 |
|
|
| 12-11-2010 |
 Eindelijk gelukt |
Het is eindelijk gelukt om de blog tot vandaag online te krijgen! Met dank aan Airlie Village Cafe, waar we nu zitten te eten!
Voor zij die een chronoligisch overzicht willen: begin onderaan 
12-11-2010, 11:10 geschreven door Steven&Eva 
|
|
|
|
|
|
| Beeld van Mission Beach |
12-11-2010, 11:08 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Vrijdag 12/11 - Bowen en Airlie Beach |
Zoals gezegd: het weer gooit roet in het eten. Ook vandaag blijft het grijs en regenachtig. Het blijft wel warm (tegen de 30 graden), maar jakkes jakkes jakkes: voor die grijze lucht hoefden we echt geen duizenden kms te vliegen, daar hebben we thuis meer dan genoeg van. Tis een echte baaldag vandaag, en het ergste is dat het morgen hoogstwaarschijnlijk net hetzelfde weer zal zijn en morgen hebben we een boottocht naar Whitehaven Beach gepland in The Whitsundays. Het zou één van de mooiste stranden ter wereld moeten zijn... De foto's zijn veelbelovend, maar in de regen vermoed ik dat daar niet al te veel meer van over zal blijven  . Echt balen (die boottocht is natuurlijk ook niet voor niets - daarom boeken we dus normaal niet op voorhand...)!
We beginnen deze druilerige dag met een ritje op Castle Rock, van waaruit je een magnifiek zicht op de omgeving zou moeten hebben. Dat zal waarschijnlijk wel zo zijn als de top niet in de mist gehuld is... (Het wordt zo één van die dagen, ik voel het.) We rijden dan maar verder. Smiddags stoppen we in Ayr, waar het wireless internet in de MacDo niet blijkt te werken op mijn stomme telefoon, dus ik krijg deze blog maar niet online. Nergens gratis wifi, overal betalend en als je er dan gratis hebt zoals in de macdo, dan geraak ik niet voorbij de terms&conditions-pagina (ik zei het al hé: one of those days...) Het blijft druilerig en we rijden verder tot Bowen, het centrum van de mango. Voor de eerste keer mango's aan bomen zien hangen: het lijken wel grote kersen. Ook Bowen ligt onder een druilerige hemel vandaag, dus veel verder dan een taartje en koffie geraken we niet .
We rijden verder naar Airlie Beach en komen er per toeval in een caravan park terecht, waar ze ook self contained cabins hebben (huizekes, zeg maar). Onze boottocht verplaatsen naar zondag heeft niet veel zin, want ze geven hetzelfde weer uit voor gans het weekend... We kunnen dus maar beter zo rap mogelijk naar het zuiden fietsen zondag . Hopelijk is het daar iets beter weer. Volgens de zeer vriendelijke meneer aan de receptie is het dit jaar vroeg beginnen regenen. Het weer lijkt de laatste tijd overal raar te doen - zou dat te wijten zijn aan de global warming?
Wel leuk, we hebben een terrasje aan onze cabin en je kan de kaketoes (die vliegen hier gewoon in het wild) hier horen roepen naar mekaar boven je hoofd. De vogelweelde is echt wel opmerkelijk hier. Van het moment we de luchthaven buiten stapten, vielen het exotische vogelgezang ons op.
Vanavond eten we in Airlie Village Cafe - waar we eieieieindelijk eens gratis wifi hebben. Praise the lord! Morgen dus naar Hamilton Island en Whitehaven Beach - helpt iedereen ons duimen voor een helderblauwe hemel en een stralende zon?
12-11-2010, 11:06 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Donderdag 11/11 - Watervallen, Mission Beach & Townsville |
Amai, donderdag al, de tijd vliegt en het land is veel te groot! Het is niet altijd makkelijk te kiezen wat we gaan doen. Het is hier ook minder duidelijk wat de alom gekende highlights in een regio zijn. Ik bedoel maar: als je naar zuidwest-amerika gaat, dan is het vrij duidelijk, daar weet je zelfs zonder 1 reisgids open te slaan waar je naartoe kan - je herkent de namen als je atlas opendoet. Buiten het barrier reef, ayers rock, sydney en natuurlijk summer bay reikt mijn algemene sightseeing kennis hier minder ver. Maar Lonely Planet en de plaatselijke "what to do"-brochures helpen!
