Steven Stunt naar Bali, voor de 3de keer in nog geen 3 maanden
De beslissing is genomen in het voordeel van Bali, Het weer zal daar ondertussen wel serieus verandered zijn maar dat houdt me ni tegen. Ondertussen wacht ik nog op de gegevens van 2 organisaties waaarvoor een vriendin in Bali als vrijwilliger werkte zodat ik misschien daar aan de slag kan. Het gemakkelijke deel was het ticket boeken, nu het moeilijke deel nog: het aan iedereen vertellen
Ik vertrek hier in Jakarta volgende week vrijdag, dat geeft me dus nog 1 week om hier het beest uit te hangen
Nee nee, die tijd ga ik zo veel mogelijk spenderen aan de kinderen, tot ze mij er uit sjotten. De planning is om zondag met hen naar de bioscoop te gaan. Ik heb ook nog budget over van bouwteam, Yves en Caro en Bart en Evina dus als juliie het goed vinden ga ik de kinderen per 2 of per 3 meenemen naar een shoppingcenter om met hen te gaan shoppen. Ieders met zen eigen budget. Dus Yves, als Joko zen nieuwe schoene wil..
Het geeft mij ook de kans om nog enkele nieuwe foto's te maken van de kinderen en hun kadokes. En op die manier kan ik nook nog wat extra tijd met hen doorbrengen.
Ik wil iedereen bedanken voor de reacties op het vorige bericht, jullie hebben de beslissing toch wel gemakkelijker gemaakt en ik voel me iets minder schuldig en egoistisch. Het is ook leuk om vast te stellen hoe snel de reacties komen, dat bewijst dat velen dit toch op de voet volgen.
Ik hoop dat iedereen braaf geweest is zodat de sint toch iets achter heeft gelaten voor jullie. Naart schijnt was hij heel content over mij dees jaar want hij heeft er voor gezorgd dat er een pakketje onderweg is naar Jakarta.
can't wait, hopelijk iets met marsepein haha
Ahja, heb toch nog een fotoke toegevoegd. Misshien ook 1 van de redenen om toch naar Bali te gaan
De laatste dagen voel ik mij hier ni zo goed eerlijk gezegd. Ik begin Jakarta als stad een beetje te haten: vervuiling, heel ongezonde lucht, ge stinkt na 2 minuten buiten te lopen, het verkeer is chaos,... En met IHF gaat het nog slechter...ik voel mij hier echt ni meer nuttig. momenteel zijn we met 4 vrijwilligers, en 2 extra lokale vrijwilligers die vooral helpen met de lessen. Er komt dan nog bij dat Titim ook in het centrum verblijft en zij werkt bijna de hele dag voor IHF op de computer. Dus als we onze verplichte 4 of 5 uur internationale uren willen doen, moeten we op zoek naar een internet cafe met een connectie die niet TE traag is en dat is een hele opdracht. Gisteren bijvoorbeeld was ik weg van 11 tot half 7, ik heb 1 uur pauze genomen om te lunchen en voor de rest gewerkt en op zoek gegaan naar andere internetcafes als de verbinding weer eens uitviel. Het werk dat ik op al die tijd gedaan heb, kan ik thuis misschien in 1 uur tijd doen. Hierbij komt dan nog eens dat er eigenlijk geen of heel weinig tijd over is om les te geven en tijd door te brengen met de kinderen...
Mijn conclusie: Serieus tijdverlies
Het probleem is dat de organisatie probeert te werken met enkel vrijwilligers maar dat systeem loopt totaal vierkant. De vrijwilligers komen en gaan, de systemen opgezet door vorige vrijwilligers loopt spaak bij de nieuwe,... Het idee is goed omdat dan het gesponsorde geld volledig naar de kinderen kan gaan maar het werkt gewoonweg niet. Carol probeert dus al het onaangename werk te dumpen op de vrijwilligers in de verschillende centra omdat ze op hen druk kan leggen: als ze het werk niet doen, moeten ze vertrekken. En velen doen het dan maar om te kunnen blijven. Gisteren was het de eerste dag van een nieuwe vrijwilliger en ik had met opzet met haar nog niet gesproken over hoe ik me voel bij de organisatie. na nog geen 2 uur zij ze exact wat ik dacht: Dit is tijdverspilling, daarvoor ben ik niet naar hier gekomen.
Als de meeste vrijwilligers of vele van hen dezelfde ervaring hebben zullen ze nadien zich ook niet meer gemotiveerd voelen om nog iets voor IHF te doen, net zoals ik. Ik wil heel graag in contact blijven met de mensen die ik hier ontmoet heb maar IHF moet niet meer op mij rekenen.
