Ik had nog enkele dingen af te printen, maar net nu waren mijn inktpatronen leeg (allez niet net nu, maar nu viel mijn frank er pas bij). Ik zet de foto's die ik nodig heb op onze usb-stick en ga er, op aanraden van mijn zus, mee naar de fotograaf. "Ik" is veel gezegd, want ik blijf in de auto zitten met Sientje en Jimmy gaat binnen. Hij blijft redelijk lang weg, dus ik heb er een goed gevoel bij... Hij komt echter met lege handen buiten en vertelt dat de foto's "woensdag" klaar zijn. Daar heb ik dus totaal niets aan want morgen wordt Sien gedoopt én morgen heb ik die foto's nodig! Jimmy wist dit en toen hij binnenging zag hij dus dat apparaat staan en dat apparaat was aan een megaprinter gekoppeld, dus Jimmy dacht: "met enkele klikken op die computer en dadelijk worden mijn foto's geprint", niet dus, nadat Jimmy alles ingegeven heeft, zegt de fotograaf "dat zal dan normaal voor woensdag zijn". Jimmy durft niets meer zeggen en ja, dus woensdag hebben we onze foto's. Ik besluit om 18u30 dan richting Carrefour te rijden (met Sien) voor inktpatronen; het is druk op de baan, op de parking, in de winkel... Kom bij de inktpatronen en wat blijkt: enkel het kleureninktpatroon is beschikbaar, de zwarte is uitverkoop! Lap! Ik besluit om toch maar dit kleurenexemplaar te kopen en nog wat kleine inkopen te doen (drank) en na betaling naar de andere Carrefour (Kuringen) te rijden om daar eens te checken of ze er een zwarte hebben. Om 19u40 wandel ik hier binnen en ja hoor, hier zijn er nog HP21 patronen te verkrijgen! Om 20u10 ben ik dan eindelijk thuis, natuurlijk nog een heel stuk achter een tractor (lang leve de boerenbuiten) gehangen, maar ik ben er én met inktpatronen!
Voorbereidingen
Jimmy is werken, Finn & Tijl logeren bij oma en opa, Sientje is redelijk rustig dus kan ik mij al wat bezighouden met enkele voorbereidingen voor morgen: het plaatsen van de tafels, dekken van de tafels (deels want leen nog wat serviesgoed en bestek van mijn ouders), garnieren van de tafels... Kortom wat proberen, herschikken, nog eens wat anders doen, ... Ik wil dat Sien haar eerste feestje ondanks de "probleempjes" vooraf een succes wordt. Haar kleertjes hangen klaar, Finn en Tijl hun kleren zijn gewassen en gestreken, Jimmy zijn kostuum is in orde (enkel ik weet nog niet wat te dragen morgen, maar dat zal ook in orde komen veronderstel ik)... Wij zijn er klaar voor. Als Jimmy thuis is, kan ik nog even langs de winkel om nog wat dingen te gaan halen voor het eten en dan gaan we waarschijnlijk (moet nog met mijn ouders afspreken hoe en wanneer) de kindjes ophalen. Jaja, ik heb mij beziggehouden voormiddag!
05-09-2008
Een rustige nacht
Ik heb eigenlijk goed geslapen, enkel wakker geworden voor Sientje (en van Jimmy's wekker om 4u30), maar niet omwille van de strubbelingen van gisteren. Om 6u staan Finn en Tijl ineens heel klaarwakker en supergehumeurd (wat niet echt normaal is voor Tijl) langs mijn bed met de mededeling dat ze wakker zijn. Na onze vakantie hebben we Tijl zijn bedje verhuisd naar Finn haar kamer, de bedden staan tegen elkaar en ze slapen op deze manier prima! Ze (slaat vooral op Tijl want Finn is altijd makkelijk geweest hierin) gaan enthousiast(er) slapen, blijven in bedje liggen, praten nog wat (maar niet spelen), slapen langer en komen "happy" samen naar beneden. Wij waren vroeger dé personen om te verkondigen dat al onze kinderen "een eigen" plekje moeten hebben, maar uiteindelijk is zo'n eigen plekje op 3-jarige leeftijd niet zo belangrijk. Het gaat prima zo! Iedereen tevreden.
