Het is ondertussen al weer een tijdje geleden dat ik nog iets gepost heb op mijn blog (maar daar is natuurlijk een goed excuus voor!), dus hier doe ik weer mijn best om jullie wat leesvoer te verschaffen.
De laatste paar dagen in Thessaloniki voor ik terug naar België zou vliegen om Kertsmis te vieren zijn omgevlogen! De laatste lessen op de universiteit, examen Nieuw-Grieks en daarna uit eten met de hele klas, afscheidsfeestjes voor Erasmussers die al definitief terug naar huis vertrekken,... en de allerlaatste avond: uitvoering van de Messiah met het universiteitskoor. Het voelde een beetje vreemd om te vertrekken, want na 3 maanden had ik hier toch stilaan een "thuisgevoel" gekregen, maar eigenlijk keek ik er enorm naar uit om nog eens échte Belgische frieten te eten, kerstverlichting te zien hangen in de straten en het ondertussen koud te hebben, het kerstconcert van Lirica mee te zingen,... Al die typische kerstvakantie-dingen.
Op 19 december kwam ik dus terug in België, en nadat ik het temperatuurverschil wat gewoon was geworden (van 10 graden in Griekenland tot -10 in België!) stond mijn agenda zoals gewoonlijk helemaal volgeboekt. Sneeuwpret op de Melberg met de Wolfkes, naar Leuven voor een afspraak met mijn bachelorpaper-promotor, kerstconcerten en -feesten, nieuwjaar, ook nog wat studeren... Die 3 weken op vakantie in België waren zo om.
Ondertussen ben ik al een dikke week terug in Thessaloniki, en eigenlijk valt er over die week niet zoveel te vertellen hoor. Iedereen begint hier op kot stilaan terug binnen te druppelen, en we hebben het allemaal druk met studeren natuurlijk. Mijn examenrooster is ook bijna volledig. Griekse proffen schijnen heel flexibel te zijn: voor de meeste vakken mag ik zelf kiezen wanneer ik examen kom afleggen (ik mag als erasmusser natuurlijk mondeling examen gaan afleggen in het engels, terwijl de gewone Griekse studenten een schriftelijk examen moeten afleggen), elke dag past voor hun. 't Is te zeggen, dat beweren ze toch. Wanneer ik dan een datum voorstel, blijkt dat ze dan tóch niet kunnen, en dan begint de puzzel natuurlijk... Ik ben in ieder geval zeker dat ik de 19de en de 26ste een examen heb. De datum voor mijn twee overige examens valt nog af te wachten. Over één ding ben ik wel zeker: na 2 februari zal ik geen examens meer hebben. Eigenlijk vertrek ik pas op 6 februari definitief terug naar huis, maar daarvoor komt Freya nog even op bezoek hier. Als afscheid van Thessaloniki zal ik dus nog eens langs alle toeristische plekjes passeren en overal nog wat foto's trekken. Ik kijk er al naar uit!
Het leuke aan Erasmus en het leren kennen van mensen uit alle hoeken van de wereld is het besef dat dingen die wij heel normaal vinden in België dat niet overal zijn. Neem nu Sinterklaas. Na een korte rondvraag hier in het gebouw ben ik tot de conclusie gekomen dat de Sint ook snoepjes brengt aan alle brave Hollandse, Poolse, Roemeense en Hongaarse kindjes. In Frankrijk, Italië en Duitsland kennen ze Sinterklaas wel, maar wordt hij niet echt gevierd. In Turkije en Australië hebben ze natuurlijk nog nooit van hem gehoord. Het leek ons daarom een goed idee om deze leuke Belgische traditie naar Griekenland te importeren. Alle huisbewoners hebben deze nacht hun schoen op de gang gezet. De bedoeling was om 's nachts stiekem wat snoepgoed in de schoen van degene wiens naamkaartje ge had getrokken te steken, zonder betrapt te worden. Als ge iemand kon betrappen met snoepgoed in zijn handen moest deze verplicht één keer voor u koken!