Vandaag is het de bedoeling dat we tot Townsville rijden, ongeveer een 260km van Innersfail. We zijn allebei weer vroeg wakker (wat is dat hier toch) en nemen daarom de tijd om in het stadje uitgebreid te ontbijten. Op Stevens bord liggen zelfs frieten! Zei ik al dat het hier wel vaak aan Amerika doet denken? We wandelen een beetje door Innersfail, bekend om zijn artdeco. Maar veel is er precies niet te beleven, dus de wandeling is kort.
We besluiten de waterval route te nemen. Dat bezorgt ons een omweg van 120km, maar het is de moeite. Onderweg naar de watervallen rijden we door de tablelands - heel mooi landschap en heel erg groen. Hier staan ook heel veel van die brede bomen, je weet wel, de kruin (of hoe heet dat) is wel dubbel zo breed als de boom lang is. We gaan er naar 3 watervallen: Ellinjaa, Zillie en Millaa Millaa Falls (leuke namen hier). Mooi.
We zetten onze tocht verder in de juiste richting nou naar het zuiden. Het is een rit langs uitgestrekte bananen- en suikerrietplantages. Wel grappig, die bananen groeien blijkbaar in zakken. Tis te zeggen, ze knopen zakken over die vruchten, waardoor die bananenbomen (ze zijn wel niet zo hoog als normale bananenbomen - misschien omdat dat makkelijker plukt? De appelbomen bij Wolfcarius zien er ook meer uit als struiken, vind ik, dus tzal hetzelfde principe zijn) vol groene, blauwe en witte zakken hangen. Voor de suikerriet te vervoeren loopt er langs al die velden een klein spoorwegje. Overal staan karren die gevuld worden met suikerriet en op gezette tijden komt de "cane train" langs.
We naderen Mission Beach en zien weer veel borden dat we moeten oppassen voor de cassowaries. Spijtig genoeg krijgen we er geen enkele te zien. Een cassowary is de lokale vogel hier en een echt symbool. Op prentjes ziet hij er wat uit als een kruising tussen een kalkoen en struisvogel, maar veel kleurrijker (en meer de grootte van een struisvogel). Ze zouden belangrijk zijn voor de lokale flora in het regenwoud, omdat bepaalde vruchten zo groot zijn dat ze enkel door die vogels (die welsiwaar niet vliegen) worden opgegeten en dat de zaden dus enkel via hun "poo" kan verspreid worden. Maar we hebben dus niet de eer gehad er eentje te ontmoeten (we hebben het wel eens gedacht in het voorbijrijden, maar bij nader inzien bleek het een beeld te zijn).
Mission Beach: we waren iets te ver gereden (soms ben je het centrum van een dorp rapper gepasseerd dan je dacht), maar zijn daardoor terecht gekomen aan een stukje strand dat zo uit één of andere film weggelopen leek. Zoiets paradijselijk heb ik nog nooit gezien: azuurblauwe zee in een soort van grote inham, een lange lange pier, een smal wit strand met daarachter palmbomen en nog eens palmbomen, en dat helemaal voor ons alleen. Toen we op de pier liepen doken er ook nog eens 2 schildpadden op uit de zee (het zijn hier grote exemplaren, toch wel ruim een halve meter diameter). Ja, ik kan het geloven dat Lelly hier probeerde te ontsnappen (zie foto's als ik terug thuis ben). Uiteindelijk teruggekeerd naar Mission Beach om een broodje te eten en daar nog wat op het strand te flaneren. Die palmbomen lijken me wel gevaarlijk: her en der liggen kokosnoten op de grond. Als je er zo één op je hersenpan krijgt, zal je het volgens mij niet meer kunnen navertellen...
