Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Stijn in Tanzania
Stage in het zuiden
15-05-2011
14/5/'11
14/05/11
Zaterdag,
uitslaapdag J. Nadat we gisterenavond wat zijn
gaan drinken en nadien tot 3 uur gebabbeld hebben met Jean Michel, was het tijd
om eens goed uit te slapen. Allé goed tot 9 uur. Nadien hebben we lekker
Belgisch gegeten (wentelteefjes met suiker) en wat liggen chillen. Namiddag nog
een frisse plons in het Tanganyka meer om vervolgens naar huis te gaan om onze
heerlijke spaghetti voor te bereiden. Ajuin, paprika, wortelen en tomaten
werden geschild en gesneden en lekker gestoofd en gekookt zodat we s avonds
een overheerlijke maaltijd aten. We vermoeden dat Jean-Michel het niet zo
lekker vond maar goed wij zijn ook niet zon favoriet van ugali(een
bloemmengeling zonder veel smaak).
Na het eten
zijn we richting het jeugdcentrum Maendeleo vertrokken waar we Bungalow Time
hebben meegemaakt. De jongeren(wees en verstoten kinderen) zingen er liedjes en
dansen ritmisch op de liedjes. Natuurlijk moesten de muzungus ook ons beste
beentje voorzettenJ. Nu, mij hoor je niet klagen, zeker
niet na de complimentjes over mijn solodans toen het mijn beurt was! You are a
very good dancer zei Toto mij! En ik ben er nog fier op ook nu J
Enkele van
de groep gaan vanavond nog naar de plaatselijke discoheek maar ik kruip vandaag
netjes op tijd mijn bedje in. t Was gisteren al laat en k wil vandaag genoeg
slaap hebben!
Nadien
thuis liggen chillen en uiteindelijk nog wat gegeten (spaghetti met eieren,
rijst met groentensaus en eieren)
Nadien
examenresultaten bekeken en gezien dat ik geslaagd ben voor alles, even
geskyped met het thuisfront en straks nog wat gaan drinken in bar Sandra ;-)
Xxx
13-05-2011 om 19:30
geschreven door Stijn Peeters
12/05/'11
12/5/11
Toen we
deze morgen op stage aankwamen was er zoals gisteren enkel de
nachtverpleegkundige te bespeuren. De dag begon dus alweer met wachten J. Nu ja, geen probleem. Uiteindelijk krijgen we
een bezem in de handen en beginnen we met de afdeling te kuisen. Een afdeling
hier ziet er heel anders uit dan thuis. Het is gewoon een grote zaal met 20
bedden (waar soms meer dan 20 patiënten liggen) die allemaal mooi langs elkaar
staan. We poetsen met handschoenen eerst met de bezem het grootste zand weg,
nadien met een vieze zwabber met water en ontsmettingsmiddel. Nadien ruikt het
fris en ziet het er iets of wat deftig uit. Al blijft het vies. Nu ja, de vloer
in de Vlaamse ziekenhuizen is ook niet echt proper.
Esther en
ik hebben vandaag echt niks te doen. We vervelen ons zowat op de afdeling en
lopen wat tussen de patiënten door. Wanneer er ineens een dokter die we nog
niet gezien hadden ons hartelijk begroet begint het meest leuke deel van de
werkdag. Hij neemt ons mee naar het HIV centrum. We komen op deze afdeling aan
waar het uitpuilt van de mensen. Zoveel mannen en vrouwen die naar het centrum
komen. Waarvoor weten we nog niet.
De dokter
laat ons de consultatieruimte zien en het medisch archief. Dan vraag ik hem of
hij een idee heeft over het aantal HIV positieve Tanzanianen. Hij schat op een
2miljoen. Esther en ik schatten het veel hoger in. Zeker als je bedenkt dat er
op onze afdeling van de 20 patiënten al 5 HIV hebben, dat is ¼ dus Er bestaan
geen of weinig campagnes rond preventie van HIV verteld hij ons.
In de
apotheek legt men ons uit dat de aidsremmers die de patiënten daar krijgen
eigenlijk een gift zijn van de Amerikanen. Ze geven deze medicatie in ruil voor
exportproducten van Tanzania. Het hele verhaal verstond ik niet in zijn
gebroken Engels maar dit kon ik eruit opmaken.
Het was een
zware dag omdat we weinig hebben kunnen doen en van niets doen word je ook moe.