Dag 65-68 (vrijdag 27 november-maandag 30 november):
In het middelbaar zat ik in samen in de klas met Sofia Zaproudi, een rasechte Griekse die sinds haar 6de in België woonde. Ondertussen is ze terug verhuisd naar Griekenland, studeert ze in Thessaloniki, maar woont ze in Athene samen met haar man Alexandros. We waren al een paar weken naar een datum aan het zoeken om nog eens af te spreken, maar omdat ze een redelijk drukke agenda heeft heb ik impulsief besloten om dan zelf maar naar Athene af te zakken. Met de trein duurt het bijna 6 uur om van Thessaloniki naar Athene te reizen. Dat klinkt lang, maar uiteindelijk valt het nog wel mee. Vrijdagavond om 18u kwam ik dus aan op het Larissa-treinstation in Athene, waar Sofia me op het perron stond op te wachten. Ze is helemaal niets veranderd (alleen misschien een klein beetje afgevallen) dus ik herkende haar meteen. Sinds ze terug in Griekenland woont, ondertussen al bijna drie jaar dus, heeft ze alleen maar Grieks gesproken, en toch was haar Nederlands nog steeds vlekkeloos! We hebben de hele avond zitten bijbabbelen en zeveren in haar appartementje in een van de buitenwijken van Athene. Vol trots heeft ze me haar trouwkleed en alle foto's van hun trouwdag laten zien (ze zijn nog maar pas getrouwd van deze zomer, dus dat zat allemaal nog vers in het geheugen).
Op zaterdag hebben we met ons tweetjes de metro genomen naar Athene centrum. Ookal ben ik er al ooit eens geweest, toch vond ik dat ik niet als toerist naar Athene kon gaan zonder het Syntagmaplein en de Akropolis gezien te hebben. Het weer was, alweer, schitterend. Zo schitterend zelfs, dat ik in t-shirt boven op de Akropolis heb gestaan zonder het koud te hebben! En dat terwijl het bijna december is en de Griekse "winter" al goed is gevorderd! Op het terras van het nieuwe museum hebben we een kaasschotel gegeten, begeleid met een glaasje wijn. Zalig, puur genieten in het zonneke!
Zondagochtend ben ik met Sofia en Alexandros meegegaan naar hun evangelistische kerk, een hele ervaring! Hun kerk is een gewone zaal, zonder hoog plafond, schilderijen, lusters of andere versiering. Er zitten heel veel jonge mensen en iedereen is zeer betrokken bij wat de priester allemaal zegt, ze bidden hardop en krijgen bij de communie ook een klein glaasje wijn,... Enfin, totaal verschillend met wat wij gewoon zijn en zeer interessant om eens mee te maken. 's Namiddags zijn we met ons drie een koffie gaan drinken in het café Terra Petra van waar we een prachtig zicht hadden over Athene-stad.
Maandagochtend vroeg heb ik dan weer de trein genomen naar Thessaloniki, en om 16u zat ik braafjes weer in de les
Ondertussen ben ik al een week van de koorts af, maar mijn hoest is nog altijd niet verdwenen. Ook het virus dat mij eerder te pakken had is nog niet weg uit het gebouw... Na Paolo, Shahin en Beatriz heeft nu Juliette het zitten.
Ergens tussen de week dat mama en papa hier waren en de week dat ik ziek was is er een mentaliteitsverandering gebeurd... Het is alsof het eindelijk is doorgedrongen dat we ook hier zijn om te studeren minder erasmus-activiteiten, en minder om over te schrijven dus.
Vorige woensdag ben ik in de flat van enkele Franse erasmussers mee gaan kijken naar de kwalificatiematch tegen Ierland. Efa, mijn Ierse huisgenote, ging ook mee, ambiance verzekerd dus. Aanvankelijk wouden we op locatie gaan kijken, maar omdat er die avond ook een Griekse match was hebben we geen enkel café gevonden waar ze onze match uitzonden! We zijn dus maar naar het appartement van Goutier en Yohan gegaan, en na even zoeken kwamen we terecht op een internetsite waar we, onder begeleiding van Chinese commentaar, de match konden kijken. Gezellig!
Ik vroeg me al af wanneer ik hier mijn eerste tegenslag zou krijgen. Sinds dinsdagmiddag lig ik namelijk in bed met koorts, keelpijn, hoesten, spierpijn,... Goed ziek dus! Deze morgen ben ik dan maar naar de studentendokter gegaan, en het verdict luidt: de griep! Welke? Dat wist hij niet, daarvoor zou ik naar het ziekenhuis moeten gaan voor verdere testen. Maar als ik goed eet, veel drink en op tijd ga slapen zou ik maandag weer aan de beterhand moeten zijn.
