|
September 2005 Eindelijk!!!! Na jaren proberen, dokteren, hormonen, kijkoperaties, hopen, wanhopen,... kom je eraan na een eerste IVF poging. Op 10 september 2005 moet ik 's morgens naar het ziekenhuis om bloed te laten prikken. Na de middag mogen we dan bellen om te horen of we zwanger zijn. Kurt komt naar Antwerpen want tot 17 uur wachten om te bellen lijkt veel te lang en alleen dit telefoontje doen, lijkt ook niet juist. We bellen en moeten even wachten... handenknijpend, zenuwachtig lachend wachten we ongeduldig tot daar de verlossende woorden zijn: "Proficiat, u bent zwanger." Ongeloof, blijdschap, verwarring, ontroering, geluk,... het overvalt ons en natuurlijk pinken we een traantje weg. Snel naar huis waar iedereen mee in spanning heeft geleefd. Samen met Staf, ma en pa De Jongh en Mieke Storms laten we de champagne aanrukken en iedereen mag delen in ons prille geluk. EINDELIJK daar kom je stilaan aan!!!
10-09-2005, 00:00
Geschreven door Storm
|
Als ik zes weken ben, vind ik dat mama wel eens een nachtje rust verdient. ik ga om 22 uur slapen en ben pas terug om 06 uur wakker. Ja ja vanaf nu zal ik hen wat meer rust guinnen en mezelf ook maar. Overdag slaap ik niet meer zo gemakkelijk in dus ben ik best wel erg moe 's avonds.
Hallo wereld hier ben ik Storm Vervloet. Wat is dat hier allemaal ik zat lekker warm en rustig en plots licht, geluid, ... Ik heb drie dagen gehad om een klein beetje te wennen en nu zet ik mijn eerste stapjes in de wereld. ik wordt in een bakje, maxi cosi genaamd, in de auto gestopt om naar "HUIS" te gaan. Wow wat een onderneming!!! Thuis aangekomen wordt ik onmiddelijk verwelkomt door een hele schare mensen aan een tent. Iedereen is het erover eens ik ben een mooie baby. Mama is dan ook beretrots en wil me aan iedereen laten zien.
Eind februari heb ik een dag en nacht buikpijn. Uiteindelijk maar eens naar de dokter want ik voel me helemaal niet ok, moe buikpijn, slap,... De huisarts verwijst ons ineens door naar spoed omdat hij een blaasontsteking ziet en vermoed dat ik al weeën heb. Op spoed aangekomen word ik aan de monitor gelegd en ja hoor om de drie minuten heb ik weeën. PANIEK .... Ik ben 26 weken er mag nu niets meer misgaan. Ik voel je al sinds december bewegen. Ik moet in het ziekenhuis blijven en krijg weeënremmers via een infuus, verder geven ze me al inspuitingen voor longrijping. Na twee dagen halen ze het infuus weg en geven ze via pillen verder weeënremmers. Oeps daar gaan we weer... terug weeën ze kijken nog wat aan en ik krijg meer pilletjes tegen de volgende ochtend is alles terug onder controle. Na een week mag ik naar huis maar moet ook thuis plat liggen ... rusten,rusten en nog eens rusten.