En ik heb geprobeerd om mijn opinie op een subtiele manier over te brengen zodat mensen misschien iets in beweging kunnen zetten en enkele veranderingen kunnen teweegbrengen...geen reactie of toch niet veel. Enkel, ja we weten het, maar...
Sorry voor men gezaag, moet men frustraties toch kwijt aan iemand hehe, en ik weet dat deze blog toch regelmatig gelezen wordt.
Ik ben er serieus over aan het nadenken om nog 2 weken terug naar Bali te gaan. Ik heb daar iemand ontmoet die ook vrijwilligerswerk deed en ze gaat me de gegevens van de organisatie doorsturen...
Dilemma Dilemma
Ik weet echt ni goed wat te doen. Langs de ene kant wil ik blijven voor de kinderen maar op deze manier zie ik ze bijna niet. Maar langs de andere kant is dit het enige dat me tegen houdt...... (plus als ik naar Bali ga kan ik zeker een groot deel van men foto's recupereren)
Advies is welkom, maar liefst hetgene dat ik wil horen natuurlijk hahah
Groetjes aan iedereen en tot snel he, het begint nu echt wel te korten
Oh, en ik heb nog wel enkele foto's van de teagardens in Puncak (Java) maar dit is een foto van mij en men gids daar. Eigenlijk waren we met een hele groep. 3 Indonesische dames en 4 bule's
Ik heb het weer eens gedaan...heb weer iets heel waardevol verloren...mijnen digitale camera. Meer dan 700 foto's. En geloof me, er waren er een paar bij waar ge bij wegdroomt. Maar langs de ene kant heb ik misschien nog geluk. Wida (een vriendin in Bali) had al de foto's naar haar laptop overgebracht de avond voor ik naar Aingapore vertrok. Ze had er al een paar gedelete maar ze heeft de meeste nog wel. Nu nog een manier vinden om ze tot bij mij te krijgen.
Misschien ga ik ze gewoonweg wel halen hehe. Ik ben nog maar een paar dagen weg uit Bali maar ik mis het daar echt wel. Niet alleen omdat ik daar vakantie had maar de hele atmosfeer daar. En zeker vergeleken met Jakarta. het is hier vuil, het stinkt hier, het regent hier tot de straten blank staan,... En in het weeshuis is er de laatste 2 weken precies ook veel gebeurd blijkbaar. Er zijn heel wat problemen ontstaan met de lokale vrijwilligers en gisteren was er dus niemand om les te geven behalve Mister Steven en Ade heeft me geholpen. De atmosfeer is gespannen en ik weet niet goed waarom. We moeten nu ook steeds uit het weeshuis gaan om ons mail te checken en om ons 'werk' te doen. Ik moet nu dus naar een internet cafe om 5 uur spreadsheets up te daten. tegen de tijd dat ik terug ben in het weeshuis zal ik wat les geven en daarna rest er enkel nog tijd om samen te eten met de kinderen. Niet veel later gaan ze slapen... Misschien verandert dit nog wel de komende dagen, ik hoop het want op deze manier voel ik me ni echt nuttig.
Ah en btw, als ge de Sint zie, doe hem dan de groetjes he
een snel berichtje terwijl ik wacht voor mijne chauffeur om mij naar de luchthaven te brengen. Ik vlieg over een paar uur naar Singapore, verblijf daar 2 nachten (als ik daar een hotel voor mijn budget vind natuurlijk). En daarna terug naar Jakarta.
Mijn vakantie hier is voorbij gevlogen, echt ni normaal. Dus ik keer terug naar Jakarta met een gemengd gevoel, aan de ene kant blij om de kinderen terug te zien, maar aan de andere kant....IK WIL HIER NI WEG hehe
Al een paar keer hebben ze hier de vacatures voor mijn neus geschoven en soms denk ik daar wel eens over na... But no worries, ik zal in het landje zijn voor het einde van dit jaar.
Ohja, er is hier ook radio met ook veel gezwam en weinig muziek. Het water van de oceaan is redelijk warm ( heb totaal geen idee van het aantal graden).
Ondertussen zijn er weer veel verhalen bij gekomen en ik kijk er naar uit om er toch wel enkele volledig uit de doeken te doen....maar nog even geduld
eerst en vooral: Ik weet dat velen van jullie wachten op meer foto's maar ik vind mijne usb kabel ni meer AAAAAAA weer typisch ik weet het
Ik ga nog eens heel goed zoeken en als ik hem ni meer vind dan koop ik er wel snel nen andere.
