💃🏻 DAG 3: OVER LESSEN-IN-JASSEN-OPENRITSEN-VOOR-BEGINNERS-ONDER-EEN-STRALENDE-ZON, HET-POEPSLEEÃN-KENT-HIER-ONDERTUSSEN-AL-EEN-EIGEN-VAKJARGON EN BENIEUWD-WIE-DE-MUZIKALE-VERKLEEDSTOELENDANS-EN-ZO-OOK-DE-ELFDE-EDITIE-VAN-HET-MUZIEKPALEIS-W
7u00u (!): Goeiemorgen 6ABC! - (geen reactie) Onze kinderen waren nog duidelijk aan het Bingo-verteren want in bijna alle kamers waren de kinderen nog rustig aan het pitten toen de juffen en meesters met een enthousiaste "Goeiemorgen"! Welkom ski-dag 1!3 de gordijnen opendeden. We voelden een licht stressje opkomen en mini-elektrische schokgolven gingen door ons lichaam want vandaag was het dé grote dag: WIJ GAAN SKIËN! We maakten ons eerst ontbijtklaar. De eerste thermische broekjes, shirtjes met korte of lange mouwen én ski-kapsels lieten zich zien terwijl we op onze sloefkes en wateroogjes richting eetzaal trokken. Na het "Weerbericht mit Mister Jens" (het beloofde een zonnige dag te worden in Holzgau met een temperatuur van zon -6°C in ons skigebied in Warth) deden we ons te goed aan cornflakes, ontbijtgranen, broodjes allerlei, plattekaas/yoghurt en véél melk en appelsap/sinaasappelsap. Ook de warme chocolademelk was flink in trek! 🍞
We wisten dat we vandaag de TGV moesten halen en dat het "vooruit" moest gaan, want om 8u30 zouden we naar de skipiste gebracht worden. Broodjes werden dus naar binnen gepropt, cornflakes naar binnen gewerkt, de plattekaas werden naarstig opgelepeld en het appelsap/sinaasappelsap werd naar binnen gehesen. Nadat alle (bijna bodemloze) vaten (= de 6ABC'ertjes) gevuld waren, gingen we in verschillende shiften naar boven om ons voor te bereiden voor die volgende grote opdracht: Het vullen van de ski-bus. We hesen ons in onze skibroeken, we smeerden onze lippen en gezichten in en poetsten onze tanden om te voorkomen dat onze skimonitoren zouden zien welke cornflakes we 's ochtends achterover geslagen hadden. Blijkbaar is het Oostenrijkse uur anders dan het uur in België want 8u30 bij ons is hier blijkbaar 9u00. Walter van Feuerstein zette zijn horloge weer goed (morgen beter vriend, toch?). ⛰️
Na een halfuurtje op de bus heen en weer zwiepen met onze botten in de koffer, betoverende ijspegels onderweg en hopen sneeuw naast de weg kwamen we aan op onze "Place to be": het ski-gebied van Wärth! De stress uitte zich in beginnende buikkrampen, traanoogjes bij het zien van de hellingen en hoofdpijn-langs-alle-kanten. Nochtans kunnen we ons al behoorlijk goed uit de (Franse) slag trekken: "Ne descends pas trop vite" is hier een lijfspreuk die heel de week zal mogen meegaan vrezen we (met dank aan ons handboek van "6 Beaufort", Contact 10). Na het uitladen van die bus (daar waren die verduivelde latten, stokken en ski-botten weer) koppelden we elke "latte" met de juiste "schjkisjtekke" én met het juiste "kind". Een combinatie die wonder boven wonder geen enkele leeg exemplaar achterliet. "Het parelend zweet om u tegen te zeggen" = het aantrekken van de ***-skibotten, hadden we al gehad bij het inladen van de bus. Na een tiental minuutjes voelden het al aan alsof we een marathon gelopen hadden en de vraag "Mag ik mijn jas al uitdoen?" volgde al snel (het antwoord was "Neen vriendje, het is hier -6°C, daar gaan we nog even mee wachten). ⛷️
