Is mijn kind speciaal? Ja en nee. Iedere ouder vindt zijn kind speciaal, elk kind heeft wel iets dat je als ouder vervult van trots. Of dat nu is omdat je in je kind een toekomstige Kevin De Bruyne, Kim Clijsters, Picasso ziet, dan wel omdat je trots bent omdat je de kwaliteiten van een zorgzame verpleegster, een toegewijde toekomstige mama, een wereldverbeteraar, ... in je kind herkent.

En ja, ik vond L. 'speciaal genoeg' om te laten testen. Hoe kom je als ouder nu in godsnaam op zo een idee? Hoe durf je vergelijken met andere kinderen en zelf oordelen dat je kindje beter is dan de anderen op een bepaald vlak?

Het antwoord is dat dit sowieso een schaamtegevoel met zich meebrengt. Echt waar, ik voelde mij beschaamd dat ik durfde denken dat mijn kind weleens hoogbegaafd of in die contreien kon zijn. En toen ik dit eens bij de juf ter sprake bracht, dat L. thuis rekende, voelde ik mij nadien nog beschaamder, want in de klas was helemaal niets merkbaar. Ze ging gewoon op 'in de grote hoop' dus het zat gewoon tussen mijn twee oren dat ze ergens in uitblonk.

Heel eerlijk toegegeven, het besluit om L. te laten testen was voor een deel niet voor L. maar voor mezelf. Om zekerheid te hebben of ik dit nu wel of niet in mijn hoofd stak. Als dat geen schaamtevolle bekentenis is. Een deel van mijn moest weten of er echt iets was, of dat ik dat misschien gewoon stiekem hoopte en mijzelf waanideeën in mijn hoofd prentte.

En neen, zo speciaal is dit helemaal niet. Want uiteindelijk zijn het 'maar' cijfers, zijn het alle kinderen die zorgen dat er een 'gemiddeld' iq bestaat en worden zowel kindjes die hier een heel stuk boven, als kindjes die hier stuk onder scoren als "afwijkingen" gezien door de scholen en de maatschappij. Eigenlijk zou een jaartje overslaan helemaal geen voer moeten zijn voor een blog (ook al is die nu voor mezelf), net zomin als een jaartje blijven zitten dat is. Want eigenlijk, als je erover nadenkt wat die cijfers betekenen, dan zouden, mocht ons onderwijssysteem hierop aangepast zijn, er eigenlijk evenveel kindjes moeten 'versnellen' als dat er kindjes moeten blijven zitten. Er zijn er namelijk evenveel die 'afwijken' van het gemiddelde waarop heel ons onderwijs is afgestemd. En toch is versnellen precies nog een groter taboe.

Vind ik L. specialer dan kindjes die lager scoren op een iq test? Zeer zeker niet! Wel vind ik dat we haar de juiste begeleiding moeten geven, net zoals een kindje dat uitblinkt in tekenen ingeschreven wordt op de tekenacademie, moeten we L. nu op de juiste manier stimuleren om haar 'afwijking' tot een pluspunt te maken. En haar een jaartje laten springen, maakt daar in mijn ogen deel van uit...