... en beslis je om je dochter van 4 te veranderen van school én een jaar te laten springen van het eerste naar de derde kleuter.
Een keuze die in de huidige school blijkbaar echt 'not done' was. Zelfs niet in de wetenschap dat, als ze op tijd geboren was, ze gewoon in die klas had gezeten. Want 127 is niet hoogbegaafd en 6 januari is 2012 en niet 2011. In het onderwijs is 'out of the box denken' blijkbaar niet zo ingeburgerd.
Ik wil jullie niet vervelen met de slapeloze nachten die aan de keuze vooraf zijn gegaan, maar ik kan je vertellen dat die er geweest zijn. Vooral omdat ik rationeel gezien wist dat de huidige school niet het beste ging zijn voor ons dochter, maar emotioneel was natuurlijk een ander verhaal. Als je een school kiest voor je kinderen, heb je ergens het beeld in je hoofd van al je kinderen die daar een leuke schooltijd zullen hebben, en eigenlijk voelt het wel een heel klein beetje als een rouwproces om je van dat beeld los te maken.
En tegelijkertijd heeft de huidige school het ons eigenlijk gemakkelijker gemaakt. Bij de contacten die we hadden om de situatie van L. te bespreken voelden we dat we absoluut niet op dezelfde golflengte zaten. En op de koop toe werd het kleuter hervormd en zou L. volgend schooljaar in een graadklas eerste-tweede kleuter terechtkomen terwijl ze nu al heel het eerste trimester thuis had zitten klagen dat de kindjes in haar klas te klein waren. Wel zou ze twee uur per dag naar het derde kleuter mogen gaan, als differentiatie, maar we hadden een beetje het gevoel dat dit een aanbod was meer om ons te paaien dan om haar te helpen. En zelfs als dit niet het geval was, dan nog was het allemaal te vrijblijvend terwijl L. eigenlijk echt in een situatie moet zitten nu waar het van 'moeten' is. Gezien het tot nu toe allemaal vanzelf gaat voor haar, heeft ze nog nooit geleerd zich te moeten inspannen en we merken dat ze nogal voor de 'weg van de minste inspanning is'.
Dus, de knoop is gehakt, vrijdag gaven we het ingevulde inschrijvingsformulier af in de nieuwe school en nu hopen we maar dat we de voor L. beste keuze hebben gemaakt...