op een infodag. Verwacht in Suriname geen luxueuze hotels of aircovervoer.Er zijn geen luxe lodges waar u vanuit uw luie stoel met een gekoeld glas wijn het voederen van de wilde dieren kunt zien. De weinige stranden zijn ruig en het Amazonewater is modderig, maar niet vervuild.Indien u aan luxe hecht en u heeft geen banden met het land, ga dan niet naar Suriname. Wilt u genieten van natuur en mensen vanuit een pure vakantiebelevenis dan heeft u in Suriname de tijd van uw leven.
Voor de Surinamekring van de reisclub Morgenster werd er een speciale tour uitgewerkt, waarvan we hier een bondige opsomming geven van dag tot dag:
- 1) Vlucht van Schiphol naar Paramaribo met verwelkoming (drank en hapje)
- 2) Bezoek aan Paramaribo en omgeving.
- 3) Vertrek naar Donderskamp een indianendorp per bus en boot. Onderweg bezoeken we het bedevaartsoord van Priester Donders. We verblijven in ons toeristenkampMorgenster
- 4)Bezoek aan het indianenkamp en beleven de levenswijze en de kultuur van de indianen.
- 5) Vertrek vanuit het ourwoud met een sportvliegtuig naar Laduani en van daar met een boot naar Jaw Jaw, een bosnegersdorp.
- 6) Bezoek aan Jaw Jaw en omliggende heidense stammen. Vandaag is het ook wasdag.De mogelijkheid bestaat om kleding te wassen in de rivier op de rotsblokken samen met de saramaccaanse vrouwen van het dorp. Hier brengen ook de vrouwen van het dorp s avonds een culturele show
- 7) Vertrek naar Paramaribo via Sabanapark.
- 8) Bezoek aan de vroegere plantages en de Javanenwijk door deel te nemen aan de Comewijne boottocht.
- 9) Vrije invulling voor shopping.
- 10) Dagtocht naar Nieuw Amsterdam.
- 11) Dag van vertrek met afscheidsdrink.Om 16 uur naar de luchthaven.
- 12) Aankomst op Schiphol tussen 8 en 9 uur.
Het is mogelijk de reis verder te zetten op de 11 dag met allerlei excursies naargelang de wensen van de reiziger en dit voor 16-18 of 21 dagen.
Suriname is het enige land in Zuid-Amerika met Nederlands als voertaal. Er wonen nog geen half miljoen mensen met wortels in vele werelddelen. Het wordt vaak one of the best kept secrets in the Caribbean genoemd.
Natuurschoon, watervallen, historische gebouwen en een vriendelijke bevolking, dat is Suriname. Maar buiten Paramaribo begint de echte schoonheid: daar waar de mysterieuze jungle zich opent en het avontuur wacht.
De eerste kennismaking met Suriname is de luchthaven J.A. Pengel, beter bekend als Zanderij. Je voelt meteen de vochtige warmte in je kleding kruipen zodra je de vliegtuigtrap betreedt. Welkom in Suriname klinkt het en het is vast welgemeend. Want Suriname is in alle opzichten een warm land. Al bij aankomst doet de bevolking je er thuis voelen.
Is het de taal, de opvallend sterke band met Nederland en Belgiê ?Dat laatste is zeker voelbaar in Paramaribo, waar je overal een vleugje Nederland voelt. Na de oase van rust in het Residence Hotel bij de Surinamerivier is het even wennen aan het drukke, statige Krasnapolsky. Eén voordeel: je zit er wel hartje centrum.
Nederland leeft in Suriname en onder de Surinamers en zo kun je bij een stadswandeling zomaar een Blokker of een Zeemanwinkel op je weg tegenkomen. Paramaribo ademt nog steeds de sfeer van een koloniaal provinciestadje.
Er zijn maar weinig landen ter wereld die zon gemengde bevolking kennen als Suriname. De grootste groepen zijn de Creolen, de Hindoestanen en de Javanen naast de Bosnegers, Joden, Chinezen en Libanezen. Opvallend is dat de onderlinge verschillen niet erg groot zijn en dat de bevolkingsgroepen gewoontes van elkaar overnemen.
Het stadsleven speelt zich voornamelijk af in en rond de centrale markt aan de Surinamerivier. Langs het water (en een stuk verderop in de gezellige restaurantjes) vind je vele eetstalletjes, waar je kennis kunt maken met Surinames overheerlijke en uiterst gevarieerde Javaanse, Creoolse, Hindoestaanse en Chinese keuken.
In het oude centrum vormen de musea en koloniale architectuur in Paramaribo met de kenmerkende houten huizen voor een aangename kennismaking met de geschiedenis van de stad.
Alles wordt anders wanneer we in een vliegtuigje stappen voor onze spannende bestemming in het ongerepte Surinaamse binnenland: Awarradam. En dat gebeurt onder de bezielende leiding van gids Sean Dilrosun.
We vertrekken vanaf het lokale vliegveldje Zorg en Hoop, midden in het centrum van Paramaribo. Daar worden we in groepen gewogen, samen met onze handbagage, om te voorkomen dat het toestel overbelast raakt. Dan is het 45 minuten laag vliegen boven de jungle en over het stuwmeer van Brokopondo.
