Na Perth , mijn artikel was weggekropen op de blog , werd het Stirling .

Opgelet , eerst effe onze booking in The Red Lion van Doune laten veranderen , want die stuurden ons zomaar wandelen wegens overbooked . Foei , The Red Lion of Doune, U bent geen reservatie waard .

Maar de vriendelijke mensen van Visit Scotland plaatsten ons in een studentenkamer in Dundee .

Perfect , en zeer goed .

En trouwens , Dundee , jongens, wat een pub-gebeuren is dat , zeg .

Hier wordt wat afgezopen , en in alle bescheidenheid , enige ervaringsdeskundigheid op dat vlak kunnen we toch claimen , niet .

Maar soit , Stirling , met de oude gevangenis .

En over ervaringsdeskundigheid gesproken , de gidsen hier halen met de natte vinger de stoutste uit de groep ....

Hij logeert dan vanaf nu ook terecht in het kleinste kamertje ;

Verder rijden dan maar , naar Scone Palace , de plek waar de meeste paljassen , sorry koningen , gekroond werden .

Op die heel specialen steen , hé .

The Scone Stone .

Toch mooi .

Tijd om te gaan , en dan maar naar Dunkeld en Birham .

Was daar toch weer geen kathedraal , zekers , niet te geloven toch .

Effe binnen , niet .

Waarom was Pitlochry dan zo uniek .

Misschien vanwege onze mooiste B&B met heerlijk ontbijt en een echte James-behandeling .

Continental breakfast voor wie al snakt naar het vasteland , pap  met whisky , of bedenk maar iets ...

Of gewoon ook vanwege het knappe dorpje .

En op de terugrit , Abberfeldy en Menzies castle .

Of omgekeerd , als het U niet stoort .

Met natuurlijk de plaatselijke nar .

Moest ik al lyrisch geweest zijn over sommige ritjes , watch this .

Van Queens view naar Loch Tummel tot Kinloch Rannoch .

Blij dat het er uit is .

Moest U het nog niet gemerkt hebben , we zijn tamelijk zot van Schotland.

En dan moest Pitlochry nog komen , te dju .

Persoonlijk mijnen favoriet . Moet kunnen , hé .

Baile Chloichridh , in oude taal .

Een stadje met karakter , zo zou blijken .

En je kan er fantastische toertjes maken met den ABL 300 .

Dus , hop , wijlen weer weg .

Te beginnen met ... Queens view , als dat niet mooi klinkt . 

Ooit zouden er in deze kloof soldaten de strijd hebben aangebonden .

Om te ontsnappen aan de vijand sprong men dan van de ene rots over de rivier , zeggen ze .

Vrij Krankie , denk ik dan , en waarschijnlijk Kill.  

Tijd voor het grotere werk .

Gedaan met dorpjes of gemeentekes .

We gaan nu voor de steden : Perth , Stirling , Dundee , Edinburgh.

Pas op , na elkaar , hé , niet op één dag .

Beginnen we met Perth , en ook ons eerste hotel .

En over het weer zullen we maar weer niet klagen , zekers .

En om mij te pesten /in de sfeer te brengen ( schrappen wat niet past ) ook nog een scholeke zekers .

Bokrijk was leuk en leerzaam.

En wij maar zingen de tijd van toen ...

We hadden een mooi autoritje gepland , naar de tijd van toen , zaak om iets passend bij het cluppie te vinden , niet .

Dus wij door het echte Schotland en naar een museum , Bokrijk-gewijs .

Wree wijs .

We reden verder door het mooie Schotland .

De distel is hier het nationale symbool .

Het witte gebouw was nog een kasteel , maar 10 pound leek ons teveel.

En in het graslandschap zag ik toch een hertje .

Ideaal wandelweer , bijna steeds droog , 15-16 graden .

Met sunny spells , zoals ze hier zeggen .

Tijdens de wandeling maakte Chris een stevige tuimeling .

Voor de zekerheid werd the medical service geraadpleegd die een armbreuk heeft vastgesteld .

Dien hoogsten berg , die komt echt , maar eerst nog een kasteeltje steken .

Bijvoorbeeld Castle Dunrobin , onderweg .

Of een boke steken aan zee .

Van de zee naar de bergen , het kan hier zomaar .

Vermits we helemaal boven in Schotland waren beginnen we gestaag en traag aan de terugrit .

Onzen houdbaarheidsdatum staat zelfs vast : 15 augustus zijn we verwacht in Hull voor de terugvaart .

Vanaf 16 augustus maken we dus weer Antwerpen onveilig , café-gewijs .

Maar eerst nog onze chique B&B voorstellen , en de prachtige terugweg .

Den A836 was mooi , maar de kustweg A99 ofte A9 was ook niet bepaald lelijken tut .

Onze groene jongen , ik bedoel gids Michelin hé , één van onze drie gidsen loodste ons naar Berriedale .

Goed idee , want dat was redelijk gezellig , zeker cosy-gewijs .

Hangbruggeske , terrasje in de ochtend , zeetje , kortom ... toppie.

Tien huizen en een café , meer hoeft niet .

Om de dag af te sluiten met een mooie wandeling aan zee voor we de plaatselijke pub bezochten en de Schotten zatter en zatter zagen worden , wat van ons geheel niet kan gezegd worden ...

Wick , een havenstadje met een haringverleden , maar die bakt nu niet zo veel meer .

Wat is Schotland zonder whisky ?

Dus we naar een zeer verzorgd visitor center van Old Pulteney Distillery .