Onze eerste twee etappes van de Camino zijn achter de rug:). Momenteel een rustdag in Ponte de Lima, waar er momenteel een festival van de gymnastiek aan de gang is. Overal zijn ze hier sport aan het beoefenen. Het is eens leuk om anderen, voor de verandering, te zien zwoegen, zweten en afzien ;). 

Het wandelen op zich verloopt beter dan verwacht. We wandelen in mooie landschappen, off the beaten track. Vooral langs wijngaarden, landbouw en bosrijk gebied. Ideaal om je hoofd leeg te maken en de stress van alle dag verdwijnt direct. Bon, het is niet allemaal sunshine and happiness. De eerste wandeldag kregen we enkele buien op ons hoofd en we voelen toch ook dat we voeten hebben. Tijdens het wandelen kom je vaak andere wandelaars tegen. Toch een speciale sfeer zo'n camino bewandelen. Je raakt aan de praat met verschillende pelgrims en ook de locals lijken onze inspanningen te waarderen. Onze eerste avond verbleven we, dankzij een gouden tip, in Casa Fernanda. Een Portugees koppel verwelkomt al jarenlang pelgrims en geeft hun onderdak, eten en een zeer gezellige avond. We waren die avond met een 18-tal en werden zeer goed ontvangen. Naast het lekkere eten werden we overspoelt met drank. Fernanda en haar man zorgden dan ook nog voor zang en dans. Een zeer geslaagde avond. Intussen al wat andere wandelaars leren kennen, die we de volgende dag opnieuw tegenkwamen. Tja, iedereen gaat dezelfde richting uit natuurlijk. Gisteren zijn we aangekomen in Ponte de Lima, de oudste stad van Portugal. S'avonds samen gaan eten met een Amerikaans gezin die ook in Casa Fernanda verbleef. En vandaag vooral dat gezellig stadje aan het verkennen, een aanrader wie hier eens langs passeer. 

Aangekomen in Barcelos, dus afscheid genomen van Porto en natuurlijk Evelien en Eddy. Bedankt alle twee voor de toffe tijd samen. Voor jullie zal dit nog even een terugblik zijn :)

Dinsdag na de aperitief was het even, "Houston, Houston, we have a problem before take off!!!" Charlotte haar voeten zitten al onder de blaren, dus voor verpleegstertje mogen spelen. Gelukkig is de staat van haar voeten nu beter. Hierna op het gemak porto gaan verkennen. Enkele leuke plaatsen gezien. Zo konden we ons even in een Harry Potter boek wanen. Een ongelooflijke mooie bibliotheek had nog als decor voor de film gefungeerd. Prachtig om te zien maar veel te druk met Hollandse toeristen. Verder nog genoten van tapas en 's avonds culinair gaan eten.

De volgende dag gaan porto proeven in de portohuizen. We vertrokken enthousiast en vol verwachtingen maar het was eigenlijk een tegenvaller. Het was een touristtrap. Veel geld vragen voor weinig. Zelf de flessen die je er koopt betaal je duurder dan in de winkel. Enkel de tour en uitleg bij portohuis Croft was de moeite waard. En dan plots in een portohuis' "Houston, Houston, we have a BIG problem". Charlotte, op het toilet kwam maar niet terug, plots een telefoon. We waren te laat ..... Evelien kwam direct in actie en ging op zoek, tevergeefs. Plots vanuit de mannen wc, een roep voor hulp. We herkenden de stem van Charlotte, zat ze zonder toiletpapier? Had een snode man haar naar de mannen wc gelonkt? Het angstzweet liep van ons.... Nee, ze had het slot in haar handen en zat opgesloten. Gelukkig kwam superheld Manuel na een half uur om haar te bevrijden. Oef, het portoproeven kon verder doorgaan. Alsof deze hel nog niet genoeg was, kregen we 's avonds een stortbui over ons. Ja, wat doe je dan. Pizza gaan eten natuurlijk. 

Bon, vandaag een minder spannende dag. Gewoon treinen naar Barcelos. Al aan de praat gegaan met een onfortuinlijke pelgrim die op dag 1 haar voet brak. Hopelijk hebben wij meer geluk.