Gisteren men derde les gehad. Ditmaal met een iets kleiner bord en harder materiaal ( veel gladder maar wel lichter). Het ging niet zo goed als de vorige 2 keer maar ik denk dat het hoofdzakelijk aan de golven lag ;) hopelijk gaat les 4 vandaag iets beter. Daarna huur ik een plank voor een paar dagen om te oefenen en we sluiten af met les 5 ( surfari ). Ondertussen ben ik al naar den apotheker moeten lopen voor ontsmettingsmiddel voor de kleine wondjes en nen balsem voor men lippen. Heb een serieuse blaas gecreerd op men lip door te veel zon (althans dat zeggen ze toch).
Komende zaterdag zijn we van plan om met de scooter en een paar vrienden hier naar Candidasa te trekken en het IHF center daar te bezoeken zoals ik hen beloofd had. Ondertussen maken we ook nog eens van de gelegenheid gebruik om wat Arak Bali te proeven.
Triuwens Maria, dacht ge dat ik onze Ken zijne verjaardag vergete was? Ik heb hem, een smske gestuurd en hem op msn gevraagd of hij het aangekregen had (maar hij was blijkbaar druk bezig).
Ondertussen komen er ook berichten via mail vanuit Jakarta om snel terug te komen. Momentel tracht ik iets te regelen om 1 nacht in Singapore door te brengen zodat ik een nieuw visum kan aanvragen voor de laatste maand in Indonesie.
Hopelijk gaat alles goed daar en Vlaanderen en de Walen, en kruip maar dicht tegen elkaar das een beetje warmer.
Men 3de dag in Bali en deze namiddag men eerste surfles van 5. De laatste zal afgesloten worden met een surfari. gisteren naar een bar geweest met een super goede live band. De guitarist was super. Er waren vele latin getinte songs maar er kwam steeds een viool bij te pas dus werd het meestal omgevormd tot iets Iers.
Het weer is ot nu toe super. gisterenacht heeft het wel serieus geregend maar dat is normaal rond dezen tijd.
Ik hoop snel een plaats te vinden waar ik ook een foto kan uploaden.
Trouwens kan iemand me laten weten hoe warm het nu in den belgique is?
Het is zover. In het begin van de week was het crisisvergadering over Steven en zijn troubles met Carol. Er was weer een serieus misverstand en ze had me geemaild (3 keer zelfs) dat ik moest vertrekken. Titim en Faisal waren in Jakarta en we probeerden een oplossing te zoeken. het probleem is dat Carol de enige is die beslissingen kan emn mag maken. Ik vertelde hen dat ik ok was met de 4 uur per dag voor de'international hours' maar geen 8 uur voor 10 dagen. Titim stelde voor om gewoon 1 week dat te doen en zij zou er met Carol over praten.
Ik wist echt niet wat ik moest doen. Er waren verschillende opties en ik kon gemakkelijk voor een andere organisatie in Bali gaan werken of mijn vakantie vroeger nemen en dan stiekem in December terug komen. Het probleem was wel dat als Carol zou te weten komen dat iedereen mij daar laat slapen en werken zonder dat ze dat wist, dan zouden ze allemaal in serieuse problemen zijn.
Tirta heeft dan maar een heuse reddingsactie opgezet onder het motto; Keep Steven Coconut in Jakarta! En het heeft gewerkt. Carol vond het ok dat ik bleef als ik me aan de regels hield. Ondertussen had ik men koffers al gepakt en enkele dingen geregeld om te overnachten en om naar Bali te gaan.
Mijn plan is nu om volgende week al naar Bali te gaan (het zal ook goedkoper zijn en beter weer dan in december) en dan de hele maand December terug helpen in het weeshuis. Ik ga waarschijnlijk naar Bali met de bus. Ongeveer 2 dagen rijden maar op die manier zie ik toch iets meer van de rest van Java. Plus 1 van de leraars, Alex, gaat ook mee omdat hij verder gaat studeren in Bali.
Ondertussen verblijf ik in een huis met 10 kleine kamers met 4 jonge dames die allemaal werken. Zij hadden nog vele kamers over dus het was geen probleem. Dit sweekend gaan we normaal nog kamperen met de kinderen van het weeshuis en daarna vertrek ik dan naar Bali. Het was zo moeilijk om het hen uit te leggen zonder Carol te zwart te maken ( het is eigenlijk hun moeder). En ik heb 100 keer moeten beloven dat ik terug kwam. Langs de ene kant is het moeilijk omdat ze heel verdrietig waren maar langs de andere kant weet ik dan dat ik wel geapprecieerd word. Ik zal in December nog een hele maand met hen kunnen doorbrengen. het was ook super om te zien hoeveel moeite iedereen deed om mij daar te kunnen houden en om Carol te overtuigen.
ahja, ik heb vandaag men haar maar eens laten knippen. Het is redelijk kort maar tegen de tijd dat ik terug en den belgique ben zal het wel ok zijn denk ik.