Dus terwijl mijn andere huisgenoten dit weekend weer op stap gaan (de meesten gaan naar Meteora, sommigen doen een weekendje Athene) zal ik binnen moeten blijven.
Vandaag zijn we weer eens op uitstap geweest met de meisjes. Lucille had een boodschap op onze facebook-pagina geplaatst, en bij toeval (?) waren we met precies dezelfde groep als bij onze vorige uitstap. Onze bestemming was Kilkis, een stadje op ongeveer een half uur treinen ten Noorden van Thessaloniki. Qua centrum stelde het niet zoveel voor, maar op een half uurtje wandelen ligt er een grot die open is voor bezoekers. We geraakten aan de praat met de "bewaker" van de grot, omdat we 10 minuten moesten wachten totdat de verlichting in de grot helemaal aan was. Hij liet ons heel trots zijn verzameling fossielen zien en vertelde dat hij in augustus samen met enkele stundenten van de universiteit een congress over archeologische opgravingen mag bijwonen in Parijs. Uiteindelijk gaf hij mij persoonlijk de sleutels van de grote ijzeren deur van de grot in handen met de boodschap: "Ik kom niet mee de grot in, maar ga jullie gang, ge kunt niet verloren lopen! En laat de sleutels maar op de buitenkant steken!" Even schoot ons toch het doemscenario door het hoofd dat hij ons daar wel eens zou kunnen opsluiten... Wat hij ook probeerde te doen bij Lucille en Juliette, die een beetje achterop waren geraakt en als laatste uit de grot kwamen (als grapje natuurlijk!). Toen we hem vroegen of er nog iets anders te zien was in de stad heeft hij ons alle 6 in zijn jeep een lift gegeven naar het archeologisch museum (ik moest in de koffer gaan zitten omdat ik de kleinste ben). Daarna zijn we iets gaan eten in een plaatselijk restaurantje. In de kleinere restaurantjes is het normaal dat je niets van de kaart bestelt, maar gewoon in de keuken mag gaan kijken wat ze in de aanbieding hebben: moussaka, gevulde paprika's, lasagna,... Leker! Uiteindelijk zijn we tegen 19u terug in Thessaloniki geraakt met de bus.
Dag 38 tot 44 (zondag 1 november - vrijdag 6 november):
Bezoek van Raf, mama, papa, nonke Peter en tante Sandrina! Ah ja, want in België is het nu herstvakantie. Voor mij dus een hele drukke week: 's morgens vroeg op om naar de les te gaan, en tussen de lessen door museum in museum uit, restaurant in restaurant uit,... Toeristen aan een stevig tempo!
Vandaag hadden we een lange rit voor de boeg om via de Olympus terug thuis in Thessaloniki te geraken, maar gelukkig konden we deze keer een groot stuk autostrade doen. De Olympus kent iedereen wel als de berg waar de oude Griekse goden op woonden. Nu is het een natuurgebied, gereserveerd voor wandelaars. En jawel, ook op de flank van deze berg staat er een klooster!
Helemaal op de top zijn we niet geraakt. Er gaat geen verharde weg naar boven, en de enige manier om er te geraken is via een wandeltocht van 6 uur naar een berghut. Zoveel tijd hadden we niet, dus we hebben de auto dan maar geparkeerd en een korte wandeling gemaakt. Onderweg werden we even vergezeld door enkele gezadelde paarden (zonder begeleider...).
Uiteindelijk zijn we tegen 19u 's avonds terug aangekomen hier in Kassandrou. Onze vrienden waren ondertussen ook al teruggekeerd uit Athene/Istanbul, dus als afsluiter zijn we samen gaan eten bij Goody's (de Griekse versie van de McDonalds)!