Vanaf de bestemming Kayana waar het vliegveld bestaat uit een airstrip op een groot grasveld - gaan we verder per korjaal, een lange, smalle, uitgeholde boomstam, voorzien van een krachtige buitenboordmotor. We krijgen een goed beeld van alles wat zich op het water afspeelt: wassende vrouwen, badende kinderen en vissersbootjes die af en aan varen. Maar laat een ding duidelijk zijn: geen fotos! De dorpsbewoners zijn helemaal niet gesteld op onze klikkende cameras.
Op een eilandje midden in de Gran Rio ligt ons paradijsje Awarradam, met een tiental huisjes waar toeristen een tijdelijke verblijfplaats vinden. De vriendelijke Marrons van de Saramaccaanse stam heten ons welkom in traditionele stijl. Daar hoort een heerlijke maaltijd bij, gemaakt van producten uit de directe omgeving. Het ultieme junglegevoel komt snel wanneer je vanaf de veranda van je huisje de rivier overkijkt. Dan neem je de geluiden in je op en zweef je weg op een oase aan natuurgeluiden.
Stroomversnellingen
De volgende dag staat er eerst een korte jungletrek op het programma. Daar leren we alles over de geheimen van de Surinaamse natuur (die helaas maar weinig exotische dieren huisvest).
Tijdens een mooie riviertocht laten we ons masseren door kleine watervalletjes die over de rotsen naar beneden kletteren. Dan staat de korjaal weer klaar om ons te vervoeren over de brede, bruingele rivier. De bootsman blijkt de rivier met haar vele stroomversnellingen goed te kennen en loodst de van oranje zwemvesten voorziene toeristen veilig door de stroomversnellingen.
De jungle aan weerszijden van de rivier vormt een ondoordringbare muur van groen. We leggen aan in een Saramaccaans dorpje, waar de mensen dank zij de moeilijke bereikbaarheid van de streek veel van hun unieke cultuur wisten te behouden. Het is de eenvoud waarin deze gemeenschappen leven die opvalt.
Houten huisjes, kleurrijke kleding, de onschuld van de rondhuppelende kinderen en de rituelen waarin we terecht komen vormen een prachtig schouwspel. No make me foto! is het nadrukkelijke advies in het dialect en daar dien je je aan te houden. En dat is niet gemakkelijk als je als enthousiaste fotograaf deze mooie taferelen maar wat graag op de kiek zet.
De avonden in het dorp vormen een bijzondere gebeurtenis. Daar worden we getrakteerd op zang en dans van de lokale bevolking: trommels, hout en flessen: het ritme is alom aanwezig en mannen en vrouwen klappen vol overgave het ene na het andere Saramaccaanse lied. Opvallend is het aangeboren gevoel voor ritme dat alom aanwezig is. Onderweg terug in de korjaal ebben de laatste klanken van de Saramaccaanse smartlappen langzaam weg. En dan zijn wij zijn weer een onvergetelijke ervaring rijker.
Heeft dit verslag je nog niet uitgenodigd mee naar Suriname te gaan ? Sluit aan bij de Surinamekring, het is totaal gratis en je komt nog meer te weten.
Jozef
De hoofdstad Paramaribo is een mix van Noord-Amerika en tropisch Amerika. Stenen en houten huizen, moskeeën en synagogen staan door elkaar in smalle straatjes. De oude stadskern met straten als de Herenstraat, Gravenstraat en Keizerstraat getuigt nog van de koloniale geschiedenis.
Het centrum van de stad is het Onafhankelijksplein tegenover het presidentieel paleis. Bezoek ook zeker Fort Zeelandia, een 17-eeuws fort.Vanuit dit voormalig Hollandse verdedigingsbolwerk, is Paramaribo namelijk ontstaan. In de jaren tachtig diende het fort als hoofdkwartier van het Nationaal Leger, onder leiding van bevelhebber Desi Bouterse. Tegenwoordig is het fort open voor het publiek en biedt het onderdak aan het Surinaams Museum.
Een bekende plek voor toeristen en inlandse bewoners is de Waterkant van Paramaribo. Hier kun je lekker zitten en de lokale keuken uitproberen. Je kunt er lekker wandelen en er zijn vaak artiesten die optreden. Er worden verschillende activiteiten gehouden.
Eveneens een bekende plek is de Palmentuin. Dit is een groot park vol met palmbomen waar je goed kunt wandelen en picknicken. Veel mensen komen hier om te relaxen. De Palmentuin grenst aan de achter tuin van het presidentieel paleis. De groene Palmentuin met tropische vogels en apen is een van de belangrijkste bezienswaardigheden in Paramaribo.
Ook zeer de moeite waard is een bezoek aan de Petruskathedraal. Vanuit de toren van deze geheel houten kathedraal kun je de hoofdstad goed overzien, een fantastisch uitzicht. Deze kathedraal staat inmiddels op de monumentenlijst. De wil om te behouden is groot, het geldgebrek om plannen uit te kunnen voeren helaas groter.
Op een half uur van Paramaribo ligt het W.J. van Blommestein Meer, een van de grootste meren ter wereld. Het Brownsberg Natuur Park met tropisch regenwoud grenst hieraan. Dit stuwmeer heeft ervoor gezorgd dat talloze dorpen onder water kwamen te staan. In dit meer wonen op enkele bergtoppen nog mensen. In dit meer zwemmen de meest gevaarlijke piranhas en steken dode boomstammen boven het water uit. Dit zorgt s nachts voor een bijzonder gezicht.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
