|
We zijn vandaag naar Genk gemoeten voor Siebe zijn onderzoeken. Om 9u30 had hij die EEG, om 11u20 de MRI. We zijn hier om 8u30 vertrokken, zodat we zeker op tijd zouden zijn. Om 9u30 konden we direct binnen voor de EEG. Siebe kreeg daar een kapje op zijn hoofdje met metalen blokjes met een gaatje in. Door dat gaatje spoten ze een soort van gel, en via kabeltjes die aan dat kapje hingen, hing hij vast aan een computer die dan zijn hersenactiviteit meette. Hij moest betrekkelijk stil blijven zitten, en dat was absoluut niet makkelijk. Ik had hem bij mij op de schoot, en Karl stond dan maar te zwieren met een hoop knuffelbeesten die daar lagen om hem aandachtig te houden, want dan was hij weer even rustig. Na een twintigtal minuutjes had men voldoende gemeten, en mocht die kap eindelijk van zijn hoofdje. Omdat we nog maar medicijntjes voor een dikke week hebben, zijn we daarna naar de afdeling geweest waar Siebe in november gelegen heeft, op zoek naar die kinderarts. Die werkte vandaag op de pediatrie-afdeling, en dan zijn we daar ook naartoe gegaan. En maar goed, maar we kregen daar een mini-kamerke waar we Siebe moesten klaarmaken voor die MRI, maar dat had ons van tevoren niemand gezegd. Die dokter van in november heeft ons dan een nieuw voorschrift gegeven, we hebben Siebe zijn flesje gegeven (ik had er voor de zekerheid 2 meegenomen) en daarna kreeg hij een stopje opgestoken om in te slapen. Omdat die MRI-scan nogal veel lawaai maakt, moeten de kindjes slapen, want ze mogen daar niet bewegen. Siebe werd wel een beetje suf van dat stopje, maar tegen dat hij in die scanner lag was hij weer klaarwakker en lag hij met zijn hoofd te draaien dat het niet normaal was
Wij hebben hem dan gewiegd en mee rondgelopen, maar hij sliep niet in. Intussen deed hij nog zijn pamper vol, en wij hadden natuurlijk alles boven laten liggen. Toen hebben die mensen naar boven gebeld voor een pamper en vochtige doekjes en een nieuw stopje. Dan heb ik daar zijn pamper vervangen, en heeft hij een nieuw stopje gekregen. Maar slapen
vergeet het maar! Om 13u00 zijn we dan van ellende terug naar boven gegaan. We waren nog geen 5 minuten boven toen hij in slaap viel
Ik heb dan de verpleegster geroepen, maar het was net middagpauze, en die andere verpleegster wist niet wat er moest gebeuren. Toen ze hem dus na 40 minuten (!) uiteindelijk kwamen halen, was hij weer klaarwakker. We hebben dan die 2de fles gegeven, in de hoop dat hij daarna zou inslapen, maar dat was ijdele hoop. Om 14u30 is dan uiteindelijk iemand gekomen om hem een infuusje te steken, want hij mocht maar 2 stopjes per dag hebben
Karl is meegegaan toen ze dat infuus staken, maar ik heb hem wel horen schreeuwen! Om 15u00 zijn we dan terug naar onder geweest in het bijzijn van de kinderarts en die heeft hem dan een beetje verdoofd. Natuurlijk weer net niet genoeg, want van 't moment dat het lawaai begon, begon hij weer rond te draaien met zijn hoofdje. Dus kwam de kinderarts weer binnen om verdoving bij te spuiten, Siebe weer in die scanner, kreeg hij de hik
De kinderarts weeral binnen om hem dan maar volledig in slaap te spuiten, en toen lukte het uiteindelijk wel. Toen we dan terug op de kamer kwamen, moesten we natuurlijk wachten tot Siebe wakker werd, en dat hij een volgende fles melk had leeggedronken. Die hebben we gelukkig nog in het ziekenhuis gekregen, want 3 flessen melk had ik niet voorzien. Toen de kinderarts hem daarna nog een keertje onderzocht had, mocht die naald van dat infuus uit zijn handje en mochten we eindelijk naar huis. Waar we aanvankelijk een halve dag mee bezig dachten te zijn, heeft uiteindelijk geduurd tot 18u30.
Voor de resultaten moet ik eind volgende week naar onze kinderarts in Heusden bellen. Maar blijkbaar was er op het eerste gezicht niks mis te zien. Nu hopen we natuurlijk dat dat ook echt zo is, en dat we stilaan zijn medicijnen kunnen afbouwen of, nog beter, kunnen weglaten. Maar dat is dus nog even afwachten
|