Na Mission Beach rijden we door naar Townsville. We checken er in in Strand Motel en gaan eerst naar de nabijgelegen supermarkt om wat drinken in te slaan. Als we s avonds onze neus buiten steken om wat te gaan eten begint het plots te gieten en gieten, tis precies de zondvloed! We waren van plan om te voet naar het stadscentrum te gaan, maar door die vreselijke regen lukt dat natuurlijk niet en rijden we maar wat rond met de auto. Steven probeert nog even bij het indraaien op een groot kruispunt spook te rijden, maar gelukkig is er niet veel verkeer en gaat onze stunt onopgemerkt voorbij . Uiteindelijk besluiten we dat we naar de Japanner om de hoek willen, maar die blijkt vol te zitten. Damn, tzal dus wel een goeie geweest zijn. Dan maar naar het steakhouse naast de deur. Steven is er niet vies voor .
Na het eten wandelen we tussen 2 regenbuien door nog wat langs The Strand. Het is een langgerekt strand met dito esplanade/parkje. Een beetje vergelijkbaar met The Esplanade in Cairns - ook hier een plaats voor families, jongeren, sportievelingen. Erg netjes en proper - zouden ze het gras hier met een meetlat bij de hand afrijden? Dat valt overal op eigenlijk, hoe netjes het is. De straten zijn breed en proper. Alle grasperken - ook langs de weg - zijn mooi afgereden (en nochtans groeit het gras hier snel denk ik). Langs The Strand heb je ook afgebakende zwemzones (waar geen kwallen kunnen komen), een surf club en een gigantische Rock Pool. Dat wordt wel meer gedaan in Australië: er wordt net naast de zee een gigantisch "zwembad" uitgehouwen, wat vervolgens gevuld wordt met zeewater, maar dan zonder vissen, haaien of kwallen (ideaal voor mij dus). Deze hier is 10x zo groot als een olympisch zwembad en heeft een pompsysteem waardoor alle water om de 3 uur volledig ververst wordt (er wordt dus constant water in en uit gepompt). Dat systeem zou blijkbaar van Zweden komen!
Townsville lijkt me een hele leuke stad, en die rockpool heel gezellig om een paar uurtjes in door te brengen, maar helaas, het weer strooit roet in het eten .
12-11-2010, 11:03 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Woensdag 10/11 - Daintree national park en Cape Tribulation |
Gmpf. Kennelijk heb ik deze keer toch wat last van jetlag. Om 5u30 ben ik klaarwakker. Toch koppig blijven liggen. In slaap vallen lukt pas rond 7u30 en de wekker loopt af om 8u20 . Wreed hoor, in de namiddag val ik in slaap waar ik sta of zit en 's nachts word ik wakker. Maar tzal wel beteren.
Na het ontbijtje en de check-out gaan we onze huurwagen ophalen. Het adres dat vermeld staat op de voucher blijkt niet zo duidelijk (want afgekapt en een deel ervan bestaat niet meer), en we hebben natuurlijk ook geen plannetje meegenomen. Ha nee, want we hadden het bureau eens zien liggen op één van onze avondlijke wandelingen. Wisten wij veel dat alle straten hier op elkaar lijken! Met de hulp van 3 vriendelijke voorbijgangers (enfin, één ervan werkt in een krantenkiosk en Steven vraagt: are you from here? Lol) lukt het ons toch. Een gps nemen we maar niet, dat zou ons voor die 9 dagen 130$ kosten. Voor dat geld kunnen we beter 1 kopen!
En dan, op pad! Ik probeer eerst langs de passagierskant in te stappen waar nu het stuur zit, en het is voor Steven wat zoeken langs welke kant van de weg hij nu moet rijden, maar al met al valt het behoorlijk goed mee. Het enige grappige is dat de ruitenwisserstok en pinkerstok hier gewisseld zijn van plaats, waardoor de ruitenwissers steeds als een gek beginnen zwieren telkens we ergens willen indraaien. Om je een kriek mee te lachen. Steven's linkervoet moet ook nog wat gewoon worden aan het feit dat hij werkloos is, met 2 abrupte stops tot gevolg. Gelukkig reed er niemand dicht achter . Maar tmoet gezegd: Steef brengt het er zeer vlotjes vanaf!
