Eind februari heb ik een dag en nacht buikpijn. Uiteindelijk maar eens naar de dokter want ik voel me helemaal niet ok, moe buikpijn, slap,... De huisarts verwijst ons ineens door naar spoed omdat hij een blaasontsteking ziet en vermoed dat ik al weeën heb. Op spoed aangekomen word ik aan de monitor gelegd en ja hoor om de drie minuten heb ik weeën. PANIEK .... Ik ben 26 weken er mag nu niets meer misgaan. Ik voel je al sinds december bewegen. Ik moet in het ziekenhuis blijven en krijg weeënremmers via een infuus, verder geven ze me al inspuitingen voor longrijping. Na twee dagen halen ze het infuus weg en geven ze via pillen verder weeënremmers. Oeps daar gaan we weer... terug weeën ze kijken nog wat aan en ik krijg meer pilletjes tegen de volgende ochtend is alles terug onder controle. Na een week mag ik naar huis maar moet ook thuis plat liggen ... rusten,rusten en nog eens rusten. Sommige dagen looop ik de muren op andere dagen geniet ik met volle teugen. Als ik 34 weken ben zou ik mogen stoppen met de medicatie maar aangezien ik al wat ontsluiting heb toch een weekje langer wachten. Op 35 weken stop ik met de medicatie. Op bijna 36 weken terug op controle en ik heb al 4cm ontsluiting. Ze vermoeden dat ik die dag nog zal bevallen maar nee hoor nu blijf jij nog lekker zitten de volgende dag 17 mei moeten we om 6 uur 's ochtends binnenkomen en ondertussen ... bijna 7 cm ontsluiting en ik heb nog niets gevoeld. Ze breken mijn vliezen en dan komt alles snel op gang en of het nog niet snel genoeg voor mij gaat geeft de gyne de opdracht mij een infuus met weeënopwekkers te geven zo kom ik in een weeënstorm en blijft de persdrang niet lang weg. Ze roepen de gyne snel terug en brengen mij naar de verloskamer. Door de verhuis zijn mijn weeën stil gevallen. Oef heel even recup. Na een 40 min. persen ben je er... zalig klein lief mannetje.