We begonnen onze dag met een ritje naar de top van de Pantokrator, de hoogste top van Korfou (917 m) van waarop je een prachtig zicht hebt over het eiland. En ja hoor, ook op die top staat er een klooster! Daarna zijn we verder gereden naar Korfou-stad, en nadat we eindelijk een parkeerplaats hadden gevonden (da's natuurlijk het nadeel van met de auto reizen in Griekenland...) hebben we een bezoekje gebracht aan het grote fort dat uitkijkt over de stad. Omdat de meeste culturele bezienswaardigheden sluiten om 15u zijn we aansluitend direct doorgegaan naar het stadspaleis, dat was ingericht als Oosters museum.
Nadat we krachten hadden opgedaan in een gezellig Grieks restaurantje hebben we de rest van de namiddag al kuierend door de straatjes van het oude centrum doorgebracht. Typische toeristenwinkeltjes met oorbellen, postkaartjes, kleedjes,... I love it! Rond zonsondergang hebben we de ferry terug naar het vasteland genomen en zijn we teruggereden naar Ioaninna, waar we in hetzelfde hotel als de eerste avond hadden een kamer hadden gereserveerd.
Na een ontbijtje op de kamer (toostbrood met aardbeienconfituur en fruitsap) zijn we tegen half 10 's morgens terug vertrokken. Aymeric reed, maar omdat Agathe per se wou dat het voor hem een verrassing bleef mochten we niet hardop zeggen dat we op weg waren naar de Vikos-kloof. Deze kloof is een van de diepste van Europa en heeft een fantastisch uitzicht. Om er te geraken moesten we van de autostrade af gaan en zeker nog een uur over kronkelige bergweggetjes rijden. Maar het was de moeite waard! Onderweg zijn we verschillende keren uitgestapt om te genieten van de zuivere lucht, om foto's te trekken van het spectaculaire landschap, en om te wachten totdat kuddes geiten, schapen, of koeien op hun gemak de straat hadden overgestoken.
Na een zelfgemaakt slaatje en President als dessert (da hebt ge als ge met 3 Fransen op vakantie gaat he) gingen we verder richting Igoumenitsa, helemaal aan de Westkust van Griekenland. Daar hebben we met auto en al de ferry genomen naar Korfou, Kerkyra in het Grieks. We kregen bericht van onze vrienden in Athene dat het daar al 2 dagen non-stop aan het regenen was, maar gelukkig was het bij ons nog steeds t-shirtenweer en was er geen wolkje aan de hemel te zien! Zalig om op het dek te zitten en te genieten van het avondzonnetje. Vanop de ferry hadden we een prachtig zicht op het oude stadscentrum van Korfou.
Omdat de hotels in Korfou-city nogal aan de dure kant zijn, zijn we maar op zoek gegaan naar een slaapplaats buiten de stad. Na even zoeken zijn we terechtgekomen bij een mevrouwtje dat achter haar tankstation ook nog een aantal kamers verhuurde. Er was ook een keukentje, dus we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt en gezelig samen gekookt. 's Avonds zijn we ook nog even teruggegaan naar Korfou-stad voor een avondwandeling in het oude centrum en een drankje op het marktplein.
Vandaag vertrekken we op reis! Ik ga samen met Agathe, haar vriend Aymeric die voor een week hier op bezoek komt vanuit Frankrijk, Juliette en Matthias een auto huren en het noorden van Griekenland verkennen. Ik ben in ieder geval blij dat ik niet mag rijden (want ik ben nog geen 21), want het verkeer hier... da's een mannenjob! De meeste andere Erasmussers uit mijn gebouw maken van de gelegenheid gebruik om naar Athene te gaan, en sommigen gaan samen met een groep Spanjaarden mee naar Istanbul.
Onze eerst tussenstop: Meteora! Ik was er al eens geweest 3 jaar geleden, maar het blijft ongelooflijk indrukwekkend. Het draait er allemaal om het landschap: reusachtige, vreem-gevormde rotsblokken die als het ware uit het niets uit de grond oprijzen: wauw! Ook voor de middeleeuwse Grieken had deze plek een enorme aantrekkingskracht: om dichter bij God te kunnen zijn hebben ze een heleboel kloosters gebouwd op de hoogste toppen van deze rotsen. Die kloosters kan je ook bezoeken, maar... vrouwen moeten een lange rok dragen! Aan de ingang van elk klooster staat dus een bak met allemaal wikkelrokken in, die je dan mag lenen. De sfeer is er ook heel speciaal: het is er doodstil, iedereen zwijgt omdat ie verstomd is door het uitzicht, je ruikt de frisse berglucht,... 's Ochtends was het weer niet zo goed: het regende, en de wolken hingen heel erg laag waardoor ons zicht wat belemmerd was. Dat leverde wel speciale foto's op! Na de middag is het gelukkig wat opengetrokken.
Omdat het na de verschuiving van het winteruur al om 18u donker is en er dan eigenlijk niets meer te zien valt in Meteora, zijn we verder westwaarts gereisd naar Ioaninna, omdat dat dichter bij onze volgende bestemming was. We hadden geen hotel of niks gereserveerd, maar we dachten dat we makkelijk iets zouden kunnen vinden aagezien het toeristisch seizoen toch al voorbij is. Fout gedacht dus! Omdat het de nationale feestdag was maakten een heleboel Grieken zelf ook van de gelegenheid gebruik om familie te gaan bezoeken, of een uitstap te maken,... We hebben dus wat tijd nodig gehad om een slaapplaats te vinden, maar uiteindelijk hebben we toch een kamer gevonden in hotel Byzantio. Nog iets typisch Grieks: voor toeristen zijn ze niet zo vriendelijk! Als ze merken dat je niet uit Griekenland afkomstig bent durven ze je al gauw een pak meer aan te rekenen. In hotel Byzantio bijvoorbeeld zei de receptionist eerst dat er niets vrij was, dus ik in mijn beste Grieks: "wij zijn arme studenten, we hebben niet veel nodig, weet u misschien iets in de omgeving? Kan u ons helpen?" (we zijn aan de middellandse zee he, er moet onderhandeld worden!) De receptionist zucht eens, begint op zijn computer te typen en plots: "We hebben toch een kamer, kom maar mee"!!!! Gekke Grieken...
En nog iets wat gezegd mag worden: ondertussen ben ik al een volle maand hier!
Dag 25 - 29 (maandag 19 oktober - vrijdag 23 oktober)
Mijn lessenrooster is ondertussen zo goed als volledig. Maandag begin ik van 8u30-11u30 met Nieuw-Grieks, en in de namiddag van 16-19u heb ik een hoorcollege over de Batrachoi van Aristophanes. Dinsdag begin ik zelfs nog vroeger: 8-11: bloemlezing van Latijnse poëzie (Catullus, Vergilius, Ovidius, Propertius,...), en van 16-19u Griekse lyrische poëzie. Woensdag ga ik verder met de Metamorphosen van Ovidius, opnieuw van 8-11, en dan ben ik klaar met mijn vakken op de universiteit. Op donderdag en vrijdag heb ik telkens van 8u30-11u30 Nieuw-Grieks. Ge ziet het: de hele week vroeg opstaan dus... Ze geven hier ook altijd 3 uur aan een stuk les, in tegenstelling tot België waar het altijd 2 uur is. Alhoewel, "3 uur"... De prof arriveert meestal 20 tot 30 minuten te laat, en de les wordt minstens 1 keer onderbroken voor een pauze van 20 min, dus uiteindelijk valt de hoeveelheid geziene leerstof nog wel mee. Over het algemeen is het niveau van Latijn hier wat lager dan ik gewoon ben in België. De grootste moeilijkheid voor mij is dus het Nieuw Grieks... Qua oud-Grieks ligt het tempo wat hoger: ze spreken hier het oud-Grieks uit alsof het om Nieuw-Grieks gaat (= heeel snel!), en voorlopig vind ik het al moeilijk genoeg om gewoon het verschil te merken tussen wanneer de prof aan het voorlezen is en wanneer hij gewoon uitleg geeft.
Iedereen hier op kot is van dezelfde mening: we zijn maar één keer op Erasmus, dus we moeten er van profiteren! Natuurlijk zijn we in de eerste plaats hier als studenten, maar als we tegelijkertijd ook iets van Griekenland te zien kunnen krijgen: des te beter! Volgende week maandag en woensdag (26 & 28 oktober) zijn nationale feestdagen hier in Griekenland, en de Grieken kennende zullen ze op dinsdag ook wel de brug maken. Dat betekent: 5 opeenvolgende dagen om een reisje te maken! Er zijn veel opties: Athene, Istanbul, Meteora, de Olympus, Griekse eilanden,... Waar we naartoe gaan weten we nog niet, maar dát we gaan staat wel al vast.
