Samen met 40.000 andere Antwerpenaren of fans van A zijn we op oudejaarsavond naar het vuurwerk gaan kijken. We hadden de beste plaats van 't stad: recht voor de boot waar het vuurwerk werd afgestoken, bovenop het zuiderterras, vlakbij het reuzenrad. We stonden er al om 23.30 u, dus we hebben een half uur in de kou moeten wachten, maar het was de moeite waard. De makers hebben al hun registers opengetrokken om er een knallend en bombastisch schouwspel van te maken, zoals het op oudejaarsavond betaamt. Ik geef toe dat ik al kunstzinnigere spektakels heb gezien, bijvoorbeeld tijdens de vuurwerkwedstrijd in het Rivierenhof, en door de mist zagen we ook niet alles even scherp, maar ik ben dolblij dat ik het heb mogen meemaken. En volgens mij was iedereen content, aan de reacties te horen: ooh, en waaw werd regelmatig herhaald. Toen we wilden teruggaan besefte ik pas tussen wat voor een massa we stonden. We geraakten maar voetje voor voetje terug naar beneden, en vanop het zuiderterras hadden we zicht op een immense mensenmassa op de Suikerrui en de Ernest Van Dijkkaai. Gelukkig werd alles in goede banen geleid door de politie en bereikten we via de zijstraten redelijk vlug de Groenplaats. We beseften al gauw dat we niet direct een tram zouden kunnen nemen, want die zat vast tussen het verkeer, dus we zijn te voet en met een taxi naar huis gegaan. Onderweg hebben we nog wat gekke knallers tegengekomen (jongens die vanuit de wagen op de Meir met vuurwerk schoten, enz.), waardoor onze wandeling nog wat avontuur opbracht. De Janssens had gelijk: het vuurwerk met oudejaar is het enige stedelijke evenement waar élke Antwerpenaar naartoe kan of wil gaan, ongeacht afkomst, kleur, beroep, leeftijd, enz. Ik zou hier toch og een ander evenement bij tellen, al is het niet echt stedelijk: de sinksenfoor natuurlijk. Maar daar moeten we nog efkes op wachten...
Met het nieuwe jaar meteen ook een nieuwe blog. Dit was één van mijn voornemens. Een anoniem dagboek op het net zetten met leuke, verrassende, pakkende verhalen. Eén ding hebben al deze verhalen gemeen: het zijn fragmenten uit het Antwerpse leven zoals het is. Geen sociologische studies, geen hoogdravende theorieën, maar een fractie van wat zich zoal in de straten en achter de gevels van 't stad afspeelt. Ik weet helemaal nog niet wat het zal worden, en ben even benieuwd als jij.
