Het gelijknamige programma op de nederlandse tv liet vanavond mensen zien die bij de Sterre der Zee in Maastricht een kaars komen opsteken en er dan ook bidden of gewoon stilzittend nadenken. En liet diverse van die mensen aan het woord over hun beweegredenen. En het effect van die bezoekjes. Een meneer kwam er al 50 jaar. Had aan de Maagd Maria beloofd dat als zijn dochtertje zou genezen hij elke Zaterdag een kaarsje kwam branden. De man werd zo - zijn kind genas - een trouwe en tevreden bezoeker. Er waren ook mensen die elke keer tijdens het winkelen even hier langs gingen. En een man die alleen kwam voor de sfeer hier en er stil van genoot. Mensen hebben behoefte aan een dergelijke heilzame en geruststellende plek. Het zien van een dergelijk programma laat mij altijd nadenken over het geloof en de mens.
Een uiterst gevoelige vrouw maakt een zwaar huwelijksconflict door. Een crisis. Die gaat ogenschijnlijk over. Zelf neemt ze ook een maand huwelijksvrijaf in een andere sponde. Daarna gaat ze met haar man zeer vaak naar de plek waar die sponde stond en naar een hotel waar een sluwe aardige baron die op een faillisement afstevent zich door vriendjes en vriendinnen laat helpen. uiteindelijk gaat de baron dood na wat jaartjes in spanje gewoond te hebben. De ritjes veranderen van doel en aard. Het verleden begint op te spelen. Langzamerhand begint zij aan een herleven in haar gevoelens over die zware tijd. En gepaard daarmee begint het geheugen te verkleuren. Haar man lijkt in haar uitlatingen steeds meer een uiterst gevoelloze en egoistische zak te worden. Iemand die in alles alleen maar aan zichzelf dacht. Het eigen voordeel nastreefde. In feite was die man altijd iemand die alles voor haar wilde doen - afgezien van die zware periode- het haar naar de zin wilde maken. Ze begint hem met allerlei lieden te vergelijken. Met Hitler en Josef Fritschl. Wat is de oplossing ??? Is die er ??