We besluiten naar Daintree National Park te rijden (regenwoud) en daar een boottochtje op de Daintree River te doen. Die "river cruises" zijn bedoeld om krokodillen te spotten die zich in de river ophouden. Van zodra we het bootje opstappen zegt de bootmeneer ons: "het is zeer kalm vandaag, de krokodillen zijn moeilijk te zien, ik heb er vandaag nog gene gevonden" Leuke meneer. We zitten op het bootje met een Hollands koppel dat al 5 weken langs de oostkust aan het toeren is en een gemengd australisch-russisch(?) koppel dat de indruk van een gearrangeerd huwelijk . Maar we hebben sjans: na een paar meter varen spot de bootmeneer een python in een boom. We varen er tot redelijk dicht bij. En jawel, na lang zoeken vinden we ook Scarface, een gigantische krokodil van wel 4m lang! Wat een geluk blijkbaar, en wat een verschil met de Ëverglades in Florida, waar de alligators je langs de oren vliegen in vergelijking met de krokodillen hier . Tis wel een machtig mooie omgeving - de brede rivier langs beide kanten omzoomd met mangroves en regenwoud.
We rijden verder tot Daintree Village om te lunchen. De keuze van restaurants is niet echt groot te noemen, hihi. Tis een dorpje zoals in de films, maar wel heel mooi en proper (alles lijkt hier vrij proper te zijn). Steven eet een krokodillehamburger (zou dat nu echt van krokovlees gemaakt zijn) en ik ... jaja, de australiërs zijn duidelijk verwant met de britten - fish & chips .
We zetten onze trip verder naar Cape Tribulation, "where the rainforest meets the reef". Daarvoor moeten we met een kabelferry over de Daintree River - een beetje zoals die voetgangersferries waar je aan een wiel moet draaien om aan de overkant te geraken, maar dan in het groot en voor auto's. Om tot Cape Trib te geraken rij je nog een 30km door het regenwoud - mooi! Een cassowary (google) zien we jammer genoeg niet . De Cape zelf is behoorlijk mooi en paradijselijk, maar intussen zijn er wat wolken komen opzetten, waardoor het beter kon.
We zetten onze Huyndai met zijn neus terug richting Cairns. Aja, want hoewel we naar Brisbane (zuiden) moeten, hebben we vandaag een omweg naar het noorden gemaakt. We wilden in feite nog tot Mission Beach rijden, maar dat blijkt wat hoog gegrepen. "Affeseren" zoals op de E17 op een fileloze dag doe je hier toch ook niet, al zijn de wegen uiteraard wel ok. We stranden rond 20u30 in Innersfail, waar volgens Lonely Planet veel Art Deco huizen zouden moeten staan. Gaan we morgen misschien eens naar loeren, want spijtig genoeg wordt het hier al tegen 19u donker. We checken in in een motel (ik vraag eerst in een hostel of ze free rooms hebben - trok die vent nogal ogen "wouldn't we all like a free room?" - tot mijn frank viel dat ik net een gratis kamer gevraagd had. Haha, stom) en vullen onze maagjes nog. Nog een wegenatlasje kopen (ongelofelijk, de dikte van de wegenatlas is niet recht evenredig met de grootte van het land ) en de dag zit er weeral bijna op.
12-11-2010, 11:02 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Dinsdag 09/11 - Great Barrier Reef |
Vandaag doen we een trip met de boot naar een deel van het Great Barrier Reef om er te snorkelen. Een deel, want het Reef is 2300km lang, 80km breed op zijn meest brede punt, is vermoedelijk tussen 600.000 en 18.000.000 jaar oud en het enige levende ding dat je van uit de ruimte kan zien (de Chinese muur leeft nog steeds niet). Wij gaan erheen met Passions of Paradise, die in Lonely Planet omschreven wordt als "Award -winning, backpacker oriented trips to Breaking Patches and Michaelmas Cay". Dankzij Aussie Tours worden we netjes om 7u25 opgepikt aan ons hotel!
