02-11-2007, 01:09 geschreven door Steven Wijns  

02-11-2007, 00:57 geschreven door Steven Wijns  

Zondag zijn we met de kinderen gaan zwemmen, ale wat je zwemmen kan noemen. De meeste van hen kunnen niet fatsoenlijk zwemmen of zijn heel bang. Na een tijdje hebben we toch het grootste deel in het diepe gedeelte van het zwembad gekregen. 2 van hen sprongen op het laatste zelfs van de 3 meter hoge duikplank. Ik heb wel een paar keer pijn gehad inn men buik gewoon al bij het haren van de klap op het water.

Ons luxuese transport naar het zwembad was een ‘Bajaj’. Een soort lwaaierig motorke dat omgebouwd is tot ne soort tqxi. Ge kunt vanachter in een metalen bakske gaan zitten en als ge goe vringt kunt ge er met zen 3en in. Amai en da ding rammelt vandeeg. Het is ni simpel om een fatsoenlijke foto te trekken als ge daar in zit maar ik heb het toch geprobeerd. Resultaat hiernaast: Ayisha, ayu en ikke.

Ondertussen ging alles goed met Carol. Heb een paar heel positieve mailtjes gekregen. Gisteren vertelde Tirta (1 van de verantwoordelijken hier) dat je enkel positieve dingen mag zenden in je dagelijks rapport en enkel dingen die rechtstreeks met IHF te maken hebben. De rest moet je gewoon vergeten anders krijg je gegarandeerd ne boze mail terug. Ze is heel wispelturig. En dat heeft ze vandaag weer eens bewezen.

Eerst zend ze mij ne mail om me te vragen om mijn ideeen voor de nieuwe website aan de anderen verantwoordelijk hiervoor te laten weten. Ondertussen was ik aan het wachten op goedkeuring voor de dingen die ik tot nu toe gedaan heb voor mijn “internationale uren” omdat ik anders gewoon kostbare tijd verspil als het ni is wat ze willen en ik er toch aan voort werk.

Dus ik heb dan gerapporteerd dat ik bezig was met een lijst met ideeen en aanbevelingen. Krijg ik ne mail terug dat ik hier ni te veel tijd aan mag besteden en dat ik men aandacht moet geven aan de andere taken.

Ik help de kinderen ook met kuisen elke dag, een uurtje ongeveer. Op die manier is het sneller gedaan en we hebben altijd plezier. Nu zegt ze dat ik dat ni moet doen en omdat ik zo veel achter sta met men Internationale uren verwacht ze dat ik 7 of 8 uur per dag daar aan werk.

Watte? En wanneer kan ik dan helpen met de lessen? Wanneer kan ik tijd doorbrengen met de kinderen? Die Internationale uren kan ik nog altijd inhalen als ik thuis ben. Nu ik hier ben kan ik toch beter men tijd geven aan de kinderen hier en aan de lessen?

Als ze zo door gaat dan moet ze van mij ni te veel meer verwachten als ik terug thuis ben. Normaal zou ik me blijven inzetten voor deze organisatie maar er zijn er nog anderen genoeg die hulp kunnen gebruiken. En ondertussen kan ik nog rechtstreeks contact houden met het centrum in Bali en Jakarta zonder haar er bij te betrekken.

Ik krijg echt ne slechten indruk van haar en ik hoop dat ze tegen het einde van mijn periode hier op bezoek komt zodat ik eens duchtig een paar uur met haar kan discussieren. Ik verschiet er echt ni van dat er al meerdere vrijwilligers vertrokken zijn door haar.

Ale, genoeg gezaag. Voor de rest gaat hier alles heel goed. Gisteren was de eerste dag terug les. Amai koppijn op het einnde van den dag. Er liepen hier 8 uur aan een stuk kinderen te roepen Mister Mister... Ze waren heel lawaaierig en vroegen veeeeel andacht heheh.

Groetjes aan iedereen en nog eens bedankt voor de vele reacties. Is altijd leuk om ze te lezen.  

30-10-2007, 02:51 geschreven door Steven Wijns  

25-10-2007, 16:10 geschreven door Steven Wijns  

25-10-2007, 16:07 geschreven door Steven Wijns  

Eerst en vooral sorry omdat ik tot nu toe nog maar een paar foto’s heb kunnen posten. Maar ik beloof dat jullie ze snel beu gaan zijn wanneer ik terug ben ;)

En dat kan wel eens sneller zijn dan verwacht…

Er zijn wat problemen ontstaan tussen mij en Carol, de vrouw die de organisatie oprichte en bestuurt. Ik he been MOU (Memorandum Of Understanding) moeten ondertekenen om te kunnen werken als vrijwilliger voor IHF met alle regels in waaraan ik me moet houden (ook terug te vinden op de website).

