Zondag: dag van vertrek naar Argentinie - 20u luchthavens en vliegtuigen voor de boeg. Het voelt een beetje onwezenlijk aan: om 5u smorgens staan we nog te shaken op de dansvloer (man ik heb me geamuseerd: aan al die twijfelt aan trouwen: doen, het is superleuk!), om 11u zitten we nog samen aan het ontbijt en savonds stappen we op het vliegtuig. Normaal leeft een mens altijd een beetje naar zijn verlof toe, terwijl nu natuurlijk den trouw hetgene was waar we naar uitkeken. Tvoelt wat onwezenlijk aan dus, maar we gaan ervoor . Vermelden aan mevrouw aan de check-in-balie dat we pas getrouwd zijn levert ons geen upgrade op , maar ik heb toch chance met de plaats op het vliegtuig. We zitten in het middengedeelte met 4 stoelen, ik aan het gangpad en de rij voor ons heeft maar 3 stoelen, waardoor ik mijn benen kan strekken . We vertrekken stipt op tijd, ze komen gelukkig al snel met het eten en rond 22u30 trek ik mijn deken over mijn hoofd en dommel in. Even goed als in een bed slaap je natuurlijk niet, maar het is toch al 7u belgische tijd als ik terug echt wakker word, wat dus een succes mag genoemd worden! Na nog een ontbijtje komen we om 5u30 lokale tijd (9u30 thuis) aan in sao paolo (brazil), waar we 3 uren later onze aansluiting hebben naar buenos aires. En ik ben weer een dekentje rijker (twordt zo een beetje een sport ). Om 11u30 plaatselijke tijd komen we dan uiteindelijk aan in BA. Onze bagage is mee - altijd een opluchting! Wel sneu voor amerikanen, canadezen en aussies: omdat argentijnen een visum moeten aanvragen om naar die landen te reizen, moeten zij bij aankomst ook een "fee" betalen overeenkomstig de kosten voor het visum - toch ongeveer een 100usd . We wisselen nog onze meegebrachte $ op de luchthaven, zodat we tickets kunnen kopen voor een shuttle, die ons aan ons hotel afzet (ibis hotel obelisk voor de geinteresseerden). Het is intussen toch al 15u30 (we moesten vrij lang aanschuiven in de bank voor onze dollars te wisselen), dus we trekken de stad in op verkenning. Onze eerste aankoop: paraplu. Idd, het is hier warm (30 graden en dus t-shirtjesweer) Â maar het regent dat het giet nu en dan. We wandelen naar het playa de 25 mayo, waar ondermeer het roze paleis staat, bekend van de balkonscene van evita perron. Dit is ook het plein waar wekelijks de moeders nog komen protesteren om hun verdwenen kinderen. We vervolgen onze weg richting san telmo, een meer volkse tangobuurt - er zijn idd veel plaatsen waar ze tangoshows geven. Moeten we misschien morgenavond maar es naartoe, al zou ik eigenlijk liever es in een echte milonga gaan piepen (waar "echte" mensen tango dansen, en dus niet zo'n eerder toeristische show gegeven wordt). 's Avonds (rond 19u, wat naar argentijnse normen zeer vroeg is denk ik) gaan we naar ... Jawel, het hard rock cafe, waar we ons opnieuw te goed doen aan cocktails, nachos en fajitas . Het mag niet ontbreken he. Rond 22u verlaten we het HRC, en ondanks de uurtjes slaap op het vliegtuig zijn we allebei doodmoe. En waarschijnlijk heb ik toch wat teveel staan springen op de dansvloer, want mijn kuiten zijn berestijf!! Zonder overdrijven: ongeveer 10 seconden nadat steven zijn hoofd op zijn kussen gelegd heeft, ontsnapt er een grol!! Het getrouwde leven is vermoeiend blijkbaar .
Onze eerste impressie van BA: nogal druk, veel verkeer, veel uitlaatgassen - een echte grootstad. Het gevoel dat ik in zuid-amerika ben heb ik nog niet - al is argentinie natuurlijk waarschijnlijk best wel een atypisch zuidamerikaans land. Mijn voorgevoel is dat we hier te kort gaan zijn om de echte spirit te ontdekken. Maar de natuur in patagonie stond hoger op ons prioriteitenlijstje, en een mens moet keuzes maken he.Â
Wistjedatje: mensen schuiven mooi in een rijtje aan als ze op de bus staan te wachten.Â
Ja ja, het is bijna zover! Morgen de Grote Dag en zondag het vliegtuig op! Al zijn het dan wittebroodsweken, jullie mogen uiteraard ook meegenieten . Jullie kennen het systeem al: ik probeer zoveel mogelijk te posten en jullie lezen zoveel mogelijk. De foto's volgen dan een 5-tal jaar later .
. Vermelden aan mevrouw aan de check-in-balie dat we pas getrouwd zijn levert ons geen upgrade op 
, maar ik heb toch chance met de plaats op het vliegtuig. We zitten in het middengedeelte met 4 stoelen, ik aan het gangpad en de rij voor ons heeft maar 3 stoelen, waardoor ik mijn benen kan strekken 