Toen we met
de dala dala terug naar Kigoma gingen en we op weg waren naar Aqua Lodge om te
zwemmen, bedachten we ons dat we eigenlijk evengoed in het Tanganyka hotel
konden gaan zwemmen.(voor de geïnteresseerden, kijk eens op internet naar dit
hotel, het is echt prachtig). We moeten enkel wat drinken om te mogen zwemmen.
We hadden een beetje honger en bestelden ons een groetensoepje met room! Echt
een verrukkelijk soepje! Met voor iedereen 2 versgebakken broodjes en boter en
een kom heerlijke soep genoten we van deze versnapering en moest ik denken:
papa, deze kok moet niet onderdoen voor de kookkunsten wat soep betreft.
We vielen
allen in slaap op onze ligstoelen en toen we betaald hadden (1000TSH voor een
drankje en 3000TSH voor de soep) gingen we naar huis. Daar waste ik de frigo
volledig uit van boven tot onder met Dettol omdat hij stond en kei vuil was.
Hij bleef nadien wel stinken en ik vermoed dat het de schimmel in de ventilator
zal zijn, maar de mieren zijn tenminste uit de koelkast.
Sinds
vandaag zijn ook de studenten van in St-Niklaas die hier nog even verbleven
weg. Ze zijn nog voor enkele dagen naar Zanzibar en nu hebben wij het kot voor
ons alleen. Het is plezant omdat het nu rustiger is in huis al waren het wel 6
lieve, aangename mensen. Dat wilt ook wel zeggen dat ik nu s nachts helemaal
alleen moet slapen ;-)
Zo lieverds
allemaal. Ik heb jullie vandaag in geuren en kleuren(en niet enkel mijn
roodgekleurde rug) verteld hoe het leven er vandaag uitzag. Morgen weer een
nieuwe dag en een nieuw verhaal!
Dikke
Tanzaniaanse zwoenen
Stijnebijn!
xxx
13-05-2011 om 19:28
geschreven door Stijn Peeters
11-05-2011
10/5/'11
10/5/11
De eerste
echt stagedag. Aangekomen op de afdeling werden Esther en ik wat aan ons lot
overgelaten. We kregen van de studenten geneeskunde wel een stoel aangeboden en
we hebben wat rondgekeken. Uiteindelijk zijn we ons mogen gaan omkleden, met de
deur dicht, maar wel voor een open raam, dus wat is het verschil??? J we hebben met de dokter de ronde langs de
patiënten gedaan, hij gaf enorm veel uitleg over de ziekten en de
behandelingen. Ik kon de vragen die ik had heel vrij stellen en hij gaf me
altijd een goed antwoord dat naar mijn kennis correct was. Esther en ik hebben
de studenten geneeskunde ook geleerd hoe ze een bloeddruk moeten nemen en ze
wat tips gegeven en uitleg over ziekten. Ze zijn heel nieuwsgierig en heel
leergierig en dankbaar dat we hun onze kennis willen doorgeven.
We hebben
ook medicatie in de ader en de spieren gegeven. In de ader is, in tegenstelling
tot bij ons, gewoon met naald en spuit prikken. Bij ons hebben de patiënten allemaal
een infuus en is dit veel gemakkelijker.
Al bij al
hebben we hier een luxe leventje. Erik kookt voor ons en maakt ons huisje in
orde (kuist en ruimt op), Jean-Michel (de eigenaar) laat ons heel vrij in wat
we doen, hij is een heel aangename man, op stage is men vriendelijk en zeer
leergierig
Enkel het
weer is iets te warm, de zon brandt echt kei hard op onze huid en ons hoofd
maar we nemen voldoende verfrissing in het meer of onder de douche. Ik geniet
echt van het leven hier!
11-05-2011 om 17:57
geschreven door Stijn Peeters
9/5/'11
9/5/11
Vandaag
voorstelling in het ziekenhuis. We werden niet opgewacht door het hoofd, ze
hadden ons niet verwacht en na wat wachten op het Afrikaans tempo zijn we
hartelijk welkom geheten door de hoofdverpleegkundige van Kigoma en door een
pediatrische dokter.
Ze zeiden
tegen ons dat ze hoopten veel van onze Europeesekennis te leren. Enorm lieve mensen zijn het.
Nadien zijn
we nog wat aan het privéstrand gaan liggen van de broeders en gaan zwemmen in
het Tanganyka meer. Echt een heerlijke verfrissing in de broeierige Afrikaanse
hitte!
