Ja,vader had ook een minnares. Niet erg lang nadat zij bij hem op kantoor kwam werken raakte mijn moeder in verwachting. Enige jaren later toen onze stad gebombardeerd werd, school ons gezin in haar ouderlijk huis tijdens zulk bombardement. Kort daarna evacueerden wij naar een groot dorp, wat zuiderlijk liggend. Daar voegde zich haar zus en man bij ons. Na de bevrijding ging hij, vader, in militaire dienst. Een stuk later kwam de minnares in een legervoertuig onze moeder vertellen dat zij - ze was ook militair - in verwachting geraakt was en haar kind geaborteerd was. Vader was in een cel terechtgekomen en bleef daar drie maanden. Tenslotte kocht hij in dienst een truck en verliet de dienst om met die auto een eigen zaak te beginnen. In en verkoop van groenten en fruit. Vanaf toen werd het geleidelijk zijn gewoonte om na het avondeten te zeggen dat hij naar het pakhuis ging. Kwam dan circa elf uur terug , pakte een boek en ging lezen. Wij wisten allemaal dat hij naar Nel geweest was. Toen hij circa 75 was verzeilde hij in het ziekenhuis en stierf daar. Naast onze advertentie in de krant stond er een van Nel. Ja, de minnares is vaak met hem op vacantie geweest, met hem een auto-ongeluk meegemaakt en samen in een duits ziekenhuis gelegen, maar is het leuk om zo minnares te zijn ???