Vandaag ben ik samen met Agathe, Juliette, Sarah, Lucille en Kasia op uitstap gegaan naar Vergina en Edessa! Eerst hebben we vanuit Thessaloniki de trein genomen naar Veria, en van daar de bus naar Vergina. Het openbaar vervoer is hier sowieso al niet duur, en omdat wij studenten zijn krijgen we ook nog eens 25 procent extra korting! Alle bedienden achter het loket zijn natuurlijk heel benieuwd wie we zijn en waar we vandaag komen, en meestal zijn ze ook heel gecharmeerd als ze merken dat ik een mondje Grieks kan spreken. Alle anderen hebben hun lessen op de univ in het engels en spreken geen Grieks, dus Sarah en ik worden er telkens bijgehaald als er iets moet gezegd worden.
In Vergina zijn er een aantal overblijfselen uit de Macedonische tijd opgegraven, waaronder de koninklijke graftombes. Er was een zeer indrukwekkend museum vol met gouden kronen, vazen, serviesstukken,... Alles wat nuttig kan zijn voor iemand in het hiernamaals. Hééél mooi, echt een aanrader! Jammer genoeg mochten er binnen geen foto's genomen worden, dus jullie zullen er zelf maar eens heen moeten gaan om het met eigen ogen te zien. Normaalgezien is ook het paleis open voor publiek, maar omdat het toeristisch seizoen stilaan voorbij is waren ze daar nu volop bezig met restauratiewerken. We hebben daar een hapje gegeten, en zijn daarna verder gegaan naar de watervallen van Edessa. Ook daar waren het aquarium en het openlucht watermuseum gesloten, maar gelukkig hebben de watervallen geen openingsuren! Ondertussen was het beginnen regenen, maar daar waren we natuurlijk op voorzien. Om op te warmen zijn we dan maar een warme choco gaan drinken. Op tafel zie je trouwens ook glazen staan, dat is omdat de Grieken, net als de Japanners trouwens, bij elke consumptie gratis water aanbieden.
Vanavond hebben we hier op kot een bescheiden (iedereen moest nog bekomen van gisterenavond...) feestje georganiseerd voor de 21ste verjaardag van Lucile. We hadden een heleboel slingers gekocht om in haar kamer op te hangen en een verjaardagstaart met kaarsjes op. De spectaculairste gebeurtenis van de hele avond was dat Mehmet het grappig vond om, bij gebrek aan champagne, een hele fles cola leeg te spuiten over de jarige en haar kamer... We hebben daarna nog goed gelachen toen hij met een dweil aan de slag moest om alles weer op te ruimen!
Vandaag was er de eerste échte Erasmus-party! Er is door de universiteit al wel eens een ontmoetingsmoment georganiseerd in een van de vele plaatselijke bars, maar toen was het zoo druk dat het niet meer gezellig was en zijn we vroeg naar huis gegaan... Maar deze keer was het dus een echte fuif, en een goede ook! Ik wou eerst niet gaan, omdat we op donderdag om 8u30 Griekse les hebben, maar heb me laten overtuigen door mijn kotgenoten =) en heb me goed geamuseerd! De fuif ging door in een kleine club, net groot genoeg voor alle erasmussers die in feeststemming waren (er zijn in totaal meer dan 200 erasmussers hier denk ik) en iedereen kreeg een gratis ouzo/pint bij het binnenkomen.
Dag 19 (dinsdag 13 oktober): Jep, sinds vandaag is ook de herfst hier in Thessaloniki begonnen... Het regent, het is nog maar 15 graden, en het waait. Ik denk dat Thessaloniki hierop niet voorzien is, want bij het kleinste regenbuitje onstaat er een ware rivier op straat, laten we zeggen van 1,5 meter breed en 10cm diep, die je onmogelijk kan passeren (tenzij je superlange benen of rubberlaarzen hebt). Staying in today...