11-05-2011 om 17:57
geschreven door Stijn Peeters
7/5/'11
7/5/11
3.10u
opstaan
4.00u
ontbijt
5.00u
vertrek naar busstation
6.09u bus
vertrekt naar Kigoma
Eens we uit
D.E.S. zijn valt er een rust over ons. Het leven ziet er stukken anders uit.
Veel rustiger, niet zo gejaagd
We zien
onderweg prachtige natuur, vervallen Afrikaanse huisjes straatverkopers die
bedelen om hun spullen te verkopen(groeten, fruit, drinken, eten,
zonnebrillen )
Het ziet er
allemaal heel verleidelijk uit, maar de onzekerheid over veilig voedsel geeft
de doorslag en we kopen niks.
In de bus
maken we gebruik van ARKO(Alle Ramen Kunnen Open) Heerlijk die wind door onze
kleren en haren. Als mijn rug warm wordt buig ik me naar voor om hem te
verluchten. Zou ik dan mijn kont eens buiten hangen? Of gaat dat erover?
De straten
zijn vies en vuil. Buiten het stof ligt er overal afval en plastic. Men gooit
alles uit het raam naar buiten.
Vooral de
binnenstraten die niet verhard zijn, zijn een paradijs voor ongedierte en
bacteriën.
De reis verloopt
van dorpje naar dorpje naar stadje naar dorpje met de plaatselijke bevolking in
de hoofdrol. We zien stenen huisjes, houten hutjes, indrukwekkende stenen
bouwwerken, alles door elkaar. Ondertussen zijn wij begonnen met onze klim in
de bergen waar men, in tegenstelling tot op het platte land, veel meer aan
veeteelt doet. Koeien en geiten zijn de meest voorkomende dieren, al zien we af
en toe ook eens een ezel en een enkele hond.
Regelmatig
moeten we aan de kant gaan staan om de bus te laten wegen. Iedere keer als we
stoppen hebben we de mogelijkheid om van de straatverkopers drinken, eten en
souvenirs te kopen.
In de
bergen zie je veel prachtige ongerepte natuur. Prachtige bergtoppen steken uit
boven uitgestrekte landschappen met verschillende soorten grassen, bomen,
bloemen en rotsen. In tegenstelling tot België zijn de wegen hier goed
berijdbaar. Er zijn haast geen putten in de geasfalteerde weg. Van tijd tot
tijd remt een vluchtheuvel onze rotvaart af. Het nadeel van de rit is dat de
bus boemvol met mensen en bagage zit en dat de zetels veel te hard zijn voor
mijn billen. Ik vraag me af of ik decubitus aan het creëren ben
11-05-2011 om 17:55
geschreven door Stijn Peeters
6/5/'11
6/5/11
Midden in
de nacht krijgen we eten in het vliegtuig, hetzelfde als daarstraks (chicken or
beef).
We hebben
weinig geslapen deze nacht en waren enorm moe toen we aankwamen in Dar Es
Salaam.
Het
verkrijgen van ons visum verloopt op een Afrikaanse manier. Eerst moet je
enkele papieren invullen, dan ga je naar de douane, reispas, en 50 dollar en
een eeuwigheid wachten op het visum. Oke, we mogen het land binnen nadat ze
onze vingerafdrukken genomen hebben met een lasertoestel.
Er zijn 4
mensen van de community(broeders en studenten) staan ons op te wachten. Ze
brengen ons naar the brothers of charity waar we onze kamer krijgen en kunnen
ontbijten. Na het ontbijt maken we wat afspraken en gaan we naar de Ambassade
waar ze een kopie nemen van onze reispassen en ons een aangenaam verblijf
wensen. We hebben wat door Dar gereden en terug gegaan naar de community
voor te eten en te slapen.
11-05-2011 om 17:54
geschreven door Stijn Peeters
11/5/'11
WAAW! 1
woord om alle indrukken te verwerken! Ik heb jullie lang laten wachten he! Ik
weet het maar er was een probleem met het internet hier. Sorry!
Het is hier
echt fantastisch! Warm, goed eten, gezellige mensen, Afrikanen zijn aangename
mensen.
Op stage zijn
ze heel leergierig naar de manier van werken in België, onze kennis en ze
willen graag bijleren van ons zei de hoofddokter van het ziekenhuis! Ook de
studenten voor dokterassistent vragen veel aan ons over technieken en pathologieën
het is echt vreemd om een geneeskundestudent uitleg te geven en eigenlijk veel
meer te weten dan hun :D
Zon,
strand, water, kei goedkope frisdranken 500 shilling voor 350ml (20-25cent) is
echt niks he ;-) zo heerlijk allemaal! We stellen het allemaal goed!
