Aanwezig: Gianni, Carl, Wannes, Björn, Birger, Tim
Na de minuut stilte kon de wedstrijd worden aangevat. Skipterip speelde voor de gelegenheid in donkerblauw, met dank aan Sportura. En ongelooflijk maar waar, maar Diablo was niet de ploeg van de heenronde. Integendeel, ze waren beter, sneller en vooral: efficiënter. Skipterip holde nogal achter de feiten aan en kwam fysiek te kort. Aan de rust kon de schade beperkt worden tot 1 - 5, na de rust misten we duidelijk onze thuiskapitein achterin: ze vlogen langs alle kanten naar binnen. Veel meer woorden ga ik er niet aan vuil maken, alleen dat het nog 4 - 14 werd.
Met slechts 5 moedige krijgers hielden we de eerste 10 minuten goed stand. We hadden zelfs de eerste 3 kansen. Naar aloude traditie wrongen we die echter vakkundig de nek om (een traditie die we volgend seizoen misschien best toch eens afschaffen). Maar ja, hoe gaat dat: je kunt niet vervangen, uw tong begint vervaarlijk uit uw mond te bengelen bij de minste actie, en voor je het weet krijg je 5 goals om de oren. Tegen de rust stond het 8-0. Aangezien 1 minuut rust natuurlijk veel te weinig is, waren we ook in de tweede helft fysiek niet meer in staat deftig weerwerk te bieden. Periodiek kregen we aldus een goal tegen. Gelukkig konden we nu wel zelf ook eens scoren. Een ander hoogtepunt was de geweldige wijze waarop Gianni een pinalty uit zijn goal ranselde (oogjes dicht, handjes voor het gezicht en de ballen, en blijven staan)! Op het einde werd de sfeer nog bitsig (er zaten nogal onverzettelijke types tussen onze tegenstanders), gelukkig zonder dat er kaarten vielen. Het eindsignaal luidde, en het scorebord loog er niet om: 16-1. Omdat we onszelf echter niets konden verwijten (we stonden er tenminste, nondedzju!), kropen we allen toch met een voldaan gevoel in de douche. Volgend jaar beter!
Groeten uit het zonnige Alpe d'Huez. De meegereisde Skipterippers hebben zich na het vernemen van de laatste uitslag uit depressiviteit lam gezopen en kwijnden daarna weg in de diepe sneeuw. Tijd voor revanche zeg ik zo. Diablo wordt het kind van de rekening.
Speeldag 27: Jong Dracuna Gent - Skipterip Ratz Gent
Dag Skipterippers,
Na de spetterende overwinning tegen Berdi Drongen, mogen we dinsdag 1/4 opnieuw aan de bak. Dit zal helaas met een fel uitgedunde kern zijn: Tom, Tim, Laurens en Birger zitten ergens op een besneeuwde bergtop in Frankrijk, en Davy ergens in Luxemburg.
Gevolg: volgende spelers moeten het tegen Jong Dracuna klaarspelen: Gianni, Wannes, Carl, Björn, Pieter-Jan, Philippe, Fredric, Dries
Graag jullie hier aanbieden voor de wedstrijd: minstens 5 spelers graag!
De wedstrijd is om 22u in de Bourgoyen. Jullie spreken best af om 21.15u aan de Ratz, of om 21.30u aan de Bourgoyen.
Aanwezig: Gianni, Carl, Wannes, Tom, Davy, Dries, Björn, Tim
Eindelijk nog eens een driepunter vandaag, en we hebben er voor gevochten. Berdi kwam in het begin vooral opzetten via de counter en dat loonde. Skipterip beet zich zoals gewoonlijk weer stuk op de defensie van de tegenpartij, het zou toch weer geen waar zijn. Bij het rustsignaal stond Skipterip achter met 3 - 4.
Na de rust kon Skipterip eindelijk eens de rust bewaren en geregeld een prik uitdelen. We klommen oververdiend op voorsprong: 6 - 4. Berdi werd nerveus en begon wat assertiever te spelen, en begon meer te drukken. Het gat viel op het goede moment en Skipterip kon de definitieve kloof maken! 8 - 4, een verdiende uitslag, zelfs Brusselmans zag dat het goed was!
Aanwezig: Gianni, Carl, Wannes, Tom, Björn, Davy, Birger, Tim
Fladderak was een tegenstander die binnen onze mogelijkheden lag. En inderdaad, de eerste vijf minuten beukte Skipterip op de blauwe Fladderakmuur. En een muur zou het inderdaad blijken te zijn. De gewiekste Fladderakkers hadden wel pap gegeten van defensie. De Skipterippers liepen zich tot algehele frustratie keer op keer stuk op hun muur.
