III.

“ik vraag me toch af waarom die priester je dit boek heeft gegeven, dit is alles behalve christelijk.” Zei Shirley. “Geen idee misschien was het geen priester maar één of andere rare kwast die ons bang wil maken.” Antwoordde Davy. “Misschien, maar ik ga verder lezen” zei Shirley

“De nacht is gevallen, onze 2 vrienden die hebben we nog steeds niet teruggevonden. Ik begin me toch wel zorgen te maken zeker nu we de kleren van Gerald hebben gevonden maar het bloed op die kleren maken mij bang, ik hoop dat ze ongedeerd zijn.

Glenn begon zich nu ook zorgen te maken over hen, hij wou ze gaan zoeken maar dat vond ik en Cindy onnozel omdat het donker was en hij toch niets zou zien. Maar hij was vastbesloten om te gaan zoeken met of zonder ons. Ik vond dat we samen moesten blijven. Cindy dacht er hetzelfde over en dus gingen we met onze drieën op zoek naar de rest.

We liepen naar de zee toe want daar dachten we dat ze naartoe zijn gegaan. Er was niets te zien, niets te horen. Davy zei tegen ons dat ze misschien het bos waren ingegaan, daar had ik toch een probleem mee, ik had al die vieze man daar zien staan en had er totaal geen zin in om nu in de donkerte daar naartoe te gaan, maar Davy bleef halsstarrig weigeren om de zoektocht stil te leggen en mits we hem niet alleen wouden laten gaan ging ik en Cindy maar mee met hem.

Eenmaal we de weg hadden bereikt hoorde we alle drie een soort gehuil, Davy zei tegen ons dat we geen schrik moesten hebben dat het wellicht een paar wolven waren die ons geen kwaad zouden doen. Toch was ik er niet gerust in, een gevoel die me bang maakte. Maar Davy was vastbesloten en ging zonder getreuzel de weg over naar het bos toe. We liepen minuten lang rond zonder enig spoor, zonder enig idee naar waar we gingen. Davy zei dat hij iets had gehoord en liep plots weg van mij en Cindy, we probeerden hem bij te houden maar hij was veel sneller dan ons we riepen nog naar hem maar helaas was hij binnen enkele tellen buiten ons bereik. We besloten om gewoon rechtdoor te gaan en we hem wel zouden bijhalen, hij zou wel doorhebben dat we achtergebleven waren en hij zou wel wachten op ons. Dat hoopten we toch.

De minuten verstreken, achter een goed drie kwartier hadden we Davy nog steeds niet teruggevonden! We probeerden te luisteren naar de geluiden van het bos om ons weg te wijzen naar Davy toe. Ineens hoorden we een schreeuw, een luide, we dachten dat het niet te ver van ons heen kwam dus probeerden we er zo snel mogelijk naar toe te gaan.

We kwamen op een open plaats in het bos terecht, we keken eens rond maar geen spoor van Davy te zien, we waren wat ontgoocheld maar vroegen ons af vanwaar die schreeuw kwam. We stonden nu voor een splitsing met 3 verschillende gangen, we moesten beslissen welke gang we gingen nemen, wat een keuze die we moesten maken. Gelukkig hoorde we terug een schreeuw en ik wist zeker dat het vanuit de middengang kwam dus volgden we die weg. In plaats van één schreeuw met een lange pauze tussen zoals tussen de eerste en de tweede schreeuw bleef er iemand maar schreeuwen. Cindy zei tegen mij dat ze iemand zag in de verte, ik had een gevoel van opluchting want ik was zeker dat het Davy zou zijn. We kwamen dichter en we zagen daar iemand op de grond liggen die schreeuwde, hij was het die steeds schreeuwde maar helaas het was Davy niet, het was iemand die ik nog nooit had gezien. Cindy vroeg aan de persoon waarom hij zo schreeuwde. Hij antwoordde dat hij veel pijn had, we zagen niets aan hem tot dat hij zijn vest weg deed, zijn buik was opengereten en zijn ingewanden lagen er zo goed als uit. Ik kon me niet meer inhouden en ik moest overgeven, Cindy zag er ook maar bleekjes uit maar ze kon haar inhouden en vroeg aan de man wat er gebeurd was. De man keek Cindy aan en zei dat het een beest was, een echt wild beest, dan begon de man te hoesten en kwam er bloed uit zijn mond. Cindy wou de man helpen maar ze wist dat hij niet te redden viel want we waren te ver weg van de bewoonde wereld, als we hem al uit het bos konden halen dan was er nog de lange weg naar de stad en hadden we Davy nog steeds niet teruggevonden. De man probeerde nog iets te zeggen maar hij was onverstaanbaar geworden het was enkel maar gebrabbel dat eruit kwam. Cindy hield de man vast en probeerde hem te troosten, maar hoe troost je een man die de dood tegemoet gaat? Ik vroeg me toch af welk beest dit hem had aangedaan, en als Davy hier gepasseerd is waarom heeft hij deze man laten liggen en aan zijn lot overgelaten.

28-09-2008, 15:53 geschreven door Kevin