Heel veel
groetjes van een toch al iets gebruinde Stijn ;-)
xxxx
11-05-2011 om 00:00
geschreven door Stijn Peeters
05-05-2011
5/5/2011
Het is zover. Mijn koffer zit vol, mijn handbagage puilt uit, de zenuwen steken de kop op maar ik ben er helemaal klaar voor. Gisteren nog een mooi fotoalbum gekregen van mijn broer en schoonzus voor als ik het er moeilijk krijg. Er zijn, zo besef ik nu maar des te meer, veel mensen die me nog de laatste keer hun goede raad en steun willen meegeven. Maar lieve ouders, familie, vrienden, kenissen... ik kom nog terug! Ik ga nu 6 weken een "herbronningskuur" ondergaan waarin ik veel nieuwe dingen ga leren, zien en doen en vooral mijn plan leren trekken.
Ik kijk er echt enorm naar uit. De reis gaat lang en vermoeiend zijn, toch zal het aanpassen aan het Afrikaanse tempo nadien gemakkelijker zijn dan terug te komen in het Belgische tempo.
Ik wil iedereen nog eens heel erg bedanken om me de afgelopen maanden en dagen te steunen met lieve woordjes en goede raad. Ik heb er veel aan gehad. En zeker niet te vergeten mijn mama en papa die me de kans geven om deze droom, want dat is het echt, waar te maken!
Bedankt allemaal en tot heel binnenkort!!
Groetjes
Stijn
05-05-2011 om 10:26
geschreven door Stijn Peeters
04-05-2011
de laatste dag
Woensdag 4/5/2011, de laatste dag in België om dan voor 6 weken andere horizonten te gaan verkennen. Mezelf gaan internationaliseren in het Afrikaanse Tanzania.
Koffer is gepakt, handbagage is gecheckt en dubbelcheckt. Papieren zijn in orde, hetgeen ik nog niet heb is opgeschreven, nog enkele regels doorstrepen en ik ben KLAAR!!!!
Jongens jongens toch. Het is zo spannend! We gaan het onbekende in maar we gaan er zo van genieten!
We moeten trouwens in Tanzania eerst langt de Belgische Ambassade. Benieuwd wat ze ons willen vertellen daar...
Ach we zien wel! Nu is het slaaptijd, zodat ik me wat slaap kan inhalen zodat ik Esther donderdag kan plagen naast mij in die vliegende kist ;-) Whahaha ;-) Shel likes ;-)
Oh jah ;-) als ik jullie niet meer zie! steek dan het licht aan ;-)
XXX
04-05-2011 om 00:22
geschreven door Stijn Peeters
27-04-2011
de eindspurt
De eindspurt is ingezet. Met het in huis halen van Malarone(de bewuste anti-malariapillen), zonnecrème factor 50, after sun, zeep, shampoo en deo, merk ik dat mijn koffer dringend vanonder het stof dient gehaald te worden om gevuld te geraken met de nodige spullen voor in Tanzania. Enkel op die manier kan ik zien welke dingen er nog ontbreken in mijn collectie. Ooh ja :p een pet, enkele T shirten, een zaklamp, zakdoeken, schoenen, ondergoed, medicatie, pleisters, ontsmettingsmiddel, handschoenen ikzelf (oh neen, ik krijg een comfortabelere plaats dan mijn koffer)...
En tussen al dat bij-elkaar-gezoek door, leer ik voor de examens, neem ik al stilaan afscheid van mensen, verheug ik me op de laatste avonden thuis te zitten, onozel te doen tegen jan en alleman, ijsjes eten, snoepjes eten, chips eten (oh hemel, wat een luxeleventje)...
De laatste vragen worden gesteld aan zij die al geweest zijn, de vragen zoals: gaan onze begeleiders van daar klaarstaan voor ons of moeten we ze daar nog zoeken, is er daar eigenlijk wc papier, waar overnachten we als we op doortocht zijn naar Kigoma, hoe is de staat van de muskietennetten daar...
Och, maak je maar geen zorgen, 't komt wel in orde allemaal :D
Oh ja, ik heb nog goed nieuws...Maar daarvoor moet ik nog 1 mailtje afwachten en dan kan ik het jullie vertellen :D Nog even afwachten jullie nieuwsgierige neuze mosterdpotten!