Vandaag is mijn vrije dag => wat meteen ook betekent dat de kinderen niet moeten blijven eten. Ik ga ze dagelijks laten blijven eten, behalve op vrijdag zodat er toch enige regelmaat in "ons" systeem te vinden is. Gisteren deel ik dit enthousiast mee: "morgen komen jullie 's middags thuis eten" en wat krijg ik te horen: "maar mama, wij willen naar de eetzaal, dat is veel leuker". Tja, wat doe je dan: uiteindelijk is het veel gemakkelijker voor mezelf. Jimmy staat met de vroege dus om 8u25 vertrek ik hier al (Sien in de koets, Tijl aan het handje en Finn houdt de koets vast), rond 9u ben ik terug thuis, om 11u45 terug vertrekken (Sien in koets of draagdoek), om 12u15 terug thuis, eten, om 12u45 terug vertrekken, om 13u10 terug thuis en om 14u45 terug hetzelfde scenario om om 15u15 echt terug thuis te zijn. Met zonnig weer is dit allemaal heel plezant, leuk en gezellig, maar als het regent of koud is, is dat wat anders natuurlijk! Dus maak ik het mij gemakkelijk én geef Finn en Tijl hun goesting! Iedereen tevreden!
04-09-2008
Gevoelens...
Hoe voel ik mij op dit moment? Enderzijds:
boos
teleurgesteld
alsof iemand mij een enorme stomp in mijn buik gegeven heeft
verdrietig
verbaasd
schuldig
onbegripvol
...
Anderzijds:
opgelucht
Reden voor dit alles?
Sien wordt aanstaande zondag gedoopt, de datum ligt al sinds juli vast: we kozen voor 7 september, een dag waarop iedereen aanwezig kon zijn. Eerst wordt er gecheckt bij de meters, want behalve de persoon die gedoopt zal worden, zijn dit de personen die aanwezig moeten zijn. Beide meters geven "groen licht" en ik leg de datum vast bij de pastoor, ontwerp en bestel uitnodigingen, verstuur deze (normaal doen we zulke dingen persoonlijk, maar ik ontvang de uitnodigingen per post de dag voor ons vertrek naar Frankrijk) naar de genodigden en denk bij mezelf dat alles in orde is. Ik heb een lijstje met wat ik bij de bakker moet bestellen, afspraak met de pastoor om alles eens door te nemen is gemaakt, drankjes en hapjes zijn al in huis gehaald gisteren, doopkleedje en kussentje zijn picobello in orde, ik weet wat de rest van het gezin zal dragen, van een collega krijg ik morgen nog wat versiering... Kortom alles leek perfect in orde tot enkele uren geleden...
Voormiddag besluit ik om bij sommigen even te controleren met hoeveel ze aanwezig zullen zijn zondag, kwestie dat ik het juiste aantal personen kan doorgeven aan de pastoor én dat ik weet hoeveel ik moest bestellen bij de bakker. Ik krijg vrijwel direct antwoord van mijn schoonmoeder en meter Linsy (Jimmy's jongste zus) en even later ook van meter Wendy (Jimmy's oudste zus). Dit laatste berichtje zorgt voor al mijn gevoelens die hierboven vermeld staan. Meter Wendy deelt via sms doodleuk mee dat ze zondag niet aanwezig zal zijn en dat ze het begrijpt dat wij iemand anders kiezen! Al enkele maanden botert het niet tussen haar en de rest van de familie, maar wij hebben hier altijd buiten gestaan, wij hadden niets met deze ruzie te maken. Dit is een ruzie tussen haar, de andere twee zussen en mijn schoonouders (die ten tijde van het begin van de ruzie allen onder één dak woonden), wij zijn haar enkele keren gaan bezoeken in haar nieuwe woonst, die ze deelt met haar nieuwe vriend en haar kinderen. Ik had nu niet verwacht dat ze "gezellig" kwam meefeesten, maar een uurtje in de kerk zitten én er zijn voor je metekindje moest toch kunnen. Ik ben gewoon verbouwereerd en moet het berichtje ettelijke keren lezen vooraleer ik besef wat er