Ondertussen ben ik al een week van de koorts af, maar mijn hoest is nog altijd niet verdwenen. Ook het virus dat mij eerder te pakken had is nog niet weg uit het gebouw... Na Paolo, Shahin en Beatriz heeft nu Juliette het zitten.
Ergens tussen de week dat mama en papa hier waren en de week dat ik ziek was is er een mentaliteitsverandering gebeurd... Het is alsof het eindelijk is doorgedrongen dat we ook hier zijn om te studeren minder erasmus-activiteiten, en minder om over te schrijven dus.
Vorige woensdag ben ik in de flat van enkele Franse erasmussers mee gaan kijken naar de kwalificatiematch tegen Ierland. Efa, mijn Ierse huisgenote, ging ook mee, ambiance verzekerd dus. Aanvankelijk wouden we op locatie gaan kijken, maar omdat er die avond ook een Griekse match was hebben we geen enkel café gevonden waar ze onze match uitzonden! We zijn dus maar naar het appartement van Goutier en Yohan gegaan, en na even zoeken kwamen we terecht op een internetsite waar we, onder begeleiding van Chinese commentaar, de match konden kijken. Gezellig!
Ik vroeg me al af wanneer ik hier mijn eerste tegenslag zou krijgen. Sinds dinsdagmiddag lig ik namelijk in bed met koorts, keelpijn, hoesten, spierpijn,... Goed ziek dus! Deze morgen ben ik dan maar naar de studentendokter gegaan, en het verdict luidt: de griep! Welke? Dat wist hij niet, daarvoor zou ik naar het ziekenhuis moeten gaan voor verdere testen. Maar als ik goed eet, veel drink en op tijd ga slapen zou ik maandag weer aan de beterhand moeten zijn.
Dus terwijl mijn andere huisgenoten dit weekend weer op stap gaan (de meesten gaan naar Meteora, sommigen doen een weekendje Athene) zal ik binnen moeten blijven.
Vandaag zijn we weer eens op uitstap geweest met de meisjes. Lucille had een boodschap op onze facebook-pagina geplaatst, en bij toeval (?) waren we met precies dezelfde groep als bij onze vorige uitstap. Onze bestemming was Kilkis, een stadje op ongeveer een half uur treinen ten Noorden van Thessaloniki. Qua centrum stelde het niet zoveel voor, maar op een half uurtje wandelen ligt er een grot die open is voor bezoekers. We geraakten aan de praat met de "bewaker" van de grot, omdat we 10 minuten moesten wachten totdat de verlichting in de grot helemaal aan was. Hij liet ons heel trots zijn verzameling fossielen zien en vertelde dat hij in augustus samen met enkele stundenten van de universiteit een congress over archeologische opgravingen mag bijwonen in Parijs. Uiteindelijk gaf hij mij persoonlijk de sleutels van de grote ijzeren deur van de grot in handen met de boodschap: "Ik kom niet mee de grot in, maar ga jullie gang, ge kunt niet verloren lopen! En laat de sleutels maar op de buitenkant steken!" Even schoot ons toch het doemscenario door het hoofd dat hij ons daar wel eens zou kunnen opsluiten... Wat hij ook probeerde te doen bij Lucille en Juliette, die een beetje achterop waren geraakt en als laatste uit de grot kwamen (als grapje natuurlijk!). Toen we hem vroegen of er nog iets anders te zien was in de stad heeft hij ons alle 6 in zijn jeep een lift gegeven naar het archeologisch museum (ik moest in de koffer gaan zitten omdat ik de kleinste ben). Daarna zijn we iets gaan eten in een plaatselijk restaurantje. In de kleinere restaurantjes is het normaal dat je niets van de kaart bestelt, maar gewoon in de keuken mag gaan kijken wat ze in de aanbieding hebben: moussaka, gevulde paprika's, lasagna,... Leker! Uiteindelijk zijn we tegen 19u terug in Thessaloniki geraakt met de bus.
Dag 38 tot 44 (zondag 1 november - vrijdag 6 november):
Bezoek van Raf, mama, papa, nonke Peter en tante Sandrina! Ah ja, want in België is het nu herstvakantie. Voor mij dus een hele drukke week: 's morgens vroeg op om naar de les te gaan, en tussen de lessen door museum in museum uit, restaurant in restaurant uit,... Toeristen aan een stevig tempo!