We moeten haar elke dag emaile en rapporteren wat we gedaan hebben. We moeten ook 4 of 5 uur werken voor IHF (international hours) en 5 of 6 uur voor het centrum waar we verblijven.

Ik ging er van uit dat in een weeshuis de prioriteit zou gaan naar de kinderen. En vanaf volgende week starten de lessen hier terug van maandag tot en met zaterdag, van 12 uur tot 21 uur. Dus ik kan me wel bezig houden met nuttige dingen voor het weeshuis en de organisatie hier de hele dag ipv te werken aan algemene projecten voor IHF die ik veel beter thuis kan uitvoeren (een voorbeeld: we hebben zitten werken aan ideeen voor posters voor de organisatie om te verspreiden in scholen en dergelijke). Plus de communicatie over deze taken is nogal traag dus je kan meestal wel minstens een dag wachten op een antwoord.

Ik weet dat Carol har intenties goed zijn maar haar manier van managen is zoooo frustrerend inefficient. En je krijgt echt het gevoel dat ze je van in het begin al niet vertrouwt.

Ik heb haar geemaild om te vragen wat ik juist verkeerd doe en heb haar bepaalde voorstellen gedaan over wat ik hier kan doen. Ondertussen zou ik met een positieve houding verder doen en hier iedereen zo goed mogelijk proberen te helpen. Ik heb haar ook verteld dat het contact met het personeel en de kinderen super goed is.

Haar antwoord was heel kort en krachtig. Als ik me niet aan de MOU hou dan moet ik onmiddelijk vertrekken. Ze heeft me ook gezegd dat ik de kinderen en het personeel hier niet bij moet betrekken en dat ik een negatieve houding heb. Ik denk dat de mensen hier er heel anders over denken.

Nu weet ik niet goed wat ik moet doen. Faisal (iemand van de organisatie die Carol heel goed kent) heeft me vandaag gebeld over de emails0. Hij zei dat hij me begrijpt MAAR dat ik toch gewoon sorry moet zeggen tegen Carol en gewoon moet doen wat ze zegt. Ik zei hem dat ik me wel aan de regels wil houden maar dat ik toch een paar vragen had aan Carol. Toen vroeg hij me duidelijk om geen vragen te stellen en gewoon sorry te zeggen.

Dat heb ik dus niet gedaan.

Ik ga nu de MOU nog eens lezen en dan  zien. Ondertussen ga ik gewoon verder met wat ik tot nu toe gedaan heb want ik denk niet dat ik iets verkeerd doe. Ik praat veel met de kinderen en het personeel. Ik probeer hen te helpen in het huishouden en met taken voor IHF hier in Jakarta. Ik ga waarschijnlijk gewoon rapporteren wat ik doe en dan maar zien hoe ze reageert.

Maar blijkbaar weet het personeel, zowel in Bali en Jakarta, al over hoe Carol soms reageert en er is al meermaals een vrijwilliger vroeger vertrokken, al dan niet met tranen en een hevige ruzie.

Als ik hier moet vertrekken dan zijn er maar een paar opties. Ofwel kan ik men vakantie in Bali wat vroeger nemen en vroeger naar huis komen. Of ik kan proberen een heel goedkoop onderkomen te vinden in Jakarta of Bali en een andere organisatie zoeken, weet wel ni of men budget dat zal toelaten. Ik ken al wel iemand die een vriendin heeft in Denpasar die daar ook als vrijwilliger werkt.

Ik zou het wel super spijtig vinden als ik hier moet vertrekken. Iedereen is hier super. De kinderen zijn 1 grote familie en ze zijn bijna volledig zelfstandig (enkel op financieel vlak niet). Ze koken, kuisen, wassen,… 6 van hen zijn tieners tussen 13 en 18 jaar. Maar Nia is 8 en ze lijkt maar 6. Ze is zoooo schattig en lief. Dat is er nu echt eentje die ik mee naar huis wil nemen.

We zullen wel zien wat de komende dagen brengt. In ieder geval ga ik voor ik vertrek enkele dingen kopen voor de kinderen hier omdat ik al redelijk wat met hen besproken heb (sportmateriaal en spelletjes) en het is niet omdat Carol vind dat ik niet geschikt ben voor haar organisatie dat ze ineens niet meer het recht hebben op deze spullen.

Groetjes aan iedereen en bedankt voor de berichtjes, heb ze al allemaal gelezen maar heb spijtig genoeg niet de tijd om ze allemaal te beantwoorden. Dus stop zeker niet met berichtjes te plaatsen ;)

Tojtojtoj

Ps: vaderke, ik heb hen ook al geprobeerd ienemiene moene manne… te leren heheh

24-10-2007, 18:51 geschreven door Steven Wijns  

Hey Hey Hey,

Ik ga proberen om deze keer eens een langer berichtje te posten omdat ik ondertussen wel een paar dingen te vertellen heb EN omdat ik ook enkele vragen gekregen heb die ik wil beantwoorden.

