Ik begin nu wel spanningen te krijgen hoor, nog een weekje te gaan en het eindvonnis is er!! De assistente heeft mij al verwittigd dat het verslag van het maatschappelijk onderzoek klaar ligt en dat alles er positief uitziet maar de rechter moet dit nog goed keuren he. Wil gewoon dat men kindje de opvoeding en de veiligheid krijgt dat hij verdiend.
Hopelijk gaat dan ook al de telefoontjes en de stalking stoppen na dit eindvonnis maar mijn ex heeft al gemeld dat hij gaat blijven procederen enkel om mij het leven zuur te maken, dus zal me maar vasthouden dan.
Het weekend is gedaan en alles is redelijk verlopen. Mijn kindje was super moe toen hij thuis kwam.
Het is nu maandag en heb van ellende mijn gsm afgezet. Ik wordt er echt moe van!!! Heb vandaag met de maatschappelijk assistente gebeld en die heeft mij nog maar eens gerust gesteld , daarom da ik nu ook gerust men gsm kan afzetten zonder dat ik bang moet hebben dat hij weer lastig gaat doen ofzo.
Ik ben ook blij dat ik zo'n goede therapeut heb waar ik altijd naar kan bellen als het even niet goed gaat met mij. En dat is al heel vaak geweest , dus bij deze als je dit leest nog is BEDANKT dat je mij al zo goed verder geholpen hebt, zonder u had ik het al lang op gegeven denk ik. Ook mijn collega , je zal ook wel weten dat ik bij deze het over u heb, bedankt dat je mij al zo gesteund hebt!!! En natuurlijk ook ons meisje , jij zorgt altijd wel dat ik veilig zit als het nodig is en dat je mij opbeurt met ons liedje waar we beide happy van worden als we het horen!!
Met deze bedankjes wil het niet zeggen dat ik geen steun meer nodig heb he, zullen nog zware 2 weken worden denk ik
Het is weer zondag en ik vind het weekend tegenwoordig niet zo aangenaam. Mijn ex heeft van de rechter het voordeel van de twijfel gekregen tot aan het eindvonnis ( eind deze maand ) en hij mag mijn kindje dan elk weekend 24u zien. vind dit super erg want ik weet dat hij mijn kindje helemaal niet wilt maar dit enkel doet om mij te kraken hij heeft dit trouwens zelf gezegd. Het is dus elk weekend een heel drama als hij hier voor de deur staat en mijn kindje al een 15 min op voorhand aan het wenen is omdat hij niet naar papa wil!! Hier in Belgie weet ik ondertussen dat er ( spijtig genoeg ) eerst iets ergs moet gebeuren voor er iets aan wordt gedaan. Meestal als mijn kindje naar huis komt is hij ofwel super moe ofwel heel aggresief, ik vermoed dat hij bij de papa dat ziet want ik ben tegen roepen en hardhandig aanpakken. Ik ben van het standpunt dat je met goed te babbelen met elkaar veel verder geraakt dan dat je tegen je kind roept of in het ergste geval pijn doet , mag er niet aan denken!!
Dus om nu te spreken over de leuke hobby, als mijn kindje dan weg is heb ik iets te doen om mijn zinnen te verzetten door aan deze blog te werken en zoals Kathleen zegt, het is ook heel goed om te verwerken omdat je op deze manier alles van je afschrijft. want ik begin het nu echt super zwaar te krijgen met alles.
Er begint EINDELIJK een einde aan alles te komen, woensdag is de maatschappelijk assistente geweest bij mij thuis en het zou er allemaal goed uitzien voor mij.
De laatste 1.5 week had ik van mijn ex niets meer gehoord ik was natuurlijk heel blij dat ik eindelijk van die vervelende telefoontjes vanaf was. Wel , het heeft niet lang mogen duren want vanaf gisteren is het weer erg bezig. Het erge aan deze zaak is dat ik weet dat ik volledig recht in mijn schoenen sta maar toch kan hij me altijd klein krijgen door uitspraken te doen waarvan ik echt zwaar onder de indruk ben. Heb dan zoals al vele nachten , deze nacht niets geslapen. Ik hoop dat dit ooit eens stopt maar ik vermoed dat er eerst iets ergs moet gebeuren en zoals hij het zegt " ik stop er pas mee als ik u klein heb gekregen".
Nu ik weet dat er eind deze maand een eind vonnis komt zie ik wel licht aan het eind van deze lange tunnel maar de vraag is , gaat hij er zich aan houden en gaat hij na het eind vonnis eindelijk stoppen met mijn leven tot een ware hel te maken??