Vandaag hadden we een lange rit voor de boeg om via de Olympus terug thuis in Thessaloniki te geraken, maar gelukkig konden we deze keer een groot stuk autostrade doen. De Olympus kent iedereen wel als de berg waar de oude Griekse goden op woonden. Nu is het een natuurgebied, gereserveerd voor wandelaars. En jawel, ook op de flank van deze berg staat er een klooster!
Helemaal op de top zijn we niet geraakt. Er gaat geen verharde weg naar boven, en de enige manier om er te geraken is via een wandeltocht van 6 uur naar een berghut. Zoveel tijd hadden we niet, dus we hebben de auto dan maar geparkeerd en een korte wandeling gemaakt. Onderweg werden we even vergezeld door enkele gezadelde paarden (zonder begeleider...).
Uiteindelijk zijn we tegen 19u 's avonds terug aangekomen hier in Kassandrou. Onze vrienden waren ondertussen ook al teruggekeerd uit Athene/Istanbul, dus als afsluiter zijn we samen gaan eten bij Goody's (de Griekse versie van de McDonalds)!
We begonnen onze dag met een ritje naar de top van de Pantokrator, de hoogste top van Korfou (917 m) van waarop je een prachtig zicht hebt over het eiland. En ja hoor, ook op die top staat er een klooster! Daarna zijn we verder gereden naar Korfou-stad, en nadat we eindelijk een parkeerplaats hadden gevonden (da's natuurlijk het nadeel van met de auto reizen in Griekenland...) hebben we een bezoekje gebracht aan het grote fort dat uitkijkt over de stad. Omdat de meeste culturele bezienswaardigheden sluiten om 15u zijn we aansluitend direct doorgegaan naar het stadspaleis, dat was ingericht als Oosters museum.
Nadat we krachten hadden opgedaan in een gezellig Grieks restaurantje hebben we de rest van de namiddag al kuierend door de straatjes van het oude centrum doorgebracht. Typische toeristenwinkeltjes met oorbellen, postkaartjes, kleedjes,... I love it! Rond zonsondergang hebben we de ferry terug naar het vasteland genomen en zijn we teruggereden naar Ioaninna, waar we in hetzelfde hotel als de eerste avond hadden een kamer hadden gereserveerd.
Na een ontbijtje op de kamer (toostbrood met aardbeienconfituur en fruitsap) zijn we tegen half 10 's morgens terug vertrokken. Aymeric reed, maar omdat Agathe per se wou dat het voor hem een verrassing bleef mochten we niet hardop zeggen dat we op weg waren naar de Vikos-kloof. Deze kloof is een van de diepste van Europa en heeft een fantastisch uitzicht. Om er te geraken moesten we van de autostrade af gaan en zeker nog een uur over kronkelige bergweggetjes rijden. Maar het was de moeite waard! Onderweg zijn we verschillende keren uitgestapt om te genieten van de zuivere lucht, om foto's te trekken van het spectaculaire landschap, en om te wachten totdat kuddes geiten, schapen, of koeien op hun gemak de straat hadden overgestoken.
Na een zelfgemaakt slaatje en President als dessert (da hebt ge als ge met 3 Fransen op vakantie gaat he) gingen we verder richting Igoumenitsa, helemaal aan de Westkust van Griekenland. Daar hebben we met auto en al de ferry genomen naar Korfou, Kerkyra in het Grieks. We kregen bericht van onze vrienden in Athene dat het daar al 2 dagen non-stop aan het regenen was, maar gelukkig was het bij ons nog steeds t-shirtenweer en was er geen wolkje aan de hemel te zien! Zalig om op het dek te zitten en te genieten van het avondzonnetje. Vanop de ferry hadden we een prachtig zicht op het oude stadscentrum van Korfou.
Omdat de hotels in Korfou-city nogal aan de dure kant zijn, zijn we maar op zoek gegaan naar een slaapplaats buiten de stad. Na even zoeken zijn we terechtgekomen bij een mevrouwtje dat achter haar tankstation ook nog een aantal kamers verhuurde. Er was ook een keukentje, dus we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt en gezelig samen gekookt. 's Avonds zijn we ook nog even teruggegaan naar Korfou-stad voor een avondwandeling in het oude centrum en een drankje op het marktplein.
Ik ben Pecinovsky Sofie
Ik ben een vrouw en woon in Genk (België) en mijn beroep is Student aan de K.U.Leuven.
Ik ben geboren op 25/04/1989 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lirica, festria, cello, scouts.
minder erasmus-activiteiten, en minder om over te schrijven dus.