Ik zal beginnen met het eten. Het is zeker niet slecht hoor, ik zal ni te veel kilos kwijtspelen hier in Bali maar het is wel heel eentonig. Als ontbijt heb ik meestal 2 toasten met honing, boter of iets dat aarbeienconfituur moet voorstellen. Lunch en avondeten zijn meestal hetzelfde en bestaat hoofdzakelijk uit rijst, en wat groentes met tempei of kleine stukjes kip. De rijst komt ondertussen men oren wel uit eerlijk gezegd… er zijn nu al zo veel lekkere, eenvoudige maaltijden die ik mis en ik ben hier nog maar 3 weken. Ik zal me in Jakarta dus moeten inhouden om ni naar ne McDonalds te stappen.

Het beste dat ik hier al gegeten heb was wanneer Bubut (de tuinman(neke)) kookte. Zijn manier van koken bevalt me wel.

Het weer is ook nog steeds uitstekend. Meestal lekker warm met een klein briesje. Soms is het wel wat bewolkt, vooral smorgens maar dat is normal met het regenseizoen op komst.

Maandag vertrek ik naar Jakarta. Langs de ene kant ga ik Bali wel missen. Het is hier heel mooi, vlakbij de zee, vlakbij heel veel groen. En het centrum waar ik verblijf is nog redelijk luxueus tegenover wat er mij in Jakarta te wachten sta denk ik. Ik heb hier een Westers toilet ( in Jakarta zal he teen soort Franse WC zijn met een emmer om door te spoelen), Ik heb hier een douche waar altijd een heel klein beetje koud water uit komt ( in Jakarta zal het een kraantje zijn met een steelpanneke om te vullen en dan leeg te kappen over uw hoofd).

Ik heb hier ook een eigen, klein kamerke en in Jakarta zal ik ofwel bij de kinderen in de kamer slapen op een matras op de grond ofwel zal ik een kamer moeten delen.

Nog een redden waarom ik Bali ga missen zijn Bubut, Kompyang, Ketut, Puja en redelijk wat van de kinderen. Gisteren realiseerde ik dat ze mij redelijk goed beginnen kennen en ik begin ook meer en meer kinderen te herkennen. Ik den kook dat de computerlerares die op donderdag, vrijdag en zaterdag komt me wel ‘nen toffe’ vindt hehe. Ze is 20 jaar en best wel cute maar haar Engels is niet zo heel goed aangezien ze Bahasa Indonesia studeert aan de unief.

Gisteren hebben we met de oudere groep ( tussen de 15 en de 20) besproken hoe je een brief schrijft. Ik had dan vervolgens een brief op het bord geschreven van mij of Susan aan hen en de opdracht was voor hen om een brief terug te schrijven. Ik heb redelijk wat post ontvangen op het einde van de les. Ik heb ze ondertussen verbeterd en overal ook op geantwoord.

Je merkt wel heel veel verschil in hun niveau van Engels. Oh en er zat zelfs een zin in het Nederlands bij. ‘ Ik hou van jou’ Waar zed at geleerd heft weet ik niet maar daar zal ik morgen wel achter komen.

Vandaag heeft men kont wel redelijk afgezien. Ik ben vanmiddag met Bubut naar Bangli geweest omdat daar ook nog 6 TEP kinderen woonden en we hadden hun foto nodig en een brief van hen aan hun sponsor. De heen en terug rit bedroeg zo’n 3 tot 4 uur in total, en dat achterop ne scooter. Ik heb nu echt nood aan een massage eigenlijk!

Gisterenavond heb ik me super goed geamuseerd. Rosemary, onze nieuw-zeelandse buurvrouw geeft een verjaardagsfeesje komende zaterdag. Gisteren vroeg ze of we mee naar het dorp gingen om al iets te gaan drinken. Susan was ni in de stemming dus ben ik met Bubut gegaan. Hij heeft me daar afgezet en verdween toen voor een paar uur naar een van zen vriendinnekes. We zaten in een soort restaurantje/café en er zaten een paar jonge gasten met gitaar en djembee wat muziek te spleen. Zij bleken de band te zijn voor rosemary’s feesje op zaterdag en ze waren best wel goed. Ze vroegen me om meet te doen omdat hun Engels ni zo schitterend was. We deelden en paar kannen Arak ( locale drank, smaakt heel hard naar wisky) en we hebben vanalles gezongen van de beatles over de red hot chilli peppers tot Bob Marley.

