De eerste keer dat ik haar zag werd ze gedragen door vier man en zat ze op rode kussens. Mijn hart begon direct sneller te slaan. Haar haar was zwart als de nacht met daaronder een bleek gezicht met een mond als een pas opengesprongen vijg. Ik boog zo diep als ik kon toen ze mij naderde. Dit was een goed voorteken, die mooie vrouw. Ze had mij zelfs even naar mij geglimlacht. Ik schoor mij en waste mij voor ik de mooie Kamala zou ontmoeten. Ik vroeg haar dat ze mijn vriendin en lerares wou zijn in de kunst van de liefde. Ze vertelde mij dat de meesten die dit zeiden rijk waren en die er verzorgd uitzagen en nooit eerder had een samana haar dit gevraagd. Maar ik had mijn doel gevonden. Ik wou de kunst van de liefde leren, en zij zou mij dit bijbrengen. Ik bracht haar een gedicht dat mijn gevoelens mooi verwoordde. Zij was hierdoor ontroerd en schonk mij een kus. Vanaf dat moment was zij mijn meesteres. Ze leerde mij de kunst van de liefde op een manier die ik nooit had kunnen bedenken. Ik denk dat ik nog lang in deze stad zal blijven zodat Kamala mij de kunst van de liefde kan blijven leren en perfectioneren.