En dan nu, geen kriek belle-vue maar een belle-vue naar mijn cursus psychologie!
Tot snel allemaal!
Oh ja: de volgende bijlage is om jullie in de stemming te brengen!!!!
Het begint af te korten. Tussen het leren door, voor de komende examens, tellen we af naar 5 mei. De laatste dingen worden geregeld, vaccinaties heb ik allemaal gekregen, Malarone moet ik nog gaan halen, de medicatie heb ik al bij elkaar gezocht, ik krijg meer en meer een beeld van de kleren die ik wil meenemen, gsm moet nog getest worden...
Ik merk dat er nog veel dingen moeten gebeuren, maar dat het afkort. Ik kijk er naar uit. Toch met gemengde gevoelens. Ik laat veel mensen hier, die ik toch enorm ga missen, mijn ouders, broer, schoonzus, mijn oma en opa, mijn beste vriendin... Al bij al zijn het "maar" 6 weken, dus dat overleven we wel!
Mannen en vrouwen! Ik ga jullie missen!
Maar nog eventjes en tegen dan heb ik jullie waarschijnlijk nog wel een paar keer gezien ;-)
dikke zoen
Stijn
17-04-2011 om 00:07
geschreven door Stijn Peeters
05-04-2011
1 maand
Het is nu al een hele tijd geleden dat ik nog een berichtje gepost heb op deze blog. Tijdsgebrek, niet veel te melden, luiheid... het heeft er allemaal mee te maken. Ik zal het proberen bij deze goed te maken.
5 april 2011, nog juist 1 maand en we zitten op het vliegtuig richting Afrika. De afgelopen maanden zijn sneller voorbij geraasd dan we dachten en opeens is het dan zover. De vertrekdatum komt in sneltempo dichterbij. De gekende "op vakantie vertrek vragen" worden gesteld. Heb ik alles? Moet er nog iets in orde gemaakt worden? SHIIIIIIIIIIIT, ik heb nog geen malariapillen... hmmm, even denken, even terug tot rust komen... rustig Stijn, je hebt nog tijd... Maar ik ben toch rustig zeg ik dan tegen mezelf... Rustig ben ik sowieso niet. Het is een hele uitdaging om naar de andere kant van de evenaar te gaan. Er zijn veel dingen waar we rekening mee moeten houden. Gelukkig is er Gert, die ons toch een hele hoop informatie kan geven over het leven daar en natuurlijk vergeet ik niet die fantastische studenten die op inleefreis gingen en ons, in geuren en kleuren hun verhaal en hun ervaringen hebben verteld! Fantastisch gewoon die verhalen. Al stel ik me dan de vraag of ik me ook zo snel zal kunnen aanpassen daar. Wij hebben niemand om op terug te vallen van hier. We moeten het doen met de lokale bevolking en de contactpersonen daar. Weer moet ik mezelf even tot rust roepen. Het komt wel in orde ;-).
Nu goed, even praktisch. 'k Ben vandaag maar een broek gaan kopen om daar aan te doen. 30 graden, vochtig klimaat en een jeans... ik vrees dat het niet samen zal gaan. Ik heb dan maar een luchtige linnen broek gekocht (in een niet te lichte kleur, kwestie van niet teveel vuil erop te zien). Gisteren kreeg ik dan bericht dat ik mijn bankkaart mag gaan afhalen in het bankkantoor. Nu rest er mijn enkel nog een paar resterende dingen zoals medicatie, nog 2 vaccinaties, 50 Dollar voor mijn visum daar te kopen... Ben ik dan iets vergeten? Laat me hopen van niet. Moest het zo zijn... laat het gerust weten ;-)
Zo lieve bloggers, 't is al laat en mijn bedje roept me!
Lala salama!!! (slaapwel) => voor de analfabeten onder ons
Kwaheri (k) (tot ziens)
05-04-2011 om 23:25
geschreven door Stijn Peeters
21-02-2011
Heeft vanavond voor de eerste keer les Swahili oftewel de officiële landstaal van Tanzania!
Habari Mzungu ;-)
21-02-2011 om 16:25
geschreven door Stijn Peeters
17-02-2011
updates!
JAMBO! Habari? Nzuri! oftewel ( Hallo! Alles goed? Alles is goed!)
Er zijn, naar Afrikaanse gewoonte, weer enkele dingen veranderd in onze Tanzaniatrip.