Ik ga proberen om vanaf volgende week van men vakantie te genieten in Bali wetende dat ik daarna nog een super leuke maand ga hebben in het weeshuis. Ik zal ze wel missen.
Groetjes aan iedereen.
ps: Gisteren ging ik Nia thuis oppikken samen met Novi. OMG, ik vroeg me eerst af waarom Nia in het weeshuis woonde odat ze nog een moeder en een oudere broer heeft. Toen ik zag in wat voor een kamerke ze leefden... (nik werd er heel stil van) En als je dan ziet hoe lief en zelfzeker Nia is, het is echt een wonder. Ik denk echt dat het veel te maken heeft met haar broers en zussen in het weeshuis.
Vandaag op pad geweest met Jonsis. Half Jakarta doorkruist om te zoeken achter ne moneychanger en de cd van Steven and teh Coconut Treez. We hebben alles toch gevonden. Ah en Yves, ik heb ook eens gekeken achter de prijs van ne dvd-speler. Voor ongeveer 40 euro kan ik al ne fatsoenlijke samsung kopen. laat maar weten wat ge er van denkt he.
Daarna ben ik met 3 van de meisjes inkopen gaan doen om spaghetti te maken. het was ni gemakkelijk om alles te vinden. Uiteindelijk heb ik ketchup moeten gebruiken ipv tomatenpuree want dat vond ik ni. Ben het ook ni gewoon om voor zo veel mensen te koken dus de verhoudingen klopten ni echt haha. Het eindresultaat vond ik persoonlijk ni zo slecht (heb me echt goed vol gegeten) maar voor de mensen hier was het heeel zoet aangezien ze eerder pikant eten gewioon zijn. Volgende keer dus iets totaal anders.
Heb vandaag weer 2 extreme mailtjes ontvangen van ons Carolleke. De eerste vermelde 1 punt over mij en ik citeer: "
#3. Steven cant play with kids and do activities until he has caught up further with the 40 hours he owes international ihf. I am tired of asking him and will not continue to do so. He is to use these 40 hours owed to international on doing ttp 8 hours a day, under Titims strict guidance and partnering in this with Mirte. It is essential. 8 hours a day until Steven is caught up. I am tired of asking."
Een tijdje daarna heeft Tirta zijn weekly report ingezonden en hij was heel positief over mij en mijn omgang met de kinderen. Daarop kreeg ik het volgende mailtje van haar: "Wonderful report. Just so so wonderful! And Steven you sound so so so wonderful with the children. Hard to not love you reading this! Hope you can quickly catch up with your mandatory International hours all volunteers must keep up to date, so we can get you back with our children where you are so so needed and oh so so WONDERFUL!"
Zoals eerder vermeld komen morgen Faisal en Titim en dan kan ik dit met hen bespreken. Ik had dus geantwoord aan Carol en Tirta dat ze bedankt waren voor de complimenten en dat ik morgen met Titim en Faisal zou bespreken hoe ik die uren eventueel kon inhalen. Ze antwoorde dat ik daar geen tijd mee moest verspillen. ik moest het gewoon doen en ni meer vragen hoe of wat.
Ik ga echt geen 10 dagen aan een stuk 8 uur per dag achter de computer zitten om toch maar mijn uren te halen. Ik zal ze wel inhalen als ik terug thuis ben.
Ah en nog eens een foto van mij en Riski en een stukske van ons Nia
Ah en als antwoord op de vraag: Wat moet je dan doen voor die Internationale uren?
Je hebt normaal verschillende Task Teams waar je voor werkt. De meeste van de taken vereisen veel emailtjes verzenden en spreadsheets updaten. Ik moet bijvoorbeeld alle emails van de vrijwiiligers lezen die nu nog thuis zijn en die elke week een rapport moeten inzenden met de hoeveelheid uren dat ze gewerkt hebben voor IHF. Dit moet dan bijgehouden worden in een excell bestand en diegenen die hun uren niet tijdig insturen moeten een email krijgen om hen er aan te herinneren.
Ik heb ook nog een andere taak maar dat is voor een team dat nog maar net opgestart is. Het initiatief is heel goed maar nog in zen kinderschoenen. Er zijn precies nog geen beslissingen genomen dus ik heb een plan opgesteld van hoe dit Team te werk zou moeten gaan. De bedoeling van dit nieuw project is om sponsors te vinden voor kadokes voor verjaardagen en speciale gelegenheden zoals kerstmis voor elk kind. Mensen zouden moeten kunnen kiezen tussen een cashdonatie of een 'in kind' donatie.