eigenlijk staat, want je kan het nog zo mooi omschrijven (IK zie je kinderen wel graag, maar IK wil gewoon de rest van de familie niet zien, IK begrijp als je iemand anders kiest...), maar eigenlijk staat er gewoon te lezen: "Sien interesseert mij totaal niet, de enige om wie alles draait ben ik". Ik telefoneer onmiddellijk naar Jimmy die aan het werk is en ook hij begrijpt het allemaal niet goed. Veel tijd heeft hij echter niet en ik zit hier zeker een uur verdwaasd in de zetel (gelukkig slapen al mijn opvangkindjes en Sientje). Indertijd toen we onze peter- en meterkeuze bij Tijl bekend maakten was net zij lastig omdat zij geen meter werd als oudste zus; maanden is ze boos geweest omwille van het meterschap van Tijl, maar het is niet allemaal makkelijk als er "4" zussen in het spel zijn (eentje van mij die meter is van Finn en drie zussen van Jimmy). Ergens hadden we al zoiets voelen aankomen, ze is niet op bezoek geweest bij Jimmy's verjaardag (Jimmy is peter van Eline, haar dochtertje en meestal koopt zij iets voor haar peter), ook bij Tijl zijn verjaardag viel haar afwezigheid op (kon begrijpen dat ze omwille van die ruzie niet op het eigenlijke feestje aanwezig was, maar op de 13e had ik haar ergens wel verwacht) => geen telefoontje, kaartje, bezoekje, smsje... Niets! Tijdens de vakantie hebben we zelfs dit scenario eens overlopen: "wat als ze niet opdaagt?", wij hebben toen al gezegd wie we dan wel zouden vragen, maar we hadden nooit gedacht dat een week later dit scenario werkelijkheid zou worden. Onze "peter"keuze was snel gemaakt, iemand die regelmatig op de site een kijkje neemt, familie is, interesse toont in ons gezin, van onze leeftijd is, ... Nu moest onze keuze het peterschap natuurlijk nog aanvaarden en zich zondag vrij kunnen maken en dit moest allemaal op één uurtje tijd gebeuren. Hij werkte tot 15u en de pastoor zou om 16u hier zijn voor uitleg én de officiële namen. Jimmy pleegt een telefoontje, maar krijgt de voicemail, gelukkig belt hij dadelijk terug en Jimmy dringt erop aan dat hij onmiddellijk langskomt omdat wij "iets" moeten vragen... Zulke dingen vraag je niet over de telefoon, dat moet persoonlijk (meestal nog met een cadeautje ed, maar door tijdsgebrek en omdat ik nog altijd "van de wereld" was, houdt hij dit nog tegoed). Om 15u45 arriveert hij, Jimmy is nog de kinderen op school halen, dus nog even geduld hebben, maar om 15u50 komt dan dé belangrijke vraag: "wil jij Sien haar peter worden?". Hij is wat verbaasd, kan mij voorstellen dat je zo'n vraag niet verwacht als de baby al 4 maanden is, maar zegt onmiddellijk "ja". Wij drukken hem op het hart dat het geen verplichting is en dat hij ook "neen" mag antwoorden, maar hij blijft bij zijn antwoord en is best wel fier, lijkt mij.
Sien heeft nu een meter en een peter! Meter Linsy en peter Danny! Danny is het neef van Jimmy en het broer van Tijltjes peter (mijn zus haar vriend). Dus elk van onze kindjes heeft een neef van Jimmy als peter (Finn=David, Tijl=Johnny, Sien=Danny). Danny's vriendin Daisy, komt hier regelmatig wat posten, dus daar zullen jullie die naam ook wel al gezien hebben.
Niet veel later komt de pastoor en overlopen we het doopboekje voor zondag met zijn allen samen (en de opvangkindjes die nog aanwezig zijn).
Alles is op zijn pootjes terechtgekomen (hoewel we nog altijd niet zondag zijn), we hadden wel een voorkeur voor een meter én een peter ipv 2 meters, maar wouden deze keer ruzie vermijden, maar blijkbaar was dat niet mogelijk.