Zo zullen we niet opgesplitst worden in 2 groepen,maar blijven we met 7 allemaal bij elkaar in Kigoma. We verblijven bij een jonge, Afrikaanse broeder (Jean-Michel), die in een plaatselijke villa woont en ons zijn huis graag ter beschikking stelt. Hoe komt het nu dat we niet in het opvangcentrum Maendeleo of Aqua Lodge zitten, wel zeer simpel. De studenten die vorig jaar op inleefreis gingen, hebben een inzameling gedaan en met dat geld, zou het dak van het centrum vernieuwd worden. Op het Afrikaans tempo, kan dit wel enige tijd aanslepen en zijn we ervan overtuigd dat het niet op tijd klaar zal zijn voor ons, dus werden we uitgenodigd door een, blijkbaar, niet onknappe Congoleese jonge man Jean-Michel. het is een confortabel huisje waar we genieten van half pension (ontbijt en middag- of avondmaal), met een kok (Erik) en die eventueel ook onze was doet. Al willen wwe niet profiteren van de Afrikaanse gastvrijheid, maar we zullen hem op tijd en stond eens een pint trakteren! Ons hoor je niet klagen!
De persoon die ons zal begeleiden in het staatsziekenhuis "Maweni Hospital" is Mister Maganga. Hij is een gepensioneerd, psychiatrisch hoofdverpleegkundige die ons, volgens onze belgische coördinator(Gert), heel goed zal begeleiden! Hij woont in Maendeleo en we zullen dus sowieso wel in contact komen met de straatjongeren die daar aan een nieuw leven beginnen.
In ons huis, zullen waarschijnlijk ook salamanders zitten, je kent ze wel, die leuke, schattige pootachtige reptielen die je hier regelmatig in een vijver tegenkomt. We mogen ze van Gert niet verjagen, want ze zouden de muggen opeten en het zijn juist die muggen waar wij, westerlingen, zo'n schrik van hebben. Je raadt al waarom, Malaria is ook in Tanzania een echte plaag. vanaf het moment dat het donker begint te worden, moeten we lange kledij aantrekken en muggenmelk smeren zodat die zoemende vliegers ons niet te pakken krijgen :D
Vandaag heb ik ook mijn reispas gehaald en zo sta ik weer een grote stap dichter bij één van de grootste ervaringen in mijn leven. De tijd begint te korten. De dagen lengen wel, maar de tijd kort stilaan... Nog even en ik stap het vliegtuig in naar Afrika, het land waar alles kan, het land van de witste glimlach, een land met veel mysteries maar een rijke cultuur en een prachtige natuur! Ik kijk er hoe langer hoe meer naar uit en ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat ik dit aan jullie kan vertellen via deze blog als ik daar in het zwarte deel van onze aardbol zit (want af en toe hebben we internet, af en toe niet).
Zo bloggers, ik hou jullie nog op de hoogte van de verdere ontwikkelingen en met de zon in mijn rug zeg ik jullie allemaal "KWAHERI" oftewel TOT ZIENS!
17-02-2011 om 13:20
geschreven door Stijn Peeters
16-01-2011
hoe verloopt de reis?
Wel, de reis zal er als volgt uitzien:
Op 5 mei 2011 zullen we vanuit Zaventem met het vliegtuig vertrekken naar Caïro(Egypte) waar we een tussenlanding houden. Van daaruit vliegen we dan rechtstreeks naar Dar Es Salaam, de hoofdstad van onze eindbestemming. Daar zullen de broeders van Liefde ons wegwijs maken en de tickets geven om de binnenlandse vlucht te nemen naar Kigomo. Een stadje vaar 4 van ons zullen verblijven. De andere 3 zullen naar Kasulu gaan. Een bergstadje met een hospitaaltje.
Dan is het aan ons en zullen we onze stage starten in het ziekenhuis. Ik blijf in Kigoma en zal er logeren bij de broeders in Maendeleo of Aqualodge. Dat eerste is een opvangtehuis voor straatkinderen waar de broeders hun leren terug te leven in de maatschappij. Aqualodge is een oud hotelletje dat nu dienst doet om bvb studenten in te laten overnachten.
We hebben het Tanganyka meer heel dicht bij ons, dit maakt het allemaal lekker ontspannend ook :D
Ik kijk er erg naar uit!!!
Tot binnenkort xxx
16-01-2011 om 20:12
geschreven door Stijn Peeters
Dropbox
Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden (foto's, brieven, gedachten, persoonlijke stukjes...)
Wel, de reis zal er als volgt uitzien:
