Om even Philippe Geubels zijn uitspraak te gebruiken als hij zijn grap over het ijsblokje gaat vertellen... ik verzin dit dus niet!

Ik weet het, het is moeilijk te geloven maar dit verhaal gebeurt dus écht in België en ik ben er zeker van dat dit géén alleenstaand geval is.

Toen ik CM onderdak gaf nadat hij, volgens eigen zeggen uiteraard, door zijn drankverslaafde ex werd geslagen (één van zijn ontelbare leugens om medelijden op te wekken want zijn ex is een lief mens, allemaal zijn exen trouwens), was ik ervan overtuigd dat ik een mens in nood geholpen had... en zoiets geeft altijd een goed gevoel. Als ieder mens anderen zou helpen en hen zou omhelzen met een warm hart, dan waren er geen oorlogen, was er geen verdriet en waren er vooral geen gefrustreerde mensen die steeds weer te horen kregen dat ze 'te goed' zijn voor deze wereld.

Want, hoe je het ook draait of keert, er zijn TEVEEL problematische narcisten in de wereld en zij helpen alles naar de k-l-o-t-e-n voor hun slachtoffers.

Wie ooit de Netflix-serie 'Dirty John' zag, dacht wellicht dat België immuun zou zijn voor de praktijken van narcisten en dat justitie daar al lang raad mee wist maar niets is minder waar. Nog steeds wordt die groep onnutten gespaard en komen ze overal mee weg door dit rotte rechtssysteem dat meer rekening houdt met de daders dan met de slachtoffers.

Wanneer je in België schulden maakt en mensen oplicht, hoef je daar geen verantwoording voor af te leggen als je geen domicilieadres hebt. Je mag nog zo vaak voor de rechtbank gedaagd worden, ze kunnen je niks maken. En een doorwinterd narcist als CM weet uiteraard niet dat hij voor de rechter moet verschijnen want hij heeft geen adres dus, de post keert gewoon terug naar de rechtbank. Handig, toch?

Ook wanneer je iemands meubels laat buiten halen door één van de ontelbaren en vooral fantastische deurwaarders die dit land rijk is, kunnen ze je niets maken.. de meubels en bijbehorende huisraad wordt gewoon gestockeerd bij de gemeente en de technische dienst, die op de hoogte is dat het de meubels zijn van de narcist zijn gedupeerde, gooit ze gewoon bij het vuilnis of brengt ze naar de kringloopwinkel... 'Er is niemand die contact opnam om de meubels terug te krijgen' zeggen ze dan... terwijl je wél een mail kreeg waaruit blijkt dat ze jouw vraag 'Wanneer kan ik terug over mijn spullen beschikken' hebben ontvangen en doorgestuurd naar de verantwoordelijke van de technische dienst. Ellende troef!

Je kunt dus telkens onderdak krijgen bij een slachtoffer, niets bijdragen want iemand zonder domicilie kan ook geen baan aannemen, je laten onderhouden en met mooie praatjes je slachtoffer garanderen dat je àlles gaat terugbetalen, met haar auto rijden zonder paspoort, je verstoppen voor deurwaarders voor eerder gemaakte schulden, niét voor de rechter verschijnen en dus bij verstek veroordeeld worden en lekker de grote Jan uithangen. NIEMAND van de instanties die zich daar ook maar iéts van aantrekt.

Klein voorbeeldje van een gesprek met een politie-agent waarmee ik blij telefonisch contact opnam: 'Hier meneer de politie agent, hier is het adres waar hij verblijft! Ga er heen en schrijf hem ambtshalve in, zodat ik eindelijk aan de centen kom die de rechtbank mij heeft toegewezen.' Nee mevrouw, zo werkt dat niet! Wij gaan hem echt niet zoeken hoor!'... Zoeken? Ik geef u zijn adres op een presenteerblaadje! U hoeft niet eens te gaan zoeken, u kunt er zo naartoe rijden en hem treffen, inschrijven en klaar!' ... 'Nee mevrouw, zo werkt dat gewoon niet, fijne dag nog.'

Fijne dag nog? Amehoela! Kutdag! De zoveelste frustrerende kutdag! Omdat je steeds met je kop tegen de muur loopt en je dingen kwijt bent die een emotionele waarde hebben om wel tien maal U tegen te zeggen!

En de narcist, hij doet gewoon verder bij een volgend slachtoffer... want ook daar verkoopt hij zijn praatjes als zoete broodjes, en ook daar heeft hij alweer schulden gemaakt en een paar ton loze beloften.

Morgen komt de tweede zaak voor, tegen CM waar hij alweer de grote afwezige zal zijn. Vorige keer, ergens in april als ik het me goed herinner, sprak de rechter een vonnis uit in mijn voordeel. Morgen, zelfde scenario, enkel de ten laste legging is ietsjes anders maar gaat dus ook om oplichting en fraude. Ik ga weer gelijk krijgen maar wat ben ik er mee... Niets? Nog minder dan niets? Tien keer niets?

Er is één gouden regel die ik aan mijn kinderen meegaf; doe nooit anderen aan wat jezelf niet wil aangedaan worden... en ze hebben geluisterd. Mijn dochters zijn prachtige volwassen vrouwen die vinden dat hun moeder te goed is voor de wereld maar je kunt dit ook omdraaien: is de wereld wel goed genoeg voor mensen met een groot hart.