Gisterenavond hebben we weer 'Poker' gerspeeld. Het trekt totaal niet op poker maar swat. de regel hier is dus als ge 3 keer verliest dan moet ge dansen voor iedereen. Ik heb gisteren hier weer records gebroken. De eerste vrijwilliger die 2 keer na elkaar moest dansen ( lag ni aan mij, ik begin echt in voodoo te geloven, zo'n slechte kaarte da ik kreeg). Maar ze lachen hier wel gemakkelijk. Gewoon een beetje mee u gat schudden en die manne rolle over de vloer van het lachen.
Maandag komen Titim en Faisal langs. Zij zijn 2 handlangers van Carol, diegene die mij al gebeld hebben over de troubles met haar (voor diegenen die het nog herinneren) dus misschien kunnen zij mij verder helpen bij het beantwoorden van enkele vragen. Ergens In November komt Carol zelf ook langs. Ik hoop dat het ergens opt einde van de maand zal zijn want als ik mij ni kan inhouden en haar per ongeluk de verkeerde vraag stel shot ze mij misschien direct buiten. Het voordeel is wel dat da mij ni meer zo snel afschrikt. Ik heb al aan Tirta (1 van de verantwoordelijken hier) gevraagd of moest dit toch het geval zijn, ik toch nog elke dag kon komen helpen. Ik ken hier ondertussen een paar mensen die mij wel een vrije kamer kunnen bezorgen. We zullen wel zien hoe het verloopt. Ik ga me proberen in te houden maar het hangt er ook een beetje van af van wat zij gaat zeggen en vragen natuurlijk.
Vanavond gaan we efkes een klein stapke in de wereld zetten omdat 1 van de leerkrachten ( Alex) opt einde van volgende week richting Bali trekt om daar zijn studies verder te zetten. We mogen het natuurlijk ni te laat maken want morgen is er alweer les.
En amai, gisteren was er een klas...pfff zo lawaaierig en onhandelbaar. De leerkrachten hier kregen ze zelfs ni stil dus ik stond daar met een paar woordjes Indonesisch en voor de rest een taal die ze maar voor 1 procent verstaan. We zullen toch een manier moeten vinden om ze wat kalmer te krijgen.
De foto is al van een tijdje geleden, nadat ik getrakteerd had op 'creimgelas'. Op de foto staan wel alle kinderen, Jonsis en Mirte
Zondag zijn we met de kinderen gaan zwemmen, ale wat je zwemmen kan noemen. De meeste van hen kunnen niet fatsoenlijk zwemmen of zijn heel bang. Na een tijdje hebben we toch het grootste deel in het diepe gedeelte van het zwembad gekregen. 2 van hen sprongen op het laatste zelfs van de 3 meter hoge duikplank. Ik heb wel een paar keer pijn gehad inn men buik gewoon al bij het haren van de klap op het water.
Ons luxuese transport naar het zwembad was een Bajaj. Een soort lwaaierig motorke dat omgebouwd is tot ne soort tqxi. Ge kunt vanachter in een metalen bakske gaan zitten en als ge goe vringt kunt ge er met zen 3en in. Amai en da ding rammelt vandeeg. Het is ni simpel om een fatsoenlijke foto te trekken als ge daar in zit maar ik heb het toch geprobeerd. Resultaat hiernaast: Ayisha, ayu en ikke.
Ondertussen ging alles goed met Carol. Heb een paar heel positieve mailtjes gekregen. Gisteren vertelde Tirta (1 van de verantwoordelijken hier) dat je enkel positieve dingen mag zenden in je dagelijks rapport en enkel dingen die rechtstreeks met IHF te maken hebben. De rest moet je gewoon vergeten anders krijg je gegarandeerd ne boze mail terug. Ze is heel wispelturig. En dat heeft ze vandaag weer eens bewezen.
Eerst zend ze mij ne mail om me te vragen om mijn ideeen voor de nieuwe website aan de anderen verantwoordelijk hiervoor te laten weten. Ondertussen was ik aan het wachten op goedkeuring voor de dingen die ik tot nu toe gedaan heb voor mijn internationale uren omdat ik anders gewoon kostbare tijd verspil als het ni is wat ze willen en ik er toch aan voort werk.
Dus ik heb dan gerapporteerd dat ik bezig was met een lijst met ideeen en aanbevelingen. Krijg ik ne mail terug dat ik hier ni te veel tijd aan mag besteden en dat ik men aandacht moet geven aan de andere taken.
