 |
|
|
| 15-11-2010 |
 Lunch in Marlborough |
15-11-2010, 11:40 geschreven door Steven&Eva 
|
|
|
|
|
|
| Maandag 15/11 - Rockhampton - Biloela |
Vandaag wordt een onderweg-dag en valt er dus ook niet zoveel te schrijven. Ik blijf hier wakker worden om 6u30 - ik had nochtans mijn best gedaan om langer wakker te blijven gisterenavond. Volgens mij is het geen jetlag meer, maar gewoon een self fulfilling prophecy - ik denk dat ik wakker zal worden, dus het gebeurt ook  .
We verlaten rond 9u30 Mackay en zetten de Huyndai zijn neus zuidwaarts. We besluiten enkel een lunchstop te nemen op weg naar Rockhampton. Dat gebeurt in Marlborough (zie fototje straks). Ik dacht een paar dagen geleden dat Marian klein was - dit is nog kleiner en (kuch luch) typischer. We eten weer in de convenience store, die een soort Makro in het mini is: er zijn 6 rekken, en daar wordt alles in verkocht: van vijzen, schroevendraaiers over instant noodles tot melk. Daarnaast zijn er nog 3 tafeltjes en kan je er dus ook iets eten, bediend door de plaatselijke Colleen: "That'll be 22 dollars, love". Wel grappig hoe iedereen je hier love, darling of mate noemt . Aangezien er in Marlborough niet veel meer te zien is, gaan we terug en route.
In Rockhampton stoppen we om de beentjes te strekken en een koffietje (hier: flat white - tis hier echt als in Home&Away hoor) te drinken. We worden er aangesproken door de lokale greenpeace-activist, die ons jammer genoeg geen lid kan maken, maar desalniettemin een aangenaam babbeltje slaat en een vriendelijke bloke is . We drinken onze verfrissing in een keiroze tearoomachtig iets (het wordt een theetje voor mij en een heel lekkere milkshake voor Steven - elk met een cookie, hihi). We springen er nog het tourist information center binnen en wijzigen onze kust-plannen onder invloed van een vriendelijk dametje en een blik op de weersvoorspellingen: we zullen in plaats van Bruce Highway nu de Country Way richting Brisbane volgen en trekken dus een stukje het binnenland in.
Het landschap is wel veranderd: de groene weilanden hebben plaatsgemaakt voor een meer dorre vegetatie met bomen. Blijkbaar waren hier in november talrijke bosbranden - dit jaar is die kans iets minder groot, me dunkt . Het regent niet echt hard meer, maar zo nu en dan is er toch wat gezever.
De steden/dorpen hebben hier trouwens grappige namen. Meestal hebben ze nog hun aboriginalnaam. Zo rijden we vandaag bvb van Dululu naar Biloela. Grappig . (Dat laatste betekent trouwens witte kaketoe - er zitten er hier overal veel).
Zo, nog een wistjedatje om de dag af te sluiten: de kledingdracht is hier in Australie vrij simpel: de jongens hebben eigenlijk genoeg aan een zwemshort. Optioneel kunnen daar nog teensletsen en/of een t-shirt bijkomen . Ah ja, en een pet, dat kan ook nog.
15-11-2010, 11:37 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Voetjes in het witte zand |
(In werkelijkheid was het witter :-p)
15-11-2010, 11:07 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Zondag 14/11 - Eungella - Mackay |
Vandaag staat er niet zoveel op het programma - we willen niet de slaaf van ons programma worden . We blijven een beetje lang in bed liggen en vertrekken pas rond 11u uit Airlie Beach. We rijden richting Eungella National Park. Onderweg stoppen we in Marian - ik gebruik het woord niet graag, maar hier is het echt van toepassing - een typisch stadje/dorpje. Voor mensen die dachten dat Otegem klein is, hier staan echt plaatsen in de Lonely Planet met een populatie van 50 - dit plaatsje staat niet eens in de LP! We eten een chicken with gravy broodje (die doen ook overal gravy op) in de plaatselijke convenience store. Veel meer dan dat en een tankstation is er niet. Zowat de halve bevolking passeert de revue in de winkel terwijl wij er zitten .
In Eungella NP beginnen we aan een wandelingetje, maar we houden het al snel voor bekeken. Dat regenwoud is toch niet hetzelfde als de kluisberg en bovendien zitten hier veel bloedzuigers. Op zich niet gevaarlijk maar wel jakkie!! We doen de rest van de route met de auto. Ook hier hebben ze een lokale beroemdheid in de vorm van een vogel: de platypus, het enige zoogdier dat eieren legt, ook wel gekend onder de naam vogelbekdier. En jawel, deze keer hebben we meer geluk en spotten we er één. Net nu heb ik natuurlijk mijn telelens in de auto laten liggen waardoor er op de foto maar een zwart vlekje zal staan .
