Vanochtend veilig op het werk geraakt? Dan heb je geluk gehad. Ik ben er ook geraakt, én ik ben heelhuids thuisgekomen, mét de fiets, maar zeker niet dankzij de strooidienst. In heel mijn route naar en van het werk ben ik geen enkel voetpad of fietspad tegengekomen dat sneeuw- of ijsvrij was. Op het nieuws zag ik dat ik niet de enige was die vond dat dit niet kon. Ook de Fietsersbond had geprotesteerd. En dan beweert 't stad dat ze wel op de meeste fietspaden hebben gestrooid. Geef dan gewoon toe dat je een fout hebt gemaakt, dat kan ik nog eerder aanvaarden. Morgen ga ik naar het werk met ski's onder mijn fietsbanden. Of met een zak zout dat ik aan een stok voor mijn voorwiel hang. Dan kom ik er wel.
Ik ben één van de organiserende leden van een bewonersgroep. Gisteren hebben we voor de hele buurt een nieuwjaarsreceptie aangeboden. Het was leuk en gezellig. We hebben zoals elk jaar een gevelkerstboomwedstrijd georganiseerd, en voor de eerste maal waren het de kinderen uit de buurt die mochten beslissen welke boom zij het mooist vonden. En ze hebben goed gekozen. D. heeft de mooiste, W. heeft de origineelste en I. kreeg een prijs voor haar lifelong achievement. Ze versiert de straat niet alleen rond kerstmis, maar hangt ook leuke decoraties op voor halloween, sinterklaas, pasen, enz. Ik ga graag naar zo'n feestjes. Je komt er altijd wel iets nieuws en interessants te weten. Ook al gaat het misschie.n om bagatelletjes, of dingen die voor andere mensen banaal lijken, toch blijven de kleine dingen van het leven in onze straat me boeien. Enkele voorbeelden: R., de kinesist in de L.straat, is de zoon van M. R. is bevriend met A. en is de dochter van C. R. geeft schaatsles. Er is een inbraak geweest in de L.straat. D. is gaan skiën met zijn mobilhome en zijn neef heeft de verwarming op een nacht uitgezet, zodat de mobilhome helemaal bevroren was. Vroeger stond er een klein paardje in de achtertuin bij de buren van M. M. heeft een nieuwe vriend. Eigenlijk kan je van onze buurt een soap schrijven die veel spannender is dan de reeks 'neighbours'. Misschien doe ik dat ooit wel eens. Op deze blog krijg je in ieder geval af en toe een update.
Ik schaats heel graag, of het nu op wieltjes is of op ijs, dat maakt niet uit. Maar als ik kan kiezen tussen kunstijs of natuurijs, dan is de keuze natuurlijk snel gemaakt. Gisteren kon ik de kriebels niet meer weerstaan en ben ik als één van de eerste waaghalzen het ijs op de vijver in het park van Hove gaan uittesten. Pure nostalgie! Als kind ging ik er al schaatsen zodra we erop konden, dus ik ken alle veilige en gevaarlijke plekken van buiten. Niets is zo zalig dan schaatsen in de open lucht, in de natuur, tussen de bomen en het groen. En het geluid is zo speciaal, het geluid van krakend ijs maakt het lekker spannend, en het speciale woink geluid van de weerkaatsing van de schaatskrassen op het water onder het ijs is onbeschrijflijk speciaal. Global warming? Niet veel van gemerkt!
Samen met 40.000 andere Antwerpenaren of fans van A zijn we op oudejaarsavond naar het vuurwerk gaan kijken. We hadden de beste plaats van 't stad: recht voor de boot waar het vuurwerk werd afgestoken, bovenop het zuiderterras, vlakbij het reuzenrad. We stonden er al om 23.30 u, dus we hebben een half uur in de kou moeten wachten, maar het was de moeite waard. De makers hebben al hun registers opengetrokken om er een knallend en bombastisch schouwspel van te maken, zoals het op oudejaarsavond betaamt. Ik geef toe dat ik al kunstzinnigere spektakels heb gezien, bijvoorbeeld tijdens de vuurwerkwedstrijd in het Rivierenhof, en door de mist zagen we ook niet alles even scherp, maar ik ben dolblij dat ik het heb mogen meemaken. En volgens mij was iedereen content, aan de reacties te horen: ooh, en waaw werd regelmatig herhaald. Toen we wilden teruggaan besefte ik pas tussen wat voor een massa we stonden. We geraakten maar voetje voor voetje terug naar beneden, en vanop het zuiderterras hadden we zicht op een immense mensenmassa op de Suikerrui en de Ernest Van Dijkkaai. Gelukkig werd alles in goede banen geleid door de politie en bereikten we via de zijstraten redelijk vlug de Groenplaats. We beseften al gauw dat we niet direct een tram zouden kunnen nemen, want die zat vast tussen het verkeer, dus we zijn te voet en met een taxi naar huis gegaan. Onderweg hebben we nog wat gekke knallers tegengekomen (jongens die vanuit de wagen op de Meir met vuurwerk schoten, enz.), waardoor onze wandeling nog wat avontuur opbracht. De Janssens had gelijk: het vuurwerk met oudejaar is het enige stedelijke evenement waar élke Antwerpenaar naartoe kan of wil gaan, ongeacht afkomst, kleur, beroep, leeftijd, enz. Ik zou hier toch og een ander evenement bij tellen, al is het niet echt stedelijk: de sinksenfoor natuurlijk. Maar daar moeten we nog efkes op wachten...
Met het nieuwe jaar meteen ook een nieuwe blog. Dit was één van mijn voornemens. Een anoniem dagboek op het net zetten met leuke, verrassende, pakkende verhalen. Eén ding hebben al deze verhalen gemeen: het zijn fragmenten uit het Antwerpse leven zoals het is. Geen sociologische studies, geen hoogdravende theorieën, maar een fractie van wat zich zoal in de straten en achter de gevels van 't stad afspeelt. Ik weet helemaal nog niet wat het zal worden, en ben even benieuwd als jij.
