Leuk dat jullie onze blog volgen, het is tof om reactie van het thuisfront te krijgen! Omdat jullie een beetje onze reis zouden kunnen volgen, hier even kort de voorbij twee dagen. Gisteren is Binta ons komen halen met een taxi en heeft ons elk bij ons mama afgezet. Onze eerste belevenissen alleen in Senegal. Anna, (Ruths mama) woont zeer klein, in een donker kamertje met één matras op de grond, één kast, één radio en dat is het! Ze heeft geen deur maar een gordijn! Ze woont samen met haar dochtertje van 3 jaar, zeer schattig meisje, Diary. Ze heeft me voorgesteld aan haar familie die rond haar woont. Ellens mama Binta is veel rijker. Ze heeft een keuken, een salon, een aparte slaapkamer, een tv Iedereen is heel vriendelijk en we worden met open armen ontvangen. Sala Malegum, we hebben het zeker al honderd keer gezegd! De kleine kindjes wijzen ons altijd aan, ze moeten nogal kijken naar ons! Ze zijn zeer open en alles gebeurt hier opt gemak. Ze haasten zich nooit, op een afspraak 2uur te laat komen is normaal. Ons geduld wordt hier op de proef gesteld J Verder eten ze hier ook veel. s Morgens stokbrood met kaas, s middags terug brood of een stuk fruit, om 3h warme maaltijd uit een schotel (samen met de familie, met de rechterhand, op een mat op de grond). Wat grappig is, de vrouwen smijten met hun hand al de beste stukken eten naar ons toe, die wij dan moeten opeten!Vandaag zijn we naar een trouwfeest geweest! Heel speciaal! We hebben eerst kennis gemaakt met de familie van de bruid in een huis, en dan hebben we ons tussen de meute Senegaleese vrouwen gezet, want mannen vieren niet mee! Ze zitten allemaal op mekaar gepropt, in een straat, op tuinstoelen. Dan geven ze schalen met eten door, waar we per 6 aan eten, het waren koude frieten, ajuin, brood en brokken vlees! De vrouwen zijn zeer mooi gekleed, met zoveel mogelijk juwelen aan! Op het einde van het feest hebben we toch de bruid gezien, die even kwam groeten. Ze was 20 jaar. Heel mooi! De bruidegom wacht thuis op zijn bruid, samen met zijn vrienden! Amai amai, heel raar allemaal! Geef mij maar een belgisch trouwfeest (Ruth). Ellen gaat niet trouwen.
Beste belgiers, hier al een kort verslag van onze eerste 2 dagen in Senegal-Dakar!
DAG 1
Na een lange labiele luchtdoop eindelijk aangekomen rond 12h Belgische tijd (hier moeten we er een uur aftrekken). 15 minuten in de luchthaven van Dakar = meer sensatie dan 21 jaar leven in belgie. De douane had eventjes geen zin om witjes te verwelkomen en lieten ons niet door.. Gelukkig kwam een volgende lading witjes toe, waardoor ze ons wel moesten doorlaten! Euforie na deze overwinning, weliswaar van korte duur. Buiten de deuren van de luchthaven stond een leger negeriaantjes ons te verwelkomen, zeer behulpzaam dat ze waren, begonnen ze spontaan onze koffers te stelen, maar gelukkig hadden we genoeg ballen aan ons lijf om ze vriendelijk te bedanken. Gelukkig zagen we algauw onze heldin: MEGA annemie, die ons stond op te wachten en door een tunnel senegalezen te leiden. Eindelijk in de auto, dachten we dat we veilig waren.. ware het niet dat een 7-tal senegalezen zo attent waren ons te volgen om ons een heerlijk goudvis gevoel te schenken. (je weet wel, van die monsters die op de bokaal kloppen om te kijken of je reageert op hun signalen..) (niet overdreven). Maarbon, dat ook overleefd zijn we veilig in ons hotelletje toegekomen, waar de muskietten al voor ons klaargingen en goed van pas kwamen! Na 5 minuten had Ruth al 2 muggebeten, dat beloofd voor de komende drie maanden! En ons Ellen, hmm zag er al heel senegalees uit nadat ze een halfuur had geslapen op het vliegtuig.
DAG 2
Opgestaan met een uitgerust hoofd, kregen we een lekker senegalees ontbijt (stokbrood met confituur of choco en koffie of thee). Een taxirit liet ons de wegen van Dakar zien => geiten die op vuilnisbelten staan te grazen, een paard die in ijzeren tonnen probeerde verstoppertje te spelen, kindjes die ons doeba! toewezen (wat blanke betekent), een auto gevuld met kippen op de achterbank (Ruth heeft bewust niet gekeken), een totaal misplaatste tankpomp op een heuvel en zand zand zand zand zand. In ons tweede verblijfplaats waar we een week zullen verblijven, werden we verwelkomd door The Big Mommas: Bineta (Ellens mama en tevens de naam van Ellen voor de komende 3 maanden), Ruth heeft het iets makkelijker, zij gaat voortaan als Anna door het leven. Elke noemt Bananjo (arme Elke) en Melanie heeft geluk met haar naamgenootmama Melanie. Verder hebben we een lokaal restaurantje bezocht en van de plaatselijke senegalese schotel kunnen genieten: rijst met stoofvlees = olierijk, vettig en volgens Ruth oneetbaar (Ellen vond het çava). Als laatste nog een korte les Wolofs: Sala malégum = hallo.