Verklaring van mijn gevoelens?
boos => zoiets doe je niet, ik vind dit onvergeeflijk
teleurgesteld => als je zo'n belangrijke vraag beantwoordt met "ja", dan moet je je hieraan houden
alsof iemand mij een enorme stomp in mijn buik gegeven heeft => ik voelde bij het lezen van het berichtje echt pijn
verdrietig => mijn Sientje betekent voor haar "ex"meter totaal NIETS, hoe kan zo'n onschuldig klein babytje gewoon aan de kant geschoven worden?
verbaasd => hier zijn gewoon geen woorden voor, had zoiets niet verwacht (blijkbaar diep vanbinnen wel gezien wij het vorige week er nog over gehad hadden).
schuldig => tov Sien, een mama moet haar kinderen beschermen tegen zulk verdriet
onbegripvol => hier kan ik echt geen begrip voor opbrengen, ik ben een vergevingsgezind persoon, maar er zal toch veel moeten gebeuren vooraleer ik dit kan vergeven. Niemand kwetst mijn kinderen uit eigenbelang!
...
Anderzijds:
opgelucht => ja en ergens voel ik mij opgelucht. Beter nu, voor de doop, dan na zondag. Nu kunnen we nog voor een andere persoon gaan, na zondag was dat niet meer mogelijk (of tegen een enorme financiële vergoeding). Wat op het geboortekaartje staat, telt toch niet, dat is geen officieel document, enkel jammer dat haar naam nu daar staat te pronken als meter, terwijl er duidelijk een andere naam zou moeten staan. Ik ben blij: wij hebben nu een meter & een peter! Beter nu, nu Sientje het allemaal nog niet beseft, stel je voor dat het enkele dagen voor haar eerste communie zou gebeuren: wat zeg je dan tegen je 6-jarige?
Persoonlijk
Ik heb getwijfeld of ik dit berichtje zou posten, het is nogal persoonlijk en hoewel ik nog al over mijn gevoelens geschreven heb, ligt dit toch wat anders: dit gaat om diepe gevoelens, niet luchtige "happy feelings" of "kleine ergernissen", dit zijn de echte gevoelens. Ik wil haar helemaal niet zwartmaken, maar ik mag wel mijn gevoelens op mijn blog plaatsen en bij deze is dit ook gebeurd. Ik ga niet met modder gooien, zo ben ik niet, maar ik vind wel dat iedereen het recht heeft om te weten waarom er bij de foto's van aanstaande zondag geen 2 meters maar een peter en een meter staan!
Sien haar kersverse peter!
Danny Trippaers
Fiere Stinkerds!
Jaja, ik heb twee fiere kindjes. Vaak hoor ik: "is dit mooi?", "ben ik stoer?", "dat doe ik niet aan, dat is niet mooi", "ik wil ook gel", "mama, je moet mij andere staartjes maken ...", ... Vandaag zag het er mij niet echt zonnig en warm uit (wat wel vaker hier in Belgie het geval is), dus Finn kreeg al een meer winterse outfit aan: bruine kniekousen, jeansrokje, bruin met roze pull... Ook wel een nieuwe outfit, dus ze was best wel trots op haar kleren. Tijl deed een Mickeyjeans aan (niet nieuw, zelfs al gedragen door een neefje) en een (nieuwe) gestreepte pull. Ze waren dus een beetje hetzelfde aan (onderaan jeans: bovenaan gestreept) en beiden zo fier als een gieter. Poseren deden ze spontaan en mama moest en zou een foto nemen! Binnen een aantal jaren staat er nog zo'n nummertje drie langs: klaar om "mooi" uitgedost naar school te gaan!
03-09-2008
School
Jaja, nu komen de schoolblogjes er natuurlijk aan he! Het brengen door mijn papa verliep prima, geen traantjes, gewoon twee fiere kindjes die blij naar school vertrokken. Mijn mama gaat ze om 11u35 terug ophalen en namiddag amuseren ze zich hier met vanalles terwijl de opvangkindjes en Sien slapen. Nu zijn ze even met Jimmy mee naar de winkel want dat is ook iets wat ze wel graag doen: shoppen!
