Nadat de weekendtaferelen van wat ga ik uit mijn valies laten en wat neem ik zeker mee, zich dreigende te herhalen in de luchthaven van Zaventem omdat onze koffers toch nog 2 kg overgewicht bleken te bevatten, zijn we toch op het vliegtuig kunnen stappen richting Kinshasa. Na een voortreffelijke vlucht en een tussenlading in Douala waar we grondig werden gedesinfecteerd, landden we op de luchthaven van Kinshasa omstreeks 19:35 uur plaatselijke tijd (we zijn hier nog in winteruur en dus zijn we een uurtje in de tijd teruggekeerd ...). De vochtige hitte viel als een lappendeken op ons toen we het vliegtuig verlieten. Het verzamelen van de bagage verliep op zijn Kongolees, chaotisch dus, maar uiteindelijk werden 20 stuks bagage netjes in de jeep geladen, net als wij overigens. Voor mij werd het een hartelijk weerzien met Hippoliet en Edgard, onze twee chauffeurs van vorige missies, voor Johan en de anderen werd het een eerste kennismakingsrit doorheen Kinshasa, dat er eerder rustig bij lag. Bij de Kapucijnen, waar we nu in Kinshasa slapen werden we hartelijk ontvangen en konden we reeds rijkelijk kennismaken met het Congolese bier Primus en Skoll. De airco op de kamers werkt nog een uurtje, dan gaat ook in Kinshasa onherroepelijk de electriciteit uit of op een veel lager pitje. 't is dus kwestie van op tijd in slaap te vallen ... Tot morgen dus ! Groeten, Sabine en Johan
Pas op donderdag zijn we uit de startblokken geschoten ... Dankzij het vele materiaal dat we langs alle kanten mochten ontvangen, lag het hele GVO lokaal vol ! Het werd een hele karwei om alles zorgvuldig te sorteren. Het zweet parelde van ons voorhoofd als we alles in de valiezen en/of zakken probeerden te krijgen. Bedoeling was minstens 2 volledige bagages vol met verpleegkundig materiaal te stoppen. Spuiten, naalden, handschoenen, blaassonden, kleefpleister, afdekkend verband, alles werd van de kartonnen verpakking ontdaan en kreeg een plaats in onze valiezen. De mannen van de technische dienst zorgden voor een stevige tape rond onze zakken en dan restte ons nog één ding ... de weegschaal ! Want bleek dat er maar maximum 32 kg in elke tas mocht zitten. Uiteindelijk was het enkel de weegstoel van de geriatrie die groot genoeg bleek om de bagage te wegen. Blijkbaar hadden we ons toch wat overschat en moest er zo nog het één en ander uit de valiezen worden gehaald. De helft van de pakken stond dus in het GVO lokaal klaar, klaar om mee te nemen. Eén van de moedertjes die naar de les GVO over 'arbeid en bevallen' kwam op donderdagavond, vroeg zich af of dit een voorbeeld was van een valies om mee 'binnen te komen'. Ik mag hopen van niet ... Als iedereen hier met een koffer van 32 kg zou binnenkomen ...
Dit weekend hadden Johan en ikzelf dus de taak om persoonlijke spullen in te pakken en deze persoonlijke valies aan te vullen met zoveel mogelijk Kongolees bruikbaar materiaal. Mijn huis leek wat op een plek waar net een aardbeving had plaatsgevonden, overal lagen spullen. Ik kan iedereen verzekeren dat het aandeel persoonlijke spullen bijzonder klein is maar de valiezen puilden uit en dat betekende dus zo'n keer of 15 koffers terug uit- en inpakken, iets eruit halen, wikken en wegen, tobben over wat nu wel en eventueel niet mee kon. Ik werd er een beetje depressief van omdat de weegschaal maar bleef aanwijzen dat er wat teveel in zat ... Ik hoop dat alles ingecheckt geraakt morgen ! Nog een slapeloze nacht voor de boeg.
Tot morgen of overmorgen of ... ?! Als er internet verbinding is ...
