Gisterenavond rond 19u30 krijg ik telefoon van De Vreugdezaaiers, ik was stiekem aan het wachten op dat telefoontje, hoewel ik wist dat het nog tot half december kon duren. De persoon aan de andere kant vertelde mij dat er in Parijs een jongentje gevonden is voor ons: Maloye, geboren op 3/6/2006 en hij is afkomstig van Ivoorkust. Tijdens de kerstvakantie wordt ons gezinnetje dus uitgebreid met een vakantiebroertje van 2.5 jaar. Maloye draagt nog pampertjes, is allergisch voor vanille, is katholiek, houdt van spelen met auto's en wandelen in het park en is in het begin verlegen, maar als hij wat loskomt een actief kereltje. Hij heeft nog een broertje dat de vakanties in Nederland doorbrengt.

Wij kijken met ons allen uit naar zijn komst op 20 december! Finn & Tijl hebben zijn naam al goed geoefend (ik hoop dat wij hem goed uitspreken natuurlijk) en weten dus perfect hoe hun bruin (eigenlijk zwart) vakantiebroertje heet.

Nu heb ik het niet over mijn kindjes die andere kindjes nadoen, maar over mezelf! Gisteren zag ik bij Inge, Sientjes onthaalmoeder voor één dag, een creatief leuk speelgoedje: 2 zakdoeken waartussen een stukje plastic zit en deze aan elkaar gestikt! Ik heb net 12 nieuwe Poohzakdoekjes gekocht, plastic inpakfolie ligt hier altijd in mijn kast én ik heb een naaimachine én ik kan al recht stikken => peace of cake dus! Sien zit net in de periode van het knispergedoe, dus ik trakteerde mijn jongste dochter op een speelgoedje "made by mama" en ze speelt ermee! Joepie! Er is geen kunst aan en ik denk zelfs dat ik niet100% recht gestikt heb, maar Sien vindt het geweldig, dus mama is gelukkig.

Vandaag waren er dus verschillende dingen die voor het eerst plaatsvonden:

• Jimmy ging voor het eerst naar het ziekenhuis onder narcose.
• Finn & Tijl gingen voor het eerst naar Het Molentje, de buitenschoolse opvang
• Sien ging voor het eerst naar de onthaalmoeder
• Ik moest voor het eerst van heel mijn gezinnetje afscheid nemen voor even...