We trekken erop uit met een catamaran en varen eerst toch wel een uurtje tot we halt houden. De zon schijnt gelukkig (ondanks smeren hou ik er vandaag toch een rode kop aan over), maar er staat wel wat wind, waardoor de zee geen gladde spiegel is. Wiebel, wiebel, met mijn reiszieke maag is dat altijd spannend. Maar ze houdt (tijdelijk) stand. In volle zee stoppen we en is het tijd voor de eerste snorkel-uitstap. We kunnen hier gedurende 2 uur snorkelen en aansluitend wordt er een lunch voorzien op de boot. We krijgen anti-kwalpakjes: het zijn blauwe pakjes waar je van top tot teen inzit. Het is geen zicht, maar dat liever dan een kwallebeet. Achter de boot steek ik mijn kop in het water en zie alleen maar eindeloze diepte , maar kennelijk begint het Reef enkele meter verder. Heel erg mooi! En het water is aangenaam warm. Kennelijk was het vandaag is kouder dan gewoonlijk, maar het was toch nog 27graden. Het zwembad in Waregem is volgend mij zo warm niet. Veel warmer zou het eigenlijk niet mogen worden, want het kwetsbare koraal verdraagt geen zeer hoge watertemperaturen. Door de global warming warmt het zeewater echter ook op, waardoor het eeuwenoude koraal door onze (en onze voorgaande) generaties bedreigd wordt. Jammer. Ijsblokjes in het water gooien helpt me dunkt ook niet, want daarvoor moet je natuurlijk vervuilende vriezers doen draaien. (Amai, zo ne goeie hebben wij nog ni gehad :)).
Na ongeveer een uurtje zweven op het water ga ik terug naar de boot. De grote golven hebben me immers behoorlijk zeeziek gemaakt. Steven koopt me 2 reisziektepilletjes, maar het mag niet baten. De lunch moet ik aan me laten passeren. Maar dankzij een vriendelijk crewlid, die me aan de slag ziet met een bruin kotszakje (jaja, er is voor alles een eerste keer, ook voor kotsen in een zakje - daar gaat het overgeprijsde reisziektepilletje), wordt er een bord apart gehouden voor me, voor als ik me later beter voel en honger krijg.
Na de lunch zetten we koers naar Michaelmas Cay: een piepklein eilandje met hagelwitte stranden, bewoond door horden vogels die hier komen broeden en omringd door koraalrif. Idyllisch plekje - al verstoort het gekwetter van honderden vogels de rust wel een beetje. We doen er eerst nog een toertje met de waterglass boat (dat zat blijkbaar in het Aussie Tours ticket inbegrepen, anders zouden we dit niet onmiddellijk doen, je ziet alles veel beter als je ertussen zwemt), en zetten dan koers naar het eilandje zelf, van waarop we opnieuw kunnen gaan snorkelen. Machtige plek, niet alleen door het idyllische karakter, maar ook vooral omdat het eiland niet van voor naar achter, van links naar rechts, ... beweegt . Eén voet aan wal en de zeeziekte smelt als sneeuw voor de felle zon! Zo, kan ik met een gerust hart terug het water in ! Ik vind het koraal hier mooier, of zie hier toch meer. De golven zijn ook minder groot, wat het voor mij toch aangenamer maakt. Superveel vissen, grote, kleine, groen, blauw, oranje, ... Wat je hier ook veel ziet zijn supergrote schelpen (clams), wel een meter diameter, die - als je erover zwemt - zich een beetje sluit. Spectaculair!
