Eens om de zoveel jaar hoor je een tune en wordt je keel letterlijk dichtgeknepen door sfeer, tekst, stemtimbre ...
Deze dame versterkt haar virtuositeit door de setting (simpele acoustische set, zittend op een barkruk).
Wat een eerbetoon aan een nummer van Bob Dylan, 1 van de zeldzame keren dat de 'copie' het 'origineel' meer dan overtreft. (Bob is net als oa L Cohen en N Young absolute 'top' als singer-songwriter, maar het 'singer' gedeelte komt af en toe meer tot z'n recht wanneer een andere artiest zich 'waagt' aan iets wat 'fanatici' al gauw als heiligschennis gaan beschouwen - Adele bewijst dat het anders kan)
Wie zorgt ervoor dat deze jongedame rustig kan rijpen en openbloeien tot een absolute wereldtopper ?
Frey vormt 50 % van 1 vd beroemdste schrijversduo's uit de popgeschiedenis : Glenn Frey en Don Henley schreven 90 % van het 'oeuvre' van The Eagles.
Begin jaren '80 was het vat af voor de Eagles : Frey en Henley waren elkaar meer dan beu (Frey was wat lui en speels, wachtend op de muze, artiest pur sang, Henley was de veelschrijver, de gestresseerde controlefreak), ze zouden pas terug samen muziek maken 'when hell freezes over'; blijkbaar is dat ondertussen rond 1995 gebeurd ...
Afzonderlijk van elkaar maakten beiden verschillende albums, Henley had er een stuk of 4 en schreef werk dat moeiteloos aan het oeuvre van 'The Eagles' kan tippen, maar 'Europa' luste enkel pap van bv 'Boys Of Summer', what a waste ... later misschien meer daarover.
Frey was ... wat luier, maar wat hij op z'n eerste soloalbum presteerde mocht er best zijn, deze River Of Dreams is daar een perfect voorbeeld van : Echt Eagle-like, the 'American Dream', lazy, smooth ... maar het verveeld zelden; de 'lyrics' mogen er voor 1 keer ook best zijn, in deze tijden van onthaasting en ecologisch verval hyper actueel, tja, Frey had 25 jaar geleden al tijd genoeg om te mijmeren over het feit dat het echt wel 'anders' moet ...
