Bon camino!! Dat wordt ons aan alle kanten toegewenst en wensen we natuurlijk aan anderen. Na een tof verblijf in 'Ponte de Lima' opnieuw gestart met wandelen. De mensen van het hotel gaven ons nog een picknick en taart mee voor de weg :). Vandaag een zware dag voor de boeg, van Ponte de Lima naar Rubiaes, slechts 18km maar de zwaarste klim op het traject. Het zwoegen was de moeite waard want het uitzicht bovenaan was adembenemend. Intussen kon ik onderweg getrouwd zijn met een 88jarige boer, die me overlaadde met geschenken en kussen. Maar ja, ik ben een moeilijke en opnieuw mijn kans verkeken dus ;). We bleven overnachten in de villa van Fernando en Maria. Fernando bleef ons entertainen met allerhande verhalen en Maria verwende ons met lekker eten. Volledig opgeladen begonnen we de volgende dag de trek naar Tui, een stadje juist over de grens van Spanje. Volledig aan het genieten van de natuur toen Charlotte opnieuw door het ongeluk werd getroffen. Ze kampte met hevige pijnen aan haar knieholte juist voor de Spaanse grens. In Valenca (een mooie ommuurde stad trouwens), een 3 tal km voor onze eindbestemming iets gaan drinken en de situatie geëvalueerd. Tja, nog weinig aan te doen. Charlotte is met de taxi naar ons hotel geweest terwijl ik de grens over ging samen met Alex, een pelgrim uit Duitsland die we hebben leren kennen. Charlotte is die avond naar de fysio gegaan in de hoop de volgende dag opnieuw te kunnen starten. Spijtig genoeg was de pijn niet beter, ondanks de molestatie van de fysiotherapeute. Omdat we de Belgische politiek hier ook wat volgen, een ,De Weverke ' ;) : 'Bona valetudo melior est quam maximae divitiae' (Goede gezondheid is meer waard dan de grootste rijkdom). Met andere woorden, we hebben de volgende etappe (naar Porrino) met de bus gedaan zodat Charlotte haar knie kon rusten. Het was een kleine etappe van ongeveer 15 km waarvan de helft op industriewegen en in de industriestad zijn. Volgens andere pelgrims, de lelijkste weg op de route maar we hadden toch een wrang gevoel dat we die weg niet hadden bewandeld. Nu toch even paniek, wat nu. Ofwel de weg apart afleggen, één wandelen en de andere met het openbaar vervoer, of een andere oplossing. Even met de handen in het haar. Gelukkig is Charlotte 's avonds nog eens naar een osteopaat geweest. De beeldschone Gerardo :). Een knappe gast kan dus toch wonderen verrichten want Charlotte kon opnieuw meewandelen in de volgende etappe naar Redondela. Eerst nog wat industrie en grote wegen maar na enkele kilometers wandelden we opnieuw in de prachtige natuur. Voor het eerst zagen we de zee. Ons hotel was vlak aan het strand. Aangezien Charlotte aan de betere hand is en we nu een tussenstop doen naar Vigo en Islas Cies, vonden we het wel gepast om ons eens in de wijn te gooien. Nu aangekomen in Vigo. Ondanks we steeds redelijk goed weer hadden, is vandaag een zware regendag. Morgen zou het opnieuw zonnig zijn, perfect want dan bezoeken we Islas Cies. Dit eiland zou een van de mooiste stranden ter wereld hebben. Benieuwd dus.
