Hier zijn we voor de laatste keer op deze blog. Wij hebben geprobeerd zoveel mogelijk aan te vullen waar kon maar het heeft ons wel wat zenuwen gekost want het aanvullen ervan en vooral foto's toevoegen liep niet van een leien dakje. Nu, we hopen dat jullie toch een klein beetje hebben kunnen meegenieten. Het vertrek was wel weer echt pijnlijk maar ik heb me redelijk sterk kunnen houden :). De reis is heel lang, en het uurverschil zal wel nog een tijdje voelbaar zijn. We zijn wel teruggekomen met een pak mooie, onvergetelijke herinneringen en vooral ook met héél veel foto's. Morgen word ik geopereerd aan mijn rechterhand en met een maand gips in het vooruitzicht zal ik zeker wel tijd hebben om die foto's te sorteren en misschien zelfs om een album te maken, we zien wel. Aan allen dank om ons te volgen en altijd welkom voor het bekijken van de foto's en ons verhaal te horen. Vooral ook nog eens dank aan Pieter en Elke voor het warme onthaal en om ons 6 dagen in huis te nemen :). We kijken alvast al heel erg uit naar september waar wij jullie dan in de watten zullen leggen. lieve groet van Ph en L1
Wat langer geslapen want het was tenslotte zondag. Om 11u vertrokken voor een wandeling in Castro, de gekende holebibuurt. Het was jammer genoeg te koud om hen te zien flanneren in hun superschaarse outfits. Hierna trokken we naar de berg Sutro waar Pieter vrijwilligerswerk doet in de nurcery (van planten). Meer uitleg op www.sutro-stewards.org. Leuk voor ons om dit eens van dichtbij te zien. Het middagmaal namen we in de Missionbuurt waar we "kip met wafeltjes" aten - dat bestaat dus echt en het is nog lekker ook. In deze vreemde buurt nog wat rondgewandeld en dan wat pauze genomen in het app. 's Avonds teruggegaan om naar een optreden te gaan luisteren van Pieters leraar piano en we vonden het alle 4 de moeite. Vanmorgen is Elke terug naar het werk en afscheid nemen was allesbehalve leuk. Wij vertrekken hier om 13u30 voor onze vlucht van 15u40 om dan dinsdag omstreeks 17u terug in Deerlijk te zijn, als alles goed verloopt. Het moeilijkste zal nog zijn: afscheid nemen van Pieter. Ik troost me met de gedachte dat ze in sept naar Belgie komen...