We doen op de terugweg naar Mackay nog een poging om naar Finch Hatton Gorge te gaan, maar allebei de toegangswegen blijken onder water te staan. Logisch ook, als er een riviertje is, maken ze de weg naar beneden in plaats van in een brugje...
We komen rond 18u30 aan in Mackay en checken in in een motel. Nog een hapje Mexicaans in de stad en een grappig ijsje - je kiest een smaakje en dan een "topping", een milky way bvb, die ze in het ijsje pletten. Lekker en leuk, zo'n zoektocht naar je milky way.
15-11-2010, 11:05 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Zaterdag 13/11 - Hamilton Island & Whitehaven Beach |
We zijn in de Whitsundays (een paradijselijke eilandengroep) en dus gaan we terug een boot op . Deze keer gaat de tocht naar Hamilton Island en Whitsunday Island, meer bepaald Whitehaven Beach.
Het weer is jammer genoeg een beetje als gisteren: grijs, warm en vochtig. Onze eerste stop is Hamilton Island, wat vooral bekend staat als ontspanoord voor the rich and famous. Kennelijk was één van de eerste huizen er één van George Harrison (ze waren momenteel bezig het dak ervan te herstellen). Er zijn ook een aantal resorts waar de prijzen voor hotelkamers, tja, mooi zijn . We wandelden er ook langs het plaatselijke immokantoor en vielen terstond achterover van de prijzen, die zich tussen de 1 en 2 à 3 miljoen australische dollar (ongeveer hetzelfde als amerikaanse dollar momenteel) bevonden.
Wel een prachtig eiland natuurlijk, met heel mooie vogels: de kaketoes en lorikeets komen hier bijna uit je hand eten. Op het eiland rijden - met uitzondering van een free shuttle bus - ook geen autos rond. Iedereen verplaatst er zich met buggies, van die elektrische golfwagentjes. Oppassen geblazen ertussen .
We zetten de tocht rond de middag verder naar Whitsunday Island, het grootste van de Whitsundays en onbewoond en ongeëxploiteerd. Het staat gecatalogeerd als natuurpark, dus dat zal zo blijven. Het is vooral gekend van het 5km-lange witte strand Whitehaven Beach. We verorberen op de boot eerst nog een lekkere barbecue. Gelukkig geen zeeziekte te bespeuren deze keer (het is dan ook een grotere boot en we zitten er telkens maar kortere stukken op). Eens aangekomen op Whitehaven Beach blijkt dat de foto's er inderdaad niet om liegen: dit is zonder uitzondering het mooiste strand dat ik ooit al gezien heb. Had ik één van de vorige dagen iets geschreven over een wit strand? Bij deze corrigeer ik me: dít is een wit strand! My god, niet te doen. Het is dan blijkbaar ook geen gewoon zand, maar het bestaat voor 99% uit silicon. Het is heel erg zacht om in te lopen en ik heb de indruk dat de korreltjes veel kleiner zijn dan gewone zandkorrels. Het maakt ook een heel erg grappig geluid als je erover loopt of met je hand over wrijft: een beetje als gierende banden . Voor de rest is het hetzelfde als gewoon zand: je kan er op liggen, zandkastelen in bouwen, het kruipt in je oren en haar en waait op je gezicht als iemand zijn handdoek uitschudt.
En wonder bij wonder, maar de zon komt door de wolken piepen, waardoor dit toch een regenvrije, zonnige strandnamiddag wordt met een blauwe zee voor ons, wit zand onder ons en groene palmen achter ons.
Aaaaah, this is life!
We keren tegen de avond terug naar het vasteland en naar onze cabin. Savonds gaan we iets eten in de foodcourt in Airlie Beach. Impressie van Airlie Beach: typische badplaats waar de jeugd verzamelt en het beest uithangt. Gisteren wilden we iets gaan drinken in een plaatsje waar een band aan het spelen was en waar veel volk zat. Eens binnen werd al vrij snel duidelijk dat het vooral de bedoeling was zoveel mogelijk kannen bier naar binnen te werken toen een "dude" naast ons stond te kotsen. Nou, not my cup of tea . Op de boot zaten nochtans veel "deftige mensen" en ook veel aziaten - die zie je hier bijna niet. Waar verdwijnen die savonds naartoe?
Nog een wistjedatje om af te sluiten: bij elke bruine koe zit hier een witte vogel die zijn of haar koe constant lijkt te volgen. Witzwarte koeien hebben dat privilege niet.
En kangaroes hebben we voorlopig alleen in hun dode versie gezien langs de kant van de weg :'(.
15-11-2010, 11:02 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