Van ons kot tot op de universiteit is ongeveer 500 meter wandelen, en toch zijn we een dik kwartier onderweg om er op tijd te geraken. Het verkeer hier in Thessaloniki is namelijk CRAZY! Beeld je de volgende situatie in in België: De verkeerslichten voor voetgangers staat op rood, maar je ziet dat er op dat moment net geen auto's in de buurt zijn, dus je besluit om rap over te steken (ookal mag dat eigenlijk niet). Of: De auto's hebben rood licht dus die staan al stil, maar het licht van de voetgangers is nog niet groen. Toch steek je dan al over.
Awel, hier in Thessaloniki hanteren de automobilisten dezelfde filosofie. Groen licht voor voetgangers betekent helemaaaal niet dat je veilig kan oversteken! Op straat geldt het recht van de sterkste: wie eerst toeter/het sjiekste voertuig heeft krijgt voorrang:-p. Voetgangers hebben hier helemaal geen rechten; als een naderende automobilist iemand ziet aankomen die wil oversteken, toetert hij eens goed en geeft hij extra gas. Verkeersborden met snelheidsbeperkingen heb ik hier ook nog niet gezien. En die strepen op de grond om de rijstroken te markeren ziet niemand denk ik. Auto's staan overal geparkeerd, en dikwijls zo dubbel dat ik me afvraag hoe bepaalde mensen er ooit nog kunnen weggeraken... Chaos, chaos, chaos!
Dit weekend zijn we met z'n allen naar het strand gegaan! Het schiereiland met de 3 vingers waar Thessaloniki in de linkerbovenhoek ligt heet Chalkidiki, en is beroemd voor zijn mooie zandstranden. Na ongeveer 2,5u reizen met de bus kwamen we aan in Psakoudia, een klein dorpje langs de kust. Voor de Grieken was het waarschijnlijk al nét te koud om nog de ganse dag op het strand te liggen, maar voor ons was het nog meer dan warm genoeg om de hele dag in bikini/zwembroek rond te lopen! Het water was prachtig helder, het strand was rustig, en 100m verder was er een gezellig (en goedkoop) restaurantje. Perfect! Het enige mindere was misschien dat er een heleboel kwallen zaten...
Dag 13,14,15 (woensdag 7, donderdag 8 en vrijdag 9 oktober):
De rest van de week zijn we nog naar een aantal lessen geweest, o. a. over de Ilias, De Batrachoi van Aristophanes,... Waarschijnlijk gaan we onze learning agreement nog verschillende keren moeten veranderen, want niet iedere prof spreekt even duidelijk, sommigen hebben liever dat wij als Erasmussers een paper schrijven, van anderen mogen we het examen in het engels oplossen,... Ook onze Nieuw-Griekse lessen zijn volop aan de gang, dus veel tijd om de toerist te spelen hebben we niet meer tijdens te week.
Ik ben alleszinds fan van het Griekse systeem! Alle studenten moeten als ze aan de universiteit willen beginnen een zeer streng ingangsexamen afleggen, en naargelang hun uitslag mogen ze beginnen aan hun eerstekeus, tweedekeus, enz. -universiteit. Eens ze binnen zijn geraakt op de univ krijgen ze vanalle voordelen. Niet alleen het studentenrestaurant is gratis, maar ook alle boeken! Ik heb ondertussen al een gloednieuwe uitgave van de Ilias, alle werken van Vergilius, en vanaf volgende week waarschijnlijk ook de Batrachoi van Aristophanes en de Metamorphoses van Ovidius in mijn bezit. Schitterend toch?
Ook de campus hier is heel anders dan ik gewoon ben in Leuven. Alle universiteitsgebouwen van alle faculteiten liggen op dezelfde plaats, rondom afgezet met hekken. De rechtenfaculteit ligt vlak langs die van economie, en schuin daar tegenover ligt die van Letteren (hier de φιλοσοφική σχολή). Het is een enorme campus, want van onze faculteit naar de sportvelden (die helemaal aan de andere kant van de campus liggen) wandelen duurt een dikke 20 minuten.
Ik ben Pecinovsky Sofie
Ik ben een vrouw en woon in Genk (België) en mijn beroep is Student aan de K.U.Leuven.
Ik ben geboren op 25/04/1989 en ben nu dus 36 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lirica, festria, cello, scouts.
Dag 25 - 29 (maandag 19 oktober - vrijdag 23 oktober)
