14 februari, de dag der geliefden… Super! Misschien een beetje melig, maar één geliefde die ik met veel mensen deel is de natuur! Die mooie wereldbol die ons van alles voorziet wat we nodig hebben. 
Jammer genoeg zijn er nog veel meer mensen die het niet zo nauw nemen met die natuur. Die maar nemen zonder na te denken over de gevolgen er van.

Vraagt iemand zich af waar we binnen 50 jaar gaan staan? Zonder goedkope energie (olie zal bijna op zijn), met een sterk veranderd klimaat met al zijn negatieve gevolgen, met een groot stuk van de biodiversiteit die verdwenen is…



Mijn andere grote liefde, Anneke en ik zullen het waarschijnlijk wel niet meer weten, 90+ zou een respectabele leeftijd zijn.
Maar mijn allergrootste liefde, ons kinderen, wel. En als zij kinderen willen, ons kleinkinderen ook… En dit is nu echt niet de erfenis die ik hen wil achterlaten!



Er gebeurt reeds veel, weliswaar in beperkte kring, door heel enthousiaste mensen. Van bewust consumeren, consuminderen, transitie en permacultuur naar dikwijls nog bizardere ideeën om het "goed" te doen. Voor veel mensen één of enkele bruggen te ver, maar gelukkig voor anderen een echte strijd. 



Wie ligt er wel eens wakker van het feit dat ze in Brazilië het regenwoud aan het platbranden zijn om soja te kunnen kweken? Soja die wordt uitgevoerd naar Europa, hoofdzakelijk als veevoer om ons van vlees en zuivel te kunnen voorzien… Hoe Belgisch is dan nog een biefstuk van een Vlaamse koe? Hoe Nederlands is Hollandse kaas? Dat we daarvoor het regenwoud aan het kapotmaken zijn, en de boeren daar geen lokale teelten meer kunnen kweken, is blijkbaar geen probleem… 
Ander voorbeeld: Quinoa, door de gezondheids- en eco-freaks zeker gekend voor zijn voedingswaarde. De consumptie van quinoa is de laatste jaren dan ook sterk toegenomen. Zelfs zodanig dat de prijs van dit voedsel in Peru en Bolivia is verdrievoudigd. Met als gevolg dat de lokale bevolking het steeds moeilijker krijgt om voor hun basisvoedsel te betalen. Dus kopen ze goedkoper geïmporteerd voedsel met een lagere voedingswaarde… en worden er stteds meer mensen ziek. Toch riep de Verenigde Naties het jaar 2013 uit tot "jaar van de Quinoa". De Peruanen en Bolivianen hadden het graag anders gezien. En de winsten gaan allemaal naar de grote (Westerse) multinationals natuurlijk…



De oplossing? Die heb ik niet… maar ik weet wel dat we er samen kunnen aan werken! Bewust zijn van wat gebeurt in de wereld is een goed begin, er dan nog iets mee doen is nog beter. Dat hoeft niet extreem te zijn hoor, alle beetjes helpen. Een dagje geen vlees eten, eens met de fiets op boodschap gaan, meer seizoensproducten eten, iets herstellen ipv weg te gooien… dat kan iedereen en vraagt niet zoveel moeite. 



Bewust zijn dat de wereld als we zo verder doen voor je kinderen niet meer leefbaar zal zijn, dat is het begin! En dan moet je jezelf maar eens afvragen of je vandaag nog ongeremd wil leven en consumeren, wetende dat je de wereld voor je kinderen en kleinkinderen aan het kapot maken bent. 



Mijn manier van leven is ook helemaal niet perfect hoor. Als ik Steven Vroman, de "low impact man" bezig zie, denk ik dat dit veel te extreem is voor mij. En dat gezin dat leeft zonder douche, bad, koelkast of andere elektronische apparaten, dat is voor ons ook niet haalbaar. Maar toch proberen we met het gezin met veel kleine dingen een verschil te maken… 
De grote verandering die kan er alleen komen onder druk van de mensen, dus is het belangrijk dat zoveel mogelijk mensen hieraan meedoen, al is het maar een klein beetje!



Voor de mensen die geïnteresseerd zijn om meer te weten zijn er heel wat prachtige initiatieven die dankzijn internet heel makkelijk bereikbaar zijn. Enkele voorbeelden:


www.bewustverbruiken.be
   www.ecoplan.be   
www.verlicht.be   
www.ecolife.be   
www.transitie.be   
www.wervel.be
…


Veel te veel om op te noemen, maar allemaal met hetzelfde doel: Zorgen dat de wereld voor ons kinderen leefbaar blijft! En wie kan daar nu wat tegen hebben?



Wie doet mee?