We keren tot slot terug naar de boot waar mijn tot rust gekomen maag zich de overgehouden lunch laat welgevallen! De trip naar de kust kan weer ingezet worden (weer effe spannend voor mijn maag, maar het kotszakje blijft leeg deze keer). De crew mingelt zich wat met de passagiers en het zijn echte sympathieke duiker-Aussies. Eén van hen blijkt zelfs een redelijk googcheltalent te hebben. Cool!
Leuke dag (met uitzondering van het bweurk-moment), leuke trip. Aanrader! Het klinkt misschien wat toeristisch (en het is natuurlijk ook voor toeristen), maar als je naar het Reef wil, is deze toer meer dan ok! Anderzijds, als je het liever wat dichter bij huis houdt, dan vind ik de koralen in Dahab (Egypte) al even de moeite. Die zijn uiteraard zo groot niet, maar minstens even kleurrijk, voor zover ik mij herinner (van die grote schelpen ben ik in Dahab niet tegengekomen wel, en Nemo ook niet).
'S avonds eten we in het Balinese restaurant dat aan het hotel grenst en goede kritieken krijgt. Het is er inderdaad zeer lekker - ik eet een seafood in gele currykokossaus en Steven gebraiseerde eend in een curry. Lekker. 'S avonds maken we nog een wandelingetje door Cairns om rond 23u moe in ons bed te kruipen.
12-11-2010, 11:00 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Maandag 08/11 - Cairns |
Na aankomst op de luchthaven met een gratis telefoon gebeld naar het hotelletje - na een dik kwartier stond er een busje. Makkelijk zat - en ook de reden dat we dat hotelletje gekozen hadden. Eens geen gezeul met valiezen op publieke bussen of veel te dure taxi's.
Terwijl we de luchthaven uitrijden, zien we langs de kant van de weg een ... gifgroene Ford Fiesta!!! Hij is ons gevolgd, hoe lief .
We komen rond 10u aan in het hotelletje (Bay Village in Cairns, voor de geïnteresseerden), maar check-in is pas om 14u . Nu ja, misschien is dat niet zo erg, want als we nu al in onze kamer mogen, laten we ons 9 kansen op 10 op ons bed vallen en komen we er niet meer af. Want moe, moe, moe!
Ik trek mijn zware wandelschoenen uit en mijn teensletsen aan en we wandelen richting Cairns centrum. Cairns blijkt een vrij toerist-en familiegeoriënteerd stadje te zijn met een lange Esplanade langs te zee: een pad temidden van grasvelden, waar overal kan gebarbecued worden en waar veel leuke en originele speeltuinen zijn. Omdat hier niet in de zee kan gezwommen worden (er is wel iets wat lijkt op een zandstrand maar we zitten hier vlakbij de mangroves waardoor de bodem van de zee slijk is en er zouden krokodillen in huizen), werd op het einde van de esplanade een Lagoon gemaakt: een soort publiek, gratis zout zwembad met strandje en ligweide dat aan de ene kant zelfs mooi als "fontein" in het stadsbeeld geïntegreerd is, met toezicht van redders. Knap.
We slenteren wat rond in het centrum, stappen een Woolworth (supermarkt) binnen, waar we Mountain Dew ontdekken (maar je moet 36 blikken in 1 x kopen ) en zien dat ze even grote flessen fruitsap en melk hebben als de amerikanen, en limonade die eruit ziet als dreft, maar wel veel meer vers fruit en groenten en lekkere dingen. En we zien dat ze van kangoeroevlees ook worsten draaien . 'S middags eten we een snack en tegen 14u keren we terug naar het hotel, waar we op onze kamer mogen. Proper. Ik probeer het onvermijdelijke (slapen) te vermijden en sleur Steven mee naar het zwembad, maar omdat de Australische zon vrij fel aanvoelt en de schaduw bij de ligstoelen beperkt is, gaan we naar een uurtje naar onze kamer. Terwijl ik douche, legt Steven zich op bed; als ik gewassen en gepoetst ben, leg ik me er naast, en ja, we vallen in slaap. Gelukkig heeft Steven zijn wekker gezet om 17u. Tis zeer moeilijk om wakker te worden... Het wordt een early night denk ik. We moeten er morgen ook redelijk vroeg uit voor onze snorkel-tour in het Great Barrier Reef.
