Bon camino!! Dat wordt ons aan alle kanten toegewenst en wensen we natuurlijk aan anderen. Na een tof verblijf in 'Ponte de Lima' opnieuw gestart met wandelen. De mensen van het hotel gaven ons nog een picknick en taart mee voor de weg :). Vandaag een zware dag voor de boeg, van Ponte de Lima naar Rubiaes, slechts 18km maar de zwaarste klim op het traject. Het zwoegen was de moeite waard want het uitzicht bovenaan was adembenemend. Intussen kon ik onderweg getrouwd zijn met een 88jarige boer, die me overlaadde met geschenken en kussen. Maar ja, ik ben een moeilijke en opnieuw mijn kans verkeken dus ;). We bleven overnachten in de villa van Fernando en Maria. Fernando bleef ons entertainen met allerhande verhalen en Maria verwende ons met lekker eten. Volledig opgeladen begonnen we de volgende dag de trek naar Tui, een stadje juist over de grens van Spanje. Volledig aan het genieten van de natuur toen Charlotte opnieuw door het ongeluk werd getroffen. Ze kampte met hevige pijnen aan haar knieholte juist voor de Spaanse grens. In Valenca (een mooie ommuurde stad trouwens), een 3 tal km voor onze eindbestemming iets gaan drinken en de situatie geëvalueerd. Tja, nog weinig aan te doen. Charlotte is met de taxi naar ons hotel geweest terwijl ik de grens over ging samen met Alex, een pelgrim uit Duitsland die we hebben leren kennen. Charlotte is die avond naar de fysio gegaan in de hoop de volgende dag opnieuw te kunnen starten. Spijtig genoeg was de pijn niet beter, ondanks de molestatie van de fysiotherapeute. Omdat we de Belgische politiek hier ook wat volgen, een ,De Weverke ' ;) : 'Bona valetudo melior est quam maximae divitiae' (Goede gezondheid is meer waard dan de grootste rijkdom). Met andere woorden, we hebben de volgende etappe (naar Porrino) met de bus gedaan zodat Charlotte haar knie kon rusten. Het was een kleine etappe van ongeveer 15 km waarvan de helft op industriewegen en in de industriestad zijn. Volgens andere pelgrims, de lelijkste weg op de route maar we hadden toch een wrang gevoel dat we die weg niet hadden bewandeld. Nu toch even paniek, wat nu. Ofwel de weg apart afleggen, één wandelen en de andere met het openbaar vervoer, of een andere oplossing. Even met de handen in het haar. Gelukkig is Charlotte 's avonds nog eens naar een osteopaat geweest. De beeldschone Gerardo :). Een knappe gast kan dus toch wonderen verrichten want Charlotte kon opnieuw meewandelen in de volgende etappe naar Redondela. Eerst nog wat industrie en grote wegen maar na enkele kilometers wandelden we opnieuw in de prachtige natuur. Voor het eerst zagen we de zee. Ons hotel was vlak aan het strand. Aangezien Charlotte aan de betere hand is en we nu een tussenstop doen naar Vigo en Islas Cies, vonden we het wel gepast om ons eens in de wijn te gooien. Nu aangekomen in Vigo. Ondanks we steeds redelijk goed weer hadden, is vandaag een zware regendag. Morgen zou het opnieuw zonnig zijn, perfect want dan bezoeken we Islas Cies. Dit eiland zou een van de mooiste stranden ter wereld hebben. Benieuwd dus.
Onze eerste twee etappes van de Camino zijn achter de rug:). Momenteel een rustdag in Ponte de Lima, waar er momenteel een festival van de gymnastiek aan de gang is. Overal zijn ze hier sport aan het beoefenen. Het is eens leuk om anderen, voor de verandering, te zien zwoegen, zweten en afzien ;).
Het wandelen op zich verloopt beter dan verwacht. We wandelen in mooie landschappen, off the beaten track. Vooral langs wijngaarden, landbouw en bosrijk gebied. Ideaal om je hoofd leeg te maken en de stress van alle dag verdwijnt direct. Bon, het is niet allemaal sunshine and happiness. De eerste wandeldag kregen we enkele buien op ons hoofd en we voelen toch ook dat we voeten hebben. Tijdens het wandelen kom je vaak andere wandelaars tegen. Toch een speciale sfeer zo'n camino bewandelen. Je raakt aan de praat met verschillende pelgrims en ook de locals lijken onze inspanningen te waarderen. Onze eerste avond verbleven we, dankzij een gouden tip, in Casa Fernanda. Een Portugees koppel verwelkomt al jarenlang pelgrims en geeft hun onderdak, eten en een zeer gezellige avond. We waren die avond met een 18-tal en werden zeer goed ontvangen. Naast het lekkere eten werden we overspoelt met drank. Fernanda en haar man zorgden dan ook nog voor zang en dans. Een zeer geslaagde avond. Intussen al wat andere wandelaars leren kennen, die we de volgende dag opnieuw tegenkwamen. Tja, iedereen gaat dezelfde richting uit natuurlijk. Gisteren zijn we aangekomen in Ponte de Lima, de oudste stad van Portugal. S'avonds samen gaan eten met een Amerikaans gezin die ook in Casa Fernanda verbleef. En vandaag vooral dat gezellig stadje aan het verkennen, een aanrader wie hier eens langs passeer.
