Ik herinner me maar een seconde uit deze droom maar het was een mooie! Ik gaf Fluffy een kusje op haar rechterwang, dichtbij haar neusje en voelde haar snorharen in mijn huid prikken .

Momenteel bereid ik me voor om afscheid te nemen van Mika . Mijn beertje wordt heel plots heel oud en dat is hartverscheurend om te zien. Bovendien heb ik nog altijd het verlies van Fluffy en mijn relatiebreuk niet verwerkt. Het lijkt alsof ik steeds dieper in een put zak. 

Als ik Snowy en Chica niet meer zou hebben... Mika is er natuurlijk nog en iedere dag is er eentje, probeer ik te denken. Ik probeer nu nog zoveel mogelijk herinneringen vast te leggen op foto en film.

Met Snowy gaat het momenteel weer ietsje beter, nadat ik hem flink geplukt heb. Als hij haartjes verliest, likt hij die op maar ze blijven blijkbaar kleven in zijn mondje. Daardoor niest hij en smakt hij om ze te kunnen doorslikken. En dat is dan weer de reden dat hij stopt met eten. Tot nu toe krijg ik hem er steeds weer door, hopelijk blijft dat zo.

Hij botst ook minder vaak ergens tegenaan, dus ik hoop dat de panacur weer zijn werk doet en de EC-parasiet in slaap brengt.

Het is heerlijk dat mijn kleine meid nog in mijn dromen verschijnt! Daar kan ik haar nog voelen, knuffelen en kusjes geven.

De eerste 2 dromen dateren van rond 12 januari, toen ik heb ik 2 nachten na elkaar over haar gedroomd. In de eerste droom was ze een wallaby (kleine kangoeroe), dat was één van haar bijnamen omdat ik vond dat ze er wat op leek. En ik wist dat het Fluffy was omdat ze een "plof" maakte, ze rolde zich op haar zij en voelde zich duidelijk goed.

In de 2de droom was ze gewoon Fluffy, inclusief haar traanoogje van de laatste jaren. In deze droom was ik haar aan het knuffelen en dat voelde zo echt. Heerlijk!

In de droom van gisteren, zat ze op het vetbed aan de zetel. Ze was een blindedarmkeutel aan het eten en ging er bijna met haar voorpoot inzitten . Ze was duidelijk jonger, niet het bijna kreupel konijntje van het laatste jaar. Ze kwam een beetje uitdagend op me af gelopen om dan weg te lopen (zoals ze vaak deed). Ik nam haar bij haar heupjes en - zoals in het echte leven - stopte ze en liet ze zich gewillig knuffelen. Goh, wat mis ik dat zacht troostend vachtje met die lekkere geur .

Snowy is momenteel ziekjes . Daarom zal ik waarschijnlijk deze dromen gehad hebben. Ik ben zo bang dat hij weer EC heeft en dat ik ook hem ga verliezen.

In de droom van gisteren til ik Snowy op en houdt hem tegen mij aan (kontje links, kopje rechts), ik kus hem waar hij het zo graag heeft (net onder zijn oortje). Plots is hij zwart en als ik hem neerzet, verandert hij in een franse bulldog die zijn rechtervoorpoot uit de kom heeft. Ik zet de poot weer recht... .

De droom van afgelopen nacht was minder goed. Snowy is weer een zwart konijntje, zijn ogen zien er grijs/troebel uit. (Cataract kan een symptoom zijn van EC). Hij probeert op zijn achterpootjes te staan maar valt om. Ik zet hem recht en ondersteun zijn nekje en zie dat zijn oogjes van links naar rechts bewegen.