Het heeft even geduurd voor ik mijn eerste berichtje kon plaatsen, maar internet regelen is hier niet zo gemakkelijk als in België ;)! Zaterdag kwam ik aan op de Universiteit van Stellenbosch en het was rotweer!!! De taxichauffeur heeft me daarbij ook ergens gedropt en ik wist niet waar ik naar toe moest. Dus al een eerste hindernis in dit verre land. Uiteindelijk kwam ik terecht bij de studentlodge waar ik twee maanden zal verblijven. Iedereen was op weekend vertrokken dus het was er doods... Gelukkig kwam ik nog twee meisjes tegen die me geholpen hebben met de basis dingen zoals boodschappen doen. Hier gaat dat namelijk niet zo makkelijk. Je MOET een auto hebben want anders kom je nergens. Dus ik was heel blij dat die twee schatten me de eerste dag op sleeptouw meenamen.

Zondag arriveerde de anderen en het was leuk kennis maken. Sommige zijn hier al voor vier maanden dus ze weten wat te doen, wat leuk is en ook wat je vooral moet vermijden. Zo kan je 's avonds maar één snelweg gebruiken, die veilig is en waar geen mensen over lopen. Toch echt een andere wereld hier. Maar ze hadden gelukkig vooral leuke verhalen en avonturen te vertellen. De andere studenten maakten me wegwijs op campus en toonden me waar ik de eerste dag, maandag naar toe moest.  

Mijn eerste dag startte ik op de afdeling gynaecologie en ik kreeg een stortvloed aan informatie. Studenten hier staan, vind ik, ver boven ons en ze kennen en kunnen heel veel. Er wordt verwacht dat studenten hun eigen patiënten zien, opvolgen en behandelen. We starten in de ochtend om 07.30u en eindigen rond 17.30u. Dus in tegenstelling wat andere dachten met op vakantie gaan tijdens buitenlandse stage, is niet zo makkelijk als iedereen denkt. Verder gebruiken ze hier ook een hele boel afkortingen die niet altijd zo duidelijk zijn. Dus de eerste dag was echt wennen. Er wordt ook elke dag een lesje gegeven over patiënten of topics die in de dag aan bod zijn gekomen. Dat vind ik heel nuttig! De tweede dag ging al iets beter, ik kon meer volgen, mocht zelf patiënten zien en ik wist ook meer welke behandelingen moesten ingezet worden. Hopelijk kan ik tegen eind van de week zelf een paar patiënten volledig afwerken want volgende week roteer ik al naar een ander deel van de afdeling. Zo krijg ik alles een beetje te zien, maar ik me dus wel snel aanpassen. Gelukkig is iedereen hier heel vriendelijk en ze willen altijd een handje helpen. Zo moest ik vandaag voor de eerste keer mijn patiënt presenteren aan de supervisor en ik stond te trillen. Een van de studenten hier in Zuid-Afrika stelde me echter gerust door gebarentaal dat ik goed bezig was. Zo lief van haar!

Het avontuur is nu echt begonnen en we zullen zien hoe het loopt :)! 

Groetjes, Sévérine