Ik help de kinderen ook met kuisen elke dag, een uurtje ongeveer. Op die manier is het sneller gedaan en we hebben altijd plezier. Nu zegt ze dat ik dat ni moet doen en omdat ik zo veel achter sta met men Internationale uren verwacht ze dat ik 7 of 8 uur per dag daar aan werk.
Watte? En wanneer kan ik dan helpen met de lessen? Wanneer kan ik tijd doorbrengen met de kinderen? Die Internationale uren kan ik nog altijd inhalen als ik thuis ben. Nu ik hier ben kan ik toch beter men tijd geven aan de kinderen hier en aan de lessen?
Als ze zo door gaat dan moet ze van mij ni te veel meer verwachten als ik terug thuis ben. Normaal zou ik me blijven inzetten voor deze organisatie maar er zijn er nog anderen genoeg die hulp kunnen gebruiken. En ondertussen kan ik nog rechtstreeks contact houden met het centrum in Bali en Jakarta zonder haar er bij te betrekken.
Ik krijg echt ne slechten indruk van haar en ik hoop dat ze tegen het einde van mijn periode hier op bezoek komt zodat ik eens duchtig een paar uur met haar kan discussieren. Ik verschiet er echt ni van dat er al meerdere vrijwilligers vertrokken zijn door haar.
Ale, genoeg gezaag. Voor de rest gaat hier alles heel goed. Gisteren was de eerste dag terug les. Amai koppijn op het einnde van den dag. Er liepen hier 8 uur aan een stuk kinderen te roepen Mister Mister... Ze waren heel lawaaierig en vroegen veeeeel andacht heheh.
Groetjes aan iedereen en nog eens bedankt voor de vele reacties. Is altijd leuk om ze te lezen.
Dit is dan onzen douche: een kuip met koud water en nen groten beker met een handvat om u af te spoelen. Gaat redelijk goed eigenlijk aangezien het normaal is dat heeeeeel de badkamer nat is. Ge moet alleen uitzien waar ge ga staan want het wc is daar ook ergens in de grond.
Eerst en vooral sorry omdat ik tot nu toe nog maar een paar fotos heb kunnen posten. Maar ik beloof dat jullie ze snel beu gaan zijn wanneer ik terug ben ;)
En dat kan wel eens sneller zijn dan verwacht
Er zijn wat problemen ontstaan tussen mij en Carol, de vrouw die de organisatie oprichte en bestuurt. Ik he been MOU (Memorandum Of Understanding) moeten ondertekenen om te kunnen werken als vrijwilliger voor IHF met alle regels in waaraan ik me moet houden (ook terug te vinden op de website).
We moeten haar elke dag emaile en rapporteren wat we gedaan hebben. We moeten ook 4 of 5 uur werken voor IHF (international hours) en 5 of 6 uur voor het centrum waar we verblijven.
Ik ging er van uit dat in een weeshuis de prioriteit zou gaan naar de kinderen. En vanaf volgende week starten de lessen hier terug van maandag tot en met zaterdag, van 12 uur tot 21 uur. Dus ik kan me wel bezig houden met nuttige dingen voor het weeshuis en de organisatie hier de hele dag ipv te werken aan algemene projecten voor IHF die ik veel beter thuis kan uitvoeren (een voorbeeld: we hebben zitten werken aan ideeen voor posters voor de organisatie om te verspreiden in scholen en dergelijke). Plus de communicatie over deze taken is nogal traag dus je kan meestal wel minstens een dag wachten op een antwoord.
Ik weet dat Carol har intenties goed zijn maar haar manier van managen is zoooo frustrerend inefficient. En je krijgt echt het gevoel dat ze je van in het begin al niet vertrouwt.
Ik heb haar geemaild om te vragen wat ik juist verkeerd doe en heb haar bepaalde voorstellen gedaan over wat ik hier kan doen. Ondertussen zou ik met een positieve houding verder doen en hier iedereen zo goed mogelijk proberen te helpen. Ik heb haar ook verteld dat het contact met het personeel en de kinderen super goed is.
Haar antwoord was heel kort en krachtig. Als ik me niet aan de MOU hou dan moet ik onmiddelijk vertrekken. Ze heeft me ook gezegd dat ik de kinderen en het personeel hier niet bij moet betrekken en dat ik een negatieve houding heb. Ik denk dat de mensen hier er heel anders over denken.
Nu weet ik niet goed wat ik moet doen. Faisal (iemand van de organisatie die Carol heel goed kent) heeft me vandaag gebeld over de emails0. Hij zei dat hij me begrijpt MAAR dat ik toch gewoon sorry moet zeggen tegen Carol en gewoon moet doen wat ze zegt. Ik zei hem dat ik me wel aan de regels wil houden maar dat ik toch een paar vragen had aan Carol. Toen vroeg hij me duidelijk om geen vragen te stellen en gewoon sorry te zeggen.
