Ik heb gisteren iets ontdekt. Ik ging zoals altijd met de trein naar London. Maar ik merkte iets ongewoons. Ik zag Jess in haar tuin, en achter haar een man die het huis uitkwam. Als ik naar hem keek, besefte ik dat het Jason niet was. Deze man is langer, slank en donkerder. Ik dacht even dat het misschien een neef is van Jason die een paar weken bleef logeren, maar ik kon niet geloven wat ik daarna zag. Jess liep naar hem toe, legde haar handen rond zijn middels en zoende hem! De trein trok daarna weer op. Ik begrijp niet waarom ze dat doet. Hoe kan ze hem zoiets aandoen? Jason houdt van haar, dat kan ik zien, ze zijn gelukkig. Hij verdient dit gewoon niet. Maar ik besefte dat elk huisje zijn kruisje heeft. Niets is wat het lijkt... 

Ik ben vandaag erachter gekomen dat de echte naam van Jess, Megan is en die van Jason, Scott. Ik ben vandaag naar Witney geweest, de stad waar ik vroeger samen met Tom, woonde. Ik kwam mijn oude buurman tegen en hun namen waren gevallen in ons gesprek. Ik vind toch dat Jess en Jason meer bij hen passen. 

En, oh ja, ik heb gisteren alweer Tom vijf keer gebeld nadat ik dronken was. Ik kwam thuis en voelde mij zeer depressief. Ik herinnerde mij weer de ruzies die ik had met Tom en dit verklaart zeker waarom ik hem belde. Na onze scheiding probeert hij geen contact meer te nemen met mij, want Anna is daar niet blij mee. Ik heb ooit hun kind meegepakt naar buiten en ze dacht dat ik haar kind wou kidnappen, maar dit is natuurlijk een misverstand: ik hoorde haar huilen en wou haar alleen troosten. Sindsdien ontwijken Tom, en zeker Anna, mij. 

Welkom op mijn blog! Ik ben Rachel en wil graag mijn leven delen met jullie. Eerst en vooral ga ik mijzelf voorstellen. Hoewel ik nu werkloos ben pak ik elke dag de trein naar London waar mijn werkplaats is. Ik zit graag in treinen want door het raam kan je veel zien. Ik observeer vooral mensen en verzin dan mijn eigen verhaaltje over hen. Ik ben gescheiden maar blijf de naam van Tom, mijn ex-man, gebruiken omdat ik diep vanbinnen nog veel van hem houd. De eerste reden waarom we uit elkaar zijn is omdat hij mij, een alcoholiste die nooit iets herinnert na een ruzie, niet meer kan verdragen, maar alleen alcohol kan mij even verlossen van mijn gedachten. Ik heb altijd van drank gehouden, maar ik werd treuriger en toen veranderde ik van een stevige drinker in een zuipschuit, en dat is wel het allerergst. Ik begrijp Tom uiteindelijk wel maar toch haat ik hem omdat hij mij achtergelaten heeft voor die vrouw, Anna.

De andere reden waarom we gescheiden zijn is dat ik onvruchtbaar ben. Ik heb alles gedaan wat ik kon, maar geen enkele arts was in staat me uit te leggen waarom ik niet zwanger kon worden. Tom zei in het begin dat hij het helemaal niet erg vond dat we geen kinderen hebben, maar op de foto die hij gepost heeft nadat Evy geboren is, zag ik hoe blij hij was, alsof er niets belangrijker is op deze wereld dan zijn dochter. Het gaat nu beter met me sinds ik alleen ben. Ik heb boeken en tijdschriftartikelen gelezen, en ik heb me gerealiseerd dat ik het moet leren accepteren. Als ik mezelf weer op de rails krijg en stop met drinken, is er de mogelijkheid om te adopteren.

Ik leef nu met Cathy maar zij is mijn drankproblemen ook al beu, en als ze weet dat ik nu werkloos ben, dan moet ik echt het huis uit, daarom pak ik elke dag de trein naar London om te verbergen dat ik geen job meer heb. Soms weet ik niet meer goed wat ik moet doen met mijn leven. Ik ben echt jaloers op het koppel dat niet ver woont van het huis waar ik en Tom vroeger woonden. Ik weet niet hoe ze heten, ik noem hen Jess en Jason. Ze zijn erheen verhuisd nadat ik twee jaar terug was vertrokken. Ze zijn een volmaakt, stralend stel. Ze zien er zo gelukkig uit. Ze zijn wat ik vroeger was, ze zijn Tom en ik vijf jaar geleden.