Ilse, Caroline, Doortje en Brecht Jambo Jambo! Hallo allemaal :-) Wij (Ilse, Caroline, Doortje en Brecht) zijn 4 studenten verpleegkunde aan de KHLim in Hasselt. Samen gaan we van 31 december 2011 tot 25 februari 2012 stage lopen in het Maweni-Hospital in Kigoma, Tanzania. Via deze blog kunnen jullie op de hoogte blijven van ons spannend avontuur in Tanzania! Veel leesplezier :-)
17-01-2012
Week 2 foto 12
Ilse wilde eens uittesten wat er zou gebeuren als ze haar vinger in het stopcontact zou steken... Het resultaat: algemene stroompanne in Kigoma en omstreken en een kapsel om "U" tegen te zetten
Een sfeerbeeld tijdens een keizersnede waarbij Caroline assisteerde en Brecht mocht helpen bij de anesthesie. Foto getrokken door de verpleegkundige-anesthesist die graag later een eigen fotostudio zou willen hebben om als hobby uit te oefenen.
Na enkele dagen niets van ons te hebben laten horen, vonden
we het tijd om nog eens berichtje op onze blog achter te laten.
Nadat we vrijdagavond van het ziekenhuis terugkwamen,
brachten we voor de zoveelste keer op rij een bezoekje aan Aqua Lodge. Hier
kwamen we Monica tegen, een vrolijke Afrikaanse vrouw die een heleboel
Afrikaanse souveniertjes verkoopt. Nadat we ons geld hadden verpatst aan leuke
handtassen, beeldjes, juwelen, schaaltjes,... zijn we een frisse duik in het
meer gaan nemen. Zalig! Aangezien het de inleefreizigers hun laatste dag was,
hadden we hen uitgenodigd om eens een bezoekje te komen brengen in ons huisje
in Mjimwema. Ze brachten overheerlijke ananas mee. Bij een lekker
frisdrankje/biertje praten we nog wat na over de voorbije 2 weken. Nu staan we
er helemaal alleen voor! Laat het avontuur beginnen!
Zaterdag, na een rustige stagedag, zijn we samen met de 3
andere meisjes van ons huisje naar de grote markt van Kigoma, Mwange, geweest.
Hier hebben we mooie stoffen gekocht om leuke kleedjes en rokken van te laten
maken bij de plaatselijke kleermaakster Gloria. Toen we terugkwamen van Mwange
hebben Doortje en Ilse hun haren laten invlechten net zoals de echte Afrikanen.
Ze zagen er schoon uit! J
s Avonds hadden we zin in een feestje. We wilden eerst naar discobar Kibo
gaan, waar onze huisgenoot Jean-Michel en zijn vriend naartoe gingen.
Uiteindelijk besloten we om samen met zn allen een klein feestje te bouwen in
ons huisje. En een feestje WAS het! We mochten van Jean-Michel zn
stereo-installatie lenen.. Brecht en Ilse wandelden in de pikzwarte nacht de
berg op en af om ons van frisdrank en bier te voorzien. Tegen een uur of 2 kropen
we moe maar voldaan ons bed in.
Zondagochtend, toen de helft van de huisgenoten nog lagen te
slapen, deden we met ons vier onze zondagse plicht: de was Na een rustige dag
van lezen, de omgeving verkennen, zonnen, zwemmen, skypen en lekker lui wezen, zijn
we s avonds met zn allen gaan uiteten in het Lake Tanganjika-hotel. Het heeft
ons enorm goed gesmaakt. Jaloers? J
Vanmorgen vroeg stonden we op met gerommel in de verte. We
hoopten dat het heel hard zou beginnen regenen en onweren zodat we terug ons
bed in konden kruipen om te genieten van het stormweer. Helaas, op weg naar het
centrum knalde het er af-en toe wel eens goed op los. Maar de gehoopte plensbui
bleef uit. We hadden dus geen excuus om eens een stagedag te kunnen missen J s Avonds na stage
hebben Ilse en Brecht uit verveling een nieuw spelletje uitgevonden:
watervoetshampooing. Een spelletje dat je kan spelen wanneer je je in het
meer aant wassen bent. Je mag enkel de bus shampoo met de voeten vastnemen en
dan zo proberen naar elkaar door te gooien
STAGEDAGEN BRECHT EN CAROLINE
Vrijdag leek een oersaaie stagedag te worden. Er stonden
geen operaties gepland. Pas na 5 uur te hebben gewacht in het verpleeglokaal,
kwam er een spoedoperatie binnen. Het was een vrouw bij wie een spoed-keizersnede
diende te gebeuren. Caroline heeft hierbij mogen assisteren. Haar eerste
indruk: ze vond het heel leuk om te doen, heel indrukwekkend en ze vond het
heel speciaal om de navelstreng door te mogen knippen.
