Deze maand wil ik het getal Pi even in de kijker zetten.
Het getal Pi ofwel 3,14.... heeft ons al veel gegeven. Zonder hem zouden we nu nooit zo'n mooie ronde vormen kunnen creëren. Wie houdt nu niet van dit heerlijk oneindig getal.
Awel ik moet nu zeggen dat ik van deze plaat ontzettend veel verwachte en dat ik al enigsinds ontgoocheld was bij de eerste single nl. "The Prayer". De rest van het album is ook ruimschoots onder mijn verwachting. Niet dat het een slecht album is, maar het klopt gewoon te veel. Letterlijk en figuurlijk. De drums (ook al zijn ze heel goed) treden te veel op de voorgrond en voorwat de figuurlijke betekenis betreft de vorige cd was lekker ruig ( een lekker melodietje op de gitaar en een schelle stem die er over zit te zingen, echt brilliant), maar deze cd staan de gitaren lijkt het meer op de achtergrond en de zang past echt in het nummer in plaats van ertegen in te gaan.
Dit is misschien allemaal wat bizar voor de mensen die Bloc Party niet kennen , maar ik ben zeker dat er mensen zullen zijn die juist hetzelfde voelen als ik.