Ik zal me maar proberen rustig te houden en nog wat geduld te hebben zeker, maar ik akn je wel zeggen het begint echt zwaar door te wegen!!
Het begon allemaal in een cafe in de buurt, ik was al een tijdje vrijgezel en ik zag de jongen daar staan, hij lachte lief en was onmiddelijk verkocht. Het eerste jaar ging vrij goed, hij blowde wel maar zei altijd dat hij pijn had en dit de pijn minder maakte , omdat ik hiervoor nog nooit van drugs echt gehoord had geloofde ik hem. Naarmate de tijd verder ging was hij altijd lastiger en afweziger. Ofwel was hij weg met zijn vrienden , een nieuwe lading cannabis kopen ofwel lag hij te slapen in de zetel en als ik hem durfde wakker maken zat het er erg tegen. Toen na ongeveer 3jaar werd ik zwanger, ik was zo naiif en dacht dat het allemaal wel zou beteren, maar dit was dus niet het geval, ik was ongeveer 3 maand zwanger en we kegen weer erge ruzie om de stomste dingen eerst , hij dreigde er toen mee dat hij met mij naar een abortuskliniek zou gaan en de baby laten weg halen. Na een lange dag van wenen en ruzie maken is hij dan na zijn ( denk ik ) 10de joint in slaap gevallen. De dagen en maanden van mijn zwangerschap gingen voorbij, ik at bijna niets meer omdat ik bang was om veel bij te komen want als hij aan iets een hekel had dan was het aan dikke mensen , zover ik kon , verstopte ik mijn buik door een t-shirt in mijn broek te steken en deze wat op te bloezen zodat het niet te hard opviel. De dag van mijn bevalling was aangebroken maar zoals gewoonlijk was hij niet thuis, ik kreeg ergere weeén en eindelijk was hij daar, hij moest eerst zijn ding nog doen voor we naar het ziekenhuis konden vertrekken. Net op tijd daar aangekomen om direkt te bevallen. In de tijd dat ik in het ziekenhuis lag is hij er alleen op de middag geweest en dat was om mijn middag eten binnen te doen en terug te vertrekken. Toen ik terug thuis kwam begon het allemaal in een stroomversnelling te verergeren. Hij begon meer te blowen en dingen te doen die niet deugde, hij begon erger te roepen zo erg dat mijn buurvrouw een aantal keren is komen vragen of ik nog leefde. Ben toen ook begonnen met meldingen te maken bij de politie voor verbale agessie. Naar mijn kindje keek hij nooit om, als mijn kindje dan is een beetje durfde aandacht te vragen , dan roepte hij of (zoals hij 1 keer heeft kunnen doen) sloeg hij mijn kind. Hij is toen ook veel op stap beginnen gaan en een keer dat hij zoveel gedronken had en drugs had genomen , heeft hij een zwaar ongeval gehad. Hij is toen verhoord door de politie en heeft ( als ik het zo mag zeggen ) de zotste verklaring ooit afgelegd, hij heeft op die plaats het ongeluk gehad maar is niet op die baan geweest!! Hoe verklaar je dit??? We zijn toen terug voor de zoveelste keer uit elkaar gegaan. Zoals gewoonlijk kwam hij weer met krokodillen tranen af en zeggen dat hij spijt had en het nooit meer zal gebeuren en ik trapte er nauurlijk weer in , hij moest toch maar is echt veranderd zijn dan heb ik hem toch nog een kans gegeven. Ik heb hem dan terug genomen op voorwaarde dat er een relatietherapie bij was. Hij heeft hierin toegestemd en zijn diezelfde week al langs mogen gaan bij de therapuet. Hij heeft daar uitdrukking gezegd ivm een kind moet je hardhandig aanpakken en slagen om respect van te krijgen,... Na denk ik 3 sessies zijn we alsnog uit elkaar gegaan en nu na 1,5 jaar later ben ik nog steeds vrijgezel. Ik ben wel verder met de therapie blijven gaan omdat ik niet assertief genoeg was om me van mijn ex los te maken, hij bleef me bedreigen en manipuleren zodat ik alles wat hij zei geloofde en er van in de put zat. Hij heeft mijn kindje dan ook 2x afgestaan en toen hij door had dat hij nu geen macht meer over me had heeft hij dit in beroep getrokken. Ik heb dan onmiddelijk een maatschappelijk onderzoek aangevraagd omdat ik weet dat hij een druggebruiker is en hij mijn kindje helemaal niet wilt, ik heb hier ook bewijzen van dat hij dit zelf zegt, hij wil enkel mij kraken en dat kan allen via mijn kindje. Het onderzoek is nu volop bezig . Ik heb een dikke kaft met allemaal klachten en bewijzen van de afgelopen 6 jaar dus in mijn geval kan ik zeggen dat de politie ondertussen mijn beste vriend is
Zo zie je maar dat sommige mensen nooit veranderen, is het niet van willen of niet kunnen , wie zal het weten maar wat ik zeker weet is dat die jaren verschrikkelijk waren en dat ik nog vele angsten heb door hetgene wat hij allemaal heeft gedaan en doordat hij mij nu , als ik naar een vriendin gaat nog steeds achtervolgd en belt.
