een voetbalploegje, dat speelde op sombere avonden in een saaie sporthal. Hun samenspel was matig , evenals hun techniek en hun conditie was onbestaande. Zelfs de spelersvrouwen bleven thuis en wensten de match niet te zien. Maar ze waren onder elkaar en achteraf dronken ze een glas, deden een plas en waren ze content met hoe het was.

Maar op een dag waren ze niet tevreden en zuchtten ze, “waren wij maar kampioen van ons land in een mooi stadion en met veel supporters”, en zie, ze werden kampioen van hun land in een mooi stadion en met veel supporters. Maar ze konden achteraf geen glas meer gaan drinken want ze moesten vroeg gaan slapen en veel trainen want ze moesten als landskampioen de Champions League spelen.

En op een buitengewoon feestelijke avond speelden zij de finale van de Champion League in een fonkelend stadion dat zeer veel geld gekost had, met zeer, zeer, zééér veel supporters en ze speelden de pannen van het dak en de pieren uit de grond.

Maar de internationale scheidsrechter nam een beslissing in hun nadeel, een verkeerde beslissing dan nog, en zij waren niet tevreden en zuchtten “waren wij maar een internationale scheidsrechter, zodat onze wil op het voetbalveld wet is”, en zie, zij werden een internationale scheidsrechter, en de internationale scheidsrechter had, in de mooiste en beste voetbalstadions, op feestelijke avonden met zéééér véééél supporters, het voor het zeggen en zijn beslissingen waren wet op het voetbalveld. Maar hij kon met niemand achteraf een glas gaan drinken want dat zou als omkoping en corruptie beschouwd worden en een internationale scheidsrechter mag niet corrupt zijn en nog minder mag je hem omkopen.

Maar op een dag was het het dagje van de internationale scheidsrechter niet en hij nam een verkeerde beslissing en een bende hooligans joelden en floten hem uit en scandeerden bedreigingen en hij was niet tevreden, en zuchtte “was ik maar een bende hooligans, dan kon ik joelen en fluiten en bedreigingen scanderen”. En zie, hij werd een bende hooligans en die bende hooligans gingen, op feestelijke avonden, naar de mooiste en beste voetbalstadions, met nog zeer zéééééééér vééééééél andere supporters, en ze floten en joelden en scandeerden bedreigingen naar de scheidsrechter. Maar achteraf konden ze geen glas gaan drinken, want ze moesten zich wegstoppen want de politie was naar hen op zoek.

Maar op een dag mochten ze de stadions niet meer binnen omdat de voorzitter van de wereld-voetbalbond in het voetbalreglement bepaald had dat hooligans niet thuishoorden in voetbalstadions en ze waren niet tevreden en zuchtten “waren wij maar voorzitter van de wereld-voetbalbond”. En zie, zij werden voorzitter van de wereld-voetbalbond en de voorzitter van de wereld-voetbalbond bepaalde in het voetbalreglement dat hooligans wel in voetbalstadions met zeer zéééééér véééél supporters op feestelijke avonden mochten komen en hij was baas over de scheidsrechters en besliste zelfs welke stadions het mooist en het best waren. Maar hij kon met niemand een glas gaan drinken want de macht die hij had over bouwers van mooie voetbalstadions, voetbalploegen, scheidsrechters, hooligans en voetbalreglementen had als gevolg dat iedereen zijn hielen probeerde te likken en er kunnen daardoor lelijke ongelukken gebeuren als je op zo’n manier een pint staat te drinken.

Maar op een sombere avond ging hij, zoals altijd eenzaam en alleen dus, wandelen en kwam hij terecht in een saaie sporthal. Daar speelde een ploegje van wie het samenspel matig was, evenals hun techniek en de conditie onbestaande. Zelfs de spelersvrouwen waren thuisgebleven en wensten de match niet te zien. Maar ze waren onder elkaar en achteraf dronken ze een glas, deden een plas en waren content met hoe het was.

En hij was niet tevreden en zuchtte “was ik maar als dat ploegje van wie het samenspel matig is, evenals hun techniek en hun conditie onbestaande”. En zie, hij werd dat voetbalploegje, van wie het samenspel matig was, evenals hun techniek en hun conditie onbestaande.

En achteraf dronken ze een glas en nog een en nog een, deden daarna een plas en waren content met hoe het was.

En ze zuchtten, maar deze keer van opluchting, en ze vonden dat het verdomd lang geleden was dat ze nog zo tevreden geweest waren.

Carl

09-01-2009, 00:00 geschreven door de seuns