Het weer: verwarrend. Warm (in de 30 graden), maar als we toekomen toch wat bewolkt (en vochtig). Tegen de middag breekt de zon door en verbrandt ze mijn herfstwitte armen (ineens voelt het ook niet meer vochtig). Nu, rond 18u is het weer wat grijzer geworden en steekt een wind op. Hopelijk wordt het beter, zeker morgen en tegen zaterdag (al heb ik vernomen dat ze niet veel goeds voorspellen voor vrijdag), want zaterdag gaan we naar Whitehaven beach (google) en tzou toch wel jammer zijn als het dan regent .
Plannen wat we de komende dagen (behalve morgen en zaterdag) gaan doen lukt ons voorlopig niet wegens te moe om te lezen .
Vanavond nog een plensbui over onze kop gekregen die gelukkig maar een dik kwartier duurde - met dank aan mams voor de plastic regenvestjes. We zijn iets wezen eten in Rattles en nog iets. In de Lonely Planet stond dat je in Queensland Barramundi moet eten, dus dat dan ook maar gedaan (een soort vis, geen idee welke - hier salt&pepper coated). Lekker. Eten is hier niet goedkoop - ofwel staat de dollar momenteel zeer hoog. Enfin, niet alleen eten eigenlijk, alles lijkt vrij duur Iets om te eten onder de 20$ is moeilijk te vinden, van die plastic regenjasjes kosten 5$ tin de wibra 0,5? ) (20$ zou ongeveer 16? moeten zijn, afhankelijk van de rate natuurlijk, wat bij ieder wisselkantoor verschillend blijkt te zijn - bovendien is het verschil tussen we sell en we buy groot! Afwachten dus welke rate je krijgt als je geld uit de muur haalt.
Wel grappig: we zijn nu nog maar 2x gaan eten, en telkens moesten we ons eten aan een toog bestellen, betalen en kregen we een buzzer mee die je verwittigt als het eten klaar is. Het doet hier een beetje Amerikaans aan (de schone brede wegen, de grote auto's, bepaalde eetplaatsen, de supermarkt) maar ook niet helemaal (grotere en betere eetcultuur, minder familiair, geen gigantische tips worden verwacht, lekkere dingetjes in de supermarkt, ...)
Ah, wistjedatje van de dag. We probeerden uit te rekenen hoe laat het is bij Sofie&Koen (die een weekje in Las Vegas zitten, de pietzakken!). Steven had het plots gevonden: "tIs daar nu 4u 's nachts, van gisteren, van vandaag, hé" lol . Tkomt er op neer dat zij 16u vroeger zijn dan wij!
12-11-2010, 10:56 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
| Zaterdag 06/11 - Maandag 08/11 - Onderweg... |
Vertrek en onderweg... Na een lekkere biefstuk-friet ten huize Boulez vertrekken we richting luchthaven. Vlotte rit, het is dan ook zaterdagmiddag en niet maandagmorgen. Vlotte check-in - mevrouwtje drukt ons op het hart dat we in singapore onze boarding pass nog moeten halen en daar onze bagage labels tonen of dat onze bagage niet correct geroute zal worden... Een minuut daarvoor heeft ze nochtans gezegd dat onze bagage naar Cairns doorgesluisd wordt. Ik heb er niet veel vertrouwen in (had ik mijn bikini niet beter in mijn handbagage gestoken?): brussel - londen; londen - singapore; singapore - cairns (met nog een tussenlanding in darwin, maar daar mogen we op het vliegtuig blijven). Die bagage moet 3x van vliegtuig veranderen... In Zaventem wordt Steven al tegengehouden door 2 flikken voor paspoortcontrole, maar ze hebben hem terug laten gaan. Blijkbaar zochten ze een fransman .