Dat heb ik dus niet gedaan.
Ik ga nu de MOU nog eens lezen en danzien. Ondertussen ga ik gewoon verder met wat ik tot nu toe gedaan heb want ik denk niet dat ik iets verkeerd doe. Ik praat veel met de kinderen en het personeel. Ik probeer hen te helpen in het huishouden en met taken voor IHF hier in Jakarta. Ik ga waarschijnlijk gewoon rapporteren wat ik doe en dan maar zien hoe ze reageert.
Maar blijkbaar weet het personeel, zowel in Bali en Jakarta, al over hoe Carol soms reageert en er is al meermaals een vrijwilliger vroeger vertrokken, al dan niet met tranen en een hevige ruzie.
Als ik hier moet vertrekken dan zijn er maar een paar opties. Ofwel kan ik men vakantie in Bali wat vroeger nemen en vroeger naar huis komen. Of ik kan proberen een heel goedkoop onderkomen te vinden in Jakarta of Bali en een andere organisatie zoeken, weet wel ni of men budget dat zal toelaten. Ik ken al wel iemand die een vriendin heeft in Denpasar die daar ook als vrijwilliger werkt.
Ik zou het wel super spijtig vinden als ik hier moet vertrekken. Iedereen is hier super. De kinderen zijn 1 grote familie en ze zijn bijna volledig zelfstandig (enkel op financieel vlak niet). Ze koken, kuisen, wassen, 6 van hen zijn tieners tussen 13 en 18 jaar. Maar Nia is 8 en ze lijkt maar 6. Ze is zoooo schattig en lief. Dat is er nu echt eentje die ik mee naar huis wil nemen.
We zullen wel zien wat de komende dagen brengt. In ieder geval ga ik voor ik vertrek enkele dingen kopen voor de kinderen hier omdat ik al redelijk wat met hen besproken heb (sportmateriaal en spelletjes) en het is niet omdat Carol vind dat ik niet geschikt ben voor haar organisatie dat ze ineens niet meer het recht hebben op deze spullen.
Groetjes aan iedereen en bedankt voor de berichtjes, heb ze al allemaal gelezen maar heb spijtig genoeg niet de tijd om ze allemaal te beantwoorden. Dus stop zeker niet met berichtjes te plaatsen ;)
Tojtojtoj
Ps: vaderke, ik heb hen ook al geprobeerd ienemiene moene manne te leren heheh
Ik ga proberen om deze keer eens een langer berichtje te posten omdat ik ondertussen wel een paar dingen te vertellen heb EN omdat ik ook enkele vragen gekregen heb die ik wil beantwoorden.
Ik zal beginnen met het eten. Het is zeker niet slecht hoor, ik zal ni te veel kilos kwijtspelen hier in Bali maar het is wel heel eentonig. Als ontbijt heb ik meestal 2 toasten met honing, boter of iets dat aarbeienconfituur moet voorstellen. Lunch en avondeten zijn meestal hetzelfde en bestaat hoofdzakelijk uit rijst, en wat groentes met tempei of kleine stukjes kip. De rijst komt ondertussen men oren wel uit eerlijk gezegd er zijn nu al zo veel lekkere, eenvoudige maaltijden die ik mis en ik ben hier nog maar 3 weken. Ik zal me in Jakarta dus moeten inhouden om ni naar ne McDonalds te stappen.
Het beste dat ik hier al gegeten heb was wanneer Bubut (de tuinman(neke)) kookte. Zijn manier van koken bevalt me wel.
Het weer is ook nog steeds uitstekend. Meestal lekker warm met een klein briesje. Soms is het wel wat bewolkt, vooral smorgens maar dat is normal met het regenseizoen op komst.
Maandag vertrek ik naar Jakarta. Langs de ene kant ga ik Bali wel missen. Het is hier heel mooi, vlakbij de zee, vlakbij heel veel groen. En het centrum waar ik verblijf is nog redelijk luxueus tegenover wat er mij in Jakarta te wachten sta denk ik. Ik heb hier een Westers toilet ( in Jakarta zal he teen soort Franse WC zijn met een emmer om door te spoelen), Ik heb hier een douche waar altijd een heel klein beetje koud water uit komt ( in Jakarta zal het een kraantje zijn met een steelpanneke om te vullen en dan leeg te kappen over uw hoofd).
Ik heb hier ook een eigen, klein kamerke en in Jakarta zal ik ofwel bij de kinderen in de kamer slapen op een matras op de grond ofwel zal ik een kamer moeten delen.