Juwelenhistorie
Gisteren ging ik met mijn mama en papa en jongste dochter Sien naar de juwelier. We gingen Sien haar doopcadeautje kiezen én mijn hangertje afhalen wat binnen was voor "werken": ik heb dit hangertje 4 jaar geleden bij de doop van Finn van mijn ventje gekregen: een plaatje met de letter "f" erop, bij Tijl zijn doopsel liet Jimmy er voor mij de letter "t" in bijgraveren en nu met het doopsel van Sien in het verschiet werd de letter "s" en de "j" achteraan erbij gezet. Na het betalen van dit werkje, kozen we dan een gouden ketting mét hangertje voor Sientje uit. Finn heeft een hartje, Tijl de letter "t" en voor Sientje kozen we een mooi gouden zonnetje. (dank je wel mama en papa). Nog wat nagebabbeld en daarna hoog tijd om ons naar huis te begeven want de schoolbel zou weldra luiden. Ik laat vol trots mijn hangertje aan Jimmy zien, die ook tevreden is, daarna vertrek ik samen met mijn mama en papa te voet naar school. Kwestie dat mijn papa weet waar hij morgenvroeg de kindjes moet brengen en mijn mama weet waar ze ze moet afhalen. Jimmy staat met de vroege en ik heb kindjes, dus staan mijn ouders in voor het schoolverkeer. Eerst arriveren we bij Finn, die blij is ons te zien en ook Tijl is enthousiast. Beiden zijn nog altijd content van hun juffen en zeggen onmiddellijk "ja" als ik vraag of ze morgen terug zullen gaan.
Thuisgekomen eten we, ruimen we nog wat op, gaan de kindjes in bad en voor we er erg in hebben liggen we al in bed. Dus het hangertje wou ik deze morgen aan mijn ketting bevestigen en wat blijkt? het hangertje is onvindbaar! Dat is toch niet mogelijk! Ik weet dat het goed thuis geraakt is na de juwelier (Jimmy heeft het vastgehad), de kindjes weten van toeten of blazen (geloof ik ook, want zij zijn nogal alert en fier als ze iets vinden wat mama kwijt is), de vuilbakken zijn leeggekieperd, het zakje waar het in zat ook, ... Wij zijn nu al uren aan het zoeken en het blijft spoorloos. Ver kan het niet zijn he! Lijkt een beetje op het verhaal van het vermiste armbandje en ketting met hangertje van Finn enige tijd geleden.
Ik hoop dat het snel boven water komt, want behalve financiële waarde heeft het vooral emotionele waarde voor mezelf!
02-09-2008
Enthousiast
Jimmy komt om 15u10 thuis en twintig minuten later vertrekken wij met Sientje om onze twee "grote" kapoenen op te gaan halen van hun eerste schooldag. Je merkt goed dat het "de eerste" is, want blijkbaar zijn alle papa's én mama's aanwezig wat een grote meute ongeduldige ouders veroorzaakt aan de schoolpoort. Wij staan daar dan nog eens tussen met onze koets en het duurt dan ook even voor wij, nadat de bel rinkelde door de poort geraken. Jimmy gaat naar Tijl zijn speelplaats (gewoon rechtdoor met de koets), terwijl ik Finn onder het afdak ga halen. Beiden zijn aan het lachen en zeggen toch onmiddellijk "leuk" als we vragen hoe het geweest is. Juf Petra, Finn haar juf, vertelt dat het goed gegaan is en Tijl zijn juf Stien (de juf die Finn vorig schooljaar had) zegt dat ook mijn klein ventje het goed gedaan heeft, maar dat hij aan "de stille" kant was vandaag. Nog overal een kort babbeltje en dan wandelen we gezellig naar huis, even later een telefoontje naar oma om het eerste-schooldag-verhaal te doen (vooral ik, want de kinderen willen spelen). Een geslaagde eerste september dus!