Onze beginnende skiërtjes werden vandaag onderverdeeld in 4 groepjes van zon 10 kinderen per groep. Een twintigtal minuutjes later konden we voorzichtig beginnen wandelen (met één lat aan, nadien met twee latten), schuiven en glijden. We gleden in pizza-punt naar beneden ("bremsen") van een zwakke mini-helling, maar dat we naar beneden gingen: Dat stond vast. Een helling is een helling (ook al is ze maar 1%). De enorme ski-liften en de immense bergen staken de ogen van velen uit en deden ons watertanden. Grootheidswaanzin, immens geblaas en gestoef én verlekkerd kijken naar de gevorderden die zo vlot vertrokken Goh, het deed ons even stilstaan bij de missie van vandaag: Véél bijleren om zo snel mogelijk die ski-dromen waar te kunnen maken. Onder de vakkundige leiding van monitoren Gertrude, Thomas, Emmy en "de-vriendelijke-mevrouw-met-het-bruine-gezicht-waarvan-we-de-naam-nog-niet-weten" verdween het parelend zweet langzaamaan als sneeuw voor de zon en maakten de buikkrampen en hoofdpijn plaats voor een grote glimlach, de eerste cowboyverhalen ("Wij gaan morgen van een blauwe piste én we gaan met de ski-lift") en mini-slalommetjes. Conclusie van de dag: "Die Kinder sind sehr höflich, hören gut zu und lernen schnell. Wir denken, wir können morgen gut mit dem Aufzug fahren. Aber manche müssen durchhalten". Als je dit door Google Translate haalt krijg je: "De kinderen zijn heel beleefd, luisteren goed en leren snel bij. We denken dat we morgen goed de lift kunnen nemen. Maar sommigen moeten volhouden." 💪🏻
De gevorderden namen onder leiding van Luka eerst een pannenkoekenlift en later een eenvoudige stoeltjeslift om even de showen wat ze allemaal al konden. De eerste bochtjes werden ingegleden, de pizzapunten werden geshowd en er werden al parcourtjes tussen stokken afgelegd. Op het einde mochten ze zelfs de "tsjoes" uitvoeren (= door de knieën buigen, ellebogen op de knieën en stokken onder de oksels) om snelheid te pakken. "ZA-LIG!" hoorden we verschillende keren roepen. 🤩
Onze juffen en meesters genoten achteraf weer van dat elk jaar terugkerend gepoch en gestoef over zelfverzonnen pistes, futuristische skiplannen en geblaas over wat een groep wel of niet gedaan had. "Het leven van een leerkracht op sneeuwklassen in Oostenrijk aan humoristische verhalen geen gebrek", zouden we zeggen. 😮💨
Pietdood en helemaal uitgeteld ploften we onze latten en stokken in de voor ons voorziene ski-boxen en gingen we in de sneeuw liggen om wat af te koelen. Bij het openritsen van de ski-jassen vond er zowaar een proces van verdamping plaats. En meester Jens ons maar wijsmaken bij zijn thema van "Weer en klimaat" dat waterdamp op twee manieren in de dampkring terechtkomt (voor de geïnteresseerden: via plantentranspiratie en verdamping door de zon zie thema "Weer en klimaat", we gokken punt 1). De sneeuw-van-onze-botten-sjottend kropen we traag maar gestaag terug richting bus. "Platte rust a.u.b.!" 😴
De gebakken patatjes (met ui of met worst) werden naar binnen geschrokt zodat het leek alsof we al twee dagen geen eten meer gekregen hadden. Schotels gingen af (= leeg) en aan (= vol) en gulzig speelden we alles binnen. Skiën voor beginners of gevorderden: Van skiën krijg je honger (en daarmee is alles gezegd)! 😏
Na een uurtje platte rust volgens de strenge instructies ("deur open naar de WC gaan op je bed lezen of slapen") maakten we ons klaar voor nog een uurtje slee-, glij-, wroet- en ander spelplezier in onze hotelomgeving onder een stralend zonnetje! Nieuwe poepsleebanen vanop ongekende hoogtes werden verkend, de eerste sneeuwbergen werden gebouwd en de kaart- en andere spelletjes werden boven gehaald op een terrasje in de zon. Een welverdiende frangipane sloot onze speelnamiddag af! 🧇
Het gekende systeem van "Kind 1", "Kind 2", "Kind 3", "Kind 4", werkt al goed. We schuiven elk douchemoment door zodat we om de beurt warm water hebben. 💦