Om 8u werd Jimmy dus nuchter in het ziekenhuis verwacht, we vertrokken hier al om 6u55 met ons hele gezinnetje. Gelukkig (in dit geval dan) heb ik vroege vogels en waren we allen wakker voor onze wekker afliep, die op 6u stond. Finn en Tijl bracht ik om 7u05 bij het Molentje binnen, wij werden ontvangen door Marina, een van de begeleiders, die wij een beetje kennen want ze heeft op Finn haar verjaardagsfeestje al onze gastjes omgetoverd met haar make-up! Het afscheid viel goed mee, Tijl stond maar wat sipjes te kijken, maar uiteindelijk wuifde hij en riep hij nog "hou van jou" terwijl ik naar buiten wandelde. Finn ontfermde zich onmiddellijk over haar kleine broertje hoor.
De volgende halte was Inge, een collega én vriendin van mij, waar Sientje haar dagje zou doorbrengen. Sien had een tas mee met reservekleding, tutters, knuffels, slaapzakje, 2 potjes ingevroren borstvoeding, 1 flesje "verse" borstvoeding, 1 potje Olvarit spinazi, 1 potje Olvarit fruitpap en nog wat nuttige (?) dingen zoals thermometer, lepeltje, kousjes, poepzalf, pampers, doekjes... Bij Sien waren er ook geen traantjes toen ik haar aan Inge overhandigde, dus wij konden met een gerust hart vertrekken richting Virga-Jesse.
Om 8u was Jimmy ingeschreven en even later kreeg hij zijn kamer toegewezen en toen mochten we wachten, wachten en nog eens wachten tot Jimmy om 11u20 (!!!) naar de ok gebracht werd. Wij namen afscheid en ik werd pas twee uur later terug verwacht. Ik trok richting stad om een hapje te eten (ik was ook nog altijd nuchter uit solidariteit, hoewel ik wel gezondigd had want ik had om 6u al koffie gedronken) en wat rond te kijken om de tijd te doden. Eerst wou ik nog langs mijn kleinste meid rijden, maar ik besefte dat ik het haar en mezelf alleen maar moeilijker zou maken door even goedendag te gaan zeggen. Jimmy is tegen 13u al op zijn kamer terug en hij is redelijk goed, nog wat suf, maar hij ziet er goed uit en de pijn valt nog mee. Hij heeft meer last van zijn infuus (waarvoor ze 3 pogingen nodig hadden) dan van de rest. Nu nog wachten tot hij naar huis mag (eerst enkele uren alvorens hij mag drinken en dan nog enkele uren voor goedkeuring van de arts). Ik vertrek rond 14u30, Jimmy wil nog wat rusten en ik ga naar Sien. Als ik aankom zie ik haar door de venster in de relax zitten, ze is aan het spelen, dus dat is al een goed teken! Inge vertelt mij dat het goed gegaan is, het in slaap vallen was wat minder, daar had ze Inge haar arm voor nodig, maar de rest ging goed. Een geruststelling dus! Vervolgens passeer ik langs mijn mama's werk, zij heeft rond dat uur gedaan met werken en ging normaal Finn en Tijl ophalen. Omdat ik er nu toch ben, kan ik evengoed meegaan en zo gaan we samen mijn grotere kindjes oppikken. Als wij bij Het Molentje binnenkomen, zien we ze gezellig aan de tafeltjes zitten met een bekertje drinken en een stukje cake. Lekker! Tijl heeft wel een andere broek aan, wat dus wil zeggen dat er een ongelukje was. Ergens had ik dit wel verwacht, als hij ergens nieuw is, durft hij niet direct zeggen dat hij moet plassen. Als Finneke dat niet in de buurt is (tegen haar zegt hij het wel en zij vraagt het hem ook regelmatig), kan een accidentje gebeuren. Verder hebben ze zich geamuseerd en willen ze nog een keertje terug naar de buitenschoolse opvang. Thuisgekomen leg ik Sien nog even aan en even later vertrek ik terug naar het ziekenhuis terwijl mijn mama op de kindjes past. Onderweg krijg ik een smsje van Jimmy dat hij naar huis mag en even later zit hij langs mij in de auto. Als we terug thuis zijn, gaan Finn en Tijl met oma mee om er een nachtje te logeren (mijn mama werkt niet op wo en do én de kindjes hebben vakantie) en Jimmy legt zich op de zetel met een pijnstiller.
Ik probeer wat op te ruimen, maar dat ziet Sientje niet zitten, zij wil knuffelen, eten, fletsen met mama, want ze heeft mama ook lang moeten missen. Ik geniet van deze momenten met mijn kleinste meid en de opruim moet maar even wachten. 

Vandaag was het dan eindelijk zo ver: wij gingen naar het optreden van K3 in de Grenslandhallen. Ik weet niet wie er het meest naar uit keek: Finn, Tijl of mama, maar we zagen het alleszins allemaal enorm zitten. Al sinds vrijdag staat alles op tv (nederlandse post) in het teken van "10 jaar K3" en constant zijn de drie meisjes wel ergens te zien: clipjes, films, shows, ... Dus we kunnen onze liedjes én danspasjes eens goed inoefenen. Tijltje ging deze middag nog flink twee uurtjes slapen en tegen 15u40 vertrokken we hier. We hadden vlot parking, onze plaatsen vielen goed mee (ik vraag me eigenlijk wel af waarom ik voor de duurste plaatsen ga omdat je in mijn ogen overal in de Grenslandhallen een goed zicht hebt), mijn kindjes zijn braaf, het wachten valt mee... Zodra de show begint staan ze beiden te zingen en te swingen en ze amuseren zich kostelijk. Het spektakel vliegt voorbij en voor we er erg in hebben, zijn ze het laatste liedje begonnen en ineens begint Tijl te huilen: hij wil een kusje van K3! Ja beneden aan het podium staan er kindjes te drummen en sommigen overhandigen de meisjes een tekening, krijgen een handje of een kusje en Tijl en Finn willen dat dus ook. Ik wandel ook naar onder, maar dan neemt K3 afscheid: Tijl gooit nog snel een kusje met zijn handje en is dus tevreden. Ik vind het jammer dat ze niet even tijd kunnen maken om iedereen een handje te geven...
Maar het was een geslaagde uitstap en ik genoot met mijn twee oudste kapoentjes terwijl Jimmy thuis aan het genieten was met Sientje, die zich trouwens prima gedragen had.