01-09-2008
Einde van de vakantie, ook voor Ginger
Niet alleen wij zijn op vakantie geweest, ook Ginger en Pooh mochten elders gaan vertoeven. Pooh verbleef (verblijft want hij is nog altijd daar) bij mijn ouders en Ginger bij haar eigen ouders. Ze heeft zich goed gedragen, heeft veel gespeeld met haar papa en mama en de kinderen des huizes, goed gegeten, goed gewaakt, ... kortom ze is braaf geweest en wij vonden het heel fijn te weten dat ze het zo goed gehad heeft. Bedankt nogmaals aan de hele familie voor de goede zorgen (weet dat ze meelezen)!
De knoop doorgehakt
Tijdens een vakantie heeft men ook meer tijd om na te denken en te praten en Jimmy en ik zijn tot de conclusie gekomen dat wij onze adoptieplannen voor onbepaalde tijd op zullen bergen. We keken uit naar onze cursus en om terug "in the running" te zijn, maar hoe dichter wij bij 8 september kwamen, hoe meer de twijfels toe begonnen te slaan. Na lang praten hebben we dus besloten dat ons gezinnetje met onze drie kindjes eigenlijk (op dit moment) compleet is. Wie weet besluiten we om binnen enkele jaren toch onze adoptiedraad terug op te nemen maar voorlopig vinden we het perfect zo. Natuurlijk kunnen we de cursus doen, dan hebben we dit al achter de rug, maar ik vind dat je volledig achter adoptie moet staan om hier aan deel te nemen en op dit moment is dit voor ons niet (meer) zo. Verder heb ik het ook moeilijk om Sien op 8 september al een volledige dag achter te laten. Ze krijgt nu nog borstvoeding op vraag en ik heb het gevoel dat ik haar dan op die dag volledig in de steek zou laten. Ik laat het item over "kindje van ver" nog een tijdje op onze site staan zodat de links naar onze adoptievrienden ook blijven staan, maar voor ons is dit hoofdstuk dus eigenlijk afgesloten.
De eerste
Vandaag was het weer zover: 1 september: de eerste schooldag! Finn had er zin in, ze was vroeg wakker, snel ontbeten, flink de tandjes gepoetst en gezichtje gewassen, vlot de kleertjes (die ze gisteren zelf had mogen kiezen) aan, ... Tijl dat was een ander paar mouwen; hij had er totaal geen zin in, wou geen kleren aan (heb hem zelfs wat gechanteerd met een snoepje voor zijn broekje), wou liever bij mama blijven spelen... Tegen 8u25 waren de traantjes wel verdwenen en stonden we allen klaar om te vertrekken. Nog vlug een fotootje van deze belangrijke dag en we wandelen vlotjes tot school. Onderweg zingen Tijl en Finn liedjes, vertellen ze wie ze allemaal gaan terug zien, naar welke juf ze zullen gaan, ... kortom de stemming lijkt erin te komen. Op school aangekomen worden we begroet langs alle kanten, we slaan een babbeltje met de juffen en de mama's en dan gaat de bel... Finn en Tijl hun klaslokalen liggen langs elkaar (lekker makkelijk voor mezelf) en we moeten dus één richting uit. Het afscheid met Finn verloopt prima (kusje, tot straks mama), bij Tijltje gaat het ook redelijk; hij heeft wat traantjes in de oogjes, maar houdt zich flink en huilt niet echt. Als ik uit het zicht ben verdwenen komen de traantjes wel bij mij: het is toch best emotioneel zo'n eerste schooldag, ook voor de mama. Ik wandel op mijn gemakje met Sientje naar huis en thuisgekomen leg ik Sien slapen na nog wat borstvoeding. Even een break met een tasje koffie en vervolgens kan ik erin vliegen want heb nog werk genoeg na onze vakantie.
31-08-2008
Vakantie: Conclusies
wij hebben toch wel brave kindjes, want op een kleine ruzie na, zijn ze de hele vakantie voorbeeldig geweest!
Sien op die week enorm veranderd is (rechter zitten, hardop lachen, meer en langer slapen)
Finn en Tijl enorme natuurmensen zijn en genieten van alles wat de natuur te bieden heeft (zelf vruchten gaan plukken, beestjes bestuderen, klimmen, wandelen, ...)