Ondertussen waren een hoop Britten binnengevallen die ook in de Arak vlogen en ze waren nogal redelijk snel teut. Ze begonnen meet e zingen en te dansen en kwamen ons constant handen geven al roepend ‘ Respect’ of ‘touch me dude’ met hun vuist vooruit.

Maar zoals ik zei, ik heb me kostelijk geamuseerd met het bandje en ik kijk dus al uit naar morgenavond voor het feesje.

19-10-2007, 14:12 geschreven door Steven Wijns  

Gisteren (08-10) zijn we naar een dorpje gereden waar er veel van de gesponsorde kinderen wonen. Het was een hele hete rit van 2 uur. Het dorp ligt bijna aan de top van een berg en heel afgelegen van de rest.

De mensen die hier wonen werken bijna allemaal in de rijstvelden en zijn heel arm. Dankzij de sponsoring kunnen deze kinderen toch naar school gaan en onder andere Engels leren.

De reden van ons bezoek was het overhandigen van de sponsoring voor deze maand en om de kinderen te helpen bij het schrijven van een brief naar hun sponsor.

Ze waren allemaal heel enthousiast en het was super om te zien hoe ze elkaar ate hulp schoten bij het schrijven.

We hebben ook wat schriften, potloden, wasco’s en dergelijke uitgedeeld.

Ik heb hen beloofd dat ik de volgende keer wat sportmateriaal zou meebrengen.

Deze namiddag komen er weer 3 nieuwe klassen voor lessen Engels dus ik kan maar beter wat gaan voorbereiden.

Ahja, en over dat gezelschap in de badkamer…ze zitten eigenlijk overal behalve in men kamer en ze eten de insecten dus ze zijn echt wel welkom. Tot nu toe heb ik echt nog geen last gehad van muggen, vliegen of ander vervelend ongedierte.

08-10-2007, 13:01 geschreven door Steven Wijns  

05-10-2007, 00:00 geschreven door Steven Wijns  

hahaha, zo genant...

Deze namiddag ging ik helpen met de les Engels van 14u tot 17u. Er waren 3 verschillende lessen van elk een uur en begon bij de jongsten en eindigde bij de oudste groep.
Bij de laatste groep stond ik vooraan in de klas en opeens voelde ik me echt niet goed. Het was er best wel warm en ik stond in een hoek waar er echt weinig luchtcirculatie was. Ik begon zwarte vlekken te zien en ik kon niet meer zien wat ik op het bord schreef. Ik dqcht bij mezelf: gewoon doorgaan Steven, dat gaat wel over.
Maar dat was niet het geval... men kniekes begonnen raar te doen en Sue (mijn amerikaanse collega) had het blijkbaar gemerkt en dacht dat ik van men stokske ging draaien.
Pudjah (english teacher) kwam me redden en nam de les over.

Ik weet niet wat de oorzaak was hiervan maar waarschijnlijk een beetje de combinatie van vanalles: warmte, vochtigheid, zenuwen? (= het rare was dat ik me niet echt zenuwachtig voelde en ik heb al verschillende keren voor een aula gestaan zonder al te veel problemen)

Het probleem is wel dat ik veronderstelde dat ik meer zou helpen met de wiskunde en computerlessen ipv het Engels maar die leerkrachten zelf verstaan mij niet eens. Het voordeel van deze lessen is dat je al een onderwerp hebt om over te praten. Je kan vrqgen beantwoorden en hen helpen. Op die manier leren ze Engels op een andere manier en gebruiken ze de taal echt om dingen te weten te komen en te begrijpen...voorloopig blijft het dus voorlopig bij Engelse lessen.

Nog een probleem is dat, ookal zijn de kinderen per leeftijd verdeeld in 3 groepen, er een heel groot verschil is in hun niveau. Sommige kinderen begrijpen wat je wil zeggen en op hetzelfde moment komen er ogen in je richting die zeggen: What the hell is he talking about?

Dat was het voor vandaag want ik gijzel hier de laptop van Sue omdat deze de enige is met een deftige verbinding.

Tot de volgende

Ahja en een fotoke van het strand op 50 meter van waar ik slaap om jullie een beetje jaloers te maken ;)
veel stenen, zwart zand, lekker warm water en soms stevige golven.

02-10-2007, 00:00 geschreven door Steven Wijns  

29-09-2007, 00:00 geschreven door Steven Wijns  

21-09-2007, 21:20 geschreven door Steven Wijns  

29-08-2007, 15:18 geschreven door Steven Wijns  

27-07-2007, 23:12 geschreven door Steven Wijns  

27-07-2007, 23:00 geschreven door Steven Wijns  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005, 16:32 geschreven door Steven Wijns  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005, 16:32 geschreven door Steven Wijns