We realiseren ons ook dat we Willy II thuis vergeten zijn (we hadden nochtans gezegd tegen mekaar: we moeten zien dat we Willy II niet vergeten ) Terwijl we wachten aan de check-in gaan mams&paps wat rondlopen en ja, ze komen terug met een gigantische gele vis, die volgens zijn labeltje Lelly heet . Hopelijk kan het Sydney Opera House nog op de foto als Lelly in beeld springt .
Vlucht brussel - londen niets op aan te merken: duurt ook maar een uurtje. Dan begonnen aan 6 uren wachten in londen. Geeuw. Hopelijk kunnen we wat slapen op de vlucht vanavond. In Londen nog ietske gegeten - volgens ons elektronisch ticket zouden we alleen een beverage krijgen. Stel je voor, een ticket van over de 1000? en alleen drinken?! Op de luchthaven in Londen zit het vol moslims in witte gewaden, of zwarte voor sommige vrowuen. De mannen hebben precies een deken rond hen. Er zitten ook enkele vrouwen tussen waar je zelfs niet kan spreken van een brievenbus, maar waar helemaal niets van te zien is. Mekka-gangers of terugkomers? Lol, Steven zet zich in de P te lezen naast zo'n koppel.
Zo, net aangekomen in Singapore en boarding ticket voor connecting flight bemachtigd (ik schrijf dit onderwegverhaal in horten en stoten ). Dat van die "enkel drank" was dus helemaal fout. Erg goeie vlucht, vriendelijke crew en meer eten dan we opkregen. Zelfs een zakje met tussendoortjes, way cool. Redelijk wat hazeslaapjes kunnen doen, al zal ik de vereiste 8 uren slaap niet gehaald hebben. Grappig filmpje gekeken "grown ups" en tetris gespeeld. Luchthaven Singapore helemaal anders dan verwacht: ik had een hypermodern gebouw verwacht, maar het ziet er nogal seventies uit. En het dak lekt. Ja, in Singapore is het 30graden, maar er was net een thunderstorm toen wij hier landen (en tziet ernaar uit opstijgen ook). Grappig ietsje: het stafflid dat door de micro moet zeggen dat eerst rij zoveel tot zoveel mag boarden, steekt haar weg achter het muurtje om te spreken. Zo, na 2 uurtjes wachttijd opnieuw klaar voor de volgende 11 uren vleigtijd (4 uur wachttijd in darwin - echt slechte connecties).
Hups, een 5 tal uren verder en we zijn down under!! Nog niet op onze eindbestemming, maar we komen almaar dichter. We zijn intussen 31 uur later dan we de deur van thuis achter ons dichttrokken... Hier in Darwin moeten we van het vliegtuig, door security, dan het hoekje om en we kunnen straks binnen 2,5u terug hetzelfde vliegtuig op. De vermoeidheid begint stilaan toe te slaan. Ergst van al is dat we in Cairns aankomen om 9u30 's morgens en in principe een hele dag moeten wakker blijven als we in het aussie-ritme willen komen... Intussen ook kennisgemaakt met Australische Customs (al had het probleem te maken met de internationale regel dat je niet meer dan 100ml vloeistof in handbagage mag hebben): mijn buurman en -vrouw (Schotten) hadden in Singapore in de tax free een fles, jawel, whisky gekocht. Die zat in een sealed package, maar wat raad je? Ze mogen ze niet meenemen op hun connecting flight! Absurd he: ze zijn er net mee van het vliegtuig gestapt en zullen zo meteen weer op krak hetzelfde vliegtuig stappen op dezelfde zetel en nou mag het plots niet meer... Ze hadden beter gezegd dat ze ze gingen opdrinken en hier met iedereen in het transitgevang een feestje gebouwd .
Enkele uren later - zijnde 9u15 maandagmorgen (in Belgie is het middernacht can zondag op maandag) landen we eindelijk in Cairns. Vlotte passage door Customs - wel 2x besnuffeld door een woef.
12-11-2010, 10:53 geschreven door Steven&Eva
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