Finn en Tijl samen een groot bed deelden en dit prima ging
we volgend jaar zeker, maar dan wel langer, terug zullen gaan
1100 km wel enorm ver is
een vakantie toch enorm veel deugd kan doen
zeker voor herhaling vatbaar is!
...
30-08-2008
Vakantie DAG 10 naar huis
Voormiddag houden we ons vooral bezig met inpakken, Jimmy neemt nog een duikje met Finn en Tijl, terwijl Sien slaapt en ik poets en om 12u verlaten we "ons" huisje en beginnen we aan een vermoeiende, drukke reis naar huis (we arriveren pas om 2u15 thuis).
29-08-2008
Vakantie DAG 9 Lac Du Salagou
Wij verblijven vlakbij het Lac Du Salagou, maar dit is niet echt aangenaam voor de kindjes (harde steentjes, diep water), maar het uitzicht is wel leuk. We zien elke keer hetzelfde deel van het Lac, dus besluiten we om het eens van de andere kant te gaan bekijken. We rijden rond, de bergen in en uit, we belanden zelfs op een doodlopend wegje waar we de lekkerste druiven geplukt hebben die we ooit gegeten hebben en wij zien het meer langs alle kanten. We komen ook aan "de Barrage", een immens grote dam, waar we natuurlijk even halt houden om een kijkje te nemen. Verder houden we ons bezig met een deeltje in te pakken, te zwemmen, een babbeltje slaan met de andere huurders, ... Gewoon genieten.
28-08-2008
Vakantie DAG 8 Huisje
Vandaag blijven we rustig thuis: wat spelen, wandelen, zwemmen, ... 's Morgens gaan Jimmy en Tijl een serieuse bergwandeling maken (Finn is wat aan de luie kant en met de koets is het toch niet echt aangeraden, dus de meisjes blijven lekker thuis). Jimmy en Finn rijden even naar beneden (naar Octon) voor een broodje, maar verder dan dat wordt er niet gereden. Een rustig dagje genieten van Pradels zelfs.
27-08-2008
Vakantie DAG 6 Clermont
Een ander "stadje" wat dichtbij ligt is Clermont L'Herault: een wandeling, de auto voltanken, een hapje in de Mc Donalds, nog wat winkelen in de SuperU en dan richting Pradels voor een verfrissende duik want het gaat hier dagelijks vlotjes over de 30°C!
26-08-2008
Vakantie DAG 7 La Grande Motte
We willen de kindjes ook eens laten kennismaken met de zee en een favoriete badplaats vinden we zelf is La Grande Motte (gekend om zijn leuke architectuur). We wandelen wat op "de dijk", Finn en Tijl gaan eens in een molentje, we doen een terrasje, kopen wat strandgerief (parasol, emmertjes, schopjes, luchtmatras) en kiezen een plaatsje op het strand voor een uurtje (langer is moeilijk en te warm voor een baby van vier maandjes). Finn en Tijl amuseren zich kostelijk alsook wij met het zien hiervan! 's Avonds is er avondmarkt in Octon (nabijgelegen dorpje) en daar brengen we dan ook een bezoekje aan. Tijl rijdt even op een pony rond Octon en niet veel later rijden we de berg terug op: tijd om te gaan slapen!
Natuurlijk moeten we een plaatselijke markt bezoeken en wij kiezen voor die van Bédarieux; gezellig, leuk, typisch... Een terrasje na afloop en daarna naar ons vakantiehuisje: dutje voor Sientje en een duikje voor Jimmy, Finn en Tijl.
24-08-2008
Vakantie DAG 4 Saint Guilhem Le Desert
Dit dorpje doen we jaarlijks wel eens aan; charmant, gezellig dorpje met leuke kleine souvenierswinkeltjes. Klein leuk detail: elk jaar nemen we aan dezelfde boom een foto en telkens staat er één iemand extra op de foto (eerste jaar Jimmy en ik alleen, daarna met Finn, vervolgens met Tijl erbij en dit jaar ons Sientje). De kindjes amuseren zich hier goed in Frankrijk.
Welkom op mijn blogje!
Dit blogje is eigenlijk een onderdeeltje (dagboekje) van onze website. Wil je nog meer over ons te weten komen, kan je altijd een kijkje nemen op onze website!