Zaterdag hebben 7,5 uur aan een stuk op onze stoel in het
verpleeglokaal gezeten. Er was helemaal niets te doen! We waren de enige 2 in
het operatiekwartier samen met een verpleegkundige die eigenlijk alleen maar af
en toe eens kwam kijken of we er nog altijd waren
Maandag hebben Brecht en Caroline om beurt bij een
keizersnede mogen assisteren: eerst als assistent bij de anesthesie, daarna als
instrumenterende verpleegkundige bij de operatie. We vonden het heel plezant om
te doen. De chirurg en de verpleegkundigen vonden dat we het alle twee al heel goed
konden. Benieuwd wat de komende dagen zullen brengen
STAGEDAGEN DOLGA & ELZA ( onze Afrikaanse namen)
Hier een klein overzichtje van onze voorbije dagen.
Vrijdag: Vandaag hebben we in een sprookje geleefd ,
namelijk Assepoester. s Morgens kwamen we aan op de afdeling en kregen we
dadelijk een kom water in ons handen geduwd. We moesten alle verloskwartiers
gaan kuisen. Dit was geen gemakkelijke taak als je weet dat al die muren vol
hangen met bloed van 3 weken oud. Op handen en voeten hebben we de muren
dezelfde kleur gegeven als onze huid: wit.Of je het nu gelooft of niet , hiermee hebben we zeer veel pluimen
verdiend bij de verpleegkundigen.Wanneer de dokter kwam toeren, mochten we onze allereerste Afrikaanse
wondzorg uitvoeren.Steriel datt was! Niet
normaal J Infecties
komen hier zeker niet voor !! haha ^^na
onze doktertoer dachten we dat er niet veel meer ging gebeuren vandaag tot dat
er plots een moeder binnen kwam met felle weeën. We dachten YES, eindelijk een
bevalling. Maar het werd al snel duidelijk dat het een keizersnede ging worden omdat het kindje
in gevaar was. In allerijl moesten we nog een blaassondage steken, een bloed.
Wat dus begon als een nachtmerrie, eindigde als een mooi sprookje, ons kindje
leefde nog lang en gelukkig. ( Hopen we! J)name
doen en eeninfuus prikken.We hebben dus al goed kunnen oefenen op onze
technieken.
Wij vingen het kindje op nadat de navelstreng werd
doorgeknipt. We waren allemaal in spanning aan het wachten op de eerste kreten
van het kindje maar we kregen niets te horen waardoor we in paniek waren. De
verpleegkundige van onze afdeling begon direct aan de reanimatie van het
kindje. Dit heeft zowat 6 minuten geduurd,totdat het kindje eindelijk zijn keel openzette. De traantjes van geluk
liepen over onze wangen. Wij hebben het kindje de naam LUKE gegeven. .
Wat dus begon als een nachtmerrie, eindigde als een mooi sprookje, ons kindje
leefde nog lang en gelukkig. ( Hopen we! J)
Zaterdag : toen we op de afdeling aankwamen waren we beiden
benieuwd of onze LUKE het goed stelde. Wanneer we hem zagen liggen bij de mama
waren we allebei gerustgesteld. Luke was in goede handen. Rond 11 uur lagen er
3 vrouwen op de verloskamers , we dachten de bevalling dag van ons leven mee te
maken. Jammer genoeg bevielen deze vrouwen later op de dag toen wij al door
waren naar huis.De rest van de tijdhebben we wat vragen kunnen stellen aan de verpleegkundige en aan de
dokter. We namen ook onze tijd om eens wat meer met de ouders te spreken.
Vandaag dus niet veel gedaan maar dat mag ook wel eens.
Maandag : Jezus wat een dag !! Toen we aankwamen op de
afdeling lagen er 2 vrouwen in de verloskamers. We splitsten ons op;Doortje koos de vrouw die via een keizersnede
moest bevallen en Ilse koos de vrouw die schijnbaar op een natuurlijke manier
zou bevallen.
Uiteindelijk zijn het twee keizersnedes geworden die elk op hun beurt werden
geassisteerd door Brecht en Caroline, waar we elk op onze beurt de reanimatie
van het ons kindje op ons namen. Het kindje van Ilse (operatie Caroline) is
er uiteindelijk door gekomen, maar dat van Doortje (operatie Brecht) spijtig
genoeg niet..
Toen de tweede vrouw naar het operatiekwartier werd gebracht, kwam er al direct
een andere vrouw op één van de verloskamers liggen. Deze vrouw is door
premature weeën bevallen van een 4ling, waarvan er maar eentje het overleeft
heeft, na een lange reanimatiepoging van Doortje.
Vandaag was het dus een zware dag, een dag die we nog lang gaan herinneren.
We hebben onze kindjes ook deze keer een naam gegeven, Ilse haar kindje: Alan,
Doortje haar kindje: Elaaj! We zijn benieuwd hoe we ze morgen ontmoeten mogen.
Heel veel warme en zonnige groeten van ons vier uit Kigoma,