Dus aan iedereen die dit leest en zich hierin herkent, je kan 2 tot 3 kansen geven maar dan stopt het en mag je zeker zijn dat als je er niet zelf een einde aan maakt ( aan de relatie) dat je leven niets meer gaat zijn. Ik dacht ook dat ik niemand zou hebben en kijk nu , ik heb nog nooit zoveel vrienden gehad!!
- Wat je het beste kan doen om niet de indruk te geven aan je stalker dat hij je leven tot een hel maakt , is duidelijk je grensen stellen : tot daar en niet verder. - Laat NOOIT zien of merken dat hij je kan raken, dan heeft hij wat hij wil en is zijn doel gelukt, ook al ga je er aan kapot ja mag dit niet laten merken. - Zorg als je op een avond gaat stappen dat je steeds je gsm in je handen hebt en maak afspraken met diegene waar je naartoe gaat. Vb : Zeg duidelijk het uur dat je er bent en welke route je rijd en waar je de wagen parkeerd. Zeg ook op voorhand dat als er iets is dat je deze persoon belt en als ze niets horen dat ze onmiddelijk moeten komen. - Je boorddocumenten van de wagen hou je het beste in je handtas: als je stalker je auto komt stelen heeft hij toch geen papieren en kan hij ook onmogelijk de auto verkopen ( heb dit zelf voorgehad) : gevolg hiervan is, hij heeft de auto maar kan er niets mee doen . - Ga zoveel mogelijk naar de politie (als het terecht is natuurlijk) om een melding te maken of in extreme gevallen klacht neer te leggen: In het begin denk je dat niets of niemand je help en dat de meldingen die je maakt toch geen gevolg hebben , deze meldingen en klachten zijn extra gewicht voor hem die bij in zijn dossier komen en die op lange termijn echt wel gebruikt worden tegen je stalker. - Als je kind naar school gaat en jij hebt het hoederecht, maak dan zeker duidelijke afspraken met de school!!! Wie komt je zoon/dochter halen , wie mag zeker je kind niet komen halen, ... Als er een vonnis of een voorlopig vonnis is, geef de school hier een copy van, dan ben je altijd inorde.
Als je dit leest en je hebt nog andere tips, zet ze er zeker bij. Zodat wij sterk worden en op deze manier de stalkers laten merken dat het genoeg is geweest.
Via deze blog wil ik met iedereen die wil ervaringen uitwisselen over stalking en verbale agressie. Uit ervaring weet ik dat dit heel moeilijk is om te verwerken en een stop toe te roepen. Dus aan allen die iets kwijt willen en hier tips over hebben , shoot.
Momenteel zit ik in een vechtscheiding, ik was wel niet getrouwd maar ongeveer 1,5 jaar geleden heb ik mijn ex-partner de deur gewezen na dat we voor de zoveelste keer uit elkaar waren, ik heb alles geprobeerd om toch onze relatie te doen slagen, tot relatietherapie toe, maar niets mocht helpen. We hebben 1 kindje samen waarnaar hij in de periode dat we samen waren nooit naar heeft omgekeken er waren altijd wel ( volgens hem) andere en leukere dingen te doen. Hij heeft ons kindje dan ook afgestaan en is mij blijven stalken, toen dat het doordrong dat hij mij niet meer in zijn macht had is hij nog erger beginnen te bellen en achtervolgen tot een car-jacking toe. Nu zit ik al 1.5 jaar te procederen om dit te laten ophouden en dat ons kindje in alle veiligheid zijn leven kan verder zetten.
Ik hoop dat hier nu eindelijk is een einde aan komt, zowel voor mij als mijn familie!!
Met dit allemaal neer te pennen en mijn persoonlijke ervaring mee te delen hoop ik dat ik voor andere mensen die dit ook meemaken een steun kan zijn en dat we de moed niet opgeven om in alle omstandigheden toch je hoofd bioven water te houden en verder gaan, want geloof me, hoe harder je depressief of in de put zit hoe liever je stalker het heeft. Dit is voor hem / haar het signaal dat hij/zij toch nog controle heeft over u..
Het weekend is gedaan en alles is redelijk verlopen.