Sientjes kleding klopt volledig en ze vindt het geweldig: lachen, brabbelen, klappen, wuiven, ... Ze was in haar nopjes, mijn kleine madame!

Tot een bepaalde leeftijd is ieder kindje een beetje een slangenmens. Finn is deze leeftijd al voorbij (zij is aan de grote kant), maar onze Tijl kan nog perfect aan zijn tenen met zijn tong! Dat demonstreerde hij graag voor de camera!

Neen, de Heilige Man is hier nog niet gepasseerd, dat vind ik nog veel te vroeg; ik vind het al erg dat er vanaf september al sinterklaassnoepjes in de winkel liggen, laat staan dat ik 1.5 maand op voorhand al bezoekjes ga brengen aan de Sint of de kindjes hun schoen al laat zetten...
Maar de laatste weken belandden er verschillende boekjes in de brievenbus en de kindjes hebben heel ijverig geknipt en geplakt, dus konden Jimmy en ik "iets" gaan bestellen. Na de naailes laten we onze kroost bij mijn ouders en wij gaan naar de Fun, daar is het stickeractie dit weekend en vorig jaar hebben wij zo'n 80 euro profijt gedaan. Vorig jaar wisten we echter heel goed waar we voor gingen: Tijl een werkbank en Finn een dubbele buggy van BabyBorn. Dit jaar was het een pak moeilijker: wat koop je voor kinderen die alles al hebben? Finn en Tijl zijn wel niet moeilijk en met alles tevreden, dus daar ging het niet om, maar eigenlijk vind ik het gek om zo maar te kopen om te kopen. Voor Tijl zijn we er ook snel uit: een autoracebaan van Cars (hij heeft nog geen autobaan én speelt graag met autootjes) en een rugzakje van Cars. Voor Finn wordt het een tweede controller voor hun V-Smile, eentje van de prinsessen. Voor Sien gingen we voor een Teletubbie (hier reageert ze op), maar bij de Fun verkopen ze niets van Teletubbies, dus moeten we elders gaan zoeken. We stoppen nog bij Bart Smidt en vinden daar onze Teletubbie en voor Finn nog een leuk spel voor Finn. We hebben onze voorraad Sinterklaasspeelgoed besteld, maar ik denk (allez ben er zeker van) dat er nog wel wat dingen bij zullen komen. Ik heb hier nog wat spullen staan die ik laatst bij mijn demo van Janbibejan gekocht/besteld/gekregen heb en in de Aldi deed ik in de week ook nog twee spelletjes binnen. De tafel zal weer veel te vol staan, maar de happy gezichtjes zijn het meer dan waard!

Jaarlijks vertrekt er een Halloweentocht vanuit de school van Finn en Tijl. De kindjes zijn hier nog te klein voor en ik hou niet van die dingen, dus wij passen voor dit gebeuren. Jimmy wou echter wel eens een kijkje nemen en sprak af met enkele collega's. Eerst hier een babbeltje en vervolgens vertrok Jimmy met zaklamp (de straatverlichting gaat hier op de avond van de Halloweentocht uit) te voet richting school. Finn had al wat traantjes gelaten omdat ze wél mee wou en géén bang had, maar ik wreef haar het E.T-verhaal onder haar neus en uiteindelijk hebben we een deal gemaakt: papa gaat naar de tocht en wij vieren hier onze Halloween. Finn kleurde enkele tekeningen rond dit thema, knipte ze uit en hing ze op en ik knutselde wat spookjes die wij aan de venster en aan devoordeur ophingen. Toen Jimmy samen met de anderen vertrokken was, kregen de kindjes nog een kommetje met wat snoepjes en zo waren ze meer dan tevreden hoor. Jimmy kwam rond 1u30 terug thuis en hij had het ook goed gehad, maar veel heb ik nog niet gehoord, want hij ligt nog te slapen.