Twee keer kon Fladderak in de eerste helft uitbreken, en het was gelijk twee keer prijs: 2 - 0 bij de rust.
De tweede helft was eigenlijk een kopie van de eerste. Skipterip die zich vastliep op de verdediging van de tegenpartij, Fladderak kwam er een paar keer heel goed uit met een 4 - 0 tot gevolg. In de laatste 2 minuten vonden we dan toch een spleetje in de muur en konden we toch de eer redden. Helaas bleef het daarbij. Het is wachten op de eerste overwinning tegen een ploeg die boven ons staat.
Maandag is er weer een nieuwe kans tegen Berdi Drongen, in onze geliefde Tolhuisarena.
Aanwezig: Gianni, Davy, Birger, Björn, Tom, Carl, Wannes, Tim
Eindelijk konden we onze wedstrijd tegen Clubke herspelen. En dit op een vrijdagavond in Hekers - Zwijnaarde. Geen scheidsrechter leek eerst even voor roet in het eten te gooien, maar beide teams besloten er een sportieve avond van te maken zonder veel boe of ba.
Skipterip toonde vanaf de eerste minuut dat zij veel beter zijn dan hun stand doet vermoeden en stormden dan ook als een pletwals over Clubke heen. We noteren dan ook het allereerste doelpunt van Birger in deze competitie, meteen op algemeen gejuich van onze supporters onthaald! Clubke vond zijn draai maar niet, en toen Philippe als chronograaf van dienst de rust floot stond het maar liefst 2 - 10.
De tweede helft was een maat voor niets, de dobbelstenen waren allang geworpen. Beide teams scoorden elk nog 3 maal, en de eerste monsterscore van Skipterip was een feit: 5 - 13 en allen leefden nog lang en dronken in de Ratz die avond!
De score is bij deze ook gehomologeerd door de KBVB Futsal, dus de drie punten staan op de tabel!
Skipterip vooruit!
Doelpunten: Wannes (4), Tim (4), Carl (3), Tom (1), Birger (1)
Jaja, woensdag weer op post, voor een moeilijkere match dan vrijdag.
In afwachting dat de vrijdag gespeelde wedstrijd door de bond wordt gehomologeerd (het administratieve geklungel van onze tegenstanders kan nog een staartje krijgen), spelen we op Fladderak Aalter.
Nu woensdag afspraak niet aan de Ratz, maar aan de ingang van de GUSB. Zo kunnen we snel de autostrade op en kan de tweede wagen die voor vervoer zorgt er tijdig geraken. We spelen om 21.30, maar door de omleidingen in Aalter spreken we reeds af om 20.15u aan de GUSB.
Wie komt er allemaal af, en wie met wagen? Ook nu weer best maximaal 8 soldaten!
Aanwezig: Dumi, Gianni, Tom, Carl, Davy, Birger, Wannes, Tim
Zoals gewoonlijk een knap lastige wedstrijd voor de boeg voor Skipterip, en zoals gewoonlijk gingen we als een raket van start. Nog voor de Turken "pitta" konden zeggen stonden ze al 2 - 0 achter, en dat was nog niet eens overdreven. Een ijzersterke keeper, de paal en de deklat hielden Karacalar van een vroege forfaitscore achterstand. In plaats daarvan begonnen ze te drukken en klommen tegen het eind van de eerste helft voor het eerst op voorsprong: 2 - 3 en 2 - 4. Uiteindelijk gingen we de rust in met 3 - 4.
Hoe sportief de eerste helft ook verliep, des te vuil, onsportief en bitsig verliep de tweede helft. Skipterip maakte opnieuw een vuist en kon terug langszij komen: 5 - 5. De Turken hadden in het snotje dat het toch niet allemaal koek en ei was tegen de nummer derdelaatst, en besloten eensgezind de noodrem een paar keer boven te halen: tot 4 keer toe werd een alleen doorgebroken Skipteripper gevloerd. De scheids zag er geen graten in, hij zou de Skipterippers zelfs "zagen" noemen na de wedstrijd. Tim moest zelfs even stoppen met spelen wegens...te veel bloed aan de knie! Door deze voorvallen raakte Skipterip opgebrand en moest finaal de duimen leggen met 5 - 9. Er zat zeker meer in, de volgende keer zullen ze uit ander hout gesneden moeten zijn! Vrijdag op het menu: Clubken Gent, of hoe de wedstrijd de voorbode moet worden van heel wat feest.