Hongerig en de geur van lekker eten opsnuivend trokken we rond 18.00u richting eetzaal waar we ons te goed deden aan de ondertussen gekende en welgesmaakte saladebar. We leren doseren en eerlijk verdelen. De oogjes die soms groter zijn dan onze buik, het zal ons niet zo snel meer overkomen... 🍽️
Helemaal opgedraaid, opgekleed, opgemaakt en gewapend met een gesmeerde zangstem, ingesmeerde dansbenen en een goed gevulde drinkbus verschenen we een half uurtje later op het Muziekpaleisappèl voor een avondje plezier en vertier met de beste platen van de Ultratop 30 in 10 rondes. De jongens en meisjes werden vakkundig gescheiden door de refter én door juf Sequan en juf Laura. De jury (juf Hanne en meester Ivan) die trouwens "altijd gelijk hadden" namen plaats aan de jurytafel, juf Ann installeerde zich voor een avondje filmen en fotos nemen voor het familiearchief en meester Jens werd ingeschakeld voor de poëtische voorleesronde. Ronde na ronde werd vakkundig afgewerkt. Vrijwillige deelnemers zongen al keelend verder in de stop-de-band-ronde, probeerden platen te triëren in een mix van 3 en jureerden fotos als "goed/fout" (Ed Sheeran was uiteraard geen meester Jens in 1985, het secretariaat van onze lagere school kan geen competitie voeren met Safety First op Tomorrowland en Vorst Nationaal situeert zich nog altijd niet op het Heldenplein). Ook de neurie-ronde, het gezichtenrooster van 15-seconden, de poëtische voorleesvertaalronde, het begin van een plaat, passeerden de revue. Het dak ging er helemaal af toen 3 trios van de meisjes het opnamen tegen 3 trios jongens in de ultieme dancebattle! In de eindronde, de muzikale verkleedstoelendans, konden nog extra bonuspunten verdiend worden voor de groep. Een taakje voor Juliette, Alexia en Alessia (voor de meisjes) en Xander, Jasper en Vic (voor de jongens). Deze enthousiaste muziekpaleis'ers stelden zichzelf kandidaat om, gewapend met een pruik en extra verkleedattributen na een overleefde ronde, de eer van hun team te verdedigen. De spanning was te snijden toen Juliette met de "Koningin Elizabeth"-pruik en de eindscore definitief vastlegde in het voordeel van de meisjes! Daarmee komt de score op 6-5 in het voordeel van de jongens in de geschiedenis van 11 jaar "Muziekpaleis". Moe maar voldaan kropen we rond 22.30u ons bedje in. Wat een dag! 💃🏻🕺🏼
Want na een welverdiende nachtrust wacht ons een spannend dagje (skiles 2, zwemmen en... zaklampentocht over de "Hängebrücke")! We kijken er al naar uit! 🏗️
Bis morgen! 👋🏻
LEVENSLES VAN DE DAG 1: "In een Feuerstein-busje kies ik best een plekje vooraan want zakjesvullerij is voor mijn medepassagiers niet meteen aangenaam." (dixit Victor en Marie van 6B) 🚌
LEVENSLES VAN DE DAG 2: Jassen openritsen bij beginnende skiërs: Het is een ongezien fenomeen! Je kan niet geloven welken doemp er vanonder die kleren verscheen! 🧊
LEVENSLES VAN DE DAG 3: Als leerkrachten denken we van "Geeft ze nen bal en ze zijn rap content, we hebben ze allemaal mee!" Maar we moesten onze mening herzien: De bal delft hier het onderspit ten voordele van de poepslee! 🛷
LEVENSLES VAN DE DAG 4: Het spinnewiel op de gang van verdieping 2. Het fascineert juf Sequan al enkele jaren. Wie hebben ze daarvoor in godsnaam moeten ontharen? Juf Laura dacht: "Ik kan daar wel weg mee, met dat harige spinnenwiel". Check de foto's: Een nog blonder kapsel voor mevrouw Hiel! 💇🏼♀️
LEVENSLES VAN DE DAG 5: Het aanhoren en juist interpreteren van meervoudige opdrachten: Het is een vak apart. Het maakt hongerige baasjes bovendien heel verward. Bij het toelichten van het vieruurtje werd de aanval bijna letterlijk ingezet op het arme doelwit "juf Ann". En dat allemaal voor een stoeme... frangipane! 🧇