Jimmy is tennissen, Finn en Tijl liggen net in bed en ik geef Sientje borstvoeding in mijn bed terwijl ik wat tv kijk. Ineens komen Finn en Tijl naar beneden met de mededeling dat ze bang zijn van E.T... We hebben hier de film (nederlandstalige versie), maar die hebben we toch al een hele tijd niet meer bekeken, maar ze hebben ook een poppetje van het ventje uit de ruimte, maar ook dat ligt niet in de slaapkamer. Ik vraag hun dan "waar is E.T.?" en krijg als antwoord "die komt dadelijk ook van de trap af"... Weet je dat ik zelfs wat bang begon te worden en zeg dat ze even bij mama mogen komen liggen. Tijl belandt in Sien haar bedje en Finn op het matrasje op de grond (ligt gewoon onder ons bed en kan ik dus gewoon uittrekken). Jimmy legt de kinderen na thuiskomst terug in eigen bedjes. Normaal zou ik ze, volgens de regeltjes van SuperNanny, zelf mooi terug naar bed moeten sturen, maar ik koos voor de makkelijke en gezellige (mama, dank je dat wij hier mogen slapen) oplossing! Dus als Steven Spielberg op zoek is naar E.T. voor een eventueel vervolg van de succesfilm => nu weet hij hem te vinden he!

Robbe, een klasgenootje van Finn, komt na school even mee naar hier om hier op zijn papa te wachten. Het is mooi weer, Jimmy is thuis, dus kan er in de tuin gespeeld worden door Finn, Tijl en Robbe. De opvangkindjes mogen van mij niet op de trampoline omdat er duidelijk op het tuig vermeld staat dat het pas geschikt is vanaf drie jaar. Het zou te gevaarlijk én te onoverzichtelijk worden, dus ik blijf met de opvangvriendjes binnen spelen.

Jimmy houdt toezicht bij de drie springende kleuters, die zich prima amuseren. Er wordt behalve gesprongen ook geworsteld op de trampoline en op bepaalde momenten gieren ze het uit!

Finn plukt nog onze hele tuin leeg aan bloemen voor haar juf morgen, dan kan ze ze bij Maria zetten, maar nu zie ik net dat Jimmy haar madeliefjes in de vuilbak gegooid heeft. We zoeken morgen wel naar een oplossing zodat Finn toch iets van "bloemen" mee kan nemen.

De draagdoek (vooral de lange knoopdoek) is hier een item dat ik minstens 5x per week gebruik: als ik insta voor het brengen en halen van Finn en Tijl belandt Sien hier meestal in, ook in huis gebruik ik hem af en toe en als we op wandel gaan, kies ik ook sneller voor de draagdoek dan voor de koets. Nu heb ik hier al even een ringsling liggen, maar deze werd niet vaak uitgehaald, ik heb in augustus wel eens een workshop gevolgd om deze op de juiste manier te gebruiken, maar toch bleef ik er wat mee klungelen. Gisteren kwam ik hem toevallig (met het zoeken naar iets anders) nog eens tegen en toen lukte het mij wel goed. Sientje heeft er een tijdje in gezeten in de opvang en ze genoot ervan. Net heb ik hem nog eens omgedaan en het lukte mij zelfs om borstvoeding te geven aan Sien terwijl zij in de doek lag. Handig, ik heb maar één arm nodig (ondersteun haar hoofdje bij het voeden toch wel) en zo kan ik ook nog rondlopen en andere kindjes helpen (schommeltje duwen, neusje afvegen, helpen stappen)... Jaja, ik denk dat de ringsling wat vaker gebruikt zal worden!

Vandaag wordt mijn Sienemie al een half jaar! Wat vliegt de tijd, een half jaar geleden was mijn kleinste meid amper een half uurtje oud en nu heb ik al een kadeeke van meer dan 7 kg, dat brabbelt, lacht, huilt, groentepapje eet, ... Kortom de tijd heeft het afgelopen half jaar niet stilgestaan en gelukkig maar dat Sien zo goed vooruitgaat.
Namiddag is er zelfs een feestje, eigenlijk voor Rune, een opvangkindje die afgelopen vrijdag één jaar werd, maar Sien viert mee en dus ook een ietsiepietsie haar feestje (hoewel zij niet van de cake mag eten hoor).
Dikke proficiat, lieve schat!