Nog een redden waarom ik Bali ga missen zijn Bubut, Kompyang, Ketut, Puja en redelijk wat van de kinderen. Gisteren realiseerde ik dat ze mij redelijk goed beginnen kennen en ik begin ook meer en meer kinderen te herkennen. Ik den kook dat de computerlerares die op donderdag, vrijdag en zaterdag komt me wel nen toffe vindt hehe. Ze is 20 jaar en best wel cute maar haar Engels is niet zo heel goed aangezien ze Bahasa Indonesia studeert aan de unief.
Gisteren hebben we met de oudere groep ( tussen de 15 en de 20) besproken hoe je een brief schrijft. Ik had dan vervolgens een brief op het bord geschreven van mij of Susan aan hen en de opdracht was voor hen om een brief terug te schrijven. Ik heb redelijk wat post ontvangen op het einde van de les. Ik heb ze ondertussen verbeterd en overal ook op geantwoord.
Je merkt wel heel veel verschil in hun niveau van Engels. Oh en er zat zelfs een zin in het Nederlands bij. Ik hou van jou Waar zed at geleerd heft weet ik niet maar daar zal ik morgen wel achter komen.
Vandaag heeft men kont wel redelijk afgezien. Ik ben vanmiddag met Bubut naar Bangli geweest omdat daar ook nog 6 TEP kinderen woonden en we hadden hun foto nodig en een brief van hen aan hun sponsor. De heen en terug rit bedroeg zon 3 tot 4 uur in total, en dat achterop ne scooter. Ik heb nu echt nood aan een massage eigenlijk!
Gisterenavond heb ik me super goed geamuseerd. Rosemary, onze nieuw-zeelandse buurvrouw geeft een verjaardagsfeesje komende zaterdag. Gisteren vroeg ze of we mee naar het dorp gingen om al iets te gaan drinken. Susan was ni in de stemming dus ben ik met Bubut gegaan. Hij heeft me daar afgezet en verdween toen voor een paar uur naar een van zen vriendinnekes. We zaten in een soort restaurantje/café en er zaten een paar jonge gasten met gitaar en djembee wat muziek te spleen. Zij bleken de band te zijn voor rosemarys feesje op zaterdag en ze waren best wel goed. Ze vroegen me om meet te doen omdat hun Engels ni zo schitterend was. We deelden en paar kannen Arak ( locale drank, smaakt heel hard naar wisky) en we hebben vanalles gezongen van de beatles over de red hot chilli peppers tot Bob Marley.
Ondertussen waren een hoop Britten binnengevallen die ook in de Arak vlogen en ze waren nogal redelijk snel teut. Ze begonnen meet e zingen en te dansen en kwamen ons constant handen geven al roepend Respect of touch me dude met hun vuist vooruit.
Maar zoals ik zei, ik heb me kostelijk geamuseerd met het bandje en ik kijk dus al uit naar morgenavond voor het feesje.
Gisteren (08-10) zijn we naar een dorpje gereden waar er veel van de gesponsorde kinderen wonen. Het was een hele hete rit van 2 uur. Het dorp ligt bijna aan de top van een berg en heel afgelegen van de rest.
De mensen die hier wonen werken bijna allemaal in de rijstvelden en zijn heel arm. Dankzij de sponsoring kunnen deze kinderen toch naar school gaan en onder andere Engels leren.
De reden van ons bezoek was het overhandigen van de sponsoring voor deze maand en om de kinderen te helpen bij het schrijven van een brief naar hun sponsor.
Ze waren allemaal heel enthousiast en het was super om te zien hoe ze elkaar ate hulp schoten bij het schrijven.
We hebben ook wat schriften, potloden, wascos en dergelijke uitgedeeld.
Ik heb hen beloofd dat ik de volgende keer wat sportmateriaal zou meebrengen.
Deze namiddag komen er weer 3 nieuwe klassen voor lessen Engels dus ik kan maar beter wat gaan voorbereiden.
Ahja, en over dat gezelschap in de badkamer ze zitten eigenlijk overal behalve in men kamer en ze eten de insecten dus ze zijn echt wel welkom. Tot nu toe heb ik echt nog geen last gehad van muggen, vliegen of ander vervelend ongedierte.
Ik ben Steven Wijns
Ik ben een man en woon in Antwerpen (Belgium) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 13/05/1983 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Basket, film, uitgaan.
De beslissing is genomen in het voordeel van Bali,
De laatste dagen voel ik mij hier ni zo goed eerlijk gezegd. Ik begin Jakarta als stad een beetje te haten: vervuiling, heel ongezonde lucht, ge stinkt na 2 minuten buiten te lopen, het verkeer is chaos,...
